Πληρέστατος ημερών ο Ζακ Ντανιέλ Μισέλ ΠΙκολί. Σε πέντε χρόνια θα σκαρφάλωνε τα εκατό. Πληρέστατος ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Με πάνω από διακόσιες κινηματογραφικές εμφανίσεις. Πληρέστατος γνωριμιών και συνεργασιών.
Με όλη τη σκηνοθετική αφρόκρεμα Γαλλικού, Ιταλικού, Ισπανικού κινηματογράφου. Όπως Μπουνιουέλ, Γκοντάρ, Μάρκο Φερέρι, Λουί Μαλ. Ακόμα και τον Σπύρο είχε υποδυθεί στην τελευταία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η σκόνη του χρόνου» (2008). Ακόμα και με τον Νίκο Παπατάκη, στην Γαλλία, είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Οι σχοινοβάτες» (Les Equilibristes). Και ακόμα με Αλφρεντ Χίτσκοκ στο «Τοπάζ» του 1969.
Πληρέστατος γυναικών. Ανάμεσα στις κατακτήσεις του η Ζιλιέτ Γκρεκό.
Ο Μισέλ Πικολί ανάμεσα στις πιο εμβληματικές περσόνες που οι εμφανίσεις του χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Μπον βιβάντ. Άνετος. Νωχελικός. Κομμένος και ραμμένος για πολλούς ρόλους. Βολικός. Ενίοτε μοναδικός
Κλείσιμο
Κυρίως σε δεύτερους ρόλους. Κανένα πρόβλημα.
Αν τώρα κάποιος θελήσει να μετρήσει τρεις κορυφαίες ανεπανάληπτες στιγμές του τότε αυτές είναι «Η περιφρόνηση» ως εραστής της Μπριζίτ Μπαρντό. Και ποιος δεν ήθελε να «κοιμηθεί» μ αυτό το πλάσμα ειδικά τότε το 1961 πάνω στο άνθος των χυμών της.
Δεύτερη μεγάλη πρωταγωνιστική στιγμή του «Η ωραία καβγατζού» ως κορυφαίος ζωγράφος που στο καμβά του αποτυπώνει το γυμνό κορμί της Εμανουέλ Μπεάρ.
Και τρίτη κορυφαία στιγμή του «Ο Μιλού το Μάη» ως μεσοαστός που χαμπάρι δεν παίρνει, ούτε τον νοιάζει η εξέγερση του Μάη.
Με απλά λόγια τα ενενήντα πέντε χρόνια του Μισέλ Πικολί ισοδυναμούν με εκατό, τουλάχιστον, ζωές απλών ανθρώπων
που μπορεί να ζήσουν μέχρι τα εκατό αλλά ούτε το ένα χιλιοστό από τη ζωή αυτού του θηρίου.
10+1 ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ
Κατά χρονολογική σειρά, από τα κάτω προς τα πάνω:
«Η περιφρόνηση» (Le mepris) 1961 του Ζαν Λικ Γκοντάρ με Μπριζίτ Μπαρντό
«Το μεγάλο φαγοπότι» (La Grande Bouffe) 1973 του Μάρκο Φερέρι με Φιλίπ Νουαρέ και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι
«Το φάντασμα της ελευθερίας» (Le Fantome de la Liberte ) 1974 του Λουί Μπουνιουέλ με Ζαν Κλοντ Μπριαλί Αντόλφο Τσέλι
«Η τελευταία γυναίκα» (La Derniere Femme) 1976 του Μάρκο Φερέρι με Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ορνέλα Μούτι
«Ατλάντικ σίτι» (Atlantic City) 1980 του Λουί Μαλ με Μπαρτ Λάνκαστερ, Σούζαν Σαράντον
«Το πάθος» (Passion) 1982 του Ζαν Λικ Γκοντάρ με Ιζαμπέλ Ιπέρ
«Η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση» (Success is the best Revenge) 1984 του Γιέρζι Σκολιμόφσκι με Μάικλ Γιόρκ, Ανούκ Αιμέ
«Η δύναμη του έρωτα» (Maladie D’ Amour) 1987 του Ζακ Ντερέ με Ναστάζια Κίνσκι
«Ο Μιλού το Μάη» (Milou En Mai) 1990 του Λουί Μαλ με Μίου Μίου
«Η ωραία καβγατζού» (La Belle Noiseuse) 1991 του Ζακ Ριβέτ με Εμανουέλ Μπεάρ, Τζέιν Μπίρκιν
«Γυρίζω σπίτι» (Je Rentre a la Maison ) 2001 του Μάνοελ Ολιβέιρα
Eίναι το οικονομικό δίχτυ που μας προστατεύει από τις πλημμύρες και τις φωτιές αλλά και ένας σημαντικός σύμμαχος για την προσαρμογή μας στις νέες κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.
