Η Μαρία Σάκκαρη στον Δανίκα: Με τον Στέφανο θα πάμε «διπλό» στους Ολυμπιακούς

Αν και δεν είμαι σχετικός με το άθλημα. Αν και δεν έχω πιάσει στα χέρια μου ρακέτα. Αν και μόνο εξ αποστάσεως παρακολουθώ μονομαχίες γιγάντων στις πασίγνωστες διεθνείς αναμετρήσεις. Αν και μέχρι την περασμένη Τετάρτη δεν είχα συναντήσει αυτό το θηλυκό σπαρτιάτικο κορίτσι. Αν και συνέβαιναν όλα αυτά έτσι από ένστικτο, προκαλούσα διάφορους ειδήμονες να βάλουμε στοίχημα. Η Μαρία Σάκκαρη, αργά αλλά σταθερά, οργανωμένα και προγραμματισμένα, με πείσμα και σχεδόν σταχανοφικά στοχοπροσηλωμένη, κάποια μέρα θα σκαρφαλώσει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης!

Και ο Στέφανος Τσιτσιπάς; Περίφημος. Ομως δεν ξέρω πώς συμβαίνει, αλλά κάθε φορά η σχέση τους μου θυμίζει τον μύθο του Αισώπου με τον λαγό και τη χελώνα. Οποιος βιάζεται, σκοντάφτει. Η Μαρία δεν βιάζεται. Η Μαρία οργανώνεται. Η Μαρία μελετάει κάθε βήμα της. Η Μαρία και το πείσμα σε διαρκή και αιώνια συνουσία. Η Μαρία μπροστά. Η μητέρα της, η Αγγελική Κανελλοπούλου, κι εγώ από πίσω. Η Μαρία με μεγάλους δρασκελισμούς. Οι ώμοι της φορτωμένοι με δύο σακίδια. Με τα «όπλα» και τα «πυρομαχικά» της. Θυμήθηκα σκηνές με Γκονγκ Λι και Ζανγκ Ζιγί. Θυμήθηκα σκηνές από τα «Ιπτάμενα στιλέτα» του Ζανγκ Γιμού. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ της Κίνας. Και όπως το πρόσωπό της ήταν καλυμμένο από μια μαύρη μάσκα προστασίας. Και καθώς τα μάτια της ιχνηλατούσαν τα πάντα, στο μυαλό μου ήρθαν να εγκατασταθούν πολεμιστές νίντζα.

Οι ατρόμητες σκιές της νύχτας

Η φόρμα κολλημένη πάνω στο κορμί της. Η ρακέτα στην πλάτη της. Περίπου όπως ένας θηλυκός νίντζα. Μόνο το σπαθί απουσίαζε από μια εικόνα που εξακολουθεί ακόμα και τώρα να με συνοδεύει.

Η μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου, υπήρξε το top όνομα στην ιστορία του ελληνικού τένις. Για περίπου μία δεκαετία, από 1982 έως 1991. Το πρώτο ζωντανό επιχείρημα του τένις στην Ελλάδα. Το ακούγαμε. Τη θαυμάζαμε, αλλά μέχρι εκεί. Η Ελλάδα μόνο στα γήπεδα αναστενάζει. Και κάπου αλλού. Η Αγγελική κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι την 49η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Και δεδομένων των συνθηκών και της πλήρους νεοελληνικής ανυπαρξίας, έμοιαζε με θρίαμβο ενός μοναχικού σαμουράι.

Καθώς λοιπόν πορευόμασταν προς την έξοδο. Καθώς ο ανοιξιάτικος ήλιος έλουζε το σύμπαν. Καθώς η Μαρία, μετά την καθιερωμένη και καθημερινή της προπόνηση πανέτοιμη να ορμήσει και να καταβροχθίσει ένα ταψί με γεμιστά, γύρισα και είπα στη μητέρα της «να δεις που αυτό το κορίτσι αργά αλλά σταθερά θα φτάσει στην κορυφή». Συμφώνησε μαζί μου, «έτσι είναι ρυθμισμένος ο χαρακτήρας της, πρώτα πρέπει να αφομοιώσει τον στόχο της και στη συνέχεια προχωράει να τον κατακτήσει. Πρέπει πρώτα όμως να το χωνέψει, να το κάνει δικό της».

Το ένστικτό μου σωστά με είχε ενημερώσει. Γιατί, όπως μου είπε ο πατέρας της, ο Κώστας Σάκκαρης, «από μωρό ήταν εντελώς διαφορετική, αν δεν κέρδιζε στα επιτραπέζια παιχνίδια, έβαζε τα κλάματα. Είναι γεννημένη για να κερδίζει». Winner.

Μήνες τώρα αναζητούσα κάποια επαφή με αυτό τον θηλυκό νίντζα. Και κάθε φορά στο μυαλό μου ερχόταν εκείνο το εμπόδιο των διασημοτήτων. Οπου μια στρατιά από παρατρεχάμενους διυλίζουν τον κώνωπα και εσύ περιμένεις στο τηλέφωνο με τα πόδια στο τσιγκέλι. Με τη Μαρία τα πράγματα είναι απλά. Ολα απλά είναι πάνω της. Και τα λόγια της. Και το ύφος της. Και οι αυθόρμητες απαντήσεις της.Ομολογώ, αιφνιδιάστηκα. Η πρώτη φορά. Η πρώτη συνέντευξη. Η πρώτη διασημότητα με τόσο αυθορμητισμό και με τέτοια ειλικρινή, ανεπιτήδευτη αμεσότητα. Με το βλέμμα σού λέει «ρώτα ό,τι θες, θα σου απαντήσω». Η σχέση της με την κουβέντα είναι πανομοιότυπη με τη ρακέτα της όταν χτυπάει το μπαλάκι. Το ένστικτο. Αυτό το πλεονέκτημά της. Το ένστικτό της επεξεργασμένο με το πείσμα της. Πού θα πάει, στο τέλος όλες θα τις σκίσω.

Επίγειος παράδεισος

Αν η Μαρία έπαιζε στο αριστουργηματικό «Match Point» του Γούντι Αλεν με Σκάρλετ Γιόχανσον (ή Τζοχάνσον), είμαι βέβαιος ότι εκείνο το κρίσιμο δέκατο του δευτερολέπτου που το μπαλάκι τραμπαλίζεται στο φιλέ να πέσει από εδώ ή από την άλλη, εκείνη με μια αιλουροειδή εκτίναξη θα το έσπρωχνε προς τη μεριά της Ασλεϊ Μπάρτι. Κι αν στη «Μάχη των φύλων» έπαιζε στη θέση της Εμα Στόουν, τον ρόλο της θρυλικής Αμερικανίδας τενίστριας Μπίλι Τζιν Κινγκ, θα είχε τηγανίσει τις κοχόνες εκείνου του γερασμένου κόκορα και φαλλοκράτη Μπόμπι Ριγκς για να φτιάξει ομελέτα! Η συνάντηση έγινε σ’ έναν επίγειο παράδεισο. Εκεί όπου προπονείται όταν και όποτε βρίσκεται στην Ελλάδα.

- Εδώ στο Tatoi Club;

«Εδώ, πάντα εδώ».

- Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι σε αυτή την Ελλάδα της μιζέριας υπάρχει σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το κέντρο ένα τόσο ονειρεμένο περιβάλλον;

«Σε βεβαιώ πως είναι το ωραιότερο και το καλύτερο τένις κλαμπ στον κόσμο. Από κάθε άποψη. Και οι εγκαταστάσεις του και τα γήπεδά του και οι υπηρεσίες του και ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον. Ο κ. Γιάννης Μυτιληναίος είναι πρωταθλητής στην τελειομανία». Καθόταν απέναντί μου τηρώντας τις σωστές αποστάσεις. Πίσω της τα δέντρα. Πάνω ο ήλιος να λάμπει. Και στην άλλη άκρη ενός μεγάλου τραπεζιού, η μητέρα της που σηκώθηκε να φύγει.

- Μα καθίστε, άλλωστε εσείς η μούσα που ενέπνευσε τη Μαρία.

«Δεν είναι έτσι, μόνη της το ανακάλυψε και μόνη της με το δικό της πείσμα προχώρησε».

- Το logo σου είναι Sparta.

«Πάντα η Σπάρτη. Οι ρίζες μου. Η ιστορία μου. Εχουμε εξοχικό στον Αϊ-Γιάννη. Η Σπάρτη με αντιπροσωπεύει. Το πείσμα και η μαχητικότητα. Είμαι Σπαρτιάτισσα και μ’ αρέσει».

- Σου πάει. Αλλωστε, πρωτοξάδελφα οι νίντζα και οι Σπαρτιάτες με Λεωνίδα. Είναι απαγορευτικό να μονομαχήσει γυναίκα με άνδρα στο τένις;

«Φυσικά είναι. Ομως με τον Στέφανο θα παίξουμε διπλό εναντίον άλλου ζευγαριού στο επίσημο Grand Slam στη διάρκεια των Ολυμπιακών του Τόκιο».

- Θα τα καταφέρει να φτάσει στην κορυφή;

«Θα τα καταφέρει όταν φύγουν από τη μέση ο Ναδάλ, ο Τζόκοβιτς και ο Φέντερερ. Κάθε αθλητής με τον χαρακτήρα του. Και αυτά που έχει καταφέρει ο Στέφανος είναι σπουδαία. Για μένα είναι το φαβορί για την πρώτη θέση».

- Η μαμά σε έσπρωξε στο τένις;

«Οχι η μαμά, εγώ όταν ήμουν πέντε ετών ήθελα να κάνω τένις».

- Με πείσμα.

«Με πείσμα».

- Ελεγα κι εγώ...

Οπως με πληροφόρησε η γλυκιά Αγγελική, η κληρονομιά του τένις άρχισε από τον προπάππου της Μαρίας και συνεχίστηκε με τον παππού της, που υπήρξε προπονητής της μητέρας της.

«Οφείλω πολλά και στα δύο αδέλφια μου, τον Γιάννη, τον μεγαλύτερο, και την Αμάντα, τη μικρότερη. Σχεδόν θυσιάστηκαν για μένα».

- Τώρα πόσο είσαι, 22;

«Τέτοια να μου λες να μου φτιάχνεις τη μέρα. Εκλεισα τα 25».

- Ειλικρινά δεν σου φαίνεται. Προφανώς διαθέτεις το ίδιο κύτταρο από το οποίο είναι φτιαγμένη η Σοφία Λόρεν.

Το σκέφτηκα αστραπιαία και αμέσως όρμησα.

- Για πες μου αν έπεσες ποτέ πάνω σε περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης.

«Αν τολμούσαν, θα έφευγαν τρέχοντας. Ούτε που τους περνάει τέτοια σκέψη».

- Σε φαντάζομαι να εκσφενδονίζεις τη ρακέτα και να του παίρνεις το κεφάλι. Με ρακέτα ή με κεφαλοκλείδωμα;

«Και με τα δύο, εξαρτάται από την περίσταση».

Το εννοεί.

Ουρές από μνηστήρες

«Είναι και ζήτημα χαρακτήρα. Αυτό το λέω χωρίς να θέλω να ενοχοποιήσω κάποια από τις κοπέλες που βρέθηκαν σ’ αυτή τη δυσάρεστη, να μην πω τραγική, θέση».

- Ξέρεις τι πιστεύω; Οτι χειρότερα είναι για τον άνδρα. Ο απόλυτος εξευτελισμός. Οταν χρησιμοποιείς την εξουσία σου με στόχο το κρεβάτι. Εφιάλτης.

«Μα τον άλλον τον κερδίζεις με την προσωπικότητά σου».

- Αυτό ακριβώς. Και τώρα είσαι καλά με το αγόρι σου;

«Δεν έχω. Είμαι μόνη».

- Δεν προλαβαίνεις;

«Δεν έχει τύχει. Δεν βρέθηκε ακόμα εκείνος που θα κάνει κλικ στα αισθήματά μου».

- Μήπως οι άνδρες αποφεύγουν τις δυναμικές γυναίκες, κι εσύ μέσα στις πιο δυναμικές της υφηλίου;

«Μην το λες, υπάρχουν ουρές».

Είναι νωρίς για γάμο

- Και η προσωπική σου ζωή; Γάμος, παιδιά;

«Είναι νωρίς ακόμα».

- Πόσο νωρίς;

«Εχω δρόμο μπροστά μου. Δεν αδιαφορώ για τη μητρότητα, ούτε για μια μόνιμη σχέση. Τώρα όμως δεν το σκέφτομαι αυτό. Δεν με απασχολεί. Θα παντρευτώ αργότερα. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα το μητρικό μου ένστικτο. Είμαι ακόμα μικρή».

- Πού να σε απασχολήσει! Πόσα χρόνια ακόμα αντέχει μια τενίστρια;

«Μέχρι τα 35. Μπορεί και στα 30».

- Σου μένουν ακόμα δέκα να φτάσεις στην κορυφή. Τώρα είσαι στη 19η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

«Ναι, αλλά αισθάνομαι κάπως αδικημένη. Εχω αδικηθεί λόγω COVID-19. Θα έπρεπε να ήμουν στη θέση 13, ίσως και 12».

- Τι εννοείς;

«Κανονικά η Διεθνής Ομοσπονδία σβήνει τους πόντους των επιδόσεων της προηγούμενης χρονιάς κάθε αθλητή. Τώρα με την πανδημία δεν τους σβήνουν. Ετσι αν οι περασμένοι πόντοι σου είναι αρνητικοί σε συνοδεύουν κι αυτή τη χρονιά. Με αυτή τη λογική ευνοούνται εκείνοι που τώρα πάνε καλά και αδικούνται όσοι τώρα δεν πάνε καλά ενώ την περασμένη χρονιά πήγαιναν καλύτερα».

- Η Ασλεϊ Μπάρτι ευνοήθηκε;

«Ευνοήθηκε. Καλύτερη είναι η Ναόμι Οσάκα. Θα ήταν νούμερο 1».

- Η Γιαπωνέζα.

«Δεν είναι ακριβώς Γιαπωνέζα. Οι ρίζες προέρχονται από εκεί, αλλά μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Της αρέσει να λέει ότι προέρχεται από την Ιαπωνία».

Ασπράδια, βρόμη και καφές

- Το καθημερινό σου πρόγραμμα;

«Πού; Οταν είμαι στην Ελλάδα ή όταν συμμετέχω σε κάποιο τουρνουά;».

- Οταν είσαι στην Ελλάδα.

«Σηκώνομαι στις 7.30. Γύρω στις 9 κάνω ζέσταμα και γυμναστική, στη συνέχεια 10-12 προπόνηση, μετά ανάπαυση και φαγητό και γύρω στις 2 το μεσημέρι, δεύτερη προπόνηση. Και στη συνέχεια θα πάω στο ΟΑΚΑ να συνεχίσω τη γυμναστική μου. Στο τέλος θα ολοκληρώσω με μασάζ και αποθεραπεία».

- Σαν ρολόι.

«Οπως το λες».

- Και η διατροφή σου;

«Το πρωινό μου, για παράδειγμα, με έξι ασπράδια, βρόμη και καφέ. Πολύ καφέ. Μ’ αρέσει ο καφές».

- Φαντάζομαι, θα περιστοιχίζεσαι από έναν στρατό ειδικών.

«Μόνο τέσσερις. Ο προπονητής μου, ο Αγγλος Τομ Χιλ. Ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο γυμναστής μου. Ο Γιάννης Στεργίου, βοηθός προπονητή, και ο Ντάνιελ, ο φυσιοθεραπευτής μου».

- Τους πληρώνει η Ομοσπονδία;

«Μα ναι, φυσικά η Ομοσπονδία! Μα τι λες τώρα!». (γελώντας με ατελείωτα χαχανητά)

Πού τέτοιο πράγμα. Η Ομοσπονδία να επιδεικνύει τα μετάλλια και τα τρόπαια και οι πρωταθλητές να πληρώνουν από την τσέπη τους. Τέλεια!

- Πώς ξεκίνησες;

«Από τη θέση 1.200, από το τέλος. Ετσι γίνεται».

- Μόνο με τένις από την αρχή;

«Από 5 ετών. Αλλά και με κολύμβηση και με μπαλέτο. Στο τέλος μόνο τένις».

Η μητέρα της συμπλήρωσε: «Παθιάστηκε με το τένις από 5 ετών και ο προπονητής της μου είχε πει ότι είναι μεγάλο ταλέντο. Ετσι άρχισε με το τένις κάνοντας προπόνηση τέσσερις φορές την εβδομάδα».

Oι διακρίσεις κόποις κτώνται

- Η πιο δύσκολη αντίπαλός σου;

«Τελευταία η Ασλεϊ Μπάρτι».

- Η στρατηγική σου;

«Εξαρτάται από την αντίπαλο και από κάθε αγώνα. Προσαρμόζομαι. Αφού πρώτα μελετήσουμε τα βίντεο για το παίξιμο της αντιπάλου μου. Στοιχειώδες. Και δεν γίνεται κάθε εβδομάδα να κερδίζεις. Συμβαίνει να χάνεις και από τον πρώτο γύρο».

- Τι σκέφτεσαι όταν παίζεις; Το χρήμα;

«Οχι! Μόνο τη νίκη. Πρέπει να κερδίζω. Δεν μ’ αρέσει να χάνω».

- Και σε ποιον αρέσει...

«Σε μένα είναι κάτι που δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Ακόμα και στα επιτραπέζια πρέπει να κερδίζω. Αλλιώτικα δεν το αντέχω».

- Ασυμβίβαστη.

«Μ’ αρέσει η πίεση. Με φτιάχνει ο ανταγωνισμός. Είμαι μαζόχα. Δεν μπορώ να ηρεμήσω πραγματικά».

- Τι είσαι; Υδροχόος;

«Λέων».

- Εμ, τι άλλο να είσαι... Οπωσδήποτε Λέων.

«Τρελαίνομαι για ανταγωνισμό. Μέχρι και στα επιτραπέζια πρέπει να κερδίζω. Εχει συμβεί να τσακωθώ επειδή έχασα».

Είχε δίκιο ο πατέρας της ο Κώστας: «Οταν έχανε, έκλαιγε σαν μωρό παιδί».

«Ανταγωνισμός, πίεση, πάντα πιστή στο πρόγραμμα. Ολα αυτά για μένα είναι πια ρουτίνα. Κυλάνε στις φλέβες μου όπως το αίμα».

- Και η προσωπική σου ζωή;

«Δεν θέλω να έχω αγόρι τώρα. Αλλωστε δεν έχει τύχει να γνωρίσω κάποιον».

Και πριν ρωτήσω, με προλαβαίνει και με χαμόγελο συμπληρώνει: «Με διεκδικούν πάρα πολλοί».

- Περί αυτού καμία αμφιβολία. Τα μάτια σου από τη μητέρα σου;

«Από τη γιαγιά μου, μητέρα της μητέρας μου».

- Ο πατέρας σου μου έλεγε πως πάσχει από ψυχικό τραύμα επειδή τον συστήνουν ως πατέρα της Μαρίας και σύζυγο της Αγγελικής Κανελλοπούλου.

«Από τον πατέρα μου έχω πάρει τον σωματότυπό μου».

Ερωτευμένη με τον Ντάνιελ Κρεγκ

- Δεν είσαι ερωτευμένη;

«Είμαι».

- Με ποιον;

«Με τον Ντάνιελ Κρεγκ. Ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ ever. Εχω δει όλες τις ταινίες του».

- Βλέπεις σινεμά;

«Φυσικά βλέπω. Κυρίως crime stories, κατασκοπεία, FBI, CIA, τέτοια. Και αληθινές ιστορίες. Πρόσφατα είδα ταινία βασισμένη στη σφαγή 69 εφήβων στη Νορβηγία».

- Εννοείς την ταινία «22 Ιουλίου», με τον μαζικό εκτελεστή Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, τον εθνικοσοσιαλιστή.

«Ναι, αυτόν. Μαμά, δεν είναι για σένα αυτή η ταινία. Μην τη δεις, σε παρακαλώ».

- Αποφεύγεις τις ρομαντικές κομεντί;

«Καθόλου. Τέτοιες ιστορίες βλέπω για να ηρεμήσω πριν από τους αγώνες σε διάφορα τουρνουά όπου πηγαίνω».

- Και τώρα;

«Τώρα ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για το τουρνουά στη Στουτγάρδη. Αργότερα είναι και το Roland Garros και βλέπουμε».

- Συνολικά;

«Περίπου 38 εβδομάδες κάθε χρόνο βρίσκομαι σε κάποιο τουρνουά και σε κάποιους αγώνες. Από αεροπλάνο σε αεροπλάνο, από πόλη σε πόλη και από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο. Φαντάσου ότι μέχρι τώρα πρέπει να έχω κάνει καμιά εκατοστή τεστ ανίχνευσης COVID-19».

- Και στην Αθήνα με τους γονείς σου;

«Μα τι λες τώρα; Εδώ και δύο χρόνια σε δικό μου διαμέρισμα στο Ψυχικό και μόνη. Για να πω βέβαια όλη την αλήθεια, το διαμέρισμά μου είναι κοντά στους γονείς μου».

- Εννοείς το... υπηρετικό σου προσωπικό. Πλάκα κάνω. Αλλά κάποιος πρέπει να μαγειρέψει, να βάλει τα ρούχα στο πλυντήριο, να σιδερώσει και να σ’ ακούσει.

«Κάπως έτσι. Αλλά μόνη».

- Συμφιλιωμένη με τη μοναχικότητά σου.

«Δεν γίνεται αλλιώς. Αλλωστε το τένις είναι μοναχικό άθλημα. Στο τένις σ’ αρέσει να είσαι μόνος. Αυτή είναι η προσωπικότητά σου. Εκεί κρίνεσαι. Είναι πρόκληση να κερδίζεις σε κάποιο τουρνουά. Δεν έχω άλλον στόχο. Προς το παρόν».

- Τι φοβάσαι;

«Μόνη το βράδυ έξω στο σκοτάδι».

- Εγώ νόμιζα ότι τίποτα δεν σε φοβίζει.

«Ετσι κι αλλιώς, πολλές ώρες είμαι μόνη».

- Χωρίς παρέα;

«Μερικές φορές με φίλες μου».

Κουβεντούλα για αγόρια

- Και τι κουβεντιάζετε;

«Τι άλλο; Για αγόρια. Μα τι ερώτηση είναι αυτή... Κουβεντούλα για αγόρια».

Σας το είπα, το κορίτσι είναι αυθόρμητο.

- Και από μουσική;

«Είμαι λαϊκιά. Μ’ αρέσει η λαϊκή μουσική. Ακούω και ξένα».

- Ποια η καλύτερη φωνή;

«Η Αννα Βίσση. Και ο Ρέμος και ο Οικονομόπουλος και η Γαρμπή και ο Σχοινάς».

- Ποιο τραγούδι της Βίσση;

«Αγάπη υπερβολική».

- Ολα στην υπερβολή. Αγάπη, τένις, Σπάρτη. Ποιο είναι πρώτο, το τένις;

«Η σειρά είναι η εξής: πρώτα η οικογένειά μου, ύστερα η Ελλάδα και μετά το τένις».

- Πόσο Ελλάδα;

«Οσο δεν φαντάζεσαι. Εχω γυρίσει όλο τον κόσμο, αλλά σαν την Ελλάδα καμία άλλη χώρα. By far το ομορφότερο, το καλύτερο μέρος της Γης. Ευλογία».

- Και η πολιτική;

«Εσύ τι πιστεύεις; Πως επειδή είμαι, όπως λες, στοχοπροσηλωμένη με το τένις, δεν ενημερώνομαι για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία; Φυσικά ενημερώνομαι. Και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Αλλά μέχρι εκεί. Τα στοιχειώδη».

- Χασμουριέσαι, φαίνεται ότι σε μάτιασα.

«Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, αλλά πρέπει να σου πω ότι με έχει πιάσει πείνα. Πρέπει να φάω».

Και σηκώθηκε. Αυτόματα. Να βάλει μια μπουκιά στο στόμα της. Και καθώς την ακολουθούσα και ταυτόχρονα την παρατηρούσα, μερικές σκέψεις άρχισαν να κόβουν βόλτες στο κεφάλι μου.

Οχι ότι έχω κάτι εναντίον του παιδιού. Του Στέφανου εννοώ. Είναι προορισμένος και ταγμένος για την κορυφή. Αλλά να. Εξώφυλλα ο Τσιτσιπάς. Πρώτη είδηση ο Τσιτσιπάς. Παντού ο Τσιτσιπάς. Στη θέση του θα έκανα κράτει. Τέλος πάντων.

Η νίντζα από Sparta χαμηλού προφίλ. Αργά και σταθερά. Το αντίθετο του Στέφανου. Καθείς με τον χαρακτήρα του. Και η Μαρία όπως εκείνη η λαϊκή ρήση: Αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!


Ειδήσεις σήμερα: 

Επίθεση με καυστικό υγρό από άνδρα καταγγέλλει γυναίκα στο κέντρο της Αθήνας

Σκληρό μπρα-ντε-φερ Αθήνας-Άγκυρας για την εύνοια της Λιβύης

Χρηματιστήριο Αθηνών: Με οριακή άνοδο το άνοιγμα της συνεδρίασης