Πέτρος Κωστόπουλος: «Είμαι ο μάγειρας του σπιτιού!»

Στην πιο πρόσφατη συνέντευξη του, ο Πέτρος Κωστόπουλος μίλησε για την οικογένειά του, τη σύζυγό του, Τζένη Μπαλατσινού, αλλά και τις δύσκολες στιγμές που πέρασε.

«Έχω μετανιώσει για χιλιάδες επιλογές μου! Για το μόνο που δεν έχω μετανιώσει είναι που έκανα τα παιδιά μου, κάτι που, βέβαια, δεν ήταν επιλογή μου, ήρθαν!» είπε ο δημοσιογράφος και δηλώνει ότι δεν είναι αυστηρός πατέρας: «Σ' ένα σπίτι αυτός που βάζει τα όρια είναι η μάνα. Η μάνα τους γίνεται η κακιά, εγώ είμαι στη “γραμμή” της, αλλά όχι άδικος σε ό,τι λέει η μητέρα τους. Το μέτωπο ενός ζευγαριού απέναντι στο παιδί δεν πρέπει να σπάει, πρέπει να είναι ισχυρό και η αντιμετώπιση να είναι κοινή».

Όλη η οικογένεια έχει αδυναμία στο Βενιαμίν της οικογένειας, Μάξιμο: «Όλοι έχουμε αδυναμία στον Μάξιμο, γιατί είναι ο πιο μικρός, είναι πεντέμιση χρονών. Τα δύο κορίτσια αγαπιούνται, αλλά μαλώνουν μεταξύ τους, όπως όλα τα αδέρφια. Ώρες - ώρες γίνεται κόλαση στο σπίτι. Επειδή αυτός είναι αρκετά χρόνια μικρότερός τους, αυτές τον Μάξιμο τον βλέπουν σαν αρκουδάκι! Εγώ, δε, τον βλέπω ξαφνικά και με πιάνουν τα γέλια… Έχω πιο πολλά κοινά μαζί του απ' ότι είχα με τις κόρες μου. Παίζουμε μαζί, φτιάχνουμε αεροπλάνα, διαστημόπλοια, ντύνεται πυροσβέστης, σπαιντερμαν, στρατιωτικός… γενικά έχουμε το ίδιο ψώνιο…». Αποκάλυψε δε ότι γίνεται και εκείνος μαζί του παιδί και παίζουν: «Βρήκα έναν ακόμη χαζοχαρούμενο άντρα μέσα στο σπίτι να κάνουμε ό,τι χαζομάρα θέλουμε. Με τις δυστυχείς μπάρμπι και τις κούκλες που έπαιζαν οι κόρες μου δεν είχα κάτι να κάνω, δεν έπαιζα ποτέ μαζί τους και νιώθω ενοχές γι' αυτό. Εσείς, οι γυναίκες, γεννιέστε μανάδες εμείς δεν γεννιόμαστε πατεράδες, γινόμαστε».
 
Όσο για το αν βοηθάει και εκείνος στις δουλειές του σπίτιου, δήλωσε ότι εκείνος είναι «ο μάγειρας του σπιτιού», χωρίς όμως να πλένει τα πιάτα μετά, κάνει βέβαια τα απαραίτητα ψώνια για το τραπέζι.

«Εγώ επέλεξα τη γυναίκα που θα κάνει τα παιδιά μου. Έψαχνα πολύ γι' αυτό άργησα…Έκανα πολλές δοκιμές και δεν μου έβγαινε πριν την Τζένη… Το ζευγάρι δεν κρίνεται στα καλά και στις χαρές, κρίνεται στα χοντρά τα ζόρια και επειδή εγώ εδώ και δύο χρόνια περνάω πολύ χοντρά ζόρια, εκεί κατάλαβα ότι δεν έκανα κανένα λάθος, εκεί κατάλαβα ότι ήμουν τυχερός. Διότι δεν είναι ότι φαλίρισες και δεν έχεις λεφτά και θα σ’ αφήσει η γυναίκα σου γι’ αυτό… Όταν πραγματικά έχεις πάθει τη ζημιά πέφτεις σε κατάθλιψη και σ' ένα σπίτι δημιουργούνται ψυχολογικές εκρήξεις. Εκεί η Τζένη είχε την αγάπη και το σθένος να προστατεύσει όλο το σύστημα. Αυτή είναι η δικιά της μαγκιά, εγώ τότε ήμουν σε καταστολή».

Φυσικά, κάτι τέτοιο είχε επίπτωση και στην προσωπική τους σχέση «Η κατάρρευση της ζωής σου όλης επιφέρει κλονισμούς, αυτό σημαίνει ότι και θα τσακωθείς και θα διαφωνήσεις και θα φτάσεις στα άκρα. Όμως, όταν δεις ότι ο άλλος στέκεται, στέκεσαι κι εσύ στα πόδια σου..». Και γι’ αυτό της έχει πει πολλές φορές «ευχαριστώ», ενώ ξεκαθαρίζει ότι οι φήμες για χωρισμό τους είναι ανυπόστατες.

Ανάμεσα σε εκείνον και τη γυναίκα του, υπάρχει ακόμα έρωτας: «Και βέβαια υπάρχει, αλλά παίρνει πολλές μορφές, εξελίσσεται. Μην ξεχνάς ότι όλες οι σχέσεις στον πλανήτη ξεκινούν με one night stand. Κανένας δεν έχει βάλει δικλίδα ασφαλείας ότι την άλλη μέρα θα είστε μαζί. Κανείς δεν ξέρει πώς θα πάει η σχέση την επόμενη μέρα», ενώ δήλωσε και αθεράπευτα ρομαντικός: «Είμαι ρομαντικός μέχρι θανάτου! Ακόμη και σε ταινίες δακρύζω και φεύγει το δάκρυ με την Μπαλατσινού δίπλα. Ο ρομαντισμός είναι ένα υπέροχο πράγμα!».

Έκανε και μια αναδρομή στην πρόταση γάμου που της είχε κάνει: «Την πήρα τηλέφωνο. Οδηγούσε. Τη ρώτησα πότε θέλει να παντρευτεί 15 ή 22 Ιουνίου. Άκουσα μία σιωπή. Και μετά ένα μπαμ. Είχε τρακάρει. Λιγάκι ευτυχώς! Και είπε 22! Και το βράδυ είχα ετοιμάσει, ένα τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου, ‘Οι άντρες δεν μιλούν πολύ’ και έτσι την υποδέχθηκα».
   
Αναφέρθηκε και στη σχέση του με το χρόνο: «Ζορίζεσαι, αρχίζεις να μετράς νούμερα τα οποία είναι δύσκολα. Μετά μάχεσαι, είσαι σε έναν διαρκή πόλεμο απέναντι στο χρόνο. Θέλω να καθυστερήσω αυτό το πράγμα όσο γίνεται, να κρατήσω το σώμα μου νέο, να γυμναστώ, να έχω μία άμυνα απέναντι σ\' αυτό, να συναναστρέφομαι πιο νέους ανθρώπους για να μείνει το μυαλό μου ζωντανό. Από την άλλη μεριά είναι και γλυκό, διότι η συσσώρευση εμπειριών σου λύνει τα χέρια πιο εύκολα. Καταλαβαίνεις τους ανθρώπους πιο γρήγορα, έχεις δει τα δύσκολα και ξέρεις να συμπεριφερθείς. Το να μεγαλώνεις, όμως, δεν είναι κακό, το να γερνάς είναι!»

«Στη δεκαετία των 30», εξομολογήθηκε ότι είχε τις περισσότερες κατακτήσεις, «Τώρα ούτε που βγαίνω. Μετά από αυτό που συνέβη δεν κάνει να βγαίνεις».

Έτσι τώρα προτιμάει να χαλαρώνει «βλέποντας εκατοντάδες ταινίες στο σπίτι ή το σινεμά. Άρχισα πάλι τις παλιές μου αγαπημένες συνήθειες. Ακούω μουσική! Και τώρα που έμαθα από τις κόρες μου να κατεβάζω τραγούδια έχω γεμίσει το ipod με χιλιάδες τραγούδια. Έχω ξανατιγκάρει το iPod με jazz και blues, που άκουγα μια ζωή και τα είχα αφήσει για να ακούω ραδιόφωνο. Αλλά ακούω και κάποια ελληνικά».