Βραβευμένος στο εξωτερικό, παρεξηγημένος στην Ελλάδα

Θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί διεθνής, ο ίδιος όμως θεωρεί κολακευτικό -αλλά και υπερβολικό- αυτόν τον χαρακτηρισμό. Πάντα μετριόφρων, ο Σωκράτης Αλαφούζος δηλώνει ότι «είμαι απλώς ένας ηθοποιός που, δόξα τω Θεώ, είχα τη δυνατότητα και την ευκαιρία να κάνω πράγματα και εκτός των ελληνικών συνόρων. Το “διεθνής” φαντάζει υπερβολή για έναν καλλιτέχνη που έχει ως μόνιμη βάση -και επομένως σημείο εκκίνησης- την Ελλάδα».  Πριν από λίγο καιρό, πάντως, βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να συμμετάσχει στην ταινία «Τα δυο πρόσωπα του Ιανουαρίου». Ενσάρκωσε τον αστυνομικό που συλλαμβάνει τον γνωστό, κυρίως από την τριλογία «Αρχοντας των δαχτυλιδιών», Βίγκο Μόρτενσεν. Πρόκειται για ένα φιλμ που αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία στις κινηματογραφικές αίθουσες Ευρώπης και Αμερικής, καθώς αποτελεί μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ενός αστυνομικού μυθιστορήματος που έχει γίνει μπεστ σέλερ σε όλο τον κόσμο. Ο Σωκράτης Αλαφούζος έζησε την εμπειρία μιας πραγματικά μεγάλης παραγωγής, παρέμεινε όμως τόσο νηφάλιος ώστε να τη διηγηθεί στο «ΘΕΜΑ people» χωρίς την παραμικρή υπερβολή:

Πώς προέκυψε η πρόταση για τη συμμετοχή σου στα «Δυο πρόσωπα του Ιανουαρίου»; Με πήραν τηλέφωνο από το γραφείο που είχε αναλάβει το κάστινγκ και κατόπιν παραγωγός και σκηνοθέτης έδωσαν το τελικό ΟΚ. Τα γυρίσματα έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμεινα για πέντε ημέρες περνώντας υπέροχα. Μετέχοντας σε τέτοιες ταινίες αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει ξένη παραγωγή. Σε παραλαμβάνουν από το αεροδρόμιο, έχεις το αυτοκίνητό σου, χώρο για να προετοιμαστείς και όλες τις διευκολύνσεις που θεωρούνται απαραίτητες ώστε να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου. Δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχει μια διαφορετική πραγματικότητα. Η σύγκριση είναι λίγο μελαγχολική, καθώς οι δυσκολίες δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα χρήματα, αλλά κυρίως με τη νοοτροπία.

Είχες κοινά γυρίσματα με τον Βίγκο Μόρτενσεν; Πρόκειται για έναν υπέροχο άνθρωπο που, όπως όλοι οι μεγάλοι ηθοποιοί του εξωτερικού, δεν διαθέτει το τουπέ που κουβαλούν κάποιοι Ελληνες, οι οποίοι δεν έχουν να επιδείξουν και πολλά πράγματα από επαγγελματικής άποψης. Υστερα από τα γυρίσματα ήπιαμε ποτό στο ξενοδοχείο, κάναμε βόλτες και επισκεφθήκαμε ταβερνάκια για φαγητό. Κουβεντιάζοντας συνειδητοποίησα ότι, παρά τα διαφορετικά μεγέθη στα οποία απευθυνόμαστε, τα προβλήματα και οι αγωνίες μας παραμένουν κοινές.

Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύεις εκτός Ελλάδας. Πώς βρέθηκες στις ΗΠΑ;

Eίχα πάρει υποτροφία από το Ιδρυμα Φουλμπράιτ. Παρακολούθησα μαθήματα με σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες, έχοντας ως συμφοιτητές ιδιαίτερα καταξιωμένους καλλιτέχνες. Στη συνέχεια, μέσω του ατζέντη μου, βρέθηκα να δουλεύω στα Universal Studios.

Συμμετέχοντας σε κάποιο τηλεοπτικό σίριαλ; Πρωταγωνιστούσα στη σειρά «Quantum leap» με την Μπρουκ Σιλντς. Ηταν η πρώτη μου επαφή με ένα τόσο μεγάλο όνομα του θεάματος και πραγματικά εξεπλάγην όταν το πρώτο μεσημέρι που πήγαμε για φαγητό είδα την Μπρουκ Σιλντς να κάθεται στο ίδιο τραπέζι -και μάλιστα απέναντί μου- για να γευματίσει. Στην Αμερική όλοι οι ηθοποιοί είναι ισότιμοι, δεν αντιμετωπίζονται κάποιοι σαν σταρ και κάποιοι σαν λιγότερο σταρ. Στα πλατό και στους χώρους δουλειάς είναι όλοι το ίδιο. Ομολογώ ότι το «Quantum leap» αποτέλεσε για εμένα μια μοναδική εμπειρία.



Υπάρχει κάτι ασυνήθιστο που έχεις να θυμάσαι από τη γνωριμία σου με την Μπρουκ Σιλντς; Συνέβη τη δεύτερη ημέρα των γυρισμάτων. Ηταν πολύ πρωί και κατευθυνόμουν στο βαν προετοιμασίας, όταν τη βλέπω να περπατά πηγαίνοντας προς τον χώρο του μακιγιάζ. Ντρεπόμουν και είχα χαμηλώσει ελαφρώς το κεφάλι, όταν εκείνη όχι μόνο δεν με σνόμπαρε αλλά γύρισε και μου είπε ένα μεγαλόφωνο και εγκάρδιο «καλημέρα».

Πώς και είχες ατζέντη στην Αμερική; Ετσι λειτουργεί το σύστημα. Στο Χόλιγουντ οι άνθρωποι του θεάματος δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, αντιθέτως σου λένε την αλήθεια. Στο πρώτο ραντεβού που είχα με τον ατζέντη μου, εκείνος μου είπε «έχεις ταλέντο και πιστεύω σε σένα. Θα πας σε πολλά καστ, αλλά οι δουλειές που θα κλείσεις θα είναι λίγες. Εχεις το πρόβλημα της προφοράς.

Πριν από λίγο καιρό έκανες το σκηνοθετικό σου ντεμπούτο με μια ταινία μικρού μήκους που βραβεύτηκε σε πολύ σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού. Πώς νιώθεις γι’ αυτό; Πρόκειται για το «Μικρό βασιλιά» σε δικό μου σενάριο και σκηνοθεσία, μια ταινία στην οποία παίζω μαζί με μια ομάδα πολύ σημαντικών ηθοποιών. Είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι οπουδήποτε πήγε το συγκεκριμένο φιλμάκι σάρωσε βραβεία και εντυπώσεις. Δεν είναι μόνο ότι τη βιβλιοθήκη μου κοσμούν ήδη ένδεκα τρόπαια, όσο το γεγονός ότι αποδείξαμε πως σε μια εποχή όπου η χώρα μας βάλλεται οι Ελληνες έχουμε ακόμη το κουράγιο και το κέφι να φτιάχνουμε όμορφα πράγματα.

Από ποιο σημείο της υδρογείου ξεκίνησαν οι διαδοχικές βραβεύσεις σου; Από το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Νορβηγίας, στο οποίο η ταινία απέσπασε το βραβείο του κοινού. Hμουν συγκινημένος όχι μόνο γιατί ένα όνειρο της ζωής μου γινόταν πραγματικότητα, αλλά κυρίως διότι θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο κολακευτικό βραβείο από αυτό. Οπου κι αν πηγαίναμε εκπροσωπούσαμε την Ελλάδα. Για παράδειγμα, έξω από το Φεστιβάλ του Μαρόκου κυμάτιζε η ελληνική σημαία.

Σε ενοχλεί που η διεθνής σου αναγνώριση δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα; Νομίζω ότι στη χώρα μας όλα είναι χαβαλές και κλειδαρότρυπα - αν και πολλές φορές εμείς οι ίδιοι δίνουμε τις αφορμές. Περισσότερο είδα στο Διαδίκτυο θέματα που αφορούν στην προσωπική μου ζωή παρά την επιτυχία που είχε ένας Ελληνας στο εξωτερικό και, εντέλει, η Ελλάδα.

Γράφτηκαν ψέματα για την προσωπική σου ζωή; Oχι μόνο ψέματα, αλλά και ανοησίες. Οταν πήγα για το φεστιβάλ κινηματογράφου στο Παρίσι έγραψαν ότι πήγα με την Αριελ Κωνσταντινίδη για να της κάνω πρόταση γάμου. Ή, πάλι, ότι είμαστε μεταξύ μας σε «εμπόλεμη κατάσταση» και δεν λέμε ούτε γεια. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν είναι μια κάμερα μπροστά πρέπει σώνει και καλά να δίνεις σόου. Eιλικρινά δεν με ενδιαφέρει να αναλύσω τι συμβαίνει στην προσωπική μου ζωή - έστω και αν δεν έπραξε το ίδιο και η Αριελ, η οποία είπε πράγματα που πυροδότησαν την κατάσταση. Ομως δεν κατηγορώ κανέναν, ο καθένας αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής με τον δικό του τρόπο.

Ξέρω ότι η κόρη σου είναι η αδυναμία της ζωής σου. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς τα αισθήματα ενός παιδιού όταν δεν ζει στον ίδιο χώρο με σένα; Φυσικά. Ενα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει για ποιον λόγο οι γονείς του δεν είναι μαζί. Κι εγώ με τη μητέρα μου μεγάλωσα, το θέμα είναι πώς θα το μεταδώσεις όλο αυτό. Πιστεύω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη μέθοδος. Ομολογώ, πάντως, ότι καταβάλλω κάθε προσπάθεια προκειμένου να είμαι καλός γονιός.