Με μία δημοσίευσή της στην ομάδα Thank You Next του Facebook, η Ναταλία Γερμανούπεριγράφει με τον δικό της αυτοσαρκαστικό τρόπο την άδοξη ερωτική περιπέτεια που είχε με έναν παιδικό της έρωτα.
Η ίδια γράφει: ««Δεν ξέρω τι περιμένετε να διαβάσετε από μένα αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην ανταπεξέλθω στις προσδοκίες ενός γκρουπ στο οποίο έχω διαβάσει μικρά αριστουργήματα κι έχω γελάσει πολύ.
Λοιπόν. Με το «πρόσωπο» μεγαλώσαμε σχεδόν μαζί. Ίδιες παρέες, ίδιοι φίλοι, ίδιο σχολείο. Μου άρεσε πάντα – δεν του άρεσα ποτέ. Κρατήσαμε την επαφούλα μας παράλληλα με τις ζωές μας που τρέχανε σε άλλα σκηνικά εγώ στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις εκείνος σε γραφεία και συμβούλια. Ξαναβρεθήκαμε κάποια στιγμή και το timing έμοιαζε πιο σωστό να το πω; Πιο ταιριαστό; Βγήκαμε μια φορά, δυο, τέσσερεις, πέντε άκουσα με Ιώβια υπομονή όλες τις λεπτομέρειες για τους χαμένους του έρωτες (στα τσακίδια) για τις γυναίκες που τον πλήγωσαν (κάρχιες) αργόπινα το κρασί μου κουνώντας με κατανόηση το κεφάλι μου ΠΟΣΟ ΟΧΙ ΕΓΩ όλα αυτά – αλλά είπα Ναταλία αξίζει τον κόπο αυτός ο άνθρωπος σφίξε τα δόντια, χαλάλι του, υπομονή κι όλα θα πάνε καλά.
Ραντεβού τελευταίο και φαρμακερό: μπουζούκια. Έλα σώπα και μπαίνει το νερό στο αυλάκι γιατί α) είναι και το ποτάκι β) είναι και το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου» γ) είμαι κι εγώ που με χτίζανε 1 κομμωτής 1 μακιγιέρ κι 1 στυλίστας επί 3 ώρες ώστε να έρθω να γίνω η Ρίκα Διαλυνά στα νιάτα της (οπότε βάλτε με το νου σας).
Η βραδιά κύλησε υπέροχα τίποτα πονηρό δεν συνέβη (άρα όχι και πολύ υπέροχα) με πήγε σπίτι, τρυφερό φιλί γωνία μάγουλο στόμα, κλείσιμο ματιού, βλέμμα βαθύ, καληνύχτα θα σε πάρω αύριο.
Η bwin γι’ ακόμα μια χρονιά ανοίγει την αγκαλιά της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη συνεχίζοντας έτσι να χαράζει τον δικό της δρόμο προς την κοινωνική συνεισφορά.
