Κορίτσι για σπίτι - με τον Ηλία Βρεττό μέσα;

Χαλαρή, όμορφη, άνετη και ακομπλεξάριστη, η Ευαγγελία Αραβανή από κοντά δεν έχει καμία σχέση με την ψυχρή και απρόσιτη εικόνα που πολλές φορές -όπως και η ίδια παραδέχεται- παρουσιάζει και η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ντροπαλή, κάτι που την «καταδιώκει» από τα παιδικά της χρόνια. «Την πρώτη φορά που είχα κάνει πασαρέλα σε επίδειξη μόδας -θυμάμαι ήταν στη Θεσσαλονίκη, ίσως για τον Ασλάνη-, επειδή ήμουν άπειρη και είχα το άγχος για το πού τελειώνει η πασαρέλα, βγήκα με βλέμμα τρομαγμένο», λέει γυρίζοντας πίσω στον χρόνο, το 2005, όταν είχε στεφθεί Σταρ Ελλάς. «Είχα γουρλώσει τα μάτια και δεν φρόντιζα να χαμογελάω για τον φακό ή να είμαι τσαχπίνα.

Θυμάμαι ότι μου το είχε επισημάνει η Αντζελα Ευριπίδη τότε», εξηγεί και συνεχίζει: «Θεωρώ ότι ήμουν από τις κοπέλες που δούλεψαν πολύ. Βέβαια, οι χρυσές εποχές ήταν επί Τσιντικίδου, Κουλιανού, Καγιά… Αν δούλευα τότε θα είχα βγάλει περισσότερα. Ωστόσο, το 2005 και τα επόμενα δύο χρόνια τα πράγματα ήταν ακόμα καλά. Φυσικά δεν μιλάμε για τρελές αμοιβές, αλλά δεν είμαι από τις κοπέλες που είναι σπάταλες, είχα μια διαχείριση χωρίς να είμαι τσιγκούνα. Η μόνη υπερβολή που επέτρεψα στον εαυτό μου ήταν μια φορά που είχα κάνει έναν κατάλογο και πήρα τα λεφτά την ίδια μέρα, πράγμα σπάνιο. Σκέφτηκα “πες ότι δεν δούλεψες σήμερα και δεν πήρες ποτέ αυτά τα λεφτά” και πήγα και αγόρασα μια πολύ αγαπημένη τσάντα που ήταν λίγο τσιμπημένη στην τιμή. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Ηταν μια Louis Vuitton, την οποία εννοείται πως έχω ακόμα». Στη συνέχεια ξανασυστήνεται στο κοινό μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Ο φακός την αγαπά, αλλά δεν στέκεται σε αυτό. «Σίγουρα μια εμφανίσιμη κοπέλα μπαίνει αυτομάτως στη διαδικασία να πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά ότι μπορεί να σταθεί και να μιλήσει», διευκρινίζει. «Νομίζω ότι από όσα έχω κάνει αυτό έχει φανεί. Αν και μερικές φορές όταν είσαι μαζί με φτασμένους παρουσιαστές δεν έχεις τον χρόνο που θα ήθελες για να μιλήσεις ή να πεις την άποψή σου», καταλήγει. Ευτυχώς για την Ευαγγελία η τύχη τα έφερε έτσι ώστε -μετά την περιπέτεια που είχε στις αρχές της σεζόν με τη συμμετοχή της στην εκπομπή «Μες στην καλή χαρά», που έληξε με την αποχώρησή της- να βρεθεί με δική της μουσική εκπομπή στο MTV. Ωστόσο, δεν θέλει να μιλήσει άλλο γι’ αυτό. «Εχουν περάσει τόσοι μήνες, έχει κουράσει πια αυτό το θέμα», λέει μ’ ένα χαμόγελο.



Συνεχίζουμε να μιλάμε για την εποχή όπου υπήρχε πληθώρα περιοδικών και αφθονία φωτογραφικών παραγωγών με πρωταγωνίστρια την Ευαγγελία. Την εποχή τού «λεφτά υπάρχουν»: «Θυμάμαι, ακόμα και σε φωτογραφήσεις για κατάλογο στην αρχή έπαιρνα τα ρούχα και πήγαινα και άλλαζα μέσα στην τουαλέτα. Στα αντρικά περιοδικά, δε, που μεσουρανούσαν τότε, πέρασε αρκετό διάστημα μέχρι να κάνω φωτογράφηση», εξομολογείται. «Ηθελα να ξέρω ποιος θα είναι ο φωτογράφος και πρόσεχα το αποτέλεσμα να είναι προσεγμένο. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχω έρθει σε δύσκολη θέση ποτέ, ούτε από το αποτέλεσμα ούτε από κάποια ερώτηση που να συνόδευε μια πιο σέξι φωτογράφηση. Ούτε και έχω δεχτεί ποτέ ανήθικες προτάσεις. Πιστεύω ότι έχει να κάνει και με το τι εκπέμπεις ως άνθρωπος. Πάντα κρατούσα μια απόσταση, δεν ήμουν ποτέ χύμα. Μου έχουν πει πολλές φορές ότι έχω μια πιο αριστοκρατική εικόνα -η οποία συχνά σε τέτοια περιοδικά δεν είναι το ζητούμενο- που μπορεί να βοήθησε και προς αυτή την κατεύθυνση», καταλήγει.

Το κυνηγητό με τους παπαράτσι

Η κουβέντα πηγαίνει αναπόφευκτα στο θέμα που έχει προκύψει με τις φωτογραφίες που «αποδεικνύουν» στο αυτόκλητο δικαστήριο των media τη σχέση της με τον Ηλία Βρεττό. «Το ότι καθένας μπορεί να σχολιάζει προσωπικές μου στιγμές ή επιλογές σίγουρα με ενοχλεί, όπως κάθε άνθρωπο. Από την άλλη, όταν εκτίθεσαι ξέρεις ότι θα σχολιαστείς», απαντά χωρίς περιστροφές. «Δεν με ενοχλούν τα σχόλια επάνω στα επαγγελματικά μου, θα τα ακούσω όλα και θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερη. Οταν όμως κάποιοι άνθρωποι χωρίς να με γνωρίζουν κάθονται και ασχολούνται -και εκφράζουν με απόλυτο τρόπο απόψεις- για το τι γίνεται στην προσωπική μου ζωή, τότε ενοχλούμαι.

Ολη αυτή η ιστορία για το αν απέφυγα τον φωτογράφο ή όχι μπορεί να είναι ακόμα και πληροφορία του ίδιου του φωτογράφου. Ξέρεις, μπορεί να είπε “την είδαμε και προσπάθησε να μας αποφύγει”. Από την άλλη, πολλοί στο παρελθόν έχουν προσπαθήσει να αποφύγουν έναν φωτογράφο όταν είναι σε μια σχέση η οποία είναι πρόσφατη και την οποία για κάποιο λόγο δεν θέλουν να τη βγάλουν προς τα έξω. Δεν σημαίνει ότι όλες οι γνωστές και χρόνιες σχέσεις διασήμων βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας από το πρώτο τους λεπτό. Είναι αστείο όμως κάποιοι άνθρωποι να σχολιάζουν την προσωπική σου ζωή λες και είναι μέσα στο σπίτι σου», καταλήγει.




Τη ρωτάω αν έχει τύχει ποτέ να προσπαθήσει να… προλάβει γεγονότα. «Δεν έχω μπει στη διαδικασία ποτέ να συζητήσω στρατηγική αντιμετώπισης φωτογράφων με κάποια σχέση μου. Στην πορεία βλέπεις και με τι άνθρωπο έχεις να κάνεις, πώς το βλέπει αυτός. Το καταλαβαίνεις από τα μέρη στα οποία θέλει να κινείται. Προσωπικά, αν δεν θέλω με τίποτα να με δουν, θα αποφύγω την Κηφισιά ή τη Γλυφάδα όπου ξέρω ότι υπάρχουν στημένοι παπαράτσι. Πολλές φορές ωστόσο μπορεί να συμβεί. Δεν θα κρυφτώ, ούτε θα καταπιεστώ», αποκαλύπτει. «Το να βλέπεις τη ζωή σου κρεμασμένη στο περίπτερο δεν είναι κάτι που συνηθίζεται ποτέ. Ειδικά εγώ που είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθώ να μην προκαλώ. Αυτά τα τελευταία δημοσιεύματα και τις φωτογραφίες… όταν τα είδα πάγωσα. Δεν είχα καταλάβει τίποτα και προσπαθούσα από τη φωτογραφία, τα ρούχα μου, την τσάντα μου και το background να καταλάβω πού και πότε τραβήχτηκε. Προσπαθούσα να καταλάβω ποια μέρα ήταν και πού βρισκόμουν», εξηγεί.

Πώς όμως φαντάζεται τον εαυτό της σε 5-10 χρόνια; Φοβάται τον χρόνο που περνάει; «Σε 5-10 χρόνια θα ήθελα σίγουρα να έχω οικογένεια», λέει χωρίς ίχνος δισταγμού και συνεχίζει: «Μου αρέσουν η οικογένεια και τα παιδιά. Μου αρέσει να έχω το δικό μου σπιτικό, ακόμα και οι δουλειές του σπιτιού μού αρέσουν. Η αγαπημένη μου δουλειά είναι το πλύσιμο των πιάτων. Δεν θέλω να πάρω ποτέ πλυντήριο πιάτων. Αφού πάω σε σπίτια φίλων για φαγητό και μετά σηκώνομαι γρήγορα να μαζέψω τα πιάτα για να τα πλύνω και επειδή δεν μ’ αφήνουν τους παρακαλάω. Βέβαια, αν με αξιώσει ο Θεός και κάνω παιδάκια και είμαστε πολλά άτομα στο σπίτι, μπορεί να πάρω ένα. Ιδανικά θα ήθελα να κάνω δύο παιδάκια. Επειδή όμως οι γονείς μου είχαν χωρίσει όταν ήμουν μικρή θα ήθελα να είμαι πολύ προσεκτική στον άντρα που θα επιλέξω. Δεν έχω κάποιο ψυχολογικό τραύμα, αλλά σίγουρα δεν ήταν ευχάριστη εμπειρία». Και καταλήγει: «Οσο για τον χρόνο που κυλάει και χάνεται… Καμιά φορά μεταξύ αστείου και σοβαρού λέω “ωχ, σε μερικά χρονάκια θα πρέπει να αρχίσω να προσέχω, να κάνω κι εγώ τα μποτοξάκια μου”. Αν θεωρούσα πάντως ότι έχω κάτι πάνω μου που με ενοχλεί, νομίζω, θα το είχα αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια. Οσο για τις επεμβάσεις, φοβάμαι τόσο πολύ τα νυστέρια, τα χειρουργεία και -κυρίως- τα αποτελέσματά τους, τα οποία μερικές φορές είναι τραγικά, που δεν νομίζω να το τολμούσα. Πιστεύω ότι κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της. Αλλά, πάλι, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα νιώσεις όταν έρθει εκείνη η ώρα που θα δεις στον καθρέφτη κάτι που δεν θα σου αρέσει».