Η Βικτώρια Καρύδα παραχώρησε τηλεοπτική συνέντευξη επτά μήνες μετά τη δολοφονία του συζύγου της, Γιάννη Μακρή. Το μοντέλο μίλησε για τις δύσκολες ώρες που βιώνει μετά τον θάνατο του επιχειρηματία. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που η Βικτώρια περιέγραψε το όνειρο και τον διάλογο που είχε με τον Γιάννη Μακρή.
«Όταν έφυγε ο Γιάννης τον έβλεπα πολύ συχνά στο όνειρό μου. Μπορεί να έβλεπα 4-5 όνειρα την ημέρα. Και προσπαθούσα να τον ρωτήσω ποιος και γιατί. Και δεν είχα πάρει καμιά απάντηση. Και πολλές φορές του ζητάω να με πάρει αγκαλιά και δεν με παίρνει. Αυτό έγινε μόνο πριν λίγες ημέρες. Είχαμε βγει και πήγαμε βόλτα.
Του λέω “μου έχεις λείψει πάρα πολύ”. Και μου λέει “γιατί; Αφού είμαστε μαζί”. Και με παίρνει μια αγκαλιά σφιχτή και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Και όταν ξύπνησα και άνοιξα τα μάτια μου, ακόμη είχα τα χέρια του πάνω μου. Και τρόμαξα. Ήθελα να φωνάξω αλλά δεν είχα φωνή, τρόμαξα και νόμιζα πως θα με πάρει μαζί του. Και ήταν τόσο έντονο όνειρο σαν να ήταν αληθινό. Προσπαθώ να κάνω τα πάντα για να μην πέσω ψυχολογικά. Είναι τόσο δύσκολο για μένα και για τα παιδιά», είπε στην Τατιάνα Στεφανίδου.
Η Βικτώρια αναφέρθηκε και στον τρόπο με τον οποίο γνωρίστηκαν, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι από την πρώτη στιγμή που τον είδε την τράβηξε σαν μαγνήτης.
«Ήταν ψυχούλα ο Γιάννης, πολύ έξυπνος, πολύ καλός και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μια μέρα θα τον χάσω» είπε στην παρουσιάστρια της εκπομπής. Δεν παρέλειψε να αναφέρει ακόμη πόσο δύσκολο είναι και για τα δυο τους παιδιά, αποκαλύπτοντας ότι η μικρή τους κόρη γράφει ποιήματα αφιερωμένα στον μπαμπά της και κοιτάζει τον ουρανό μιλώντας του.
«Κάθομαι σαν φυτό μέσα στο σπίτι. Είμαι σαν χαμένη, μέσα μου έχω χαθεί. Πρώτα σκέφτομαι όμως τα παιδιά μου, γιατί δεν είναι εύκολο να αλλάξω χώρα. Λέω ψέματα στον εαυτό μου ότι είναι εδώ και σε λίγο θα γυρίσει», είπε με έντονη συναισθηματική φόρτιση, ενώ και η Τατιάνα Στεφανίδου βούρκωνε κατά την περιγραφή των συναισθημάτων της καλεσμένης της.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα:
Δείτε βίντεο: Η Βικτώρια Καρύδα ξεσπά: «Κάθομαι σαν φυτό μέσα στο σπίτι. Είμαι σαν χαμένη»