Ο
Στιβ Μπλέιμ έχει ταυτιστεί με τα νεανικά χρόνια της
Generation X και του
MTV. Είναι ο παρουσιαστής του πρωτοποριακού τηλεοπτικού φορέα που με έδρα του το πολυπολιτισμικό
Λονδίνο είχε αναλάβει την κοινωνικο-μουσικο-πολιτική επιμόρφωση του κοινού της Ευρώπης.
Για την Ελλάδα αποτέλεσε μια αποκάλυψη. Από τα στούντιο στο Κάμντεν του Λονδίνου είχε ξεκινήσει μια ιδιότυπη τηλεοπτική εκστρατεία με στόχο να ευαισθητοποιήσει την ευρωπαϊκή νεολαία στο θέμα της ψήφου παίρνοντας συνέντευξη από πολιτικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο
Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο
Ζακ Ντελόρ, αλλά και ο ηγέτης του θιβετιανού βουδισμού
Δαλάι Λάμα.
Αντιμετώπιζε ινδάλματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής σαν τη
Μαντόνα, τον
Μικ Τζάγκερ και την
Τζάνετ Τζάκσον με την ίδια άνεση που είχε απέναντι στους φίλους του.
Ως παρουσιαστής του καναλιού που υπήρξε ο πρόγονος του YouTube και του
Spotify συναναστρεφόταν τους σταρ και μέσα από αυτή του την ιδιότητα είχε γίνει και ο ίδιος διασημότητα. Οπως περιγράφει στο βιβλίο του «
GettingLostIsPartOfTheJourney: MTV, DeutschlandundIch», ακολούθησε μια εποχή όπου παραδόθηκε σε μια ζωή με ξέφρενα πάρτυ, ακραία διασκέδαση και ακόμα πιο ακραίες καταχρήσεις.
Μέχρι που έφτασε στον απόλυτο κορεσμό. Εγκατέλειψε το MTV και τη Μεγάλη Βρετανία και εγκαταστάθηκε στη
Γερμανία. Μετά από κάποια χρόνια εργασίας σε τοπικά κανάλια, επέστρεψε στα θρανία. Σπούδασε συγγραφή σεναρίου, ενώ παράλληλα άρχισε να σχεδιάζει και formats για τηλεοπτικές εκπομπές όπως το «
Whereisthemoney», με το οποίο ήταν υποψήφιος για το βραβείο
Rosed’Or. Ξεκίνησε τη συνέντευξή μας λέγοντάς μου πόσο χαρούμενος είναι που ακούει αγγλικά με ελληνική προφορά.
- Πώς ανέλαβες την παρουσίαση των MTVNews στα τέλη της δεκαετίας του '80;
Eνας φίλος μου είπε ότι το MTV -για το οποίο δεν είχα ξανακούσει- πρόκειται να ξεκινήσει να εκπέμπει στην Ευρώπη. Σκέφτηκα ότι μια θέση εκεί θα ήταν τέλεια και έτσι έστειλα την αίτησή μου για δουλειά. Με κάλεσαν για συνέντευξη ως ερευνητή για ρεπορτάζ, αλλά μου έκαναν και ένα δοκιμαστικό για το πώς γράφω στην οθόνη. Θυμάμαι φεύγοντας είδα έναν Αμερικανό που με κοίταζε έντονα με μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπό του. «Μου φαίνεσαι παράξενος, πράγμα που είναι πολύ καλό για τη δουλειά», μου είπε. (γέλια) Ετσι πήρα τη δουλειά. Τρεις μήνες αργότερα με κάλεσαν, με έβαλαν μπροστά στην κάμερα και μου είπαν να κοιτάζω τον τύπο πίσω από την κάμερα γιατί έτσι πρέπει. Δεν ήξερα καν αυτό...
- Ηταν βουτιά κατευθείαν στα βαθιά;
Απολύτως. Αλλά το καλό με το MTV τότε ήταν ότι στηριζόταν περισσότερο στους χαρακτήρες και όχι τόσο στην εμφάνιση των παρουσιαστών. Διαφορετικά δεν θα είχα πάρει τη δουλειά αφού δεν είμαι τοπ μόντελ. Ημουν τυχερός γιατί έψαχναν πραγματικούς ανθρώπους, που να διαθέτουν προσωπικότητα και να έχουν κάτι να πουν.
- Η εικόνα σου έχει ταυτιστεί με τα νεανικά χρόνια των σημερινών 40+, οι οποίοι αποτελούσαν και το κοινό των πρώτων εκπομπών του MTV στην Ελλάδα.
Αυτό που με γοήτευε τότε στη δουλειά μου ήταν ότι ενώ ζούσα και δούλευα στο Λονδίνο, το MTV αρχικά δεν ήταν τόσο γνωστό στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο στην Ολλανδία, στη Γερμανία, στις σκανδιναβικές χώρες - και φυσικά την Ελλάδα. Μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω στην Ελλάδα και να κάνω ρεπορτάζ. Την ερωτεύτηκα όπως την ερωτεύονται όλοι όταν την επισκέπτονται για πρώτη φορά. Για μένα η δουλειά αυτή ήταν μια απίστευτη ευκαιρία να γνωρίσω άλλες χώρες. Στην Ελλάδα η έναρξη προβολής του MTV συνέπεσε με την έκρηξη των ιδιωτικών media. Από τη μία αναπτυσσόταν η Ελλάδα τηλεοπτικά, από την άλλη το MTV, λες και είχαν κατά κάποιον τρόπο βίους παράλληλους.
- Το γεγονός ότι πήρες συνεντεύξεις από τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον Ζακ Ντελόρ, τον Σιμόν Πέρεζ και τον Δαλάι Λάμα -και μάλιστα για ένα νεανικό μουσικό κανάλι- είναι πολύ εντυπωσιακό.
Το MTV προσπαθούσε να δηλώνει «παρών» και στην πολιτική. Ετσι, μας ήρθε η ιδέα να πάρουμε συνεντεύξεις από τους μεγάλους ηγέτες της εποχής. Ηταν συναρπαστικό. Τον Γκορμπατσόφ, έναν από τους ανθρώπους που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της Ιστορίας, τον συνάντησα στο Λονδίνο. Είναι γεγονός ότι ένας πολιτικός σε αυτό το επίπεδο μπορεί να έχει το χάρισμα ενός ποπ σταρ, κάτι το οποίο είναι ταυτόχρονα καλό αλλά και επικίνδυνο. Για χάρη του Δαλάι Λάμα πέταξα μέχρι την Ινδία, ήταν 15 ώρες μέχρι τη Νταραμσάλα. Εκεί γνώρισα έναν άνθρωπο χαρισματικό όσο ένας σταρ του μουσικού στερεώματος, αλλά ταυτόχρονα και πολύ προσγειωμένο. Ο Δαλάι Λάμα ως θρησκευτικός ηγέτης ήταν πολύ ανοιχτός και μοντέρνος, με πλήρη αντίληψη της εποχής του εκείνη τη στιγμή. Μιλούσε από τότε για φονταμενταλισμό, όχι μόνο αυτόν που προέρχεται από τη Μέση Ανατολή, αλλά και από την ακροδεξιά φράξια της χριστιανικής Ευρώπης. Μιλάμε για έναν άνθρωπο τόσο διορατικό που ο λόγος του είχε διάρκεια στον χρόνο.