«Εμένα με πήραν τηλέφωνο, μου ζήτησαν τη βοήθειά μου, αν μπορούσα να βοηθήσω για ένα σποτάκι, για αυτό το μήνυμα, το θεώρησα καθήκον μου, εννοείται αφιλοκερδώς, δεν παίρνεις λεφτά για αυτό το πράγμα, προς θεού. Πήγα, διάβασα το σενάριο, εγώ δεν είδα κανένα σεξισμό μέσα, ούτε κι αυτοί δεν είδαν, οπότε το κάναμε. Από κει και πέρα τα σποτάκια έχουν βγει, έχουν έναν λόγο ύπαρξης, για να περάσουν έναν μήνυμα. Το σποτάκι αυτό δεν πέτυχε στη δουλειά του, γιατί έμενε ο κόσμος σε κάτι άλλο, πέρα από το μήνυμα και το κατεβάσανε και καλά κάναν και το κατεβάσανε», εξήγησε ο Χρήστος Λούλης.
Ερωτηθείς για το αν πρότεινε κάτι άλλο για το σενάριο, απάντησε: «Δεν πρότεινα κάτι άλλο, δεν είναι η δουλειά μου. Δεν είμαι καλός στο να γράφω. Δεν έπαθα και την πλάκα μου, αλλά λέω "εντάξει, δεν θα κάνουμε και Σαίξπηρ". Ένα σποτάκι θέλουμε με ένα μήνυμα. Θεώρησα ότι το μήνυμα έβγαινε, αυτά, τίποτα άλλο».
«Την πατήσαμε. Πήγα να κάνω έναν τύπο, οποίος είναι ψιλο-θυμωμένος με τη φίλη του που του λέει να πάνε στην πλατεία. Φαίνεται πως πια δεν μπορούμε να δείχνουμε μια γυναίκα να κάνει ένα λάθος. Είναι "σεξισμός". Δεν μπορούμε να δείχνουμε έναν άντρα να προσπαθεί να διορθώσει μια γυναίκα που κάνει ένα λάθος. Είναι "σεξισμός". Ανεξαρτήτως ύφους», σημείωσε ο Χρήστος Λούλης.
Καταληγόντας είπε: «Το θέμα είναι ότι οποιοδήποτε σποτ και να τους βάλεις, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα ενοχληθούν και θα πουν ότι είναι σεξιστικό, είναι ρατσιστικό, είναι φοβικό ή οτιδήποτε. Απλά δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω. Το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι έπρεπε να πάρουν κάποιον άλλον ηθοποιό. Δεν ταίριαζα εγώ. Νομίζω πως η εντύπωση που θα έδινε κάποιος άλλος θα ήταν πιο καλή».