Λάρι Φλιντ: Ο αμφιλεγόμενος βασιλιάς της βιομηχανίας του πορνό που πέθανε σε ηλικία 78 ετών
Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο Λάρι Φλιντ ήταν ιδρυτής του διάσημου περιοδικού «Hustler» - Η ζωή του θυμίζει μυθιστόρημα και έγινε ταινία
Για άλλους ήταν υπερασπιστής της ελευθερίας της έκφρασης, ένας δυναμικός και αυθάδης Αμερικανός, ενώ για άλλους, ένας στυγνός εκμεταλλευτής της γυναικείας σεξουαλικότητας, με σκοπό το κέρδος.
«Επειδή εκδίδω πορνογραφία δεν σημαίνει ότι δεν με απασχολούν τα δεινά της κοινωνίας», είχε δηλώσει πριν από τέσσερα χρόνια σε συνέντευξή του ο Αμερικανός βασιλιάς του πορνό και εκδότης του περιοδικού «Hustler» που πέρασε στην αιωνιότητα. Σε ηλικία 78 ετών, ο Λάρι Φλιντάφησε χτες την τελευταία του πνοή στο Λος Άντζελες. Σύμφωνα με πληροφορίες του ιστότοπου ΤΜΖ, ο Φλιντ υπέστη καρδιακή ανακοπή.
Ήταν ιδρυτής του πορνογραφικού περιοδικού «Hustler», ένθερμος υποστηρικτής της ελευθερίας της έκφρασης και φανατικός πολέμιος του Nτόναλντ Τραμπ.
Κλείσιμο
Αντιμετώπισε με αυθάδεια τα χρηστά ήθη της Αμερικής
Ο ΛάριΦλιντ δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του. Και ήταν ακριβώς αυτή του η αυθάδεια με την οποία αντιμετώπισε τα χρηστά ήθη της Αμερικής που του στοίχισε μια σειρά από διαβόητες δίκες.
Όταν κάποτε ρωτήθηκε από ένα δικαστή αν θεωρεί τον εαυτό του πορνογράφο ή δημοσιογράφο, αυτός απάντησε αυστηρά:
«Είμαι εκδότης», ενώ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του πείθοντας ΜΜΕ, ανθρωπιστικές οργανώσεις και δικαστήρια ότι οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες δεν έρχονταν σε αντίθεση με την Πρώτη Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος που προστατεύει την ελευθερία του λόγου. Τον ενδιέφερε η ικανοποίηση του ανδρικού πληθυσμού και η έκθεση του γυναικείου κάλλους.
Οι γυμνές φωτογραφίες της Τζάκι Κένεντι-Ωνάση
Τον Αύγουστο του 1975 είχε μία ανεπανάληπτη εκδοτική επιτυχία, όταν δημοσίευσε γυμνές φωτογραφίες της Τζάκι Κένεντι Ωνάση, τις οποίες είχε τραβήξει παπαράτσι κατά τη διάρκεια των διακοπών της. Τον Μάιο του 1976 κατηγορήθηκε για διάφορα αδικήματα. Ωστόσο, δεν έδινε σημασία.
Άνοιξε νέα κλαμπ και σε άλλες πολιτείες με την πολύτιμη βοήθεια του μεγάλου έρωτα της ζωής του, της χορεύτριας και στριπτιζέζ Αλθία Λέζουρ.
Έμεινε παράλυτος μετά από πυροβολισμό
Στις 6 Μαρτίου του 1978, καθώς κατέβαινε τα σκαλιά του δικαστηρίου της Τζόρτζια, πυροβολήθηκε από τον Τζόζεφ Πολ Φράνκλιν. Ο τελευταίος ομολόγησε πως η στοχοποίηση του διάσημου εκδότη οφειλόταν στις φωτογραφίες ενός λευκού άνδρα με μία μαύρη γυναίκα, που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό του.
Ο άντρας που πυροβόλησε και άφησε παράλυτο τον Λάρι Φλιντ, εκτελέστηκε στις 20 Νοεμβρίου στο Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών.…
Το επόμενο διάστημα ο Φλιντ βρήκε διέξοδο στα ηρεμιστικά, ενώ η αγαπημένη του Αλθία, που είχε γίνει η τέταρτη σύζυγός του από το 1976, εθίστηκε στην ηρωίνη. Το 1980 διαγνώστηκε ότι η Αλθία είχε AIDS. Η ίδια έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να πνιγεί στην μπανιέρα της το 1987. Ήταν 34 χρόνων.
Η ζωή του Φλιντ θυμίζει μυθιστόρημα γυρίστηκε όμως σε ταινία
Η ζωή του γνωστού εκδότη μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Το 1996 ο Γούντι Χάρελσον υποδύθηκε τον Λάρι Φλιντ στη μεγάλη οθόνη στην ταινία του Μίλος Φόρμαν «Υπόθεση Λάρι Φλιντ» («The People vs. Larry Flynt») σε παραγωγή του Όλιβερ Στόουν. Η Κόρτνεϊ Λαβ, η οποία προτάθηκε για «Χρυσή Σφαίρα» για το ρόλο της Αλθία, υποσχέθηκε ότι αν κέρδιζε θα πόζαρε γυμνή για το περιοδικό «Hustler».
Όταν ο Λάρι Φλιντ ερωτήθηκε αν ο Γούντι Χάρελσον είχε υποσχεθεί κάτι ανάλογο (ήταν υποψήφιος για Όσκαρ), απάντησε με το γνωστό υπαινικτικό του ύφος: «Μα, ποιος θα ήθελε να δει τον Χάρελσον γυμνό; Είναι τόσο μικρός...».
Φτωχά παιδικά χρόνια
Γεννημένος το 1942, ο Λάρι Φλιντ μεγάλωσε βουτηγμένος στη φτώχεια στο Κεντάκι και στην Ιντιάνα. Ο θάνατος της μικρότερης αδελφής του από λευχαιμία το 1951, προκάλεσε το διαζύγιο των γονιών και ο Λάρι ακολούθησε τη μητέρα του στο Άμλετ της Ιντιάνα. Γρήγορα συγκρούστηκε με τον εραστή της και επανασυνδέθηκε με τον πατέρα του.
Στα 15 του εγκατέλειψε το σχολείο και κατετάγη στον αμερικανικό στρατό με πλαστό πιστοποιητικό, αλλά εκδιώχθηκε μόλις αποκαλύφθηκε η παρανομία του. Το 1960 κατατάχθηκε στο Ναυτικό και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια στο αεροπλανοφόρο «Εντερπράιζ» ως χειριστής ραντάρ. Στη συνέχεια έπιασε δουλειά που δεν κράτησε πολύ σε εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας «General Motors».
Το επόμενό βήμα του ήταν να ανοίξει το στριπ κλαμπ «Hustler Club» μαζί με τον αδελφό του στο Ντέιτον του Οχάιο το 1968. Το 1973, είχε πλέον δημιουργήσει αλυσίδα στριπ κλαμπ κι έφτιαξε ένα ενημερωτικό φυλλάδιο για να το προωθήσει.
Ένα χρόνο αργότερα, το φυλλάδιο αυτό θα μετατρεπόταν στο πορνογραφικό περιοδικό Hustler, ανταγωνιστικό του «Playboy», με τολμηρές φωτογραφίσεις και προκλητικά κείμενα.
Μεγάλωνε την αυτοκρατορία του και αντιμετώπιζε μηνύσεις
Ενώ μπαινόβγαινε στα δικαστήρια καθώς βρισκόταν αντιμέτωπος με σωρεία μηνύσεων, συνέχισε να μεγαλώνει την αυτοκρατορία του με άλλες εκδόσεις, τη δημιουργία στούντιο ειδικευμένων στο πορνογραφικό περιεχόμενο, κατόπιν ιστότοπων. Το 2000, άνοιξε ακόμα και καζίνο στο Λος Άντζελες, όπου εκεί έζησε για δεκαετίες.
Τον Οκτώβριο του 2017, ο Φλιντ, παραπληγικός, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μετά την απόπειρα δολοφονίας του το 1978, προχώρησε όπως αρεσκόταν σε μια ακόμη πρόκληση, που θα τον έφερνε για μια τελευταία φορά στα πρωτοσέλιδα: αγόρασε διαφημιστικό χώρο στην Washington Post -μια σελίδα ολόκληρη- για να προσφέρει 10 εκατομμύρια δολάρια σε όποιον του έδινε πληροφορίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην καθαίρεση του Ντόναλντ Τραμπ από την προεδρία των ΗΠΑ. Επρόκειτο για το «πατριωτικό του καθήκον», είχε διαβεβαιώσει ο Φλιντ.
Εξάλλου είχε ξαναδοκιμάσει τη μέθοδο: για να υποστηρίξει τον Δημοκρατικό πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον εν μέσω του ροζ σκανδάλου με την τότε μαθητευόμενη του Λευκού Οίκου, Μόνικα Λεβίνσκι το 1998, είχε προσφέρει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε όποιον του έδινε πληροφορίες για σεξουαλικά σκάνδαλα Ρεπουμπλικάνων αιρετών.
Ορισμένες από τις ατάκες του έχουν αφήσει ιστορία...
«Η θρησκεία έχει προκαλέσει περισσότερο κακό από κάθε άλλη ιδέα από τις απαρχές του χρόνου. Δεν υπάρχει τίποτα καλό να πω γι’ αυτή. Οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν σαν δεκανίκι».
«Η αρχή της πλειοψηφίας λειτουργεί μόνο όταν λαμβάνει υπόψη τα ατομικά δικαιώματα. Γιατί δεν μπορείς να έχεις πέντε λύκους κι ένα πρόβατο να ψηφίζουν για το τι θα φάνε το μεσημέρι».
