Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Ήταν μια σκέψη αγάπης χωρίς πολιτική χροιά και οικονομικό όφελος
Η τραγουδίστρια μιλάει για τα όσα μοναδικά έζησε με την κινητή συναυλία που έκανε εν μέσω καραντίνας
Για όσα έζησε κατά τη διάρκεια της κινητής συναυλίας εν μέσω καραντίνας μίλησε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Όπως εξήγησε η δημοφιλής τραγουδίστρια «η ιδέα αυτή γεννήθηκε από τον δρόμο με αγάπη».
«Ήταν μια ιδέα που βγήκε κατευθείαν από την καρδιά μου. Μέσα από αυτή την σκέψη ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής στα νοσοκομεία», σημειώνει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη προσθέτοντας πως: «Γιατρούς, νοσηλευτές και όλους όσοι μας βοήθησαν και μας στήριξαν για να κρατηθεί η “ζωή μας” αυτές τις δύσκολες ημέρες, καθώς και τους συμπολίτες μου που άντεξαν και αντέχουν. Ήταν μια σκέψη αλληλεγγύης, αγάπης,χωρίς καμία απολύτως πολιτική χροιά και κανένα, φυσικά, οικονομικό όφελος», ξεκαθαρίζει, στη συνέχεια, η τραγουδίστρια.
«Συζήτησα με τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, αν θα μπορούσε να υλοποιήσει την παραγωγή. Με τη θετική απάντηση του σε χρόνο – ρεκόρ και με τον πιο ασφαλή τρόπο, παίρνοντας δηλαδή όλα τα απαιτούμενα μέτρα, ξεκινήσαμε με το κινούμενο φορτηγό από την Τεχνόπολη. Ένα πρωινό του Απρίλη. Επί 3,5 ώρες περάσαμε σχεδόν από όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Με χαμηλή ταχύτητα αλλά με γκάζια στην καρδιά. Με έναν υπέροχο ήλιο. Έβγαιναν οι άνθρωποι στα μπαλκόνια αγκαλιά, άνοιγαν παράθυρα, μας χαιρετούσαν με το χέρι στην καρδιά, μας πετούσαν λουλούδια από τις γλάστρες, μας χαμογελούσαν, μας χειροκροτούσαν, μας έστελναν φιλιά, νέοι, παιδιά, ζευγάρια ηλικιωμένοι», είπε και συνέχισε: «Τα πρόσωπα αυτά, που για λίγα λεπτά έγιναν ευτυχισμένα, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου», είπε στο Secret.
Σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση που διοργάνωσε η Κωτσόβολος οι αθλητές από τις δύο αποστολές μίλησαν για τους αγώνες της ζωής τους, δίνοντας έμπνευση, ελπίδα και αισιοδοξία.
Στα 23 της χρόνια η σκοπεύτρια από τα Χανιά αγωνίζεται στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της. Και μπορεί, όπως παραδέχεται να έχει άγχος, αλλά στο τέλος κερδίζει η ακόμα μεγαλύτερη προσμονή της για τη μεγαλύτερη έως σήμερα αθλητική πρόκληση της ζωής της.