Χάρης Ρώμας για την απώλεια της Καίτης Κωνσταντίνου: «Είναι κρίμα να χάνονται άνθρωποι που κάνουν τόσο μεγάλο καλό.»

Δύο περίπου εβδομάδες μετά τον θάνατο της Καίτης Κωνσταντίνου, φίλοι και συνεργάτες της αγαπητής ηθοποιού εξακολουθούν να δηλώνουν συντετριμμένοι με την πρόωρη απώλειά της. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Χάρης Ρώμας, που είχε συνεργαστεί με την εκλιπούσα στη σειρά του «Δεληγιάννειο Παρεθναγωνείο» το 2007, όπου οι δυο τους είχαν υποδυθεί το ζευγάρι. 

Ο ηθοποιός και σεναριογράφος αποκάλυψε στην εκπομπή «Super Κατερίνα», την Παρασκευή, 21η Μαρτίου, ότι ήταν ενήμερος για την ασθένεια της Καίτης Κωνσταντίνου, ενώ δεν ήταν δυνατό να μη θυμηθεί την τηλεοπτική τους συνεργασία. Σύμφωνα με εκείνον,  η γνωστή ηθοποιός με τη σεμνότητα και το ταλέντο της αποτελούσε παράδειγμα ανθρώπου για το πώς πρέπει να ζει κάποιος τη ζωή του.

Ο Χάρης Ρώμας πρόσθεσε ότι η Καίτη Κωνσταντίνου φαινόταν να πίστευε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Σχεδίαζε, μάλιστα, να ανεβάσει μια θεατρική παράσταση τον επόμενο χειμώνα, χωρίς να περιμένει, όμως, τη ραγδαία εξέλιξη της κατάστασής της υγείας της.

Δείτε το βίντεο


Μιλώντας για την απώλεια της Καίτης Κωνσταντίνου, ο Χάρης Ρώμας ανέφερε πως γνώριζε για το πρόβλημα της υγείας της. «Ήξερα εδώ και δύο χρόνια. Μου το είχε πει, γιατί έχω σπουδάσει και ιατρική. Την είχα συναντήσει στην κλινική. Είχε μια αισιοδοξία, όπως οφείλει να έχει ένας ασθενής. Η Καίτη έλεγε και λίγα, ήταν ένα άτομο λιγομίλητο, μετρημένο. Ήταν υπέροχη η Καίτη. Είχαμε δουλέψει στο “Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο”», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια, επαίνεσε το ταλέντο και τη σεμνότητα της ηθοποιού λέγοντας: «Και το ταλέντο ήταν μεγάλο, και η σεμνότητα. Δεν ήταν τίποτα προκλητικό σε αυτή την κοπέλα. Είναι κρίμα να χάνονται άνθρωποι που στο σύνολο κάνουν τόσο μεγάλο καλό. Είδα και στα social τα θετικά μηνύματα και συγκινούμαι, της άξιζε. Αξίζει στους σεμνούς ανθρώπους που έχουν τόσες ικανότητες και ταυτόχρονα δίνουν και ένα μάθημα για το πώς πρέπει να διάγουμε τον βίο μας».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Χάρης Ρώμας αποκάλυψε: «Την έπαιρνα τηλέφωνο για να μαθαίνω τι γίνεται και μου έλεγε ότι όλα πάνε καλά. Μάλιστα μου είχε πει το έργο που ήθελε να ανεβάσει στο θέατρο τον επόμενο χειμώνα. Δηλαδή, και η ίδια δεν είχε στο μυαλό της ότι θα έχει αυτή τη ραγδαία εξέλιξη. Αλλά, έτσι είναι ο καρκίνος. Η αισιοδοξία είναι απαραίτητο να υπάρχει.».

Φωτογραφία: NDPPHOTΟ