Χρύσανθος Πανάς: «Ο Έλληνας Γκάτσμπι» - Ο Νίκος Αλιάγας συστήνει τον ιδιοκτήτη του «Island» στους Γάλλους
03.09.202014:46
«Ο μάγος της ελληνικής νύχτας» είναι ο τίτλος στο 4σέλιδο κολακευτικό αφιέρωμα που δημοσιεύεται στη γαλλική έκδοση του «Gala»
Με ένα ιδιαίτερα κολακευτικό αφιέρωμα για τον Χρύσανθο Πανά, ο σταρ της γαλλικής τηλεόρασης, Νίκος Αλιάγας, φωτογράφος και αρθρογράφος επίσης της γαλλικής έκδοσης του περιοδικού Gala, συστήνει τον ιδιοκτήτη των bar- εστιατορίων Island στη Βάρκιζα και Athenee στο κέντρο της Αθήνας ως τον «Ελληνα Γκάτσμπι», τον «ιδρυτή της Αθηναϊκής Ριβιέρα», τον «ισχυρό επιχειρηματία και συλλέκτη σημαντικών έργων τέχνης».
Με φόντο το Island, όπου έγινε η συνέντευξη και η φωτογράφιση από τον Νίκο Αλιάγα, ο σταρ της Γαλλίας μεταφέρει μέσα από τα λόγια του Χρύσανθου Πανά την ειδυλλιακή εικόνα του ραντεβού τους στον κόλπο της Βάρκιζας, «όπου το φως είναι πάντα εκτυφλωτικό, έχει καλοκαιρία 10 μήνες τον χρόνο και όπου τίποτα δεν θυμίζει ότι βρίσκεσαι σε μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα».
Πίνοντας φραπέ όπως αναφέρει, ο Αλιάγας ξεδιπλώνει το επιχειρηματικό στόρι του «51χρονου Χρύσανθου Πανά με τη νεανική όψη που φοράει μαύρα γυαλιά λόγω του ξενυχτιού που είχε προηγηθεί», περιγράφοντας το success story του ως μαραθώνιο που ξεκίνησε στα φοιτητικά του χρόνια και συνεχίζεται ως σήμερα:
«Ερχόμουν συχνά με τον αδερφό μου Σπύρο και καθόμαστε σε αυτόν εδώ τον λόφο όπου κάποτε υπήρχε ένα κάμπινγκ. Μία νύχτα με Πανσέληνο, του είπα ότι θα πρέπει να μεταμορφώσουμε αυτό εδώ το μέρος σε ναό φιλοξενίας. Ήταν ένα μάλλον τρελό στοίχημα. Δεν ξεκινήσαμε με σκοπό να βγάλουμε λεφτά, αλλά για να δημιουργήσουμε κάτι. Έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 23 χρόνων. Αν και μας άφησε αρκετά χρήματα για να μπορούμε να ζούμε αρκετές γενιές μετά, το πιο σημαντικό που μας μετέδωσε ήταν η όρεξη και το πάθος να πιστεύουμε στα όνειρά μας».
Ο Έλληνας επιχειρηματίας περιγράφει την αρχιτεκτονική μεταμόρφωση του τοπίου που έγινε με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον, με δενδροφυτεύσεις και με ένα καινοτόμο αρδευτικό σύστημα σε μία εποχή που τέτοιες ανθρώπινες παρεμβάσεις κάθε άλλο παρά είχαν βάση την οικολογική συνείδηση. Ο στόχος του, όπως λέει, ήταν ένας: να δημιουργήσει ένα ονειρικό τοπίο όπου η διασκέδαση θα είναι συνώνυμη της υψηλής αισθητικής, να μην ακολουθεί τις εκάστοτε μόδες, αλλά να δημιουργεί τάσεις που να εμπνέουν.
Κάνοντας μάλιστα ένα λογοπαίγνιο με το επίθετό του Πανάς, αναφέρεται στον Θεό των δασών της μυθολογίας, τον Πάνα, ως προστάτη της φύσης που συμβόλιζε τις εκστατικές γιορτές όπου οι συμμετέχοντες «έχαναν τον εαυτό τους για να τον ξαναβρούν καλύτερα. Θέλω οι πελάτες που έρχονται στα εστιατόριά μας, να νιώθουν σα να πηγαίνουν σε ένα σόου», καταλήγει δίνοντας έμφαση στη σκηνογραφία ως βασική προϋπόθεση του φαγητού στα εστιατόρια.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Chrysanthos Panas (@chrysanthospanas) στις
Επιχειρηματίας αλλά και εραστής της τέχνης έχοντας στη συλλογή του αξιόλογα έργα, ο Χρύσανθος Πανάς αναφέρεται επίσης στην ανάγκη η τέχνη να ανήκει σε όλους και όχι μόνο να είναι προνόμιο μιας κλειστής ελίτ. Κάτι που όπως εξομολογείται έμαθε στο Παρίσι, όπου πήγαινε συχνά νεαρός για να συναντήσει μια φοιτήτρια Καλών Τεχνών, την Έλενα Σύρακα, τη γυναίκα που αργότερα έγινε σύζυγος και μητέρα του παιδιού τους.
Το τετρασέλιδο και ιδιαίτερα κολακευτικό για τον ίδιο αφιέρωμα κλείνει με όλες τις κατά καιρούς διασημότητες που έχουν βρεθεί στις επιχειρήσεις του, από το ζεύγος Σαρκοζί («έναν πανέξυπνο άνδρα») και τον Μπρους Γουίλις, μέχρι την Μέριλ Στριπ (την οποία εκθειάζει για τις γνώσεις της στην αρχαία ελληνική ιστορία), τον Γκοτιέ, τον Τζιαμέτι και τον Βαλεντίνο, προσωπικούς του φίλους πια.
Το κείμενο συνοδεύεται και με φωτογραφίες αρχείου του επιχειρηματία με τους σταρ μεταξύ των οποίων και η μόνη Ελληνίδα του αφιερώματος, Άννα Βίσση, εδώ και χρόνια φίλη του.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Chrysanthos Panas (@chrysanthospanas) στις
«Δεν θα εγκαταλείψω ποτέ την Ελλάδα. Είναι ένας μικρός παράδεισος στην καρδιά της Ευρώπης, γιατί να πάω αλλού;»αναρωτιέται ρητορικά, βάζοντας το δικό του λιθαράκι στον τουριστικό μύθο της χώρας μας που ειδικά φέτος δεν περνάει και στιγμές δόξας, ελέω πανδημίας.