Μαρία Παπαλεοντίου: Με εξιτάρει η αδρεναλίνη της σκηνής

Μαρία Παπαλεοντίου! Έχει μια υπέροχη μελωδική φωνή και με το νέο της τραγούδι με τίτλο «Βράχος»  επιστρέφει δυναμικά στη μουσική σκηνή. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το τραγούδι και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, να γίνει τραγουδίστρια. Μάλιστα, έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Διονύσης Τσακνής, Ορφέας Περίδης, Μανώλης Ρασούλης, Θοδωρής Κοτονιάς, Θοδωρής Παπαδόπουλος.
Ας τη γνωρίζουμε καλύτερα…

Αρχικά πείτε μου λίγα πράγματα για σας εκτός μουσικής…Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Μ.Π. Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα σε μια παραθαλάσσια, τουριστική περιοχή της Κρήτης, το Λιμάνι Χερσονήσου. Η Χερσόνησος είναι μια πόλη με μεγάλη φυσική ομορφιά και ταυτόχρονα μία πόλη μεγάλων αντιθέσεων. Μουσικά έπαιξε το ρόλο της στη διαμόρφωση των μουσικών μου βιωμάτων γιατί με βοήθησε να έχω ανοιχτούς ορίζοντες στη μουσική. Και πως αλλιώς άλλωστε, αφού όλο το χειμώνα θα τον περνούσαμε οι μόνιμοι κάτοικοι μεταξύ μας με τις γνώριμες μουσικές του τόπου μας, σε μαζώξεις, γλέντια, κοινωνικές εκδηλώσεις, και το καλοκαίρι μας συντρόφευαν μέχρι πρωίας όλες οι ξένες επιτυχίες της εποχής. Μουσικά δηλαδή η Ανατολή και η Δύση έμπλεκαν μέσα μου με ένα μαγικό τρόπο από την παιδική μου ακόμα ηλικία.

Πότε μπαίνει, για πρώτη φορά η μουσική στην ζωή σας;
Μ.Π. Πρώτη φορά η μουσική μπαίνει στη ζωή μου με τη μορφή μιας χορωδίας! Ούσα ακόμη μαθήτρια του δημοτικού ήρθε στην πόλη που ζούσα, το παράρτημα μιας ξακουστής- κι έκτων συνόρων- παιδικής χορωδίας κλασικού ρεπερτορίου, της οποίας έγινα μέλος και πολύ σύντομα σολίστ. Εκεί, και με χορωδό την Κατερίνα Τσαγκαράκη έμαθα τη βασική τεχνική του τραγουδιού κι ήρθα σε πρώτη επαφή με αυτό που λέμε παράσταση, κοινό, χειροκρότημα.

Τι ακούσματα είχατε στο μεγάλωμα σας; Στα εφηβικά και στο ξεκίνημα των νεανικών σας χρόνων.
Μ.Π. Τα μουσικά μου ακούσματα, όπως πιστεύω των περισσότερων από μας πια στις ανοιχτές στον κόσμο κοινωνίες που ζούμε, είναι πολλά και διάφορα. Η οικογένεια μου όμως κι επομένως κι εγώ ως παιδί ακούγαμε όλο το φάσμα του ελληνικού μας τραγουδιού, από Χατζηδάκη και Θεοδωράκη, Νταλάρα, Αλεξίου και Αρβανιτάκη, Γαλάνη και Πρωτοψάλτη μέχρι τα κλασικά μας λαϊκά τραγούδια κι εννοείται την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης. Στην εφηβεία τα ακούσματα έγιναν πιο ροκ αφού αρχίσαμε να ανταλλάσουμε με τους συμμαθητές μου κασέτες με Bon Jovi, Bryan Adams, Nirvana και Queen ενώ στο Πανεπιστήμιο το ρεπερτόριο άλλαξε σε Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μάλαμα, Κανά και Περίδη. Τώρα πια νομίζω ότι ακούω τα πάντα, από Locomondo και Manu Chao μέχρι Νina Simone και Aretha Franklin.

Αυτά τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα έχουν επηρεάσει τις επιλογές σας και τον τρόπο έκφρασής σας;
Μ.Π. Aυτό που χωρίς αμφιβολία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας τεχνοτροπίας φωνητικής ήταν το τραγούδισμα των Κρητών λυράρηδων και λαουτιέρηδων στα πανηγύρια και τις μουσικές εκδηλώσεις μας. Θυμάμαι μικρό κοριτσάκι να κάθομαι δίπλα στο πάλκο και να παρατηρώ με τις ώρες τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν τη φωνή τους και μετά να πηγαίνω στο σπίτι και να προσπαθώ να τους μιμηθώ.

Διαβάστε περισσότερα στo lay-out