Τα «όχι» χτίζουν καριέρες συνηθίζουν να λένε οι καλλιτέχνες από τον χώρο του θεάματος. Υπάρχουν όμως μερικές περιπτώσεις που τα «όχι» στάθηκαν εμπόδιο σε μερικούς ηθοποιούς, οι οποίοι αρνήθηκαν ρόλους που άφησαν εποχή.
Είναι πολύ συχνό στη βιομηχανία του κινηματογράφου οι ηθοποιοί να αρνούνται ρόλους που τους προτείνονται από τους παραγωγούς ή τους σκηνοθέτες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η κρίση τους, τους «γέλασε» και που μετάνιωσαν πικρά τα «όχι» τους.
Μεταξύ άλλων ο Σον Κόνερι, ο Ντάστιν Χόφμαν, ο Τζακ Νίκολσον, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και πολλοί άλλοι βρέθηκαν υποψήφιοι για να ενσαρκώνουν ρόλους εικονικούς. Παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους στην υποκριτική, τα κριτήρια τους αποδείχθηκαν εσφαλμένα και πολλοί μάλιστα παραδέχτηκαν δημόσια πως μετάνιωσαν για τα «όχι» τους.
Hannibal Lecter (Η Σιωπή των Αμνών, 1991)
Ο Σον Κόνερι, ο Ντάστιν Χόφμαν ο Ρόμπερτ Ντουβάλ, ο Τζακ Νίκολσον και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ήταν μερικά από τα ονόματα που είχαν δεχτεί πρόταση για τον ρόλο του Hannibal Lectеr. Ο Σον Κόνερι απέρριψε τον ρόλο και θεώρησε ότι το σενάριο ήταν «αηδιαστικό», ενώ ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο πήρε πάρα πολύ χρόνο για να σκεφτεί αν ήθελε τον ρόλο ή όχι. Μάλιστα ο σκηνοθέτης δεν πήρε ποτέ απάντηση από τον Ντιβάλ.
Ο Άντονι Χόπκινς ήταν ο μοναδικός ανάμεσα στους ηθοποιούς που δεν αμφεβάλλε για τον χαρακτήρα και τελικά αποφάσισε να πάρει το ρίσκο αποδίδοντας τον ρόλο με τρόπο τόσο μοναδικό, ώστε να του χαρίσει και ένα Όσκαρ. Ο Χόπκινς κέρδισε πολλά άλλα βραβεία και υποψηφιότητες χάρη στον ρόλο του Λέκτερ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως ο μεγαλύτερος κακός του αμερικανικού κινηματογράφου.
Edward Lewis (Pretty Woman, 1990)
Ο Ρίτσαρντ Γκιρ έπαιξε τον επιχειρηματία Έντουαρντ Λιούις, στην ρομαντική κομεντί «Pretty Woman» και ήταν μάλιστα υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα. Ωστόσο ο ρόλος του Λιούις θα μπορούσε να «βρισκόταν στα χέρια» ενός άλλου ηθοποιού. Ο Σον Κόνερι, ο Χάρισον Φορντ, ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Τζον Τραβόλτα ήταν μερικοί από τους ηθοποιούς που δέχτηκαν πρόταση για τον ρόλο όμως τελικά τον απέρριψαν.
Paul Sheldon (Misery, 1990)
Ο Τζέιμς Κάανέπαιξε τον ρόλο του συγγραφέα Πολ Σέλντον στο βραβευμένο με Όσκαρ θρίλερ «Misery», το οποίο ήταν βασισμένο στο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ. Ο ηθοποιός μάλιστα ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Saturn με αφορμή τον ρόλο του.
Ωστόσο πριν ο χαρακτήρας του Πολ Σέλντον καταλήξει στον Κάαν, είχε ήδη προταθεί στους Γουόρεν Μπίτι, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μάικλ Ντάγκλας, Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Χάρισον Φόρντ, Μόργκαν Φρίμαν, Μελ Γκίμπσον, Ντάστιν Χόφμαν, Αλ Πατσίνο, Μπρους Γουίλις, Τζιν Χάκμαν, Γουίλιαμ Χαρτ, Κέβιν Κλαιν, Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Ντένζελ Ουάσινγκτον, όμως όλοι τους αρνήθηκαν.
Walter White (Breaking Bad, 2008-2013)
Ο Μπράιαν Κράνστον είναι ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον κεντρικό χαρακτήρα στο «Breaking Bad». Μάλιστα ο δημιουργός και παραγωγός της σειράς, Βινς Γκίλιγκαν είιχε πει αργότερα σε συνεντεύξεις του, ότι ο χαρακτήρας Walter White έπρεπε να είναι ταυτόχρονα απεχθής και συμπονετικός και ο Κράνστον ήταν ο μόνος που μπορούσε να το πετύχει.
Δύο ακόμη ηθοποιοί που έλαβαν πρόταση για τον ρόλο ήταν οι Τζον Κιούζακ και Μάθιου Μπρόντερικ, ωστόσο και οι δύο τους είπαν το «όχι» που μετάνιωσαν με την τεράστια επιτυχία της σειράς.
Κλείσιμο
General Zod (Άνθρωπος από ατσάλι, 2013)
Στην ταινία του Ζακ Σνάιντερ ο Μάικλ Σάνον υποδύθηκε τον στρατηγό Ζοντ, ο οποίος ήρθε για να κατακτήσει και να υποδουλώσει τη Γη. Σίγουρα θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρουσιαστούν στον χαρακτήρα και οι Βίγκο Μόρτενσεν και Ντάνιελ Ντέι Λούις, που είχαν δεχτεί πρόταση για τον ρόλο.
Green Goblin (Spider-Man, 2002)
Ο Γουίλεμ Νταφόε υποδύθηκε τον επιστήμονα Νόρμαν Όσμπορν, ο οποίος αργότερα μετατρέπεται σε Γκριν Γκόμπλιν δηλαδή στον κακό που προσπαθεί να καταστρέψει τον Spider-Man. Αυτός ο ρόλος προσφέρθηκε αρχικά στον Μελ Γκίμπσον, στον Τζον Τραβόλτα, στον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και σε άλλους ηθοποιούς, όπως οι Νίκολας Κέιτζ, Τζον Μάλκοβιτς και Τζιμ Κάρεϊ, που όμως δεν ήθελαν να τον αναλάβουν.
Maximus (Μονομάχος, 2000)
Ο κύριος χαρακτήρας της εμβληματικής ταινίας «Μονομάχος» είναι ο Maximus Decimus Meridius, τον οποίο ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία ο Ράσελ Κρόουπου κατέκτησε ένα Όσκαρ και μία πλειάδα άλλων βραβείων για τον ρόλο.
Μεταξύ άλλων για τον χαρακτήρα δέχτηκαν πρόταση και οι Αντόνιο Μπαντέρας, Χιου Τζάκμαν και Μελ Γκίμπσον, οι οποίοι αρνήθηκαν διότι πίστευαν πως δεν ήταν κατάλληλοι για να αποδώσουν τον χαρακτήρα.
Stuart Shepard (Τηλε...φονικός θάλαμος, 2002)
Ο κύριος χαρακτήρας του ψυχολογικού θρίλερ σε σκηνοθεσία Τζόελ Σουμάχερ ήταν ο Στιούαρτ Σέπαρντ , ένας αλαζονικός και ανέντιμος δημοσιογράφος της Νέας Υόρκης, τον οποίο υποδύθηκε ο Κόλιν Φάρελ. Οι κριτικοί μάλιστα τον αποθέωσαν σε αυτόν τον ρόλο λέγοντας: «Ο γρήγορος ρυθμός της ερμηνείας του Φάρελ, σε κάνει να βρίσκεσαι διαρκώς σε ένταση και αγωνία».
Ο ρόλος προσφέρθηκε επίσης στους Μαρκ Γουόλμπεργκ, Νίκολας Κέιτζ, Τομ Κρουζ, Μελ Γκίμπσον και Τζιμ Κάρεϊ, όμως όλοι τους είπαν «όχι».
Alonzo Harris (Ημέρα Εκπαίδευσης, 2001)
Σε αυτή την ταινία ένας από τους δύο βασικούς ρόλους ήταν ο Αλόνζο Χάρις τον οποίο υποδύθηκε ο Ντένζελ Ουάσινγκτον και του χάρισε ένα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.
Αρχικά ο ρόλος προσφέρθηκε στους Μπρους Γουίλις, Γκάρι Σινίζ και Τομ Σάιζμορ, αλλά κανείς τους δεν είπε το πολυπόθητο «ναι».
Θεός (Θεός για μια εβδομάδα, 2003)
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον ρόλο του «Θεού» στην κωμωδία «Θεός για μια εβδομάδα», τον οποίο ενσάρκωσε ο Μόργκαν Φρίμαν. Ο συγκεκριμένος ρόλος αρχικά προσφέρθηκε στους Τζακ Νίκολσον και Ρόμπερτ Ντε Νίρο, οι οποίοι αποφάσισαν να μη δεχτούν την πρόταση για τον χαρακτήρα.
Με μια ιστορία που εκτείνεται σε τρεις αιώνες, η Nestlé συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της με μια ευρεία γκάμα προϊόντων και εφαρμόζοντας υπεύθυνες εταιρικές πρακτικές για το περιβάλλον και την κοινωνία
Τα Chuck Taylor All Star, τα διαχρονικά σύμβολα αντισυμβατικότητας, γίνονται η βάση για δημιουργικές γιορτινές εμφανίσεις και μας δίνουν έμπνευση για να απογειώσουμε το στυλ μας.
