Ο Πασχάλης Τσαρούχας τραγουδάει, γράφει παιδικά βιβλία και… δεν έχει TV!

Συναντήσαμε τον Πασχάλη Τσαρούχα στο «Ποντίκι» όπου εμφανίζεται κάθε Δευτέρα μαζί με την  Ειρήνη  Χαρίδου και μας τα είπε όλα.

Ο αγαπημένος ηθοποιός μας μίλησε για την καινούργια του ενασχόληση με το τραγούδι αλλά και για το αν του έχει λείψει η ηθοποιία.

Ακόμη τόνισε πως αν και πολιτικό ον, δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα κοινά και εξέφρασε τη δική του άποψη για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Τέλος αφού μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το μέλλον, του μικρού Αχιλλέα, του γιου του, μας εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε να γράφει παιδικά παραμύθια και πως μέσα από αυτά προσπαθεί να καλύψει ένα τεράστιο κενό της ελληνικής πολιτείας, στον τομέα της οδικής ασφάλειας και συμπεριφοράς.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το τραγούδι; Το είχατε ανέκαθεν στα σχέδια σας η το επιλέξατε για βιοποριστικούς λόγους;

Το τραγούδι είναι μια πολύ αγαπημένη μου ενασχόληση, από μικρή ηλικία. Ούτως η άλλως τραγουδώ συχνά στις παραστάσεις μου, στα μιούζικαλ, στις θεατρικές κωμωδίες αλλά και πέρυσι, για παράδειγμα, χρειάστηκε να τραγουδήσω σε παράσταση με την Άννα Βαγενά που έλεγα ένα παρά πολύ ωραίο ηπειρώτικο τραγούδι. Φέτος μου έγινε η αυτή η πρόταση η οποία μου ταίριαζε κυρίως ιδεολογικά και με πολύ μεγάλη χαρά δέχτηκα να το κάνω.

Έτυχε να φτιάχνουν τα παιδιά εδώ, στο «Ποντίκι», ένα πρόγραμμα το οποίο μου ταίριαζε, μου ταίριαζε ιδεολογικά εννοώ, με στίχους του Άλκη Αλκαίου, του Μανώλη Ρασούλη, του Κώστα Τριπολίτη και του Μάνου Ελευθέριου, μου το πρότειναν και με πολύ μεγάλη χαρά δέχτηκα να το κάνω.





Η ηθοποιία σας έχει λείψει;

Όχι, δεν μου έχει λείψει μιας και δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την τελευταία μου δουλειά καθώς έπαιζα μέχρι το καλοκαίρι. Επίσης έκανα μια πολύ μικρή συμμετοχή στον «Ακάλυπτο» που θα βγει τις επόμενες ημέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Τι προτιμάτε τηλεόραση η θέατρο;

Είναι δύο διαφορετικά επαγγέλματα, το καθένα έχει τις χαρές του και τις δυσκολίες του. Στην περίοδο που διανύουμε όμως δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια επιλογών και αναγκαστικά κανείς προτιμά το θέατρο μιας και τηλεόραση δεν υπάρχει πια.

Παρακολουθείτε τηλεόραση; Πιστεύετε πως υπάρχουν αξιόλογα προγράμματα; Ξεχωρίζετε κάποιο;

Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ γιατί δεν έχουμε στο σπίτι μας τηλεόραση. Δεν βάλαμε αποκωδικοποιητές και βρήκαμε έτσι μια καλή ευκαιρία για να σταματήσουμε να παρακολουθούμε.

Τι γνώμη έχετε για τα τούρκικα σίριαλ;

 Δεν παρακολουθώ τούρκικα σίριαλ αλλά έχω ακούσει πως ένα μέρος του τηλεοπτικού κοινού είναι κατά και το υπόλοιπο τα παρακολουθεί φανατικά. Φαντάζομαι πως θα είναι καλά γυρισμένα γιατί οι Τούρκοι ούτως η άλλως είναι πολύ προσεκτικοί στο εξαγώγιμο προϊόν τους.

Σας ενοχλεί που υπερισχύουν τα τούρκικα σίριαλ έναντι των ελληνικών;

 Αυτό που με ενοχλεί είναι πως έχει περιοριστεί παρά πολύ το επάγγελμα μας αλλά θα ήταν ανοησία να πω ότι με ενοχλεί που παίζονται τούρκικα και δεν παίζονται ελληνικά σίριαλ. Γι αυτό δεν ευθύνεται ούτε η τούρκικη κυβέρνηση ούτε οι τούρκοι παραγωγοί αλλά οι Έλληνες που δεν παράγουν.

Η οικονομική κρίση πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σας;

 Πολύ και ουσιαστικά. Από τη μια πλευρά έχουμε ζοριστεί παρά πολύ γιατί υπάρχουν ανειλημμένες υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να ανταπεξέλθουμε, χωρίς να έχουμε τα ίδια έσοδα αλλά αυτό συμβαίνει με όλο το κόσμο. Από την άλλη είναι σαν μια άσκηση πειθαρχίας , αρχίζεις να επαναπροσδιορίζεις το αξιακό σου σύστημα, βάζοντας σε προτεραιότητα τις πραγματικές σου ανάγκες, τα υπόλοιπα έπονται.



Ποιες σπάταλες δηλαδή κάνατε στο παρελθόν τις οποίες αποφεύγετε τώρα;

Δεν είμαι σπάταλος άνθρωπος, για παράδειγμα μπορεί να ήθελα ένα αξεσουάρ για την μηχανή μου που παλαιοτέρα θα το αγόραζα αλλά τώρα θα το αποφύγω. Ακόμα ως οικογένεια έχουμε ουσιαστικές υποχρεώσεις, σπίτια, δάνεια, ο,τι δηλαδή έχει όλος ο κόσμος. Δεν κάνουμε σπάταλες σε διασκέδαση, μπουζούκια και ακριβά ρούχα.

 Υπάρχει κάποιο πρόσωπο στη τηλεόραση το οποίο ξεχωρίζετε;

Σέβομαι και εκτιμώ για τη δουλειά τους πολλούς από τους συνάδελφους μου και θα αδικούσα ανθρώπους αν έλεγα ένα η δυο ονόματα. Και οι μεγαλύτεροι αλλά και οι νεότεροι είναι παρά πολύ καλοί στη δουλεία τους με τρομακτικό επαγγελματισμό. Μάλιστα όταν μας έκοψαν τη δουλειά βρισκόμασταν σε ένα επίπεδο που και τα αγόρια και τα κορίτσια ήταν πλήρως καταρτισμένα. Ήταν άδικο αυτό που έγινε!

Η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης πιστεύετε πως θα έχει αποτέλεσμα ή όχι;

Θα έχει το αποτέλεσμα που επιδιώκουν, δηλαδή να καταστραφούμε τελείως. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι έχουμε μπλέξει με ηλίθιους, ανίκανους και ανόητους ίσα-ίσα ξέρουν παρά πολύ καλά τι κάνουν, είναι δοκιμασμένοι και σπουδαγμένοι, κάνουν παρά πολύ καλά αυτό το οποίο τους έχουν πει να κάνουν

Αρκετοί συνάδελφοι σας έχουν ασχοληθεί με τα κοινά, εσείς θα θέλατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Αν θεωρήσουμε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και επίσης ότι η τέχνη του ηθοποιού είναι η τέχνη του ανέφικτου, δηλαδή το να κυνηγάς αυτό που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, να κυνηγάς το ιδεατό, νομίζω ότι δεν μου ταιριάζει η εφαρμοσμένη πολιτική. Πολιτικό ον είμαι, πολίτης υπήρξα πάντα αλλά τώρα το να βγαίνω και να υποστηρίζω πράγματα που δεν πιστεύω η πράγματα τα οποία πρέπει να πω, να κάνω πολιτική δηλαδή, δεν το έχω. Δεν το έχω και στην προσωπική μου ζωή άλλωστε, οπότε...

Είστε πατέρας ενός παιδιού, αγχώνεστε για το μέλλον του;

Φαντάζομαι όσο ανησυχούσε ο πατέρας μου για το δικό μου, ή όσο ανησυχούσε ο παππούς μου για τον πατέρα μου... Όταν περνούν τα χρόνια, οι εξελίξεις, τα καινούργια πράγματα φαίνονται σχεδόν ακατανόητα ή δυσνόητα ή εν πάση περιπτώσει μη διαχειρίσιμα. Τα νέα παιδιά όμως έρχονται εξοπλισμένα με αλλά εφόδια, βλέπουν πιο καθαρά το μέλλον, έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν, έχουν το πλεονέκτημα της αγνοίας κίνδυνου, μπαίνουν αποφασιστικά μέσα πράγματα και δοκιμάζουν. Ετσι δεν μεγαλώνουν οι γενιές; Προφανώς έχω αγωνία, αν το παιδί μου θέλω να μεγαλώσει  με τα στάνταρ που μεγάλωσα εγώ, αλλά δεν θα μεγαλώσει έτσι ούτως η άλλως, όποτε είναι ανεδαφικό το να με τρομάζει το μέλλον του. Αν δεν τρομάζει εκείνον γιατί να τρομάξω εγώ;

Τα παιδικά παραμύθια πως προέκυψαν;

Tα παραμύθια είναι ένα άλλο κεφάλαιο της ιστορίας που λέγεται Tσαρούχας.Ξεκίνησα να γράφω από την ανάγκη μου να μοιραστώ τα συναισθήματα μου και τις ιδέες μου με τους ανθρώπους, με έναν άλλο τρόπο πέρα από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Επέλεξα να γράφω για παιδιά γιατί θεωρώ ότι τα παιδιά είναι η καθαρή ψυχή, το καθαρό υλικό στο οποίο οφείλει να απευθύνεται κανείς. Τα τελευταία χρόνια ίδρυσα την «Καρουζελ», μια μικρή εκδοτική εταιρεία, μέσα από την οποία εκδίδω τα βιβλία μου γιατί θέλω να έχω τον πλήρη έλεγχο της δουλειάς μου. Έχω φτιάξει μια μίνι σειρά, και είμαστε στο τρίτο βιβλίο αυτή τη στιγμή, με κεντρικό ήρωα τον “Μπίλη Καντίλη”, έναν πιτσιρικά ο οποίος μαθαίνει στα παιδιά ποιος είναι ο σωστός τρόπος στο να επιβιώνει κανείς στο οδικό περιβάλλον είτε οδηγώντας τα πατίνια του είτε οδηγώντας το ποδήλατο του είτε οδηγώντας μηχανάκι αργότερα. Προσπαθώ να καλύψω ένα τεράστιο κενό της ελληνικής πολιτείας στο τομέα της οδικής συμπεριφοράς και ασφάλειας.

Θεωρείτε δηλαδή ότι υπάρχει κενό σ αυτόν τον τομέα;

Δεν είναι το μόνο αλλά εκεί υπάρχει τεράστιο κενό. Ξέρεις όλοι οι άνθρωποι φροντίζουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να τα μορφώσουν, να φορέσουν τα καλύτερα ρούχα, να πάνε στα καλύτερα σχολεία και δεν φροντίζουν να τους μάθουν πώς θα επιβιώσουν. Δεν είναι ανοησία να μάθεις στα 50 σου ότι όταν οδηγείς πρέπει να φοράς κράνος; Ο Αχιλλέας , ο γιος μου, το έμαθε όταν ήταν 4 ετών και δεν το βγάζει όταν κάνει ποδήλατo.