Ράνια Τζίμα: «Στο Μega δεν έχουμε “γραμμή”, γραμμή είναι οι ειδήσεις»

Οταν το έμαθα είπα αυθόρμητα μέσα μου, «κοίτα να δεις, φίλε μου, επιτέλους τόλμησαν». Μετά το επεξεργάστηκα. Επειδή το κορίτσι -«τι κορίτσι!» μου είπε, «σε λίγο σαρανταρίζω». Ελα, δεν σε πιστεύω. Επειδή λοιπόν το κορίτσι (εγώ επιμένω) είναι αυθεντικό μέλος της φυλής των δημοσιογράφων. Επειδή ο εγκέφαλός της στροφάρει. Επειδή δεν πουλάει εικόνα, αλλά δημοσιογραφική ετοιμότητα και όλα αυτά τα συμπαρομαρτούντα. Για όλους αυτούς και άλλους λόγους πρέπει οι άνθρωποι του MEGA να έχουν βάλει στόχο, πρωτίστως, δημοσιογραφική, ειδησεογραφική, ρεπορταζιακή εγκυρότητα και, δευτερευόντως, το image.

Η Ράνια Τζίμα, λοιπόν. Το «Τζι» με «ι». Η Ουρανία Τζίμα. Το κορίτσι (επιμένω εγώ) των βραδινών MEGA ειδήσεων κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη. New face; Oχι ακριβώς.

- Μόνο; Και η Παρασκευή;
«Α, εμείς αλλάξαμε τη συνταγή, Την τροποποιήσαμε. Το τριήμερο Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή αναλαμβάνει η συνάδελφος Κατερίνα Παναγοπούλου. Επί ίσοις όροις. Αρα δύο πρόσωπα. Οχι ένα και μοναδικό».

Το κορίτσι, λοιπόν, με βιογραφικό από εδώ μέχρι τον ουρανό. Για την ηλικία της, εννοώ. Πριν σαρανταρίσει έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα τηλεοπτικής αλλά και δημοσιογραφικής πορείας. Με την εξής σειρά:
«Πρώτα ΕΤ3, ύστερα ΣΚΑΪ Θεσσαλονίκης, μετά ΣΚΑΪ Αθηνών, στη συνέχεια στο παλιό MEGA, ακολουθεί ο ALPHA και τώρα πάλι MEGA».

- Τόσα πολλά;
«Μα, δεν θυμάσαι όταν στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών που καθόμασταν δίπλα-δίπλα στον ALPHA με ανοιχτά τα μικρόφωνα, εσύ έλεγες τα δικά σου και εγώ προσπαθούσα να συγκρατήσω τα γέλια μου;».
- Και εσύ δεν θυμάσαι πως εκείνα τα σχόλια έρχονταν αυθόρμητα επειδή άκουγα τη μία μετά την άλλη κοινοτοπία, φλυαρία και αερολογία;

Τα θυμήθηκε. Και εν τάχει μου θύμισε το βιογραφικό της. Μετά την αποφοίτησή της από τη Δημοσιογραφική Σχολή Θεσσαλονίκης.
«Εκανα ελεύθερο ρεπορτάζ, ύστερα εργατικό, μετά υπουργείο Ανάπτυξης και στο τέλος πολιτικό. Δηλαδή άρχισα με τη συνήθη διαδρομή. Πρώτα έτρεχα στις φωτιές και στο τέλος, μετά από πολλά χρόνια, βρέθηκα παρουσιάστρια ειδήσεων στο MEGA».

Αμ, πώς αλλιώς μαθαίνεις γράμματα... Πρώτα με το ρεπορτάζ στους δρόμους. Περίπου αγκαλιά με τους πυροσβέστες, χορεύοντας, όπως οι αναστενάρηδες, με τις φλόγες.
Κατάλευκη η επιδερμίδα της. Περίπου ξανθά τα μαλλιά της. Περίπου, επειδή τα φτιάχνει. Εννοείται πως τα φτιάχνει. Γυναίκα χωρίς φιλαρέσκεια είναι γυναίκα ακατοίκητη από θηλυκό μέσα της. Κάθε ηλικίας, τάξεως, κοινωνικού στρώματος και μορφωτικής συγκρότησης. Οπως την έβλεπα με εκείνο το λείο πρόσωπο, την κατάλευκη επιδερμίδα της και το χρώμα των μαλλιών της, είπα:

- Κάποια μου θυμίζεις.
«Ολοι μου λένε πως θυμίζω τη Νατάσα Θεοδωρίδου».
Πετάχτηκα πάνω.

- Ε, όχι και Θεοδωρίδου. Τέτοιο επίπεδο; Εγώ σε βρίσκω κάπως ψηλότερα.

«Πού;».
Τότε άνοιξα κινητό, πάτησα IMDb, δηλαδή Internet Movie Database, στη συνέχεια πάτησα «Gone Girl», θρίλερ του 2014 που εν Ελλάδι προβλήθηκε με τίτλο «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» του Ντέιβιντ Φίντσερ και στο τέλος πάτησα Ρόζαμουντ Πάικ. Ποια είναι; Πρόκειται για εκείνη τη δόλια, σατανική σύζυγο του Μπεν Αφλεκ (στην ταινία φυσικά), από το Χάμερσμιθ του Λονδίνου, με μια καριέρα που διαρκώς εκτινάσσεται, που ηλικιακώς είναι 41, δύο χρόνια μεγαλύτερη από τη Ράνια, και η ομοιότητά τους είναι περίπου σαν δίδυμες αδελφές.
«Μου το έχουν πει κι αυτό».

- Λίγοι;
«Λίγοι».
- Οι εκλεκτοί.

Αισθάνομαι εντελώς ελεύθερη
Το ραντεβού στις 12 το μεσημέρι, «καλύτερα στην πλατεία Νέας Σμύρνης, στο “Starbucks”, για να προλάβω να έρθω μετά τη σύσκεψη». Ευτυχώς που της υπενθύμισα: «Καλύτερα να έρθεις σινιαρισμένη». «Τι εννοείς;». «Ε, να μην έρθεις με τα πασούμια». «Α, εννοείς να φτιαχτώ λιγάκι, θα φέρεις και φωτογράφο;». «Φυσικά, θα έρθει και ο Γουίλιαμ Φέιθφουλ, μόνιμος συνοδός μου».
Τελικά προτίμησα το ζαχαροπλαστείο «Χατζής», παραδίπλα από το «Starbucks». Επειδή ήταν άδειο. Ομως χωρίς σερβιτόρους. Ομως self service. Ομως η «οικοδέσποινα» με βλοσυρό βλέμμα. Πιο βλοσυρό πεθαίνεις. Κάποια στιγμή, έτσι για να σπάσω τον πάγο του βλοσυρού βλέμματος, είπα: «Θα γνωρίζετε φυσικά τη Ράνια Τζίμα, παρουσιάστρια στο MEGA». Το βλοσυρό έγινε βλοσυρότερο με την εξής απάντηση: «Εγώ δεν βλέπω τηλεόραση, ούτε καν ειδήσεις»! Το προσπέρασα. Εχει γούστο να μου εκσφενδονίσει τον δίσκο πάνω μου...
- Και τώρα, μετά από πέντε εβδομάδες ως anchorwoman (παρουσιάστρια) του κεντρικού δελτίου ειδήσεων;
«Σε βεβαιώ πως αισθάνομαι εντελώς ελεύθερη. Μέχρι τώρα. Μπορώ να πω ό,τι θέλω. Αυτά που σκέφτομαι».

Σας ευχαριστώ που με βάλατε σπίτι σας
Φορούσε μπλουτζίν σκούρου χρώματος. Κολλημένο πάνω της. Τόσο κολλημένο που τα πόδια της θα υπέφεραν από ασφυξία. Από πάνω ένα κατάμαυρο μπλουζάκι. Χωρίς ντεκολτέ. Αλλαξα κουβέντα. Επίτηδες.

- Το μαύρο είναι ερεθιστικό για τους άνδρες, ξέρεις γιατί;
«Ισως επειδή δεν έχει χρώμα. Ποιος ξέρει...».

- Η καθημερινή διαδικασία ποια είναι;
«Πρώτα απ’ όλα ξεκινάμε με σύσκεψη. Το θέμα, το ενδιαφέρον και το κέντρο βάρους έχει να κάνει με τον κόσμο. Ποιο το θέμα που ενδιαφέρει και απασχολεί τον κόσμο. Ας πούμε, το άνοιγμα των σχολείων και τα παιδιά τους. Προσπαθούμε να συγχρονιστούμε με την ανάσα των πολιτών. Αν μπορούσα στο τέλος κάθε δελτίου, θα έκανα υπόκλιση και θα έλεγα από την καρδιά μου: “Σας ευχαριστώ που με βάλατε στο σπίτι σας, στο σαλόνι σας, που με τιμήσατε με την παρουσία σας. Προσπαθώ να σας πω πράγματα χρήσιμα για εσάς”».

- Πόσοι μετέχουν σε αυτή την καθημερινή σύσκεψη;
«Πολλοί, πάνω από είκοσι. Ανάμεσά τους ο Μαλέλης, ο Παναγόπουλος, ο Θωμόπουλος, όλοι οι αρχισυντάκτες και οι διευθυντές Σύνταξης. Και το ερώτημα που κυκλοφορεί ανάμεσά μας είναι: Ποιο θέμα έχει σκαλώσει σήμερα. Ας πούμε, τότε με τις φωτιές στις Μυκήνες. Τότε εγώ είχα σκαλώσει σε αυτό τον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο. Δεν γίνεται η φωτιά να πάρει τόσες διαστάσεις και να μπει μέσα».

- Δηλαδή δεν υπάρχει κεντρική γραμμή;
«Οχι, δεν υπάρχει. Η γραμμή θα προκύψει μετά από ζύμωση στη διάρκεια κάθε σύσκεψης. Οπως λόγου χάριν με τα σχολεία. Δεν είναι θέμα, φέρ’ ειπείν, οι απειλές που δέχονται δάσκαλοι και καθηγητές από γονείς, με την προειδοποίηση πως αν τα παιδιά τους αναγκαστούν να φορέσουν μάσκα τότε θα τους κυνηγήσουν δικαστικώς;».

- Κατά τη γνώμη σου, είναι μόνο η μάσκα; Μόνο;
«Οχι, φυσικά. Στην Ιταλία, λόγου χάρη, οι επιστήμονες αποφάνθηκαν πως καλύτερο και πιο αποτελεσματικό μέτρο είναι οι μεγάλες αποστάσεις. Εμείς δεν τα καταφέραμε επαρκώς. Εμείς λέμε μόνο μάσκες. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι έτσι. Είναι αδύνατον ένα παιδί να φοράει επί 6 ώρες μάσκα. Το υπουργείο αναφέρεται στον μαγικό αριθμό των 17 μαθητών ανά τμήμα. Αλλά πώς προέκυψε αυτός ο αριθμός; Από το άθροισμα μαθητών σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών, που μπορεί να είναι 5 μαζί με μαθητές σχολείων μεγάλων πόλεων. Το 5 και το 27 έγιναν 17. Κάπως έτσι».

- Και άνωθεν παρεμβάσεις;
«Δεν έχουν φτάσει σε μένα. Ποτέ μέχρι σήμερα. Αν κάτσεις μια μέρα εντός του καναλιού, τότε θα καταλάβεις».

«Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΡΙΑ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΡΙΚΟΣ»
Οι ρίζες του κοριτσιού με τα μαύρα καταλήγουν στο χωριό Λάκκα του Σουλίου. Από τα λιγότερο γνωστά χωριά της Ηπείρου που βρίσκονται σκορπισμένα μέσα στα καταπράσινα όρια της Λάκκας Σουλίου.
«Από εκεί ο πατέρας του πατέρα μου. Αλλά και ο πατέρας του πατέρα της μητέρας μου από το Ασημοχώρι Ιωαννίνων, πρόποδες της κορυφής Γκόλιου του Γράμμου, σε υψόμετρο 970 μέτρων».

- Α, έτσι εξηγείται το λευκό και το ανοικτό χρώμα των μαλλιών. Της Δυτικής Ελλάδας. Μοναχοκόρη;
«Εντελώς και δυστυχώς. Θα ήθελα μια αδελφή ή αδελφό».
Μετά, μια στιγμή βαθιάς, εσωτερικής μελαγχολίας. Για την πρόωρη, μόλις στα 54, «αναχώρηση» της μητέρας της.

- Η παρουσιάστρια, το κεντρικό πρόσωπο, το ατού, το μεγάλο επιχείρημα κάθε καναλιού;
«Οχι, δεν είναι. Η παρουσιάστρια ειδήσεων είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας. Προηγούνται άλλοι κρίκοι. Οπως ρεπορτάζ, όπως αποκλειστικότητες, όπως έρευνα και άλλα πολλά. Ο ρόλος μου είναι ο λιγότερο σημαντικός και ο μικρότερος».

- Τα πρόσωπα δεν παίζουν τον πρώτο και πιο καθοριστικό ρόλο;
«Στην τηλεόραση; Φυσικά. Αλλά στην ελληνική τηλεόραση τα πρόσωπα που εκτινάχθηκαν είναι ελάχιστα. Πέντε;».

- Ποια είναι αυτά;
«Δεν μπορώ να σου πω. Θα υπάρξουν παρεξηγήσεις».

- Ο Παπαδάκης;
«Δεν θα απαντήσω».

- Ο Αυτιάς;
«Μην επιμένεις, δεν απαντώ».

Μαρία Χούκλη και Λιάνα Κανέλλη

- Από το παρελθόν; Ποιες οι λατρεμένες, ποια τα δικά σου πρόσωπα αναφοράς;
«Δύο, η Μαρία Χούκλη και η Λιάνα Κανέλλη».

- Τι ακριβώς θαυμάζεις σε αυτές τις δύο θρυλικές μορφές της τηλεοπτικής -και όχι μόνο- δημοσιογραφίας;
«Τους χαρακτήρες τους. Ευρεία παιδεία, βαθιά καλλιέργεια, απαράμιλλη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Η Χούκλη με δωρική παρουσία. Πάντα την απασχολούσε η είδηση. Οχι η ίδια να γίνει είδηση. Δεν ήταν του τύπου “είμαι μοναδική, θαυμάστε με”. Η Λιάνα με τη μαχητικότητά της. Η Λιάνα βουτάει σε αυτά με τα οποία ασχολείται. Με τις ιδέες της. Ο τρόπος που και οι δύο εμπλέκονταν στις ειδήσεις ήταν βιωματικός. Και οι δύο ήξεραν πολύ καλά τι έλεγαν και γιατί το έλεγαν».

- Πώς και βρέθηκες στον ρόλο της παρουσιάστριας;
«Αυτή είναι μια καλή ερώτηση για το επιτελείο του σταθμού. Νομίζω πως η ιδέα ήταν του Μαλέλη. Μέχρι τότε είχα κάνει εκπομπές, αλλά όχι την παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου. Οταν μου το πρότειναν είπα: “Είστε σίγουροι;”. “Ναι”, μου είπαν, “είμαστε σίγουροι”. Εγώ εκεί. Τους ξαναρώτησα. Πάλι τα ίδια. Μάλιστα τους μίλησα για το μεσημβρινό δελτίο που, κατά τη γνώμη μου, είναι και το πιο δύσκολο επειδή τα νέα τρέχουν και επειδή ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. “Οχι”, μου είπαν, “σε θέλουμε για το βραδινό”. Ετσι έγινε».

- Και τα ποσοστά τηλεθέασης;
«Προς το παρόν είμαστε σταθεροποιημένοι σε διψήφιο νούμερο στο δυναμικό κοινό. Αλλά μακριά από μένα κάθε ψευδαίσθηση».
- Περί αυτού όλοι έχουν καταλάβει πως Ράνια Τζίμα και «ίσως», «μπορεί», «θα δούμε» είναι ερωτευμένοι μέχρι τελικής πτώσεως.
«Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως αυτό το νούμερο θα είναι ακλόνητο. Μπορεί να αποδειχθεί εύθραυστο. Επομένως, δεν πρέπει να χάσουμε ούτε λεπτό. Πρέπει να είμαι δρομέας μακρινών αποστάσεων. Μεγάλων αντοχών».
Και μετά, σαν να μιλούσε στον εαυτό της, είπε: «Ε, ρε τι έχουμε να τραβήξουμε!».
Η στιγμή της κρίσιμης ερώτησης.

- Από τον ανταγωνισμό ποια πρόσωπα ξεχωρίζεις, ποια τα δυνατά χαρτιά, ποιους φοβάσαι και ποιες θαυμάζεις;
«Ο καθένας και καθεμία διαθέτουν τις δικές τους ικανότητες. Σε κάποιους τομείς. Εμείς (σ.σ.: εννοεί όλα τα μέλη που βρίσκονται στις καθημερινές συσκέψεις) διαβάζουμε τον ανταγωνισμό. Σε βεβαιώ με αυτοκριτική διάθεση, ειλικρίνεια και θάρρος».
Εγώ εκεί, τον χαβά μου.

- Ας πούμε, ποιο το δυνατό σημείο του ΣΚΑΪ;
«Δεν απαντώ για ευνόητους λόγους. Αλλά πρέπει να ξέρεις πως κι εγώ είμαι gone girl. Είμαι φευγάτη. Με το ένα πόδι στην εξώπορτα. Εχω θέμα με τις δεσμεύσεις. Δεν τις χειρίζομαι καλά. Πρέπει να με αφήσεις εντελώς ελεύθερη. Αν επιθυμείς να αποσπάσεις το καλύτερο από τη Ράνια. Πρέπει να αισθάνομαι πως ανά πάσα στιγμή είμαι ελεύθερη να φύγω. Οποτε θέλω. Και στη δουλειά μου, και στη σχέση μου με τον άντρα μου, τον Γαβριήλ (σ.σ.: τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη που εγκατέλειψε ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε Γαβριήλ)».

- Ελευθερία πάνω απ’ όλα.
«Το αίσθημα της ελευθερίας είναι το πιο παραγωγικό. Οσο πιο ελεύθερη είμαι τόσο πιο δημιουργική. Τόσο καλύτερη σύντροφος και συνάδελφος. Ετσι εγώ ζω. Να διεκδικώ. Οπως με τα δελτία ειδήσεων. Κάθε βράδυ αισθάνομαι πως πρέπει να διεκδικώ κάθε θεατή. Κάθε βράδυ. Οσο κρατήσει αυτό. Και όταν λέω: “Οσο κρατήσει”, το εννοώ. Σήμερα είμαι, αύριο δεν είμαι».
- Δεν απάντησες όμως. Ποιο το δυνατό σημείο του ΣΚΑΪ;
«Ολοι έχουν τα δυνατά σημεία τους. Διαφορετικά μεταξύ τους. Τα βλέπουμε, τα ξέρουμε, τα παρατηρούμε, τα αναγνωρίζουμε. Εμείς όμως πορευόμαστε με το δικό μας μοντέλο».

Είναι οι ειδήσεις φιλτραρισμένες;

- Ποιο είναι το ειδησεογραφικό μοντέλο του MEGA;
«Πρώτα να πείσουμε τον κόσμο που δυσπιστεί με τα Μέσα και τους δημοσιογράφους. Να τους πείσουμε πως πρέπει να μας εμπιστευτούν ξανά. Η δυσπιστία έχει ξεκινήσει από τα προηγούμενα χρόνια. Με τον τρόπο που τα Μέσα και οι δημοσιογράφοι διαχειρίστηκαν τις ειδήσεις. Αυτό μας χρεώνει ο κόσμος».

- Θέλεις να πεις πως ο κόσμος χρεώνει περισσότερη προπαγάνδα και λιγότερη αντικειμενική ενημέρωση.
«Ο κόσμος πιστεύει πως μεταδίδαμε πληροφορίες και ειδήσεις φιλτραρισμένες. Πως δεν λέγαμε όλη την αλήθεια. Πως περισσότερο λέγαμε τη γνώμη μας και λιγότερο αναφερόμασταν σε πραγματικά γεγονότα».

- Μια κρίσιμη ερώτηση. Και με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ τι γίνεται;
«Αν δεν κάνω λάθος και το MEGA και το “Βήμα”, του ίδιου ιδιοκτήτη, φιλοξένησαν μεγάλες συνεντεύξεις του Αλέξη Τσίπρα. Του έγινε πρόσκληση και αμέσως την αποδέχτηκε. Να δεις λοιπόν που ασκείται κριτική στην κυβέρνηση. Οπως θα γινόταν με κάθε κυβέρνηση. Οπως έλεγε και κάποιος σοφός: “Μερικά πράγματα απαντώνται διά της απλής παρατηρήσεως”».

- Τι σου έχει κάνει μεγάλη και δυσάρεστη εντύπωση;
«Το πιο τρομακτικό είναι το γεγονός πως μερικοί και μερικές έχουν καβαλήσει καλάμι, επειδή, λέει, είχαν υπάρξει ως παρουσιαστές ειδήσεων. Ετσι αρνούνται να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν πως είναι πιο προσωρινοί απ’ το προσωρινό. Γι’ αυτό βρίσκονται εκτός πραγματικότητας. Γιατί αύριο μπορεί ν’ αλλάξεις και να κάνεις άλλη δουλειά. Οποιος τα βράδια δεν κοιμάται μ’ αυτό το μαξιλάρι στο κρεβάτι είναι ακατάλληλος για οποιαδήποτε δουλειά. Οσο κρατήσει. Η δημοσιογραφία, η πιο δύσκολη και η πιο απαιτητική ερωμένη. Οταν οι φίλοι μου με ρωτάνε, τους λέω: “Να δούμε αν παραμείνω μέχρι την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου”. Και όταν με το καλό εξακολουθώ στο ίδιο πόστο, θα πω: “Περίμενε να δούμε αν θα βγάλω τα Χριστούγεννα, το Πάσχα” και πάει λέγοντας. Μ’ αυτό το μαξιλάρι κοιμάμαι κάθε βράδυ στο κρεβάτι».

- Κάτι μου θυμίζεις. Μπας και είσαι Υδροχόος;
«Οχι, εσύ είσαι Υδροχόος, εγώ Αιγόκερως με Διδύμους».

- Ωχ! Θα βαριέσαι εύκολα.
Μόνο εύκολα; Εν ριπή οφθαλμού».

- Τελικά, ποια η ουσία;
«Κάθε άνθρωπος θέλει λίγη αγάπη, λίγη προσοχή, λίγη φροντίδα. Και κάτι ακόμα. Σχετικά με τα νέα παιδιά της δημοσιογραφίας. Συνάντησα αρκετά. Και μερικά είναι ταλεντάκια. Ε, λοιπόν, ήταν και είναι οι αγκαλιές αυτών των σεμνών, διακριτικών παιδιών, των νέων συναδέλφων, που μου δίνουν κουράγιο, αγάπη και ελπίδα».

H τολμη και ο φόβος πάνε αντάμα

Κάπου εκεί έκανε φινάλε. Κάπου εκεί κοιτούσε το ρολόι της. Κάπου εκεί κοντά, απέναντι στη λεωφόρο Συγγρού είναι το στούντιο του MEGA.
Επρεπε να φύγει. Την καλούσε το καθήκον. Αγκαλιαστήκαμε. Φιλικά. Και τότε μου ψιθύρισε: «Είμαι COVID free, μη φοβάσαι». Και ο Γαβριήλ; «Είμαστε ελεύθερο ζευγάρι».
Αν την πιστέψω, και δεν έχω κανέναν λόγο να μην το κάνω, η Ράνια κολυμπάει σε πελάγη ελευθερίας. Με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω. Ετοιμη για παν ενδεχόμενο. Warrior. Και στα επαγγελματικά της, και στα οικογενειακά της, και σε όλες τις σχέσεις της. Αυτή είναι και σ’ όποιον αρέσει! Η φράση που με ακολουθεί μέχρι σήμερα είναι μία: «Σε λίγο θα σαρανταρίσω, ελπίζω να σαρανταρίσω».
Γιατί, φίλοι μου, όποιος είναι συμφιλιωμένος με την ανασφάλεια και την προσωρινότητά του, αυτός ο εκλεκτός και εντελώς πραγματικά ζωντανός. Οπως λέει και η θρυλική Μουλάν της κινεζικής μυθολογίας, η τόλμη και ο φόβος πάνε αντάμα!

Ειδήσεις σήμερα

Τι πραγματικά συνέβη με τις μάσκες στα σχολεία

Πλανήτης Αφροδίτη: Πιθανά σημάδια εξωγήινης ζωής

Meteo: Πολύ μικρή η πιθανότητα για «Medicane» στην Ελλάδα