Δεκέμβριος στο Netflix: Οι έξι προτάσεις του Δημήτρη Δανίκα που δεν πρέπει να χάσεις

Σήμερα η είσοδος του τελευταίου μήνα του καταραμένου 2020 και όσο πιο γρήγορα μας αποχαιρετήσει τόσο το καλύτερο θα είναι. Και για να περάσει πιο ευχάριστα, ορίστε μερικές πρώτες προτάσεις από το αγαπητό Netflix.

Υπάρχει, βέβαια, και το Cine Vortex με άφθονες κινηματογραφικές επιλογές περασμένων δεκαετιών. Τώρα θα μου πεις «Μα, είναι παλιές». Συμφωνώ, κι εγώ προτιμώ το φρέσκο, όμως έχω να σου πω ότι μερικές από αυτές τις ταινίες είναι πιο σύγχρονες και ανθεκτικές από πολλές σημερινές. Τέλος πάντων.

Από το Netflix, λοιπόν, σου έχω τρεις επιλογές σειρών. Κατά αξιολογική σειρά:

«The Crown» (Τέταρτο μέρος):

Με αφορμή την τέταρτη εποχή του «The Crown». Μπροστά του όλες οι άλλες σειρές, ακόμα και οι πιο δημοφιλείς, μοιάζουν με απλές οδοντόπαστες.

Ο μικρός και αυστηρός μονόλογος της Ελισάβετ προς τον «ατακτούλη» Κάρολο τα συμπυκνώνει όλα: «Δύο κακομαθημένα, ανώριμα και επιπόλαια παιδιά, εσύ και η Νταιάνα, με ζωή που όλοι ονειρεύονται, έχετε το θράσος να μου λέτε πως υποφέρετε. Εμείς υποφέρουμε από τα καμώματά σας. Σταματήστε να μεταφέρετε την ιδιωτική σας ζωή στα πρωτοσέλιδα. Σας βαρεθήκαμε. Κι εσύ Κάρολε θέλεις να γίνεις βασιλιάς;», «Θέλω», απαντάει ο διάδοχος με την ουρά κάτω από τα σκέλια, «Ε, τότε να συμπεριφέρεσαι σαν τέτοιος».

Τι είναι το «Crown». Δύο πράγματα ταυτόχρονα. Η πρώτη, η λαμπερή όψη η αποθέωση του υπέρτατου συμβόλου της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η δεύτερη όψη, για όσους το ψάχνουν, η απομυθοποίησή της. Και οι αυτοκρατορικοί σκελετοί της. Ανοδος, θρίαμβος και πτώση μαζί.

Γιατί πτώση; Μα, επειδή άπαντα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, «σφραγισμένα» σε αυτό το πολυτελέστατο μαυσωλείο του Buckingham Palace, καθώς και σε άλλους εξοχικούς πύργους, εξαντλούνται με τις εξής καθημερινές δραστηριότητες: να πυροβολούν μπεκάτσες, λαγούς και ελάφια, να βάζουν και να βγάζουν ρούχα ανάλογα με τις περιστάσεις, να φλυαρούν περί ανέμων και υδάτων, να τηρούν απαρεγκλίτως το πρωτόκολλο για κάθε είδους σχέση, να παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια και να καταβροχθίζουν τον αγλέουρα είτε στο Breakfast, είτε στο Lunch, είτε στο Dinner. Α, ξέχασα! Έκαστη Τρίτη ο πρωθυπουργός (εν προκειμένω η Μάργκαρετ Θάτσερ) επισκέπτεται την βασίλισσα, κάτι λέει, εκείνη παριστάνει πως ακούει και στο τέλος The End.

Από τη στιγμή που οι πολιτικοί ανέλαβαν να χειρίζονται, κατ' αποκλειστικότητα το πηδάλιο της χώρας, οι βασιλείς κατέληξαν ζωντανοί και σιωπηλοί «σκελετοί». Ενίοτε περιφέρονται σε κάθε γωνιά της Κοινοπολιτείας χαιρετώντας τα πλήθη των κοινών θνητών, ως πρωταγωνιστές και κομπάρσοι των ειδήσεων του BBC και των άλλων καναλιών!

Θεέ μου, είναι δυνατόν αυτός ο θίασος σκελετών να κοστίζει ολόκληρο ωκεανό από αγγλικές λίρες μόνο και μόνο για να υπενθυμίζει σε όλους τους υπηκόους, ακόμα και τους αριστερούς, το μεγαλείο μιας παλιάς, νεκροζώντανης αυτοκρατορίας που εδώ και δεκάδες χρόνια εξακολουθεί να διάγει με πολυτέλεια έναν παρατεταμένο επιθανάτιο ρόγχο;

Η ικανότητα να πατάνε ταυτόχρονα, χωρίς ποτέ να βυθίζονται, σε δύο βάρκες, είναι ένα από τα σπάνια χαρίσματα του Θεάτρου και Κινηματογράφου των Άγγλων. Απίστευτο! Όπως λόγου χάριν συμβαίνει με την περίπτωση της Lady D. Κι αυτή των δύο «ταχυτήτων». Ναι ήταν ένα ξεχωριστό πλάσμα, εντελώς ζωντανό, φρέσκο, γεμάτη με ασυγκράτητο αυθορμητισμό. Από την άλλη όμως, ας πρόσεχε! Γιατί κορίτσι μου, όταν πριν ακόμα τον παντρευτείς, κατέληξες με την θέλησή σου «σφραγισμένη» σε κάποιο διαμέρισμα του παλατιού και επί έξι εβδομάδες ο καλός σου απορρίπτει όλες τις κλήσεις σου; Έπρεπε από το τότε να τα είχες μαζέψει και να είχες επιστρέψει στο μικρό και ταπεινό διαμέρισμά σου. Με απλά λόγια «τραβάτε με και ας κλαίω».

Οσο για τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα από που να αρχίσω και που να τελειώσω! Ογκόλιθος η παραγωγή. Πρωτοφανές στα χρονικά των κινούμενων εικόνων. Ογκόλιθος το βεστιάριο. Το ατελείωτο και τόσο αυτοκρατορικό βεστιάριο. Ογκόλιθος το μακιγιάζ και τα ειδικά εφέ. Φανταστείτε πως για την λειτουργικότητα και την αποτελεσματικότητά τους έχουν πάρει μέρος δεκάδες ειδικών τεχνικών. Και εντελώς αυτοκρατορικοί όλοι οι χώροι. Σαν να βρίσκεσαι εκεί μέσα, στις κρεβατοκάμαρες, στα σαλόνια, στις τραπεζαρίες, τους ατελείωτους διαδρόμους, ακόμα και στους λουτροκαμπινέδες τους

Τρία ονόματα πρωταγωνιστών των τελευταίων δέκα επεισοδίων της πρόσφατης τέταρτης εποχής. Και τα τρία γένους θηλυκού. Η Ολίβια Κόλμαν ανώτερη από την ερμηνεία της στην ταινία του Γιώργου Λάνθιμου που της χάρισε ένα Οσκαρ. Η Χελένα Μπόναμ Κάρτερ με το δηλητηριώδες βλέμμα και το πικρόχολο ύφος, ιδιότητες που κληρονόμησε από την κατεστραμμένη προσωπική της ζωή. Και η Εμμα Κόριν εντελώς φτυστή Lady D. Καλύτερα δεν γίνεται!

Και θα τελειώσω με το «δια ταύτα». Τι να τα κάνεις τόσα πλούτη όταν η καρδιά σου έχει γίνει αποξηραμένο και αφυδατωμένο μπαρούτι. Όπως λέει και ο θρυλικός στίχος του Σεφέρη, «για ένα πουκάμισο αδειανό». Προσθέτοντας, «για ένα μαυσωλείο»!

«The Crown» (4η εποχή):
Σκηνοθέτες: Τζέσικα Χομπς, Τζούλιαν Τζάραλντ, Πολ Ουίντινγκτον
Cast: Ολίβια Κόλμαν, Εμμα Κόριν, Χελένα Μπόναμ Κάρτερ, Τζος Ο Κόνορ

«Ο Μαραντόνα στο Μεξικό» (Maradona en Sinaloa):

Ο, τι πρέπει για τους άπειρους θαυμαστές του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Μια σειρά από επτά αυθεντικά ημίωρα ντοκιμαντέρ, για μια άγνωστη, στο ευρύτερο κοινό, περίοδο της ζωής του, την τελευταία. Όταν πριν από δύο χρόνια, σε ηλικία 58 ετών, αναλαμβάνει καθήκοντα προπονητή μιας κατεστραμμένης ομάδας. Ηταν η ομάδα Ντοράντε ντε Σινάλοα. Ηταν η κακόφημη πόλη Κουλιακάν στο Μεξικό. Ηταν και είναι η πόλη του καρτέλ ναρκωτικών.

Η Ντοράντε της δεύτερης κατηγορίας του πρωταθλήματος στο Μεξικό. Τελευταία στον πίνακα της βαθμολογίας. Ο Ντιέγκο καταφέρνει σε μερικούς μήνες να την ανεβάσει τόσο ψηλά που έφτασε να αναμετρηθεί με την καλύτερη της ίδιας κατηγορίας με στόχο μια θέση στην πρώτη κατηγορία. Από το υπόγειο στο ρετιρέ.

Πως έγινε αυτό; Με το καθημερινό, επίμονο και επίπονο ντοπάρισμα. Ανάμεσα σε αυτά που έλεγε στους παίκτες είναι κι αυτό «Όποιος διαφωνεί να πάει να γαμ…» Τέτοια έλεγε. Ντοπάρισμα μέχρι θανάτου

Κοντά σε όλα αυτά, σκηνές από την καθημερινότητα των προπονήσεων και άφθονα στιγμιότυπα από τους αγώνες, ο Ντιέγκο με μαγκούρα, να βαδίζει με δυσκολία σαν να πρόκειται για γέροντα των ογδόντα ετών. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Η σκηνοθεσία είναι του Ανγκους ΜακΚουίν.

«Social Distance»:
Δημιουργός: Χίλαρι Γουίσμαν-Γκράχαμ
Cast: Μπράιαν Τζόρνταν-Αλβάρεζ, Μπένι Αν Μπέικερ

Σειρά οκτώ επεισοδίων παραγωγής Netflix. Από τις πιο φρέσκες. Και από τις πρώτες με θεματικό εφαλτήριο τις αποστάσεις λόγω Covid. Φανταστείτε, όταν λήξει ο συναγερμός, τι πρόκειται να προκύψει στις οθόνες μας. Καταιγισμός. Εδώ, λοιπόν, δύο παραγωγοί ραδιοφωνικών προγραμμάτων, όταν επισκέπτονται τους γονείς τους, παριστάνουν το ζευγάρι. Το ένα κωμικό επεισόδιο διαδέχεται το άλλο. Ο Covid, χωρίς να το θέλει, διαθέτει μια χρησιμότητα άλλο πράγμα: την απομάκρυνση από κάθε δυσάρεστο πλάσμα!

Και μερικές κινηματογραφικές επιλογές από το παρελθόν:

«Τα κορίτσια που χάθηκαν» (Lost Girls):
Σκηνοθεσία: Λιζ Γκάρμπους
Cast: Ειμι Ράιαν, Γκάμπριελ Μπερν, Τόμαζιν ΜακΚένζι

Από τις πρόσφατες κινηματογραφικές παραγωγές Netflix. Ανατριχιαστικό αληθινό περιστατικό του 2010 σε μια ιδιωτική, απαγορευμένη παραλία στο Λονγκ Μπιτς με την ονομασία Οουκ μπιτς. Οπου άφαντη 24χρονη και εκδιδόμενη κόρη μιας ταλαίπωρης χειρίστριας γερανών, όπου η Αστυνομία σφυρίζει αδιάφορα και όπου ύστερα από επίμονες πιέσεις, αποκαλύπτονται δέκα άλλα πτώματα θαμμένα σε ένα βάλτο της ίδιας παραλίας. Ολες φυσικά εκδιδόμενες και για αυτό εγκαταλειμμένες και απροστάτευτες. Βοήθεια!

«Ο πρώτος άνθρωπος» (First man):
Σκηνοθεσία: Ντάμιαν Σαζέλ
Cast: Ράιαν Γκόσλινγ, Κλερ Φόι, Τζέισον Κλαρκ

Από τις πιο ανάποδες, αιρετικές και διαφορετικές προσεγγίσεις για τους πρώτους αστροναύτες. Καθόλου γκλαμουριά, καθόλου υπερβολικοί ηρωισμοί και καθόλου άλλα περιττά. Η περίπτωση του Νιλ Αρμστρονγκ, του πρώτου αστροναύτη που στις 20 Ιουλίου του 1969 περπάτησε στο φεγγάρι. Όχι τόσο η αμερικανική σημαία όσο τα αισθήματα και η καρδιά. Ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Κλερ Φόι δίνουν σεμνό, ταπεινό ρεσιτάλ. Φυσικά από παραγωγή του Netflix το 2018.

«Ψωμί, έρωτα και…» (Pane, amore e…):
Σκηνοθεσία: Ντίνο Ρίζι
Cast: Σοφία Λόρεν, Βιτόριο Ντε Σίκα, Λέα Παντοβάνι

Το 1955 ήταν μόλις 21. Η Σοφία Λόρεν φυσικά. Τα αρσενικά πλήθη στέναζαν και οι οθόνες ίδρωναν. Από τις πρώτες ταινίες της μεγάλης σινιόρας. Φυσικά κωμωδία. Και φυσικά ερωτική. Με συνταξιούχο καραμπινιέρο, αδιόρθωτο λάτρη του ωραίου φύλου, να ανοίγει την πόρτα του πατρικού του και να πέφτει πάνω σε μια νεαρά χήρα με το όνομα Σοφία. Αλλά δεν είναι μόνος. Την ίδια χείρα της ίδιας χήρας διεκδικούν κάποιος ψαράς αλλά και κάποιος φτωχός με το όνομα Νικολίνο. Μονομαχία!

Βαθμολογία=6 (Oldies but Goodies)

Ειδήσεις σήμερα: 

Έγκλημα στις Σπέτσες: «Ήρθε σπίτι μου με όπλο, τα μάτια του πέταγαν σπίθες»

Κώστας Τσόκλης: Οι δηλώσεις μου παρερμηνεύτηκαν, ήθελα να υπερασπιστώ τους ηλικιωμένους

Μποντιμπίλντερ από το Καζακστάν «παντρεύτηκε» την κούκλα του σεξ του - Δείτε βίντεο