Το κορίτσι από το Περιστέρι, η Eλενα Τσαγκρινού, που στα 14 έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε talent show με έντεχνο ρεπερτόριο και 12 χρόνια μετά εκπροσωπεί την Κύπρο - Το «El Diablo» μέσα σε μία εβδομάδα κατάφερε να θυμώσει την Εκκλησία της Κύπρου, να γίνει θέμα στο CNN, να τρεντάρει στο YouTube και να αγαπηθεί από fan του θεσμού και γραφεία στοιχημάτων
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Για να κατανοήσει, να μάθει και να εκτελέσει με ευλάβεια θρησκευτικής κοπής τη χορογραφία του «El Diablo» η Ελενα Τσαγκρινού χόρευε για 16 ώρες την ημέρα επί δύο εβδομάδες. Το μοβ χρώμα που είχαν πάρει τα πόδια της από την επίμονη, ακατάβλητη προσπάθεια θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος και ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας της ιερουργικής προσοχής με την οποία περιβάλλει την απόφασή της να εκπροσωπήσει την Κύπρο στον 65ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Το αποτέλεσμα του βιντεοκλίπ που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Μπενιουδάκης και μέσα σε κάτι περισσότερο από μία εβδομάδα ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο views στο YouTube, αν μη τι άλλο, είναι η καλύτερη απόσβεση για τη στρατιωτική πειθαρχία που ούτως ή άλλως η 26χρονη ποπ σταρ επιδεικνύει στη δουλειά, αλλά και το καύσιμο που θα τροφοδοτήσει τη διαδρομή της κυπριακής συμμετοχής μέχρι τους ημιτελικούς και τον τελικό του Μαΐου, που θα πραγματοποιηθούν στο Ρότερνταμ. Μπορεί σε κάποιους να ακούγεται πρόωρο ή βιαστικό το συμπέρασμα, όμως η επιλογή της Τσαγκρινού έχει ήδη σκοράρει από τα αποδυτήρια. Κι αυτό δεν προκύπτει μόνο ως άθροισμα του buzz που έχει δημιουργήσει στα κοινωνικά δίκτυα και των θετικών οιωνών που διαφαίνονται από τα προγνωστικά των στοιχηματικών εταιρειών (η Κύπρος βρίσκεται ήδη στην πρώτη δεκάδα και μάλιστα σε σταθερή ανοδική τροχιά), αλλά πολλαπλασιάζεται και μεγεθύνεται από τις αρνητικές -στα όρια της γραφικότητας- αντιδράσεις.
«Το τραγούδι είναι μια αλληγορία. Μιλά για μια γυναίκα που κατάφερε να νικήσει μια τοξική σχέση. Είμαι χριστιανή, πιστεύω στον Θεό. Η πίστη μου με έχει βοηθήσει και με έχει φέρει εδώ που είμαι σήμερα. Στον Θεό κατέφυγα, προσευχήθηκα, και με βοήθησε όταν το αγόρι μου αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του», απαντά στις επικρίσεις η Ελενα Τσαγκρινού
Ομάδα -προφανώς υπερσυντηρητικών- ορθοδόξων έσπευσε να ερμηνεύσει τους στίχους του τραγουδιού ως ωδή στον «εξαποδώ» -συγκεκριμένα βρίσκει όχι απλώς σκανδαλιστικό, αλλά βλάσφημο για τα χρηστά ήθη τον στίχο από το ρεφρέν «I fell in love with El Diablo» (μτφ. ερωτεύτηκα τον Διάβολο)- και ζητά μέσω του Avaaz την ακύρωση της κυπριακής συμμετοχής. Το ψήφισμα με τον τίτλο «Αγαπητοί συμπολίτες, Η συμμετοχή της Κύπρου στο Διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι EL DIABLO είναι σκανδαλώδης για εμάς τους Χριστιανούς. Ενώστε μαζί μας τη φωνή διαμαρτυρίας» έχει συγκεντρώσει 18.000 υπογραφές. Μηδαμινές μπροστά στον θετικό αντίκτυπο του τραγουδιού, σχεδόν ανησυχητικές για έναν κόσμο που κοντεύει να διανύσει το πρώτο τέταρτο του δεύτερου millennium μετά Χριστόν. Είμαστε στο 2021, διάολε! Οι αντιδράσεις έφτασαν να διατυπώνονται ακόμα και ως ανώνυμες απειλές βανδαλισμού των εγκαταστάσεων του ΡΙΚ που επέλεξε το τραγούδι, ενώ θέση πήρε τόσο ο Μητροπολίτης Μόρφου μιλώντας για «σατανολατρείες», ο σύνδεσμος θεολόγων ΟΕΛΜΕΚ, όσο και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου.
Κλείσιμο
Το συνονθύλευμα των «ψεκασμένων» και συνωμοσιολογικών εικασιών σχετικά με το υφέρπον νόημα του «El Diablo» ήρθε να εμβολίσει η επίσημη δήλωση της Κυπριακής Προεδρίας, που υπενθύμισε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη, αλλά και η ανακοίνωση του ΡΙΚ ως σπονδή στον ορθό λόγο: «Πρόκειται για την αιώνια πάλη του κακού με το καλό. Μέσα από αυτή την προβληματική σχέση με σύνδρομα Στοκχόλμης (τo σύνδρομo της Στοκχόλμης είναι μια σύνθετη ψυχολογική κατάσταση κατά την οποία το θύμα αρχίζει και τρέφει συναισθήματα συμπάθειας ή/και αγάπης προς τον θύτη του) και παρά την παράνοια που βιώνει, στο τέλος λάμπει πάντα η αλήθεια, όπου αποζητά βοήθεια για έξοδο και αποτίναξη των δεσμών σε μια πορεία για ελευθερία. Ειδικά στις μέρες μας, ευελπιστούμε το τραγούδι και η σωστή του ερμηνεία να αποτελέσουν έμπνευση όχι μόνο για γυναίκες, αλλά για οποιονδήποτε βιώνει παρόμοιες καταστάσεις».
Το κυνήγι της πρωτιάς
Η Εύη Παπαμιχαήλ από το 1991 έχει συνδέσει τη φωνή της με την αναμετάδοση του διαγωνισμού της Eurovision στο ΡΙΚ, ενώ από το 2007 είναι η αρχηγός της αποστολής. Και η αλήθεια είναι ότι, όπως λέει, δεν μπορεί να ανακαλέσει παρόμοια αντιπαράθεση γύρω από τραγούδι που επελέγη για να εκπροσωπήσει τη χώρα στο παρελθόν. «Η αλήθεια είναι πως ούτε με τη φετινή επιλογή περιμέναμε αντιδράσεις. Οι στίχοι μιλούν για μια γυναίκα που βρίσκεται σε μια τοξική σχέση και προσπαθεί να ξεφύγει από αυτήν. Ειδικά στην εποχή που διανύουμε, με το ελληνικό #MeToo και τις καταγγελίες ανδρών και γυναικών για σεξουαλική παρενόχληση, περιμέναμε ότι θα γίνει αντιληπτή η ερμηνεία του τραγουδιού που κάναμε κι εμείς. Κατανοώ τις αντιδράσεις, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι βάσιμες. Το τραγούδι λέει ακριβώς το αντίθετο από εκείνο για το οποίο μας κατηγορούν», εξηγεί. Το «El Diablo» επιλέχθηκε από το ΡΙΚ με διαδικασία απευθείας ανάθεσης, προτάθηκε στην Panik Records, και η δισκογραφική, με τη σειρά της, επέλεξε την Ελενα Τσαγκρινού για την ερμηνεία του. Η νίκη στη Eurovision για την Κύπρο, η πρώτη στην πολύχρονη συμμετοχή της στον διαγωνισμό, είναι ένα ζητούμενο, ειδικά μετά το προηγούμενο των σαρωτικών εμφανίσεων της Ελένης Φουρέιρα το 2018 και της Τάμτα το 2019, που έχουν δημιουργήσει μια αδιαπραγμάτευτη δυναμική. «Εννοείται ότι πιστεύουμε το τραγούδι και γι’ αυτό το επιλέξαμε. Πιστεύουμε ότι θα πάει καλά. Η αποδοχή από τους fan και από την υπόλοιπη Ευρώπη είναι πολύ θερμή. Μια καλή εμφάνιση στη Eurovision δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προσφέρει διαφήμιση και προβολή. Ειδικά για την Κύπρο είναι μια προβολή της οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι σημαντικό να γίνεται γνωστό αυτό με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο», καταλήγει η κυρία Παπαμιχαήλ.
Με τον σύντροφό της Μike, επίσης μουσικό. Η Ελενα Τσαγκρινού ήταν για εκείνον το απόλυτο στηριγμα στον εφιάλτη που έζησε όταν
διαγνώστηκε με καρκίνο και τελικά βγήκε νικητής
Trending topic
Οταν πριν από περίπου έναν χρόνο η Ελενα Τσαγκρινού εκδήλωνε σε συνέντευξή της τη διάθεσή της να συμμετέχει μελλοντικά στη Eurovision, σίγουρα δεν υπέθετε πως οι ουρανοί θα εκπλήρωναν τόσο σύντομα την επιθυμία της. Να όμως που ήταν ανοιχτοί και με τα αυτιά στραμμένα προς τη γη. Αλλά μάλλον ούτε και όταν ανέλαβε την εκπροσώπηση της Κύπρου φανταζόταν πως με την κυκλοφορία του το «El Diablo» θα έφτανε να απασχολήσει ρεπορτάζ παγκόσμιων ειδησεογραφικών δικτύων, όπως το CNN. Ο αμερικανικός δημοσιογραφικός οργανισμός ανέδειξε την εβδομάδα που μας πέρασε την κυπριακή συμμετοχή με αφορμή τη σύγκρουση κράτους και Εκκλησίας για το πραγματικό νόημα του τραγουδιού. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, αφού το «El Diablo» για τους σωστούς αλλά και τους λάθους λόγους αναδείχθηκε σε trending topic που υπερέβη τα σύνορα της Κύπρου και της Ευρώπης. Η 26χρονη τραγουδίστρια, που αυτή την περίοδο είναι ταγμένη στο project Eurovision, επισημαίνει από τη μεριά της το αυτονόητο: «Το τραγούδι είναι μια αλληγορία. Μιλά για μια γυναίκα που κατάφερε να νικήσει μια τοξική σχέση. Η μουσική είναι εδώ για να μας ενώνει, όχι για να μας διαιρεί. Είμαι χριστιανή, πιστεύω στον Θεό. Η πίστη μου με έχει βοηθήσει και με έχει φέρει εδώ που είμαι σήμερα. Στον Θεό κατέφυγα, προσευχήθηκα και με βοήθησε όταν το αγόρι μου αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του». Αν κάτι γνωρίζουμε για την Ελενα Τσαγκρινού, εκτός από την αυταπόδεικτη εντυπωσιακή εμφάνιση και τα τραγούδια της, είναι η σχέση αγάπης με τον σύντροφό της, επίσης μουσικό, Mike. Και την ξέρουμε όχι γιατί αποφάσισαν να τη μοσχοπουλήσουν στα περιοδικά ως το τέλειο παράδειγμα προς μίμηση, αλλά χάρη στον τρόπο με τον οποίο εκείνη στήριξε τον σύντροφό της, όταν ο δημοφιλής ράπερ έδινε πέρσι μια μεγάλη μάχη με τον καρκίνο από την οποία βγήκε νικητής. Ηταν και για τους δύο ένα σπουδαίο μάθημα ζωής, μια περιπέτεια από την οποία έγιναν πιο δυνατοί και ακόμα πιο ενωμένοι. Και την αποτύπωσαν στο τραγούδι «Πάρε με αγκαλιά», το οποίο έγραψαν μαζί στην πιο δύσκολη στιγμή τους.
Η γέννηση ενός ποπ ειδώλου
Η μουσική ήταν πάντα μια διέξοδος για την Τσαγκρινού. Στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Και είναι σίγουρα και μια ριζωμένη παιδική ανάμνηση, αφού από παιδί θυμάται τους γονείς της, τους οποίους έχει χαρακτηρίσει party animals, να ακούνε Τόνι Μπράξτον, Μάικλ Τζάκσον και Γουίτνεϊ Χιούστον στο σπίτι. Την κλίση της στη μουσική έχει πει πως πρώτη την εντόπισε η γιαγιά της. Εκείνη έριξε στην οικογένεια την ιδέα να φοιτήσει η έφηβη Ελενα στο μουσικό σχολείο του Γέρακα. Κι έτσι εκείνη, η μικρότερη αδελφή της Βίλλυ και οι γονείς της μετοίκησαν από το Περιστέρι, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, στη Λούτσα, ώστε να ροκανίσουν τη γεωγραφική απόσταση. Στο σχολείο η Τσαγκρινού δεν ήταν ούτε η καλύτερη, ούτε η χειρότερη μαθήτρια. Ηταν όμως επιμελής και σχετικά πονηρή, όπως έχει πει. Και πέρασε όλα τα εφηβικά στυλιστικά στάδια: από emo μέχρι trendy. Το βάπτισμα του πυρός στα φώτα και το θέαμα το πήρε στα 14 χρόνια της. Η μητέρα και η θεία της επέμεναν πως έπρεπε, εκτός από το να σμιλεύει την κλίση της στη μουσική, να κριθεί για όσα είχε καταφέρει ως τότε. Ετσι, βρέθηκε στη σκηνή του «Ελλάδα έχεις ταλέντο», κορίτσι ακόμα, να τραγουδά τα «Σμυρναίικα τραγούδια». Η επιλογή του ρεπερτορίου αλλά και η εξωτερική εμφάνισή της δεν προμήνυαν σε τίποτα τη γέννηση ενός ποπ ειδώλου που θα συνέβαινε λίγα χρόνια αργότερα. Στον διαγωνισμό η νεαρή Ελενα έφτασε ως τον ημιτελικό. Ηταν ένα κατόρθωμα για εκείνη, αν και σήμερα λέει πως εάν ήταν πιο εστιασμένη και ένιωθε μεγαλύτερη σιγουριά, θα είχε πάει μακρύτερα. Ηταν όλα πολύ ξαφνικά και πολύ πυκνά για να μπορεί να τα ζήσει ως το μεδούλι και να απολαμβάνει αυτό που της συνέβαινε. Συνέχισε το σχολείο, παράλληλα με τις σπουδές φωνητικής, ενώ τα καλοκαίρια βοηθούσε πάντα στο κατάστημα υφασμάτων που διατηρεί ο πατέρας της. Η μουσική, όμως, ήταν ο προορισμός της, πράγμα που έγινε στέρεη βεβαιότητα όταν λίγο μετά τα 18 της οι Otherview την επέλεξαν μέσα από 300 υποψήφιες για να γίνει η τραγουδίστριά τους, δηλαδή το πρόσωπο που θα αντικαθιστούσε τη μέχρι τότε frontwoman Κρυσταλλία. Η πενταετία που πέρασαν μαζί ήταν για την Τσαγκρινού ένα μεγάλο σχολείο αληθινής ζωής, μια συλλογή εμπειριών για την οποία νιώθει ευγνώμων. Τα τελευταία τρία χρόνια ως solo καλλιτέχνιδα πια διαμορφώνει τραγούδι με το τραγούδι και εμφάνιση με την εμφάνιση τη δική της ταυτότητα στο φάσμα της ελληνικής ποπ. Ο 65ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision, που θα πραγματοποιηθεί στις 18, 20 και 22 Μαΐου στο Ρότερνταμ, είναι για την Τσαγκρινού μια μεγάλη ευκαιρία και η ίδια είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει να της γλιστρήσει από τα χέρια. Θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Θα κοιτάξει τη λεοπάρδαλη που έχει τατουάζ στο δεξί της χέρι -είναι η δική της μικρή ιεροτελεστία πριν από τις εμφανίσεις της- και θα ριχτεί στην αρένα. Με τον δυναμισμό, τα αντανακλαστικά και τη χάρη αιλουροειδούς, με μια φυσική παρουσία που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, με μια έμπειρη ομάδα -τους ανθρώπους της Panik Records, την ενδυματολογική επιμέλεια της Σήλιας Κριθαριώτη και την καθοδήγηση του σκηνοθέτη που υλοποίησε το νικητήριο act της Κοντσίτα Βουρστ το 2014- κι ένα τραγούδι που ήδη συζητιέται. Αλλωστε ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
