Πώς να ενυδατωθούμε και παράλληλα να ζήσουμε μια συναρπαστική γευστική εμπειρία στα πρότυπα του υγιεινού τρόπου ζωής – Τα καλύτερα blends με φρούτα, βότανα και εσπεριδοειδή.
Το κοριτσάκι που συγκίνησε τη Δανάη Μπάρκα γιατί της θύμισε τον παππού της
Το κοριτσάκι που συγκίνησε τη Δανάη Μπάρκα γιατί της θύμισε τον παππού της
Η μακροσκελής ανάρτηση της ηθοποιού στο Instagram
Η συνάντηση με ένα κοριτσάκι έκανε τη Δανάη Μπάρκα να συγκινηθεί. Η ηθοποιός έκανε μια ιδιαίτερη ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram και έγραψε ένα μακροσκελές κείμενο για τη συνάντησή της με ένα μικρό κοριτσάκι που της θύμισε τον παππού της και την έκανε να ξεσπάσει σε κλάματα.
Διαβάστε αναλυτικά τα όσα έγραψε η ηθοποιός:
Όπως θα έχετε καταλάβει φέτος στην παράσταση υποδύομαι μια πριγκίπισσα/μάγισσα και λόγω της δεύτερης ιδιότητας κρατάω ένα ραβδί το οποίο μαζί με το cd της παράστασης μπορούν στο τέλος να το αγοράσουν οι γονείς. Μετά από κάθε παράσταση βγαίνουμε όλοι οι ηθοποιοί έξω, προκειμένου να χαιρετήσουμε τα παιδάκια που μας είδαν. Την Κυριακή λοιπόν, με το που βγαίνω έρχεται ένα κοριτσάκι, τρέχει στην αγκαλιά μου, με σφίγγει, μου δείχνει το ραβδί που αγόρασε και με ρωτάει «είναι όντως μαγικό;» της απαντώ «ναι. Αν το πιστέψεις είναι.» Με κοιτάει χαμογελαστή και ρωτάει «δηλαδή αν ευχηθώ να γυρίσει ο παππούς μου που πέθανε θα γυρίσει;»
Κοίταξα την μαμά της η οποία αυτόματα έβαλε τα κλάματα, γονάτισα να αγκαλιάσω την μικρούλα και φυσικά έβαλα κι εγώ τα κλάματα σαν γνήσιο κλαψοκόριτσο που ξέρετε ότι είμαι. Δεν ήξερα τι να πω. Ο κόσμος απλά μας κοιτούσε να κλαίμε όποτε πήρα το θάρρος και της είπα «ούτε εγώ έχω παππού πια… δεν θα γυρίσει αλλά αν κλείσεις τα μάτια σου θα νιώσεις ότι είναι κάπου και σε προσέχει, σε προστατεύει και σε καμαρώνει» και το κοριτσάκι έφυγε, επέστρεψε σε 2 λεπτά ενώ είχα αγκαλιά ένα άλλο μου ψυθίρισε «γεια. Ευχαριστώ πολύ» και ξαναέφυγε.
Σκέφτομαι αυτό το κορίτσι 2 μέρες τώρα. Ανακαλύπτω ότι έχουμε ένα κοινό που μας ένωσε έστω και για μια στιγμή – και οι δυο έχουμε ανάγκη δυο ανθρώπους που χάσαμε. Τους σκεφτόμαστε, τους αγαπάμε, τους θέλουμε πίσω. Και φυσικά συνειδητοποιώ ότι δεν το έχουμε μόνο εμείς αυτό το κοινό αλλά εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν χάσει αγαπημένους τους. Ελπίζω ο παππούς της να έχει βρει τον δικό μου τον παππού και να είδαν ότι εμείς συναντηθήκαμε και για λίγα δευτερόλεπτα νιώσαμε το ίδιο πράγμα γι αυτούς τους δυο που σίγουρα μας βλέπουν από κάπου. Καταλήγω λοιπόν για άλλη μια φορά στο – για κάποιους βαρετό, κοινότοπο και ξεπερασμένο- συμπέρασμα ότι η αγάπη ενώνει. Σε φέρνει κοντά, σε συνδέει, σε λυτρώνει, σε κάνει να νιώθεις δυνατός. Αν αγαπάς και αν σκορπάς αγάπη, μόνο έτσι αξίζει να ζεις. Παππού μου, εσύ κι αν έδινες αγάπη. Μου λείπεις όσο δεν φαντάζεται κανείς. Η ποντίκω σου όσα παιδάκια κι αν γνωρίσει, πάντα για σένα θα μιλάει. Να αγαπάτε παιδιά. Να μοιράζεστε. Να είστε ενωμένοι. Να μεταδίδεται φώς.
Διαβάστε αναλυτικά τα όσα έγραψε η ηθοποιός:
Όπως θα έχετε καταλάβει φέτος στην παράσταση υποδύομαι μια πριγκίπισσα/μάγισσα και λόγω της δεύτερης ιδιότητας κρατάω ένα ραβδί το οποίο μαζί με το cd της παράστασης μπορούν στο τέλος να το αγοράσουν οι γονείς. Μετά από κάθε παράσταση βγαίνουμε όλοι οι ηθοποιοί έξω, προκειμένου να χαιρετήσουμε τα παιδάκια που μας είδαν. Την Κυριακή λοιπόν, με το που βγαίνω έρχεται ένα κοριτσάκι, τρέχει στην αγκαλιά μου, με σφίγγει, μου δείχνει το ραβδί που αγόρασε και με ρωτάει «είναι όντως μαγικό;» της απαντώ «ναι. Αν το πιστέψεις είναι.» Με κοιτάει χαμογελαστή και ρωτάει «δηλαδή αν ευχηθώ να γυρίσει ο παππούς μου που πέθανε θα γυρίσει;»
Κοίταξα την μαμά της η οποία αυτόματα έβαλε τα κλάματα, γονάτισα να αγκαλιάσω την μικρούλα και φυσικά έβαλα κι εγώ τα κλάματα σαν γνήσιο κλαψοκόριτσο που ξέρετε ότι είμαι. Δεν ήξερα τι να πω. Ο κόσμος απλά μας κοιτούσε να κλαίμε όποτε πήρα το θάρρος και της είπα «ούτε εγώ έχω παππού πια… δεν θα γυρίσει αλλά αν κλείσεις τα μάτια σου θα νιώσεις ότι είναι κάπου και σε προσέχει, σε προστατεύει και σε καμαρώνει» και το κοριτσάκι έφυγε, επέστρεψε σε 2 λεπτά ενώ είχα αγκαλιά ένα άλλο μου ψυθίρισε «γεια. Ευχαριστώ πολύ» και ξαναέφυγε.
Σκέφτομαι αυτό το κορίτσι 2 μέρες τώρα. Ανακαλύπτω ότι έχουμε ένα κοινό που μας ένωσε έστω και για μια στιγμή – και οι δυο έχουμε ανάγκη δυο ανθρώπους που χάσαμε. Τους σκεφτόμαστε, τους αγαπάμε, τους θέλουμε πίσω. Και φυσικά συνειδητοποιώ ότι δεν το έχουμε μόνο εμείς αυτό το κοινό αλλά εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν χάσει αγαπημένους τους. Ελπίζω ο παππούς της να έχει βρει τον δικό μου τον παππού και να είδαν ότι εμείς συναντηθήκαμε και για λίγα δευτερόλεπτα νιώσαμε το ίδιο πράγμα γι αυτούς τους δυο που σίγουρα μας βλέπουν από κάπου. Καταλήγω λοιπόν για άλλη μια φορά στο – για κάποιους βαρετό, κοινότοπο και ξεπερασμένο- συμπέρασμα ότι η αγάπη ενώνει. Σε φέρνει κοντά, σε συνδέει, σε λυτρώνει, σε κάνει να νιώθεις δυνατός. Αν αγαπάς και αν σκορπάς αγάπη, μόνο έτσι αξίζει να ζεις. Παππού μου, εσύ κι αν έδινες αγάπη. Μου λείπεις όσο δεν φαντάζεται κανείς. Η ποντίκω σου όσα παιδάκια κι αν γνωρίσει, πάντα για σένα θα μιλάει. Να αγαπάτε παιδιά. Να μοιράζεστε. Να είστε ενωμένοι. Να μεταδίδεται φώς.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα