Κυκλοφόρησε ξανά η σειρά που είχε δημιουργήσει αυτός ο γητευτής των σχημάτων πριν από εικοσιπέντε χρόνια, με τέτοιο τρόπο ώστε το φλυτζάνι όπου κι αν το ακουμπούσες γλίστραγε στο κέντρο του πιάτου
Μια έγχρωμη γραμμή, σχεδιασμένη με ένα χρωματιστό μολύβι πάνω σε χαρτί με το σταθερό χέρι του Minas, αυτού του επίμονου γητευτή των σχημάτων που μέχρι το τέλος της ζωής του, συνέχιζε να κάνει αυτό που λάτρευε.
Να δημουργεί κοσμήματα και χρηστικά αντικείμενα του πόθου, που αγαπήθηκαν πολύ και τον έχρισαν ένα κορυφαίο σχεδιαστή, με ένα τόσο προσωπικό στυλ, που δεν αντιγράφεται.
Όταν το 1996 κυκλοφόρησε η σειρά με τις πορσελάνες του, η επιτυχία ήταν δεδομένη για τα φλυτζάνια του καφέ με τον ιδιαίτερο σχεδιασμό που αγαπήθηκαν από τους φανατικούς του εντός και εκτός συνόρων.
Μετά το χρυσό και το ασήμι, ο Minas αποφάσισε να βάλει την υπογραφή του, πάνω σε κάτι σαφώς πιο εύθραυστο, αέρινο, πιο ντελικάτο και τελικά ένα αρκετά πιο καθημερινό για μας υλικό, την πορσελάνη.
Η σειρά αυτή με τις ευαίισθητες πορσελάνες, επιστρέφει πάλι μέσα από τις γνωστές όσο αγαπημένες κούπες του Έλληνα σχεδιαστή, οι οποίες είναι ξανά πλέον διαθέσιμες.
Το μαγικό με τον Minas είναι ότι αντικείμενα και σκεύη απαραίτητα σε κάθε σπίτι και στην καθημερινότητα μας, όπως μπορεί να είναι μια κούπα του καφέ, μεταμορφώνονται σε μαγικά αντικείμενα πόθου.
«Για εμένα», όπως έλεγε άλλωστε ο ίδιος, «τα πάντα έχουν να κάνουν με το σχήμα και τη χρηστικότητα του» κι έτσι παρεμβαίνοντας στο ίδιο το σχήμα, χωρίς να προσθέτει κανένα διακοσμητικό στοιχείο, ο Μηνάς βελτίωσε το ήδη υπάρχον.
Όπως ακριβώς έκανε και στα αγαπημένα του μέταλλα, έτσι λειτούργησε και με την πορσελάνη δημιουργώντας αντικείμενα με απλές φόρμες πολύ λιτά και πρακτικά τα οποία χαρακτηρίζει μια κίνηση, ένα κύμα και μια μαγική αρμονία.
Έτσι η επαφή του ανθρώπινου χεριού μαζί τους τείνει να προκαλεί αυτό που ο καατξιωμένος σχεδιαστής ονόμαζε «υπερδιέγερση των αισθήσεων».
Η σειρά περιλαμβάνει «πορσελάνινα σκεύη καθημερινής χρήσης», καθώς τον ενδιέφερε πρωτίστως η χρηστική τους αξία.
Το φλυτζάνι που γλιστράει μόνο του
Δεν τα σχεδίασε ούτε πιο χαμηλά, ούτε πιο ψηλά, ούτε πιο λεπτά ή χοντρά. Μέτρησε καλά την ανθρώπινη παλάμη, τις αποστάσεις των χεριών και των δακτύλων πριν τα σχεδιάσει πάνω σε μια λευκή κόλα με ένα μολύβι.
«Αν μπορώ να βελτιώσω έστω και ελάχιστα την καθημερινότητα μας, νιώθω ικανοποιημένος», συνήθιζε να λέει και κάπως έτσι το χερούλι (αποκλειστικά) για ένα δάχτυλο με το χαμηλό κέντρο βάρους του, σου επιτρέπει να έχεις τέλεια σταθερότητα και την πιο άνετη αίσθηση.
Τα φλυτζάνια του καφέ και του εσπρέσο είναι σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε όταν ακουμπάς το φλιτζάνι στο πιατάκι να γλιστράει μόνο του και να βρίσκει το κέντρο. Είναι δημιουργημένο σχεδιαστικά με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμη κι’ αν το στρέψεις με κλίση 45 μοιρών να μη μπορεί να πέσει. Το πιατάκι στη μια του πλευρά διαθέτει μια θέση για να ισορροπεί το κουταλάκι.
Υπάρχει και η μεγάλη κούπα χωρίς πιατάκι γιατί, όπως λέει και ο Μηνάς, «κανείς μας δεν χρησιμοποιεί στο σπίτι του πιατάκι για μια κούπα που μεταφέρει από την κουζίνα στο γραφείο για να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της μέρας», ενώ η λαβή της είναι ειδικά σχεδιασμένη για να δέχεται τα δύο δάκτυλα του χεριού χωρίς να τα πληγώνει.
H απόφαση για να λανσαριστούν ξανά οι πορσελάνες ήρθε όταν βρέθηκε στην Τσεχία το ιδανικό εργοστάσιο παραγωγής στην πόλη του Brno, όπου εκεί βγαίνει ο καλύτερος πυλός στην Ευρώπη.
Τέλος το δαχτυλίδι για την πετσέτα κυκλοφορεί για πρώτη φορά.
Ο Minas το είχε αρχικά σχεδιάσει για να βγει ασημένιο αλλά ήταν τεχνικά απαγορευτικό και έτσι αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει για πρώτη φορά σε πορσελάνη, έτσι ώστε να ενταχθεί στην συλλογή.