Ναταλία Γερμανού: Ο Μάνος είναι ένα πολύ γλυκό μαγκάκι

Για την πορεία της εκπομπής της στον ΑΝΤ1, «Η Γερμανού Ξανάρχεται», την αποχώρηση από το «Μες Στην Καλή Χαρά», αλλά και τη σχέση της με τον Μάνο Ιωάννου μίλησε η Ναταλία Γερμανού στο περιοδικό «ΕΓΩ! Weekly».

«Νιώθω ευγνωμοσύνη, τεράστια χαρά, δικαίωση, ανακούφιση, ενθουσιασμό. Ήταν επί χρόνια όνειρό μου να παρουσιάσω αυτή την εκπομπή και ο ΑΝΤ1, και συγκεκριμένα ο Γιάννης Λάτσιος, μου έδωσε τη δυνατότητα να το υλοποιήσω. Ουσιαστικά ήταν προσωπικό του στοίχημα», είπε η παρουσιάστρια για την εκπομπή στον ΑΝΤ1, ενώ για την αποχώρησή της από το «Μες Στην Καλή Χαρά»: «Υπήρχε ρίσκο, γιατί μη ξεχνάς ότι το Μες Στην Καλή Χαρά είναι μια εκπομπή, η οποία πήγαινε στον… αυτόματο πιλότο, με την έννοια ότι είναι ένα πολύ συγκεκριμένο concept χαρούμενης lifestyle πρωινής εκπομπής, που ουσιαστικά παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο. Δηλαδή, τι να δεις τα πρωινά του Σαββατοκύριακου; Δεν έχει τίποτα άλλο. Αντίθετα, την Παρασκευή το βράδυ η μάχη είναι πολύ άγρια, γιατί η Αγγελική Νικολούλη έχει παγιώσει τη θέση της εδώ και πολλά χρόνια, σημειώνοντας απίστευτες τηλεθεάσεις. Επίσης, άλλο ένα μειονέκτημα είναι ότι το βράδυ της Παρασκευής το κοινό 15-44 βρίσκεται κυρίως εκτός σπιτιού. Είναι απίστευτα πιο δύσκολη ζώνη από αυτή του Σαββατοκύριακου. Είναι σαν να κολυμπάς στα χαλαρά νερά μιας ρηχής πισίνας επί πέντε χρόνια και ξαφνικά βρίσκεσαι στον Ατλαντικό ωκεανό».
 
Αναφερόμενη στον έρωτά της με τον Μάνο Ιωάννου, η Ναταλία Γερμανού είπε: «Είναι ένας πολύ καθαρός, έντιμος και ειλικρινής απέναντί μου άνθρωπος. Ακόμα και τις ημέρες που είναι πτώμα γιατί έχει δύο συνεχόμενες παραστάσεις, περνάμε πολύ όμορφα. Μένει ξύπνιος μέχρι τις έξι το πρωί, βλέπουμε ταινίες, μιλάμε, γελάμε, κάνουμε πράγματα μαζί. Είναι ένα πολύ γλυκό μαγκάκι το οποίο με κέρδισε με την ειλικρίνεια και την απλότητά του».
  
Τέλος, αποκάλυψε ότι αντιμετώπισε και κρίσεις πανικού: «Έχω περάσει κρίσεις πανικού, άγχους, νευρικό κλονισμό. Συμβουλεύτηκα ψυχολόγο και ψυχοθεραπευτή. Έκανα ψυχανάλυση τρία χρόνια και βοηθήθηκα πολύ. Έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου, να τον αγαπώ, να τον φροντίζω λίγο περισσότερο και να του δίνω προτεραιότητα σε σχέση με τους άλλους, γιατί έως ενός σημείου τον άφηνα πίσω. Υπήρξαν μεγάλα διαστήματα που ήμουν υπερβολικά αυστηρή με τον εαυτό μου, ενοχική και ανασφαλής ότι τίποτα δεν κάνω καλά, δεν αξίζω καθόλου, ότι είμαι η ντροπή των γονιών μου…».