Athens Open Air Film Festival: Aνεβήκαμε για Drive In στον Λυκαβηττό με τον Αμερικανό Πρέσβη και ήταν όλα πολύ cool

«Ποτέ μη λες ποτέ ξανά». Μπορεί στο μυαλό σου να έχεις πειστεί ότι θα πας να δεις (να ζήσεις;) τη «Νύχτα με τις Μάσκες» -το άγριο καλοκαίρι του COVID-19 μόλις ξεκίνησε και καιροφυλακτεί- αλλά τελικά σου προκύπτει ένα απίθανο νοσταλγικό ταξίδι πίσω στη δεκαετία του ’60.
Το απόλυτο anthem για τα χρόνια της αθωότητας, το «American Graffiti» του Τζορτζ Λούκας, προβλήθηκε με φόντο τη συγκλονιστική θέα της νυχτερινής Αθήνας, στο «ωραιότερο drive in του πλανήτη», όπως υπερέβαλε με αβρότητα ο Αμερικανός Πρέσβης Τζέφρι Πάιατ στον χαιρετισμό του πριν από την έναρξη της προβολής.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

🚘 Απόψε πάμε drive-in στον Λυκαβηττό με «American Graffiti»! 🎥 Τα neon φώτα των ντράιβ-ιν, μία γοητευτική παρέα ανερχόμενων stars κι ένα αφοπλιστικό soundtrack με τις υπογραφές των The Beach Boys, Τσακ Μπέρι, The Platters, συνθέτουν τη νοσταλγική καρτ-ποστάλ του Τζορτζ Λούκας, πριν ταξιδέψει σε «μακρινούς γαλαξίες». Περισσότερα: bit.ly/2BhVfib ⭐️ Τετάρτη 1η Ιουλίου 21:30. Την προβολή συνδιοργανώνει το 10ο Athens Open Air Film Festival με την U.S. EMBASSY ATHENS. @usembassyathens @opanathens @fischerbeer @tulip.entertainment_greece #aoaff10 #aoaff2020 #AOAFF #AthensOpenAirFilmFestival ⭐🍿🎬🎞️📽️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ΣΙΝΕΜΑ (@cinemagazine_gr) στις 1 Ιούλ, 2020 στις 3:50 πμ PDT

Ήταν άλλωστε δική του –καταπληκτική!- ιδέα η επιλογή της συγκεκριμένης ταινίας και η συνδιοργάνωση της προβολής, στο πρόγραμμα του Athens Open Air Film Festival που πραγματοποιείται για 10η συνεχή χρονιά με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Την περασμένη Τετάρτη 1η Ιουλίου είδαμε (ή ξαναείδαμε) σε drive in συνθήκη τη θρυλική νοσταλγική ταινία του Τζορτζ Λούκας «American Graffiti» (1972), μία από τις σπουδαιότερες νεανικές ταινίες όλων των εποχών όπως έχουν συμφωνήσει οι ειδικοί αλλά και οι εκατομμύρια θεατές, η οποία διαδραματίζεται μέσα σε μία νύχτα rock 'n' roll ενηλικίωσης.

Στα Τρίκαλα της… Καλιφόρνια

«Ο Τζορτζ Λούκας, στις αρχές του ’70, δεν έβρισκε χρηματοδότηση από κανένα στούντιο του Χόλιγουντ για να τη γυρίσει» κατατόπισε το κοινό από μικροφώνου πριν από την προβολή ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Λουκάς Κατσίκας.
«Κάποια στιγμή μεσολάβησε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα -ήταν προστατευόμενός του ο Λούκας- και την ανέλαβαν τα Universal Studios με έναν πολύ πενιχρό προϋπολογισμό, μόλις 700.000 δολάρια. Τα επόμενα χρόνια έκανε 200 εκατ. δολάρια εισπράξεις, και καθιερώθηκε ως ένα εμβληματικό φιλμ για την αμερικανική κουλτούρα και για ολόκληρο το σινεμά.
Είναι μια ταινία ανεξαρτήτως γενιάς και εποχής. Αγγίζει οικουμενικά θέματα: η εμπειρία να είσαι νέος μια καλοκαιρινή νύχτα, να έχεις μόλις αποφοιτήσει από το γυμνάσιο, να βρίσκεσαι στους δρόμους της πόλης μαζί με τους φίλους σου, να ψάχνεις λίγη ξενοιασιά, έρωτα, αγάπη πριν το ξημέρωμα της επόμενης μέρας και της εισαγωγής στον κόσμο των μεγάλων, της ενηλικίωσης.
Είναι μια ταινία για το τέλος της λεγόμενης αμερικανικής αθωότητας.
Εκτυλίσσεται το 1962, ένα χρόνο πριν η Αμερική μπει σε μια σκοτεινή πολιτικά και κοινωνικά περίοδο για όλη τη χώρα: με τον πόλεμο του Βιετνάμ, τη δολοφονία του Τζον Κένεντι…».

Μάλιστα όταν ο Αμερικανός Πρέσβης πήρε το λόγο και καλησπέρισε στα ελληνικά, διευκρίνισε ότι με τις εισπράξεις του «American Graffiti» ο Τζορτζ Λούκας κατάφερε να ολοκληρώσει το μεγάλο και μακρόχρονο όνειρό του, τον θρυλικό «Πόλεμο των Άστρων».
Και για να δώσει ένα ακόμη tip για τους Έλληνες, πρόσθεσε προκαλώντας γέλια: «Η ταινία δεν εκτυλίσσεται σε κάποια αμερικανική μητρόπολη, όπως το Χόλιγουντ, το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο, αλλά σε μία μικρή πόλη στο κέντρο της Καλιφόρνια που είναι σαν να λέμε τα Τρίκαλα των ΗΠΑ».

Ήμουν κι εγώ εκεί

• Μαζί με άλλα 80 αυτοκίνητα και μηχανάκια, παρατεταγμένα σε 4 παράλληλες σειρές- οι δυο πρώτες, ήταν VIP. Επιτρεπόταν η μεταφορά μέχρι 3 επιβατών πλέον του οδηγού, αλλά στα περισσότερα έβλεπες ζευγάρια ή μια παρέα μέχρι 3 άτομα.
• Οι αστυνομικοί ήδη από τη στροφή της Σαρανταπήχου, στον Περιφερειακό του Λυκαβηττού εκεί που ξεκινά η ανηφόρα, είχαν αποκλείσει με πλαστικές ταινίες την πρόσβαση.
• Η είσοδος ήταν ελεύθερη όπως σε όλες τις προβολές του AOAFF, αλλά η προκράτηση είχε προηγηθεί ηλεκτρονικά, και η διασταύρωση των στοιχείων του οδηγού και του οχήματος επαναλαμβανόταν ευγενικά και στην πάνω είσοδο, στο πάρκινγκ του θεάτρου.
• Οι αστυνομικοί ομολογουμένως ήταν διάσπαρτοι περιφερειακά παντού, γύρω από τον χώρο της προβολής. Όσοι δεν ήταν σινεφίλ, αργότερα όταν έσβησαν τα φώτα, διαφωνούσαν… χαμηλόφωνα για την κατάταξη στο Πρωτάθλημα κάτω από τον Ολυμπιακό.
• Οι ''συνήθεις ύποπτοι'' στα περίφημα βραχάκια ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η απόσταση από την οθόνη ήταν απαγορευτική και επιπλέον ή θα έπρεπε να είναι αγγλομαθείς ή να διαθέτουν βιονικό μάτι για τους υπότιτλους.
• Ο εξαιρετικός κρυστάλλινος ήχος που μετέφερε και το μυθικό soundtrack της ταινίας, όπως και η εντυπωσιακών οπτικοακουστικών προδιαγραφών προβολή ήταν με την τεχνική υποστήριξη της Art of Sound. Η κόπια της ταινίας παρχώρήθηκε από την Tulip Entertainment.
• Τα κομψά κορίτσια που προσέφεραν δωρεάν παγωμένες Fischer ήταν ντυμένες στα πράσινα του brand της μπύρας, με διαφανείς πλαστικές μάσκες και γάντια μιας χρήσης.
• Στην υφασμάτινη τσάντα που σου δώριζαν από την Αμερικάνικη Πρεσβεία είχε μέσα από σνακ με λευκό τσένταρ μέχρι σοκολατάκια με φυστικοβούτυρο.
• Η υπόδειξη ήταν να παραμείνεις στο αυτοκίνητο λόγω των υγειονομικών μέτρων προφύλαξης, αλλά η ελαστικότητα επέτρεψε μέχρι και πτυσσόμενα καρεκλάκια από αρκετούς που κάθισαν εκτός οχήματος.
• Η οδηγία από τα μεγάφωνα «Σεβαστείτε τους θεατές δίπλα σας και μην ενοχλείτε» τηρήθηκε απολύτως, όπως επίσης έμειναν αχρησιμοποίητες οι φωσφορούχες ράβδοι που είχαν δοθεί σε όλους τους θεατές σε περίπτωση που αντιμετώπιζαν έκτακτη ανάγκη στη διάρκεια της προβολής και ήθελαν να επικοινωνήσουν από μακριά με το προσωπικό του Φεστιβάλ.
• Η θεαματική κατασκευή της γιγαντοοθόνης ήταν τοποθετημένη με φόντο την καλύτερη νυχτερινή θέα της Αθήνας, με το φεγγάρι πίσω από τα νταμάρια και τον Αη-Γιώργη φωτισμένο αριστερά σου να κρέμεται πάνω στον λόφο.

Ήταν εκεί
Ο Αμερικανός Πρέσβης βέβαια, Τζέφρι Πάιατ -με λευκή προστατευτική μάσκα για αρκετή ώρα, αφότου κατέβηκε από το θωρακισμένο αυτοκίνητο που τον μετέφερε με τη συνοδεία του- η Υφυπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων Σοφία Ζαχαράκη, ο Υφυπουργός Ενέργειας Γεράσιμος Θωμάς, η πρόεδρος του ΟΠΑΝΔΑ Άννα Ροκοφύλλου, η Πρόεδρος της Κινηματογραφικής Εταιρίας Αθηνών Μαρία Μπόμπολα και η Εκτελεστική Διευθύντρια, Τατιάνα Παππά - Μπετροσιάν.

Τhe end
Ύστερα από τόσες Corvette, Plymouth και Chevrolet που έτρεχαν στην οθόνη μες στη νύχτα,
τόσα rock 'n' roll τραγούδια, Only You, Great Pretender και Johnny B. Goode,
τόσα άγουρα φιλιά, υποσχέσεις και εφηβικές αλητείες,
τον άγνωστο τότε Χάρισον Φορντ σε μια κόντρα θανάτου τα ξημερώματα στην Paradise Road,
τον πρωταγωνιστή Ρίτσαρντ Ντρέιφους στο φινάλε, να βλέπει από το παράθυρο του αεροπλάνου στην απογείωση, ξανά τη λευκή Thunderbird με την ξανθιά καλλονή που ποτέ δεν γνώρισε….
τα φώτα άναψαν στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού.

Η πραγματικότητα ήταν πάλι εδώ και οι κόρνες των αυτοκινήτων έδιναν το σύνθημα για το drive in ''χειροκρότημα'' της βραδιάς.
Έτσι κι αλλιώς η τελευταία νύχτα της αθωότητάς μας είχε τελειώσει πριν χρόνια.

Φωτογραφίες: Θάλεια Γαλανοπούλου


INFO: Για όλο το πρόγραμμα του 10ου Athens Open Air Film Festival επισκεφθείτε www.aoaff.gr και www.cinemagazine.gr.