«Ζω για να κάνω τον κόσμο να γελάει»

«Αν δεν ήταν η  διαφήμιση, θα ήταν κάτι άλλο», λέει γεμάτος  αυτοπεποίθηση και σιγουριά ο Θανάσης Τσαλταμπάσης απαντώντας σε όλους όσους μπορεί να πιστεύουν πως είναι κι εκείνος μια ακόμη «φούσκα» που σιγά σιγά θα ξεφουσκώσει. Άλλωστε για τον ίδιο η υποκριτική είναι μονόδρομος. Ζει για να κάνει τον κόσμο να γελάει και δεν απαρνιέται λεπτό το «ατού» του, που δεν είναι άλλο από την κωμωδία. Αν και, όπως φροντίζει να μας ενημερώσει, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός παίζοντας δραματικό ρόλο.  

Η φετινή σεζόν είναι ιδιαίτερα γεμάτη για εσένα. Από τη μία τα γυρίσματα για το «Πίσω στο σπίτι», από την άλλη «Το Μήλο» με τη Ναταλία Δραγούμη θέατρο «Αθηνά». Πώς τα καταφέρνεις αλήθεια;  

Με κουράγιο και  καλή διατροφή. Μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά το πρόγραμμά μου δεν είναι τόσο δύσκολο όσο μπορεί να φαντάζεται κάποιος. Σίγουρα δεν πρόκειται για το πρόγραμμα ενός φυσιολογικού ανθρώπου, αλλά αυτή είναι η δουλειά του ηθοποιού. Άλλοτε έχουμε βαρύ πρόγραμμα και άλλοτε όχι. Τώρα, λοιπόν, που έχω και θέατρο και τηλεόραση φορτσάρω! Ποιος ξέρει; Του χρόνου μπορεί να κάθομαι. Πέρυσι για παράδειγμα, που είχα μόνο θέατρο και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, περίμενα τη στιγμή που θα έχω πολλή δουλειά. Τώρα, που τα πράγματα αντιστράφηκαν, περιμένω τη στιγμή που θα έχω και πάλι περισσότερο ελεύθερο χρόνο.  

Είσαι από αυτούς που  κάνουν καλή διατροφή για να αρέσουν;  

Την εικόνα μου  πάντα την πρόσεχα. Σε λογικά πάντα πλαίσια. Δεν θα έκανα ποτέ κάποια extra θυσία για να αρέσω. Δε με απασχολεί και τόσο. Ψέματα, με απασχολεί (γέλια). Όχι, όμως, σε βαθμό που να τρελαίνομαι. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία δύο χρόνια άρχισα να με προσέχω πιο πολύ, να προσέχω τι τρώω και να γυμνάζομαι περισσότερο.  

Σου αρέσει αυτό που βλέπεις  στον καθρέφτη σου;

Εμένα, ναι, μου  αρέσω (γέλια)! Υπάρχουν μέρες που  μου αρέσω περισσότερο και  μέρες που μου αρέσω λιγότερο. Γενικά, τα έχω βρει χρόνια τώρα με τον  εαυτό μου.  

Στο θέατρο υποδύεσαι  έναν δημόσιο υπάλληλο, τον Γιάννη, και  στο σίριαλ τον Κωστή, έναν νεαρό φοιτητή που θέλει να γίνει μουσικός. Μίλησέ μας για τους ρόλους σου…

Ο Γιάννης είναι  ένας υπερβολικά συνηθισμένος άνθρωπος. Πρόκειται για έναν απλό τραπεζικό υπάλληλο με το μισθό του, τους φίλους του και τα μικρά του όνειρα, όπως το να γίνει κάποια στιγμή υποδιευθυντής και να βρει μια καλή κοπέλα να την παντρευτεί. Η κοπέλα, όμως, που γνωρίζει, η Σοφία είναι το εντελώς αντίθετο από εκείνον. Δυναμική και με όνειρό της τη μεγάλη καριέρα. Η Σοφία και ο Γιάννης, λοιπόν, θα ερωτευτούν, θα παντρευτούν, θα κάνουν παιδιά και αφού περάσουν από πολλά στάδια, μια ανατροπή -που δεν θα την αποκαλύψω- θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν πως τελικά εκείνα που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που τους χωρίζουν.
Από την άλλη, στο σίριαλ υποδύομαι τον Κωστή, έναν αιώνιο φοιτητή στο Βόλο, ο οποίος έχει περάσει από διάφορες σχολές. Το όνειρό του είναι να γίνει μουσικός και ίσως κάποια στιγμή και μεγάλος σταρ. Αυτό που βασικά θέλει είναι να βγάζει πολλά χρήματα, χωρίς να κουράζεται ιδιαίτερα. Κάποια στιγμή ερωτεύεται μια πλούσια Γερμανίδα, η οποία θα παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή του μιας και σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του (η οποία αποτελείται από τη Μαρία Καβογιάννη, τον Θοδωρή Αθερίδη, τον Αποστόλη Τότσικα, τη Νίκη Αναστασίου και εμένα) εκείνη θα τους δανείσει τα χρήματα που τους λείπουν. Εκεί είναι που ξεκινά η όλη ιστορία. Η οικογένεια θα αναγκαστεί να ξαναμείνει μαζί και η συγκατοίκηση μετά από μερικά χρόνια θα είναι τελικά πιο δύσκολη απ’ ότι την περιμέναμε.  






Νιώθεις να ταυτίζεσαι με κάποιον από τους δύο ρόλους;

Να ταυτίζομαι, όχι! Να βρίσκω κοινά στοιχεία, φυσικά και ναι. Άλλωστε εγώ τους παίζω… από τα δικά μου βιώματα και τη δική μου φαντασία τους έχω δημιουργήσει. Στους ρόλους μου πάντα μου αρέσει να βάζω λίγο από εμένα, από στοιχεία που έχω ως άνθρωπος αλλά και από στοιχεία που δεν έχω και θα ήθελα να έχω. Για παράδειγμα, ο Κωστής έχει μια τρέλα που -εγώ επειδή είναι λίγο ντροπαλός- όταν τη βλέπω στους άλλους τη ζηλεύω. Θα ήθελα να έχω δηλαδή την τρέλα του Κωστή, να λέω ό,τι θέλω όποια στιγμή το θέλω χωρίς να με νοιάζει. Αλλά δεν είμαι έτσι. 



Η αλήθεια είναι  πως δε σου φαίνεται…  Δείχνεις αρκετά τρελιάρης…

Έλα που δεν είμαι (γέλια)! Είμαι πολύ της λογικής. Μετράω την κάθε μου κουβέντα πριν καν την πω. Όλα στο μυαλό μου είναι τετραγωνάκια και αριθμοί. Φυσικά και χρησιμοποιώ το συναίσθημά μου, αλλά κυρίως στη δουλειά μου και όχι στη ζωή μου. Εκεί είμαι της λογικής και του μέτρου. Τα βλέπω όλα μαθηματικά.  

Παρόλο  που ξεκίνησες  να σπουδάζεις Μηχανολογία  στο Πανεπιστήμιο της Κοζάνης, τα παράτησες για να γίνεις ηθοποιός…

Ναι, έτσι είναι. Ξεκίνησα να σπουδάζω Μηχανολογία, άσχετα αν μέσα μου είχα προαποφασίσει ότι δεν  θα το ακολουθήσω σαν επάγγελμα. Βλέπεις  ο μπαμπάς μου είναι μηχανολόγος  μηχανικός και θα ήθελε πολύ να συνεχίσω τη δουλειά του, το δικό μου όμως όνειρο ήταν άλλο. Ουσιαστικά και οι γονείς μου το ήξεραν ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν ηθοποιός, φαντάζονταν όμως πως τουλάχιστον το πτυχίο θα το έπαιρνα. Τελικά δεν το πήρα (γέλια).
 
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου στην απόφασή σου να τα παρατήσεις για να κυνηγήσεις το όνειρό σου;  

Η αλήθεια είναι  πως παρόλο που γνώριζαν ότι δεν  θα ήμουν εγώ ο κληρονόμος της δουλειάς που έχει φτιάξει ο πατέρας μου, μέσα τους έτρεφαν ελπίδες πως έστω το χαρτί θα το έπαιρνα. Όταν παρόλα αυτά με είδαν να κάνω αυτό που θέλω και να είμαι ευτυχισμένος, δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο. Βλέποντάς με ευτυχισμένο, είναι και εκείνοι. Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω πολύ σωστούς γονείς.
 
Αργά  ή γρήγορα λοιπόν θα γινόσουν ηθοποιός…  

 Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μου άρεσε να κάνω ένα κύκλο κι εγώ στη μέση να παίζω, άσχετα που ντρεπόμουν πολύ. Όταν στα εννιά μου έπαιξα σε μία παράσταση, τότε ήταν που άρχισα να λέω ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Μέσα μου αυτό υπήρχε πάντα. Μεγαλώνοντας, λίγο με τον αθλητισμό, λίγο με το διάβασμα, το άφηνα αν και ήξερα πως θα έρθει η στιγμή. Και να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει που πήρα την απόφαση γύρω στα 24 μου και όχι στα 18 μου γιατί τότε ήμουν πιο συνειδητοποιημένος και ώριμος. Πιστεύω επίσης πως τα χρόνια που σπούδασα στην Κοζάνη δεν πήγαν χαμένα και από θέμα εμπειριών και από θέμα μόρφωσης.  

Το  πτυχίο του ηθοποιού το πήρες;  

Ούτε αυτό (γέλια).Η δραματική σχολή είναι τρία χρόνια κι εγώ από το δεύτερο έτος άρχισα να δουλεύω. Έκανα τη διαφήμιση για τη WIND και από εκεί και μετά η μία δουλειά έφερε την άλλη. Θέατρο, τηλεόραση και πάει λέγοντας. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι στριμώχτηκα πολύ με τα ωράρια. Δεν ήθελα με τίποτα να αφήσω τα μαθήματα, αλλά όταν μπήκα στο τρίτο έτος είχα ήδη κλείσει για τον «Μπακαλόγατο» και το «Ευτυχισμένοι μαζί» και εκεί ήταν που το πρόγραμμα δεν έβγαινε με τίποτα. Επίσης το θεωρούσα προκλητικό απέναντι στους συμφοιτητές μου να πηγαίνω στη σχολή όποτε μου καπνίσει. Να πηγαίνω απλά για το χαρτί επίσης δεν το ήθελα. Οπότε δεν το πήρα.  

Ουσιαστικά  ξεκίνησαν όλα  από τη συμμετοχή  σου σε μια διαφήμιση.Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σου αν δεν είχες πάρει την απόφαση να πας στην οντισιόν;  

Όσες φορές  πήγα να το σκεφτώ, το άφησα. Όπως σου  είπα είμαι πολύ της λογικής, οπότε  δεν είναι του τύπου μου  να κάνω υποθέσεις. Πιστεύω πως αν δεν ήταν η διαφήμιση, θα ήταν σίγουρα  κάτι άλλο. Κάποια στιγμή θα την έβρισκα  σίγουρα την άκρη. Μπορεί να αργούσε, αλλά πάλι κάτι θα μου τύχαινε. Άνθρωποι που θέλουν πραγματικά κάτι, τα καταφέρνουν. Και δουλειά έχουν και πετυχαίνουν. Τώρα, αν η επιτυχία είναι μικρή ή μεγάλη αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντως, έχω την πίστη ότι θα τα κατάφερνα έτσι κι αλλιώς. Μπορεί ποτέ να μην περίμενα να έχω κάνει τόσα πολλά πράγματα, αλλά κάποιες φορές η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.  

Τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφος…  Μέσα σε λίγα χρόνια έκανες σχεδόν τα πάντα…

Η αλήθεια είναι  πως μέσα σε πέντε μόνο χρόνια έκανα  αρκετά πράγματα. Δυστυχώς, όμως, έχω το ανικανοποίητο και δε σκέφτομαι τόσο το παρόν, όσο το επόμενο βήμα. Και όταν έρχεται το επόμενο βήμα εκεί που νόμιζα πως θα είμαι πολύ ευτυχισμένος, αυτομάτως σκέφτομαι το μετά. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτό. Ίσως είναι γιατί θέλω να βάζω στόχους και να μην νιώθω ότι επαναπαύομαι. Φυσικά και το χαίρομαι όλο αυτό που βιώνω, αλλά δεν κάνω και κάθε μέρα πάρτι. Πάντα, όμως, με απασχολεί το μέλλον. Τώρα είμαι στο «Πίσω στο σπίτι» και στο «Μήλο» και σκέφτομαι του χρόνου θα έχω και πάλι ένα καλό σίριαλ και μια καλή παράσταση; 



Θα  χαρακτήριζες τον  εαυτό σου αγχώδη;

Νόμιζα ότι  είμαι ήρεμος, αλλά τελικά αγχώνομαι… Το άγχος μου είναι αν θα έχω  μια καλή δουλειά που θα ικανοποιεί και εμένα και τον κόσμο  που με παρακολουθεί. Με αγχώνει επίσης το γεγονός να μην αναγκαστώ κάποια στιγμή να ρίξω τον πήχη παίζοντας ένα ρόλο που δε θα με γεμίζει. Γενικά, πάντως, νιώθω σίγουρος για τον εαυτό μου.  
 
Η υπερέκθεση δε σε τρομάζει;

Θα έλεγα πως  όχι. Προσπαθώ βέβαια να προσέχω γιατί στη δουλειά αυτή είναι πολύ εύκολο να υπερεκτεθείς. Αν μάλιστα είσαι και λίγο ευγενικός, όπως είμαι εγώ, μπορεί να την πατήσεις εκεί που δεν το περιμένεις. Προσέχω, λοιπόν, και για να μη με βαρεθεί ο κόσμος βλέποντάς με παντού και συνέχεια, αλλά και για εμένα γιατί θέλω όταν εμφανίζομαι κάπου να υπάρχει λόγος.

Καθ’  όλη τη διάρκεια αυτών  των πέντε χρόνων που είσαι στο  χώρο, ένιωσες να «χάνεις τη μπάλα» λόγω της δημοσιότητας;  

Ούτε στιγμή. Το χαίρομαι πραγματικά πολύ όταν με σταματάνε  στο δρόμο για να με αγκαλιάσουν  και να μου πουν μια καλή κουβέντα. Κάποια στιγμή, όταν είχα πρωτοξεκινήσει είχα ακούσει κάτι αρνητικό. Αλλά τι να κάνουμε; Γούστα είναι αυτά. Σε άλλους αρέσουμε και σε άλλους όχι. Στην αρχή ήθελα να αρέσω σε όλους, μου φαινόταν περίεργο να μην είμαι στα γούστα κάποιου. Τώρα το φιλοσόφησα και θέλω να αρέσω αν όχι σε όλους, τουλάχιστον στους περισσότερους (γέλια).  Θέλω να κάνω τον κόσμο να γελάει, ζω από αυτό και επειδή αυτό που  κάνω το κάνω με μεγάλη αγάπη, προσπαθώ να ικανοποιώ τη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού που με παρακολουθεί.  

Λες πως θες να κάνεις τον κόσμο να γελάει. Να κλαίει; Έχεις  φανταστεί τον  εαυτό σου σε δραματικό  ρόλο;  

Και αυτό μου αρέσει. Μάλιστα την απόφαση να γίνω ηθοποιός την πήρα παίζοντας -ως ερασιτέχνης- δραματικό ρόλο. Η αλήθεια είναι  πως όταν κάτι δεν το έχεις πολύ σου λείπει ή το θέλεις ως απωθημένο. Επειδή όμως και αυτό το έχω φιλοσοφήσει μπορώ να σου πω πως δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν για άλλα εκατό χρόνια έκανα μόνο κωμωδία. Ξέρω πως αυτό είναι το ατού μου και δε θέλω να το απαρνηθώ. Και γιατί να το κάνω όταν και ο κόσμος ξέρω πως θέλει να με βλέπει σε κωμικούς ρόλους.  

Στη ζωή σου είσαι  αστείος, όπως και  στους ρόλους σου;  

Μέχρι να ξεκινήσω να ασχολούμαι επαγγελματικά με την  υποκριτική, θα μπορούσες να με πεις και την «ψυχή της παρέας». Από τότε, όμως, επειδή δίνω πολλή ενέργεια στη δουλειά και το μόνιμο θέμα μου είναι να κάνω κάτι για να γελάσουν οι άλλοι, έχουν πέσει λίγο οι τόνοι στη ζωή μου. Περιμένω από τους άλλους να με κάνουν να γελάσω (γέλια). Δεν έχω χάσει το χιούμορ μου, απλά ξεδίνω τόσο στη δουλειά μου που στις παρέες μου είμαι πιο χαλαρός. Άλλωστε ποτέ δεν ήμουν και ο τρελός πλακατζής. Γενικά είμαι ευχάριστος σαν άνθρωπος και πού ξέρεις …μπορεί κάποιες φορές ακόμη και βαρετός.

Πόσο  εύκολο είναι να κάνεις τον κόσμο να γελάει;  

Είναι τόσο εύκολο, όσο και τόσο δύσκολο. Ως ηθοποιός πρέπει να το ‘χεις. Μόνο τότε μπορείς να το καταφέρεις. Διαφορετικά, μόνο με πολλή δουλειά και προσπάθεια μπορείς να φτάσεις σε ένα καλό επίπεδο. Το γέλιο του κόσμου είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον ηθοποιό και ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη κατάρα, γιατί όταν ο κόσμος δε γελάει τότε ο ηθοποιός και -δη ο κωμικός- νομίζει πως κάτι δεν έχει κάνει καλά.  

Με  τις γυναίκες πώς είσαι;  

Τις αγαπώ τις  γυναίκες. Έχω μεγαλώσει μέσα σε γυναίκες. Ήμουν σε ένα σπίτι με τη μητέρα μου, την αδερφή μου, τη θεία μου, την ξαδέρφη μου, τη γιαγιά μου και τις φίλες τους. Οπότε δύο πράγματα θα συνέβαιναν. Ή θα γινόμουν κάτι άλλο… ή θα τις αγαπούσα. Συνέβη το δεύτερο. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τις γυναίκες. Σε κάθε μία θα βρω κάτι ξεχωριστό. Δεν έχω ως πρότυπο την ψηλή, ξανθιά. Μου αρέσει να είναι όμορφη, περιποιημένη και πάνω απ’ όλα θηλυκό. 





Και πώς τις «ρίχνεις»;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένος  τρόπος. Ούτε ατάκες ετοιμάζω, ούτε εξυπνάδες. Είμαι απλά ο εαυτός μου. Όταν μου  αρέσει μια γυναίκα την κυνηγάω και δε φοβάμαι να της το δείξω. Μου αρέσει γενικά η διαδικασία του «ψησίματος», σε βαθμό που μέχρι πριν μερικά χρόνια μου άρεσε μόνο αυτό και με το που κατάφερνα αυτό που ήθελα γινόμουν …Λούης. Τώρα φυσικά μεγάλωσα και ωρίμασα (γέλια).
Ποια  είναι η σχέση  σου με τα χρήματα;  

Παλαιότερα ήμουν πολύ σπάταλος. Ήθελα να έχω χρήματα για να τα ξοδεύω. Τώρα, θέλω να έχω χρήματα για να μπορώ να πληρώνω τη δόση του σπιτιού μου. Οι υποχρεώσεις αυξάνουν, οι εποχές είναι δύσκολες και η ανασφάλεια στο φουλ. Οπότε τώρα που έχω τη δυνατότητα κάνω τα κουμάντα μου.

Αν  δεν ήσουν ηθοποιός, τι άλλο θα μπορούσες  να κάνεις;

Τίποτα! Μάλιστα  το σκεφτόμουν πρόσφατα… Το πήγα δια  της ατόπου και κατέληξα πως με οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα θα ήμουν  δυστυχισμένος. Όχι ότι δεν μπορώ να κάνω άλλα πράγματα. Φυσικά και μπορώ! Όποια δουλειά και να μου βάλεις θα σου την κάνω. Αλλά για να ασχοληθώ καθημερινά με κάτι δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από αυτό που κάνω τώρα. Θα πνιγόμουν σε βαθμό που θα με έπιανε κατάθλιψη. Αυτό σκέφτηκα όταν αποφάσισα να αφήσω το Πανεπιστήμιο για να έρθω στην Αθήνα. Είπα: «Πρέπει να το κάνεις. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου». Και να ‘μαι!