«Η περίοδος είναι δύσκολη, αλλά αρχίζει να αχνοφέγγει η αισιοδοξία»

Ο χαρακτήρας που υποδύομαι δεν αφορά σε κάποιο ιστορικό πρόσωπο, ωστόσο διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στη ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη. Είναι ένας ρόλος συναισθηματικής ιστορικής αξίας για τον ήρωα. Σε σημαίνοντα πρόσωπα, όπως ο Βαρβάκης, υπάρχει κάποια στιγμή στην ιστορία τους που τους συμβαίνει κάτι μέσα στο μυαλό ή στην ψυχή τους. Αυτό πολλές φορές δεν καταγράφεται εξωτερικά. Ας πούμε ότι ο ψαράς, το δικό μου πρόσωπο στην ταινία, είναι η εσωτερική δύναμη του Βαρβάκη που εμφανίζεται εκείνη τη στιγμή και του δίνει την απάντηση στις εσωτερικές ερωτήσεις που έχει μέσα στο κεφάλι του. Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που μέσα μας κάνουμε ερωτήσεις και όταν βρεθεί ένας άνθρωπος να μας τις απαντήσει δυνατά ξαφνιαζόμαστε. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Σμαραγδής με ονομάζει «ψαρά του Θεού». Είναι η στιγμή που αλλάζει η ζωή του Βαρβάκη, γιατί ο ψαράς τού δίνει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει ότι μέσα από το χαβιάρι θα αποκτήσει δύναμη. Τον φωτίζει σε σχέση με αυτό που έρχεται και πρόκειται να του αλλάξει την πορεία της ζωής του. Οι συνομιλίες με τον εαυτό μας δεν καταγράφονται. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος, για να καταλάβει αυτό που του συμβαίνει, πρέπει να το ακούσει με φωνή. Και επειδή η φωνή η δική του δεν ακούγεται, ακούει μόνο τις φωνές των άλλων, γι’ αυτό και θυμάται -για παράδειγμα- τις εντολές από τη μάνα του και τον πατέρα του.

Τη φωνή των λαθών τους.