Οι πραγματικές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τo πολυσυζητημένo γκλάμουρ «Hollywood», που μόλις άρχισε να προβάλλεται στο Netflix - Μαστροποί, αυτοκτονίες, ανδρική πορνεία και σεξουαλικά πάρτυ που ζήλεψε πολύ αργότερα ο Χιου Χέφνερ
Μπροστά σε όλα όσα συμβαίνουν στη νέα σειρά του Netflix «Hollywood» -που ουσιαστικά περιγράφει την πραγματική ιστορία της βιομηχανίας του θεάματος- η περίπτωση του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν μοιάζει με απλή λεπτομέρεια ή, καλύτερα, με συνέχεια όλων όσα ήταν περίπου γνωστά από την αρχή: σεξουαλικά σκάνδαλα, κρυφές ή φανερές αμαρτίες, ατελείωτα πάρτυ, απωθημένα, ίντριγκες, ομοφοβία και καραμπινάτος ρατσισμός, αστέρες που φτιάχτηκαν κυριολεκτικά σε μια νύχτα και άλλοι που είδαν την καριέρα τους να τελειώνει αντίστοιχα άδοξα.
Και ενώ στο προσκήνιο όλα φαίνονται να λάμπουν με μια άκρως εντυπωσιακή υπερπαραγωγή του Netflix -520 εκατ. δολάρια στοίχισε η σειρά, δεν είναι και λίγα!-, στο παρασκήνιο υπάρχει πάντα η σκοτεινή πλευρά, με διάσημες πρωταγωνίστριες ηθοποιούς να πουλούν το κορμί τους για κάποια δολάρια και άλλες, όπως η Πεγκ Εντγουιστλ, να αυτοκτονούν όταν βλέπουν την καριέρα τους να μην απογειώνεται, όπως τα όνειρά τους.
Οσες, όμως, πραγματικές ιστορίες κι αν φέρνει η σειρά στο προσκήνιο αλλάζοντας απλώς τα ονόματα -ενώ άλλα όπως του Ροκ Χάτσον ή της Βίβιαν Λι τα αφήνει ως έχουν, όπως ακριβώς και τα κουτσομπολιά-, κατ’ ουσίαν είναι μια ψυχαγωγική feelgood εκδοχή που σκοπό έχει να ανεβάσει τον τηλεθεατή ακριβώς εκεί που τον πηγαίνει ο κινηματογράφος: στα άστρα, πέρα από το περίφημο και γιγαντιαίο Hollywood που δεσπόζει πάνω στον λόφο και είναι το πρώτο που εμφανίζεται στο άνοιγμα της σειράς μαζί με τους φανταχτερούς πρωταγωνιστές.
Ουσιαστικά, αυτό που θέλει να κάνει ο δημιουργός της σειράς Ράιαν Μέρφι -γνωστός για τα «American Horror Story», «The Politician» και «Glee»- είναι να φτιάξει μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγή για την οποία θα συζητάει όλο το κινηματογραφικό στερέωμα αλλά θα είναι φτιαγμένη για μια πλατφόρμα όπως το Netflix, όπου ξεκίνησε να προβάλλεται ο πρώτος κύκλος ο οποίος ολοκληρώνεται σε μόλις 7 επεισόδια.
Δίνοντας μια δυναμική απάντηση στο «La La Land» με μια παρόμοια συνταγή χολιγουντιανής ευδαιμονίας και εμπνεόμενος από το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο, ο Μέρφι αναλαμβάνει να αφηγηθεί όλη την ιστορία του Χόλιγουντ αμέσως μετά τον Πόλεμο, μαζί με όλες τις σκοτεινές ιστορίες και τις αμαρτίες του - όχι μόνο όπως φανταζόμαστε ότι συνέβησαν, αλλά όπως συνέβησαν στ’ αλήθεια συνδυάζοντας ιδανικά την πραγματικότητα με τη φαντασία.
Το βενζινάδικο-πορνείο
Η σειρά ξεκινάει περιγράφοντας όλα όσα συμβαίνουν σε ένα βενζινάδικο το οποίο ουσιαστικά λειτουργεί ως βιτρίνα για την παροχή ερωτικών υπηρεσιών σε κυρίες του Χόλιγουντ αλλά και σε ομοφυλόφιλους κυρίους.
Εκεί δουλεύει ο φιλόδοξος, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εντυπωσιακός Τζακ Καστέλο, ο οποίος στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη του βενζινάδικου-πορνείου Ερνι Γουέστ δεν βρίσκει μόνο τον ιδανικό μαστροπό, αλλά και τον κατάλληλο μέντορα που του μαθαίνει πώς να φέρεται, να κινείται και να πλασάρει τον εαυτό του σε αυτή την ατελείωτη βιτρίνα ταλέντου, εικόνας και προσποίησης.
Εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που μάλλον έγινε κάπως βεβιασμένα και με τη γυναίκα του να κυοφορεί δίδυμα, ο νεαρός Τζακ δεν φαίνεται να έχει άλλη επιλογή από το να συνοδεύει πλούσιες κυρίες, όπως τη σύζυγο του μεγαλοαφεντικού του στούντιο της Ace, αλλά και άλλες κυρίες που του γνωρίζουν τον άγνωστο κόσμο του Μπέβερλι Χιλς, τα κλειστά πάρτυ και τα μυστικά της αυτοπροώθησης. Ωστόσο το βενζινάδικο Golden Tip Gas, από το οποίο περνάνε όχι μόνο οι γεμάτοι ορέξεις πελάτες και πελάτισσες, αλλά και μια σειρά από εντυπωσιακά αυτοκίνητα εποχής, δεν είναι κατασκευή μιας δαιμόνιας φαντασίας.
Οντως υπήρχε στο Χόλιγουντ και όντως λειτουργούσε με βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου οι οποίοι πρόσφεραν ασμένως τις υπηρεσίες τους στις πλούσιες κυρίες και κυρίους, με τον κωδικό «Dreamland».
Αφεντικό δεν ήταν όμως ο Ερνι -ένας ευφάνταστος τύπος που κλέβει τις εντυπώσεις με το ντελικάτο στυλ του στη σειρά-, αλλά ο Σκότι Μπάουερς, ο οποίος έφτιαξε τη διαβόητη φήμη του συνοδεύοντας μια σειρά από εντυπωσιακά ονόματα, ταυτόχρονα γυναίκες και άνδρες όπως Εντίθ Πιαφ, Σπένσερ Τρέισι, Βίβιαν Λι και Κάρι Γκραντ, αλλά ακόμα και Τένεσι Γουίλιαμς. Ηταν μάλιστα στενός φίλος με την Κάθριν Χέπμπορν που του έδινε συμβουλές αλλά και με τον Τζέιμς Ντιν και τον Εντγκαρ Χούβερ, τον αρχηγό του FBI για τον οποίο υπήρχαν επίσης φήμες ότι ήταν γκέι και ότι ο κύριος «βενζινάς» τον βοηθούσε να εξασφαλίσει μυστικά τους απαραίτητους συνοδούς.
Ολα αυτά υπάρχουν σε ένα βιβλίο με το όνομα «Full Service», γεμάτο από περιστατικά τα οποία ενέπνευσαν σημαντικά τη σειρά, αποκαλύπτοντας την υποκρισία του Χόλιγουντ πολύ πριν από τη σεξουαλική επανάσταση, την απελευθέρωση των ηθών και φυσικά όταν ακόμα η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν αδίκημα.
Ως εκ τούτου δεν είναι να απορείς που τόσοι γκέι ηθοποιοί αναγκάζονταν να κρύβονται, όπως ακριβώς και στη σειρά, για να κάνουν όμως το coming out αργότερα: κάνοντας την ανατροπή ο σκηνοθέτης της σειράς θέλει τον μαύρο γκέι Αρτσι Κόλμαν να τολμάει να αποκαλύψει τη σεξουαλική του ταυτότητα και μάλιστα τη βραδιά των Οσκαρ.
Εκτός από υπάλληλος του βενζινάδικου, όμως, ο Κόλμαν έχει γράψει σενάριο βασισμένο στην πραγματική ιστορία της Πεγκ Εντγουιστλ, της ηθοποιού που έγινε γνωστή όταν αυτοκτόνησε πέφτοντας από το διάσημο σήμα του Χόλιγουντ (άλλη μια πραγματική εκδοχή μέσα στη μυθοπλασία).
Εφόσον το σενάριό του παραμένει για καιρό παραγνωρισμένο, αποφασίζει να προσφέρει -στην αρχή με πληρωμή και στη συνέχεια δωρεάν, καθότι προκύπτει μεγάλος έρως- τη συντροφιά του στον φιλόδοξο ηθοποιό Ροκ Χάτσον, με τη μόνη διαφορά ότι ο διάσημος ηθοποιός, που ήταν όντως ομοφυλόφιλος, ποτέ δεν αποκάλυψε αυτή του την εκδοχή, η οποία έμεινε κρυφή μέχρι που έτυχε να νικηθεί από το AIDS.
Αναποδογυρίζοντας εντελώς τους όρους που ήθελε τους ομοφυλόφιλους του Χόλιγουντ να κρύβονται μέχρι πρόσφατα και να μην τολμούν να αποκαλύψουν την ερωτική τους προτίμηση, η σειρά βάζει τον Ροκ Χάτσον με τον φίλο του Αρτσι Κόλμαν να εμφανίζονται πιασμένοι χέρι-χέρι στην απονομή των Οσκαρ το 1948!
Στην πραγματικότητα, όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη, σε μια εποχή όπου η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμα απαγορευμένη, με τον μοναδικά δηλωμένο γκέι αστέρα του Χόλιγουντ, τον Γουίλιαμ Χέινς, να προτιμάει να εγκαταλείψει μια λαμπερή καριέρα στον βωβό κινηματογράφο για χάρη του συντρόφου του και να συνεχίσει τη ζωή του ως ταπεινός ντεκορατέρ.
Εμμεσες αναφορές στην αληθινή αυτή ιστορία γίνονται στο σίριαλ όταν ο πρωταγωνιστής δηλώνει διατεθειμένος να εγκαταλείψει ακόμα και την καριέρα του ώστε να μη συνεχίσει να ζει στο ψέμα, αν και τελικά τίποτα τέτοιο δεν χρειάζεται να συμβεί στην πορεία.
Ο προαγωγός Χένρι Γουίλσον
Είναι όντως παραπάνω από σατανική σύμπτωση σε ένα σίριαλ που δείχνει ότι όλο το σύστημα του Χόλιγουντ βασίστηκε σε μια σειρά από κρυφές αμαρτίες και εκβιασμούς αναγκάζοντας σχεδόν όλες τις στάρλετ και τους σταρ της εποχής να υποκύπτουν στα αιτήματα των παραγωγών, διευθυντών και συντελεστών της βιομηχανίας ως απλά πιόνια-αναλώσιμα πρόσωπα για το θεαθήναι να πρωταγωνιστεί η Μίρα Σορβίνο, η οποία ήταν από τις πρώτες που ξεμπρόστιασαν το σύστημα Γουάινστιν.
Ως προκάτοχος του μεγαλοπαραγωγού που δημιούργησε το κίνημα του #metoo φαίνεται να εμφανίζεται στη σειρά ο Τζιμ Πάρσονς, ο οποίος είναι αυτός που εντοπίζει ωραία αγόρια και κορίτσια και στη συνέχεια τα εκβιάζει παίζοντας αποκλειστικά βρώμικα, κάνοντας ουσιαστικά τη δουλειά των μεγάλων αφεντικών και έχοντας άκρες στη Μαφία, στους παπαράτσι και σε κάθε λογής αντίστοιχους εκβιαστές.
Δουλειά του, επίσης, είναι να φτιάχνει νέους αστέρες - φυσικά πάντα με ανταλλάγματα: κατ’ ουσίαν δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υποδύεται ένα πρόσωπο που υπήρξε στ’ αλήθεια. Πρόκειται για τον Χένρι Γουίλσον, έναν μεγαλοπαράγοντα του Χόλιγουντ που έφτιαχνε τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές: είναι αυτός που, όπως αποκαλύπτεται και στη σειρά, έφτιαξε τη Λάνα Τάρνερ αλλά και τον Ροκ Χάτσον.
Σύμφωνα μάλιστα με το βιβλίο του Ρόμπερτ Χόφλερ «Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Ροκ Χάτσον», ο Χένρι Γουίλσον ήταν γνωστός ως «ο σεξουαλικός ατζέντης» αφού φρόντιζε να μεταμορφώνει ομοφυλόφιλους σε μάτσο πρωταγωνιστές βάζοντάς τους να κάνουν εντατική γυμναστική, κάνοντάς τους μαθήματα συμπεριφοράς, αλλά και φτιάχνοντας την εξωτερική τους εμφάνιση.
Σενιάροντας κανονικά τον Ροκ Χάτσον και στο σίριαλ, ο ηθοποιός που υποδύεται τον Χένρι Γουίλσον τον αναγκάζει, εκτός από το να αλλάξει το όνομά του, να φτιάξει την οδοντοστοιχία του και να μάθει να χρησιμοποιεί κατάλληλα το μαχαιροπίρουνο. Βέβαια μεταμορφώνοντας έναν εκβιαστή σε γραφική καρικατούρα, ο σκηνοθέτης του «Hollywood» καθιστά τον Γουίλσον στο τέλος μάλλον συμπαθή - ειδικά στη σκηνή όπου επιδίδεται σε ένα χορευτικό ντυμένος με τα επτά πέπλα σαν άλλη Σαλώμη.
Τα pool parties με τα ημίγυμνα αγόρια
Μία από τις συνήθειες του εκβιαστή Γουίλσον είναι να προωθεί τους προστατευόμενούς του στο σύστημα των παραγωγών, μεγάλων αστέρων και άλλων κορυφαίων συντελεστών οι οποίοι ήταν κρυφά ομοφυλόφιλοι και ως εκ τούτου αρέσκονταν να συναντιούνται στους κλειστούς, ψηλούς τοίχους της εντυπωσιακής βίλας του σκηνοθέτη Τζορτζ Κιούκορ, ο οποίος όντως άφησε εποχή για τα μνημειώδη πάρτυ του.
Πολύ πριν το Χόλιγουντ καθιερώσει τα πάρτυ με τα «λαγουδάκια» στη βίλα του Χιου Χέφνερ, τις θεματικές βραδιές και τα κορίτσια με τα μαγιό, ο Κιούκορ είχε λανσάρει τα πάρτυ στην πισίνα όπου πηγαινοέρχονταν ημίγυμνα αγόρια με σκοπό να διασκεδάσουν τους διάσημους παράγοντες του Χόλιγουντ.
Το αστείο είναι ότι ο διάσημος σκηνοθέτης των ταινιών «Ενα αστέρι γεννιέται» και «Ωραία μου κυρία» ήταν από τους πρώτους που παραδέχτηκε την ομοφυλοφιλία του προσκαλώντας τους γκέι φίλους του σε ένα από τα πάρτυ στην εντυπωσιακή του βίλα πάνω από το «Sunset Plaza». «Στην αρχή έρχονταν οι καθωσπρέπει κυρίες και οι απογευματινές εσπερίδες μετατρέπονταν σε ένα κρεσέντο ημίγυμνης σάρκας κυρίως από άτακτα αγόρια», κατέθετε ανώνυμα κάποιος από τους παρισταμένους.
Φυσικά τα πάρτυ στο σίριαλ είναι μια αφορμή για να συναντηθούν, υποτίθεται, τυχαία όλοι οι πρωταγωνιστές, η μοίρα των οποίων έτσι κι αλλιώς φαίνεται να είναι περιπλεγμένη σε ένα γοητευτικό γαϊτανάκι εξουσίας, υπερδιέγερσης και λάμψης. Πολλοί από αυτούς που φαίνονταν ασήμαντοι αρχικά καταλήγουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και να απογειώνονται στο τέλος, ενώ άλλοι και άλλες μεταλλάσσονται από αρνητικοί χαρακτήρες σε θετικούς.
Για παράδειγμα, η αρχικά πλούσια συνοδός του νεαρού πρωταγωνιστή Τζακ και σύζυγος του μεγαλοαφεντικού του στούντιο Ace -ο οποίος επίσης προωθεί κάθε νεαρή πρωταγωνίστρια που περνά από το κρεβάτι του- βρίσκεται να διευθύνει το στούντιο ύστερα από καρδιακό του άνδρα της (την ώρα της ερωτικής συνουσίας με τη μόνιμη ερωμένη του, Τζιν Κράνταλ, την οποία υποδύεται η Μίρα Σορβίνο) μετατρεπόμενη έτσι από κυρία του σπιτιού σε ικανή μάνατζερ.
Στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο και πάλι συνέβη στα αλήθεια, όταν η σύζυγος του μεγάλου αφεντικού της ακόμα πανίσχυρης 20th Century Fox ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας το 1980 καταφέρνοντας να είναι η πρώτη γυναίκα σε τέτοια σημαίνουσα θέση: πρόκειται για τη Σέρι Λάνσινγκ, την πρώτη πρόεδρο μεγάλης κινηματογραφικής εταιρείας.
Φυσικά οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ, καθώς το «Hollywood» αναδεικνύει την ιστορία ενός κινηματογραφικού συστήματος που δεν έφτιαχνε μόνο συνταγές και πρωταγωνιστές, αλλά ήταν και γεμάτο ρατσισμό και υποκρισία. Η σκηνή όπου η μαύρη πρωταγωνίστρια της ταινίας «Μεγκ» Καμίλ Ουάσινγκτον δεν μπορεί να εισέλθει στην αίθουσα όπου γίνεται η απονομή παρότι είναι πρωταγωνίστρια και υποψήφια για Οσκαρ αντιστοιχεί στην πραγματική ιστορία της Χάτι ΜακΝτάνιελ, η οποία όντως δεν κατάφερε να παραστεί στην τελετή, καθώς της απαγορεύτηκε η είσοδος στο «Ambassador Hotel» λόγω του ότι ήταν μαύρη!
Αν και υποψήφια για Οσκαρ για τη συμμετοχή της στη θρυλική ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος» δεν της επέτρεψαν να εισέλθει στην αίθουσα λέγοντάς της πως μόνο αν κερδίσει το βραβείο θα την ενημερώσουν να μπει. Τελικά αυτό ακριβώς συνέβη, καθώς λίγα λεπτά πριν από την ανακοίνωση οι υπεύθυνοι, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα, την οδήγησαν πάνω στη σκηνή ουσιαστικά από την πίσω πόρτα. Αυτή τη σκηνή επικαλείται με ακρίβεια η σειρά βάζοντας μια άλλη πρωταγωνίστρια, που μοιάζει εκπληκτικά στη ΜακΝτάνιελ, να την αφηγείται στην Καμίλ και να την προτρέπει να μην το δεχτεί.
Ενδεχομένως η σκηνή όπου η υποτιθέμενη Χάτι εμφανίζεται στολισμένη με γαρδένιες να είναι και μια άλλη έμμεση αναφορά σε ένα άλλο διάσημο θύμα του ρατσισμού, την εκπληκτική τραγουδίστρια Μπίλι Χόλιντεϊ.
Αντίστοιχη ιστορία ρατσιστικής εκδίωξης ήταν και αυτή της Αννας Μέι Γουόνγκ, την οποία υποδύεται η Μισέλ Κρούζιεκ, η μοναδική κινεζικής καταγωγής ηθοποιός που ξεχώρισε στο Χόλιγουντ αλλά πάντα σε τυποποιημένους ρόλους όπως αυτούς της εταίρας ή της υπηρέτριας. Πιστή αντιγραφή της Γουόνγκ, η Κρούζιεκ, στη σειρά, καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια όλες τις προκαταλήψεις του Χόλιγουντ για τους ηθοποιούς με ρίζες στην Ανατολή, που ήταν προορισμένοι να ερμηνεύουν ρόλους προκάτ και φυσικά να μη λαμβάνουν -σε αντίθεση με ό,τι τελικά συμβαίνει στη σειρά- ποτέ το πολυπόθητο αγαλματάκι.
Αυτό που, πάντως, καταφέρνει το «Hollywood» -και μοιάζει κυριολεκτικά με άθλο- είναι να δέσει αρμονικά όλες τις υπόγειες ιστορίες, τη σκοτεινή όψη της πιο φημισμένης κινηματογραφικής βιομηχανίας στον πλανήτη με ένα αισιόδοξο σενάριο που κλείνει το μάτι στον σινεφίλ, γοητεύει τον λάτρη των σίριαλ και χαρίζει απόλαυση ακόμα και στον πιο ανίδεο τηλεθεατή. Δύσκολο επίτευγμα αν το καλοσκεφτείς, όταν πρέπει να δέσεις αστέρες πρώτης γραμμής όπως ο Ροκ Χάτσον ή η Βίβιαν Λι -η οποία επίσης εμφανίζεται ως παρανοϊκή, κάτι που έλεγαν ότι ίσχυε και στην πραγματικότητα- με τη σύγχρονη συγκυρία του σινεμά που αποθεώνει το κίνημα #metoo.
Εντύπωση προκαλούν η σημασία στη λεπτομέρεια, τα υπέροχα κοστούμια, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ωραία σκηνικά, τα άπειρα Dry Martini και τα whiskey showers, καθώς και τα αποτσίγαρα με το κόκκινο κραγιόν στα τασάκια, καθώς διάγουμε εποχές έντονου καπνίσματος, κάτι που αποδεικνύει πως, αν μη τι άλλο, το σινεμά δεν είναι μόνο ιστορία, αλλά -κυρίως- φαντασίωση. Οπως λέει και ο Ντάρεν Κρις που υποδύεται τον σκηνοθέτη στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς: «Μερικές φορές νομίζω ότι οι διάσημοι φίλοι σε αυτή την πόλη δεν αντιλαμβάνονται τη δύναμη που έχουν στον κόσμο: οι ταινίες δεν μας δείχνουν απλώς πώς είναι ο κόσμος, αλλά πώς θα μπορούσε να είναι». Και αυτή είναι η μόνιμη και η αιώνια παρακαταθήκη του Χόλιγουντ και ο λόγος που εξακολουθεί να θριαμβεύει.