«Πολλοί ηθοποιοί ζουν με δανεικά»

Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης δεν επαναπαύεται στιγμή. Με πολλή προσπάθεια και ακόμη μεγαλύτερη πειθαρχία θέλει να γίνεται όλο και καλύτερος ώστε να μπορεί να πει μετά από κάποια χρόνια: «ναι, υπήρξα κι εγώ ηθοποιός»!

Απόλυτα προσγειωμένος  και συνειδητοποιημένος, δε διστάζει να παραδεχθεί κάτι που λίγοι θα τολμούσαν. «Ξέρω πως δεν είμαι  και το μεγαλύτερο παγκοσμίως», παραδέχεται, ενώ μοιράζεται μαζί μας το άγχος  και το φόβο για το μέλλον, που  σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, μόνο ευοίωνο δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς.

Φέτος πρωταγωνιστείς στην παράσταση: «Να ζει  κανείς ή να μη ζει» με την Κάτια Δανδουλάκη. Μίλησέ μας λίγο για  το ρόλο σου.

Στην παράσταση  υποδύομαι έναν υποσμηναγό πολεμικής  αεροπορίας στην Πολωνία, φανατικό θαυμαστή και ερωτευμένο με την πρωταγωνίστρια, Άννα Μπρόνσκι (Κάτια Δανδουλάκη), η  οποία όμως είναι παντρεμένη. Την φλερτάρω επίμονα και τελικά μου δίνει ραντεβού την ώρα που ο άνδρας της (Παύλος Χαϊκάλης) παίζει το μονόλογο του Άμλετ. Αυτό συμβαίνει καθημερινά, μέχρι τη στιγμή που ο άνδρας της μας κάνει τσακωτούς. Για καλή μου τύχη, όμως, εκείνη την ώρα γίνεται η εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία, με αποτέλεσμα η απιστία της κυρίας Μπρόνσκι να περνάει σε δεύτερη μοίρα. Στη συνέχεια γίνονται διάφορά απίθανα, που δεν θα αποκαλύψω. Η παράσταση, πάντως, έχει πάρα πολύ γέλιο!

Δεδομένου της κρίσης έχει μειωθεί  η προσέλευση του  κόσμου στα θέατρα;

Τα πράγματα είναι  παντού δύσκολα, όχι μόνο στο θέατρο. Φυσικά και έχει μειωθεί η προσέλευση του κόσμου. Εμείς ευτυχώς πηγαίνουμε πολύ καλά! Η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια εύθυμη νότα στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Αξίζει να έρθει να τη δει κάποιος γιατί θα περάσει πάρα πολύ όμορφα!

Ο ρόλος σου στην παράσταση απαιτεί  να μεταμφιέζεσαι  σε γυναίκα φορώντας ταγέρ και περούκα. Πώς νιώθεις σαν  …γυναίκα;

Ομολογώ ότι το ταγέρ και οι γόβες μου πάνε πολύ (γέλια). Η αλήθεια είναι πως  μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα και  να κάνω θεατρικές και τηλεοπτικές  αλλαγές. Άλλωστε δε θα είχε νόημα  να είμαι συνεχώς ο ίδιος. Μόνο και μόνο που φοράς μια περούκα  κι ένα φουστάνι βρίσκεσαι σε μια  σύμβαση. Κάνεις μια γυναίκα -κάτι δηλαδή που δεν είσαι-και αυτό έχει ιδιαίτερο  ενδιαφέρον. Οπότε σαν …γυναίκα νιώθω υπέροχα (γέλια).

Ενδιαφέρεσαι  για τις πολιτικές  εξελίξεις των  τελευταίων ημερών. Παρακολουθείς ειδήσεις;

Παρακολουθώ τα πάντα… και ειδήσεις και πολιτικές εκπομπές. Όσα συμβαίνουν με αφορούν άμεσα.  Θεωρώ πως έχουμε φτάσει πια σε οριακό σημείο. Ή θα πτωχεύσουμε  ή θα μας πιουν το αίμα. Αναγκαστικά, λοιπόν, θα μας πιουν το αίμα γιατί  όλο και κάτι θα μείνει. Σε περίπτωση, όμως,  που πτωχεύσουμε δεν  θα μείνει σταγόνα αίματος. Μόνο με την ενότητα και τη συλλογική  προσπάθεια μπορούμε να σταθεροποιηθούμε. Δε γίνεται να ανακάμψεις αν δε σταθεροποιηθείς  πρώτα. Δεν μπορεί να είμαστε ενωμένοι μόνο όταν κερδίζουμε το Euro, ενωμένοι πρέπει να είμαστε και στα στριμώγματα. Και τώρα το στρίμωγμα είναι μεγάλο. Το ότι ο Σαμαράς και ο Παπανδρέου κατάφεραν να τα βρουν εμένα με χαροποίησε πολύ. Για το αποτέλεσμα δεν μπορώ να γνωρίζω… αυτό θα το δείξει ο χρόνος.

Σε  αγχώνει το μέλλον;

Πες μου ποιον  δεν αγχώνει! Περισσότερο, όμως, αγχώνομαι  για τους γονείς μου παρά για εμένα. Εγώ τουλάχιστον ως νεότερος έχω  τα χρονικά περιθώρια να διορθώσω πράγματα, η γενιά  των μανάδων  μας και των πατεράδων μας, όμως, όχι. Θα μου πεις βέβαια αυτή η  γενιά  τα έκανε μπάχαλο, παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην αγχώνομαι. Ο  καθένας έχει το δικό του μερίδιο  ευθύνης. Αλλά κι εμείς βολευτήκαμε. Κακά τα ψέματα.





Σε  περίπτωση που  δεν έβρισκες δουλειά, θα σκεφτόσουν να φύγεις στο εξωτερικό;

Αρχικά, το επάγγελμα  που κάνω δεν είναι για να πω φεύγω και πάω στο εξωτερικό  να συνεχίσω. Καλά καλά ούτε από την  Αθήνα δεν μπορείς να φύγεις. Οπότε  θα πρέπει να αλλάξω ριζικά δουλειά. Δεν  έχω σκεφτεί  τι άλλο θα μπορούσα να κάνω. Σίγουρα, πάντως, δε θα έμενα  άπραγος. Δεν είμαι από αυτούς που τους αρέσει να κάθονται. Προς το παρόν, θα παλέψω και θα στηρίξω αυτό που κάνω τώρα με νύχια και με δόντια. Αν κάποια στιγμή δε βρίσκω δουλειά  και φτάσω σε σημείο που δε βγάζω  ούτε τα προς το ζην, θα αλλάξω σίγουρα  ρότα και θα κάνω κάτι διαφορετικό.

Στην  τηλεόραση έχουν  δυσκολέψει τα πράγματα. Πώς έχει η κατάσταση  για τους ηθοποιούς;

Οι εποχές που υπήρχαν πενήντα σειρές το χρόνο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Είχαμε καλομάθει βέβαια γιατί δουλεύαμε πάρα πολλά άτομα στο χώρο και παίρναμε μάλιστα και καλά χρήματα. Τώρα, οι σειρές γίνονται ολοένα και λιγότερες. Ελπίζω τουλάχιστον έστω αυτές οι λιγοστές να τα πάνε πολύ καλά γιατί πάντα η μία δουλειά φέρνει την άλλη.

Θα  έλεγες «ναι» σε μια  δουλειά μόνο και  μόνο για τα χρήματα;

Αναλόγως… Αν για  παράδειγμα έκανα θέατρο και μπορούσα  να καλύψω τις ανάγκες μου από  αυτό, τότε δε  θα έλεγα «ναι» μόνο και μόνο για τα λεφτά. Τα πράγματα, όμως, στη δεδομένη φάση  είναι  πολύ παράξενα και δύσκολα και  το «όχι» πρέπει να το μετράς πολύ καλά πριν το πεις. Προσωπικά δεν πιστεύω  πως υπάρχουν αναξιοπρεπείς δουλειές. Κάθε δουλειά ξεκινάει πάντα με τις  καλύτερες προθέσεις, από εκεί και  πέρα το θέμα είναι πόσο αξιοπρεπής είσαι εσύ σε αυτό που κάνεις.

Σε  καθημερινό σίριαλ θα δοκίμαζες τις  δυνάμεις σου;

Αν μου άρεσε  το σενάριο, γιατί όχι; Ανάλογη πρόταση, πάντως, δεν μου έχει γίνει. Για  να είμαι ειλικρινής περισσότερο  επιλεκτικός είμαι πάντα σε μια  θεατρική δουλειά γιατί ο ηθοποιός βιώνει αλλιώς την επαφή του με τον κόσμο όταν ανεβαίνει στη  σκηνή. Η επικοινωνία είναι πιο  άμεση και ουσιαστικά το κοινό  είναι ο εργοδότης σου. Στην τηλεόραση  δε συμβαίνει αυτό.



Έχεις δηλώσει ουκ ολίγες φορές ότι είσαι  εγωιστής. Πόσο θεωρείς  πως σε έχει βοηθήσει αυτό στην επαγγελματική  σου πορεία;

Θα έλεγα πως  αυτό το στοιχείο -που όντως με χαρακτηρίζει- έχει εμφανιστεί σε στιγμές που ήταν προς όφελός μου. Είμαι εγωιστής, όχι  όμως απόλυτος! Και διαλλακτικός είμαι, και τα λάθη μου αναγνωρίζω και  συγγνώμη ζητάω. Δεν είμαι από  τους ανθρώπους που υποστηρίζουν μέχρι θανάτου τη γνώμη τους. Ξέρω να ακούω και αυτό είναι από  τα σημαντικότερα που  πρέπει να έχει ένας ηθοποιός. Να ξέρει να ακούει καλά και όχι μόνο τον σκηνοθέτη  του και τον συνάδελφό του  ακόμη.

Ένας  ηθοποιός που δε δουλεύει για κάποιους μήνες -σύνηθες  στο επάγγελμά  σας- πώς τα βγάζει πέρα;

Απλά δεν τα βγάζει πέρα. Αν έχει κάνει τηλεόραση, με ένα καλό διαχειρισμό ίσως καταφέρει  να επιβιώσει για ένα μικρό  διάστημα. Ειδάλλως τα πράγματα είναι  πάρα πολύ δύσκολα. Δεν είναι καθόλου  λίγοι οι ηθοποιοί που ζουν με δανεικά. Είναι πολύ σκληρός ο χώρος  μας και καθόλου αξιοκρατικός.



Η εξωτερική σου  εμφάνιση πιστεύεις  πως σε βοήθησε, τουλάχιστον  στην αρχή της καριέρας σου;

Σίγουρα ναι! Αν και  όλα είναι υποκειμενικά. Σε κάποιους μπορεί να αρέσω και σε κάποιους άλλους όχι. Μια ωραία εξωτερική  εμφάνιση αποτελεί το διαβατήριο. Από  εκεί και πέρα, όμως, πρέπει να ανανεώνεις τη βίζα και η βίζα δεν ανανεώνεται  με ένα πρόσωπο. Θέλει πολλή δουλειά  και προσπάθεια. Ο χώρος της  υποκριτικής είναι σαν ένα  σχολείο. Ξεκινάει από τη στιγμή που  αρχίζεις και τελειώνει στα βαθιά  σου γεράματα. Είτε είσαι 19, είτε 80, πάντα  θα έχεις κάτι να μάθεις. Κι αυτό είναι  πολύ ωραίο,  αρκεί βέβαια να έχεις  τη δυνατότητα να φιλτράρεις όλες εκείνες  τις πληροφορίες που παίρνεις  ώστε να εξελιχθείς και να γίνεις καλύτερος. Κάτι τέτοιο θέλει πολλή πειθαρχία  και πολύ χρόνο.

Οπότε θεωρείς πως έχεις  πολλά ακόμη να μάθεις…

Φυσικά. Δε σε κάνει  ηθοποιό ένα σίριαλ, μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση. Η διάρκεια είναι αυτή που μετράει. Πρέπει να φτάσεις σε εκείνο το σημείο, όπου μετά από κάποια χρόνια κάνεις τον απολογισμό σου, και πεις «ναι όντως υπήρξα ηθοποιός». Προσωπικά, θέλω να γίνομαι όλο και  καλύτερος. Ξέρω πως δεν είμαι  και το μεγαλύτερο παγκοσμίως, απλά προσπαθώ με τα εφόδια που διαθέτω  να είμαι τουλάχιστον σωστός σε αυτό που κάνω.