Κωνσταντίνα Μιχαήλ: Χρειάστηκε πολύς δρόμος να πείσω ότι είμαι ηθοποιός

Για τη σειρά «Εθνική Ελλάδος» και για τον ρόλο της σε αυτή, τη σειρά «Λαβ σόρρυ», που την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό, την προσωπική της ζωή, αλλά και το... πραγματικό της επώνυμο μίλησε η Κωνσταντίνα Μιχαήλ το πρωί της Τρίτης στην εκπομπή «Mega με ΜΙΑ». 

«Μέχρι τώρα στα σίριαλ μας κατηγορούσαν ότι ήμασταν λίγο ψεύτικοι, κλεισμένοι, κλεισμένοι σε μια γυάλα. Και εμείς αναρωτιόμασταν αν υπήρχαν τέτοιοι ήρωες. Αυτή η δουλειά είναι πιο ουσιαστική, πιο εσωτερική και πιο αναγνωρίσιμη. Βλέπεις ανθρώπους καθημερινούς. Ειδικά ο δικός μου ρόλος. Στα πρώτα επεισόδια η ηρωίδα μου είναι μια καθημερινή γυναίκα. Ατάλαντη κομμώτρια, με πρόβλημα στο σπίτι με άντρα φασίστα. Ο μεγάλος γιος στην εφηβεία και θα δείτε ότι κι αυτός θα έχει πρόβλημα μεγάλο. Είμαι τόσο στην κοσμάρα μου που δεν έχω τι νου μου να περιποιούμαι», είπε η ηθοποιός για τη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη.

Όσον αφορά στην προσωπική της ζωή; Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ είπε: «Όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει συμβιβασμούς. Μικρότερη, όταν είχα ανασφάλειες, ανησυχίες, μπορεί να έμενα και σε μια σχέση μόνο και μόνο για τον φόβο πού θα πάω παρακάτω. Βαριόμουν να ξαναξεκινήσω από την αρχή και αναγκάζεσαι να είσαι σε μια σχέση που σε τελματώνει. Οι γυναίκες πολύ συχνά το κάνουμε για να στήσουμε σπιτικό, άσχετα αν θες να κάνεις οικογένεια ή όχι. Κυρίως οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν οικογένεια αγαπάνε ένα άντρα και μπορούν να αφομοιωθούν. Στο περιβάλλον μου γνωρίζω γυναίκες όχι μόνο καταπιεσμένες αλλά και κακοποιημένες και να μην μπορούν να βγουν από αυτό. Άλλες θεωρούν ότι το αξίζουν και άλλες σκέφτονται πού να πάνε».
 
Παράλληλα, η ηθοποιός εξομολογήθηκε ότι το επώνυμό της δεν είναι το πραγματικό της: «Το επίθετο μου είναι Μιχαλοπούλου» αποκάλυψε, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους το άλλαξε.
 
Τέλος, αναφέρθηκε στον ρόλο που την έκανε γνωστή, αυτόν στη σειρά «Λαβ σόρρυ»: «Ήταν τόσο έντονος ο χαρακτήρας της, τόσο μεγάλη επιτυχία, που έπαθα ό,τι παθαίνουν όλοι οι τηλεοπτικοί ήρωες, ταυτοποιήθηκα. Είχαν φτάσει σε σημείο να νομίζουν ότι ήμουν όντως αυτό το άβουλο πλάσμα, το άχαρο, το ξενέρωτο. Ήμουν και πρώτη φορά στην τηλεόραση και έπαιζα με τον ένστικτο, αγνά και καθαρά. Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ήταν διφορούμενο γιατί άλλοι σε αγαπούν, άλλοι σε μισούν, σε άλλους αρέσεις σε άλλους όχι και αυτή είναι η βλακεία της δουλειάς μας, το άδικο. Χρειάστηκε πολύς δρόμος στον χώρο να πείσω ότι είμαι ηθοποιός και όχι ένα πλάσμα που έπαιξε σε μια επιτυχία με ένστικτο και της βγήκε».