Πέτρος Φιλιππίδης: «Είναι υποκριτικό να πιστεύει ένας καλλιτέχνης ότι δεν είναι καλός»

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Πέτρος Φιλιππίδης, που φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Υπηρέτης με δύο αφεντικά» στο θέατρο «Μουσούρη» μίλησε για το θέατρο, τα όνειρα, η τηλεόραση, αλλά και τις προδοσίες.
 
Όταν ρωτήθηκε αν του λείπει η τηλεόραση, απάντησε: «Μπορώ να πω, όχι ιδιαίτερα. Επαναλαμβάνω πως την τηλεόραση την έχω αγαπήσει πολύ, μ’ αρέσει να κάνω τηλεόραση, αλλά και να βλέπω. Με εξυπηρετεί όμως που δεν κάνω τηλεόραση, διότι αυτό με βάζει και σκέφτομαι πολύ πιο σοβαρά και δυνατά για το θέατρο. Αυτό που αναγκαστικά συνέβη, δίνει σε μένα τη δυνατότητα να απασχολήσω το μυαλό μου με πράγματα πιο δυνατά και σημαντικά».

«Πολλές φορές», είπε ο ίδιος για δηλώσεις που έχει κάνει κατά το παρελθόν, «λέμε κάτι το οποίο μπορεί να ειπωθεί εν τη ρύμη του λόγου ή πάνω σε θυμό, νεύρα ή ακόμη και να το έχει οδηγήσει άλλη σκέψη, η οποία μπορεί να μην είναι πολύ σωστή τη δεδομένη στιγμή. Πιθανότατα έχω πει πράγματα, τα οποία δεν ήταν πολύ σωστά. Όπως αντίστοιχα δεν έχω μετανιώσει για δηλώσεις τις οποίες έχω πει και απλώς έχουν παρεξηγηθεί, επειδή εκείνοι που τα διάβασαν ή τ’ άκουσαν, δεν κατάλαβαν ή δεν διάβασαν όλες τις δηλώσεις».

 Για τις δηλώσεις που κάνει για τον εαυτό του και το πόσο καλός ηθοποιός είναι δηλώνει ότι «Αυτό λέγεται με χιούμορ, παρόλο που έχω καλή ιδέα για τον εαυτό μου. Από την άλλη, το θεωρώ και λίγο υποκριτικό να πιστεύει ένας καλλιτέχνης ότι δεν είναι καλός. Κι ένας καλλιτέχνης μάλιστα σαν εμένα, ο οποίος έχει δώσει τις εξετάσεις του, έχει αναγνωριστεί το ταλέντο του, η ποιότητά του και το τι έχει κάνει 30 χρόνια σ’ αυτήν τη δουλειά. Αν ρωτήσω, για παράδειγμα, αν ο Κώστας Βουτσάς είναι σπουδαίος ηθοποιός, τι θα μου απαντούσατε;».

Και συνεχίζει: «Αφού δεν είμαστε με τους άλλους γενναίοι και γενναιόδωροι και θέλουμε εμείς να είμαστε οι καλύτεροι. Εγώ λοιπόν το αναγνωρίζω και στους άλλους. Δεν είναι υποκριτικό όλο αυτό; Πρέπει να συνεννοηθούμε σε κάτι: ποια αλήθεια ζητάμε; Εκείνη που θέλουμε να μας αρέσει, που θέλουμε να μας πουν ή την αλήθεια; Δεν ζητάμε όμως αυτή την αλήθεια, κι αυτή είναι η διαφορά! Ό,τι μας συμβαίνει δεν είναι πάντα κάτι τόσο ευχάριστο και θα πρέπει να μάθουμε να το αντιμετωπίζουμε. Ξέρετε κάτι; Φτάσαμε μέχρι εδώ και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί ό,τι δεν μας άρεσε, δεν το βλέπαμε ή το κάναμε λίγο παραπέρα. Δεν ήμασταν καλά; Πηγαίναμε να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο. Δεν είναι έτσι. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι, για να είμαστε πραγματικά καλά. Όλοι ζητούν την αλήθεια, να βρεθούν οι λύσεις, κανείς όμως δεν συμμετέχει στη λύση. Τη ζητούν από κάποιους άλλους. Αν ζητήσεις τη συμμετοχή κάποιου στη λύση, δεν είναι τόσο γενναίος, ώστε να συμμετέχει σ’ αυτή».

Τέλος, δηλώνει ότι έχει προδωθεί, αλλά εμπιστεύεται τους ανθρώπους γιατί «δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Πιστεύω στους ανθρώπους, άρα αφού τους πιστεύω, πρέπει και να τους εμπιστεύομαι. Είναι το μόνο στοιχείο πάνω στη Γη που μπορεί να κάνει τη διαφορά».