65ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision: Εκδίκηση αλά ιταλικά
23.05.2021
20:01
Οι Maneskin φέρνουν τη Eurovision από ευρωπαϊκό βορά στο νότο και σπάνε τη δεκαετή κακοδαιμονία των Ιταλών, η Stefania για την Ελλάδα τα κατάφερε παραπάνω από τίμια τερματίζοντας 10η και η «διαβολεμένη» ατυχία της Κύπρου να ανοίξει το μεγάλο τελικό δεν ευόδωσε τις προσδοκίες για την Έλενα Τσαγκρινού που περιορίστηκε στη χλιαρή 16η θέση
Το 2011 η Ιταλία επέστρεψε στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, έπειτα από δεκατέσσερα χρόνια εκούσιας και συνειδητής αποχής. Τότε ξεκίνησε και μια νεόκοπη παράδοση που ήθελε τους Ιταλούς να προβάλλουν κάθε χρόνο ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη νίκη -είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Mahmood που το 2019 στο Τελ Αβίβ τερμάτισε δεύτερος, καταϊδρωμένος και κυρίως χωρίς να αποσβέσει την επένδυση που είχε κάνει σε φλοράλ πουκάμισα-, η οποία χθες βράδυ, ύστερα από μια δεκαετία -επιτέλους- έσπασε. Οι Maneskin, αν και πολύ φοβήθηκαν στη διάρκεια της ψηφοφορίας των κριτικών επιτροπών πως θα επαναλάμβαναν τη μανιέρα του φευγιού με το κεφάλι κάτω και τα φτερά κομμένα, σάρωσαν στην τηλεψηφοφορία του κοινού, με συνολικά 524 βαθμούς σήκωσαν το τρόπαιο, πήραν το διαγωνισμό από το βορά στο νότο της Ευρώπης και χάρισαν στη RAI μια διοργάνωση που κυνηγά -ελέω γοήτρου- εδώ και χρόνια. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Η Ραφαέλα Καρά, η γυναίκα που υποκίνησε και προώθησε την ιδέα της επιστροφής της Ιταλίας στο διαγωνισμό, πρέπει να φουσκώνει από περηφάνια ωσάν παγώνι. Η τελευταία φορά που οι Ιταλοί πανηγύρισαν γουροβιζιονική νίκη ήταν το μακρινό 1990 με το «Insieme: 1992» του Τότο Κουτούνιο.
Νικητές του φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο οι Maneskin πήραν το εισιτήριο για τη Eurovision στις 6 Μαρτίου, όμως ακόμα και δύο μήνες αργότερα, στις αρχές Μαΐου, όταν προσγειώθηκαν δηλαδή στο Ρότερνταμ και μέχρι να ξεκινήσουν τις πρόβες για το διαγωνισμό κανείς δεν τους υπολόγιζε ως μετρήσιμη δύναμη -όλοι ήταν απορροφημένοι με τις συμμετοχές της Μάλτας, της Ελβετίας, της Γαλλίας και της Ισλανδίας που πρόβαλαν ως οι επικρατέστεροι διεκδικητές του τρόπαιου. Στην πραγματικότητα το ιταλικό γκρουπ με το δανέζικο όνομα -maneskin είναι το σεληνόφως- το έκανε όπως η Ελένη Φουρέιρα το 2018. Ανέπτυξαν δυναμική κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού και ενδιαφέρον που κλιμακωνόταν μέρα με τη μέρα και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως κορυφώθηκε στο μεγάλο τελικό του Σαββάτου. Πάντως, η έκφραση του front-man, του 22χρονου Νταμιάνο Νταβίντ -παρεμπιπτόντως είναι γεννημένος ίδια μέρα με τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Ντέιβιντ Μπόουι- όταν οι Ολλανδοί οικοδεσπότες ανακοίνωσαν τη νίκη της Ιταλίας, μαρτυρούσε πως ακόμα και ο ίδιος δυσκολεύτηκε να συνειδητοποιήσει το θρίαμβο.
Οι Maneskin δημιουργήθηκαν από τέσσερις συμμαθητές πριν από λίγα χρόνια, όταν ακόμα φοιτούσαν στο Λύκειο J.F.K. της Ρώμης. Στην πρώιμη περίοδό τους δεν είχαν δικά τους τραγούδια αλλά ούτε καν όνομα. Αναγκάστηκαν να βαφτιστούν άρον άρον όταν συμμετείχαν σε ένα περιφερειακό ιταλικό φεστιβάλ. Νονά έγινε το κορίτσι του Νταβίντ, η μπασίστρια Βικτόρια Ντε Αγκέλις που ανέτρεξε στις κατά το ήμισυ δανέζικες ρίζες της για ένα πρωτότυπο όνομα. Πριν τη Eurovision και το Σαν Ρέμο, το συγκρότημα πέρασε από όλα τα λίγο πολύ αναμενόμενα στάδια εκκόλαψης με συναυλίες σε μικρά κλαμπς, συμμετοχές σε φεστιβάλ με κοινό που μετριόταν στα δάχτυλα -το πολύ- των δύο χεριών, αυτοσχέδια live ακόμα και στη Via del Corso της Ρώμης και πέρασμα από το ιταλικό X-Factor όπου τερμάτισαν δεύτεροι. Το «Zitti e buoni» είναι το μέχρι σήμερα magnum opus τους. Για να διαγωνιστούν στο Ρότερνταμ χρειάστηκε να αμβλύνουν μερικούς από τους κοφτερούς στίχους του τραγουδιού που στηρίζει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τη μοναδικότητα, την προσωπική επιλογή. Κατά τα άλλα οι Ιταλοί θριαμβευτές της Eurovision λένε ότι ορκίζονται στο στιλ και την κοσμοθεωρία του Χάρι Στάιλς και αυτό μάλλον βγαίνει και στη δική τους, σχεδόν εικονοκλαστική εξωτερική εμφάνιση -ο κιθαρίστας τους βγήκε κυριολεκτικά από τα ρούχα του στη διάρκεια της αναμονής για την ψηφοφορία στο green room.
10η η Ελλάδα, 16η η Κύπρος
Η Eurovision καλώς ή κακώς έχει μόνο έναν νικητή. Είτε τερματίσεις δεύτερος, είτε 26ος μικρή διαφορά κάνει. Την πεντάδα πάντως του 65ου Διαγωνισμού συμπλήρωσαν η Γαλλία, με την καθηλωτική επί σκηνής Μπάρμπαρα Πραβί, στην οποία απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση Marcel Bezencon, η Ελβετία, η χτυπημένη από τον κορονοϊό Ισλανδία που δεν εμφανίστηκε live και η Ουκρανία. Εμφανώς αλλά δικαιολογημένα απογοητευμένη -εντάξει, και μια ιδέα μουτρωμένη- ήταν η 18χρονη Destiny από τη Μάλτα που ξεκίνησε τη γιουροβιζιονική πορεία της ως η ευνοούμενη των fans και των γραφείων στοιχημάτων και τελικά κατετάγη 7η με πενιχρή σοδειά μάλιστα από την ψηφοφορία του κοινού. Εξαιρετικά για το κλίμα που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες και την αγωνία για το εάν και το κατά πόσο θα λειτουργούσε το σκηνικό εύρημα της επαυξημένης πραγματικότητας τα πήγε η Stefania με το «Last Dance» για την Ελλάδα. Οι επιτροπές εκτίμησαν την ερμηνεία της 18χρονης τραγουδίστριας, η οποία αθροιστικά με την ψήφο του κοινού τερμάτισε 10η με 170 βαθμούς όσους δηλαδή συγκέντρωσε και η Victoria από τη Βουλγαρία. Αυτή είναι η τρίτη καλύτερη θέση για τη χώρα μας την τελευταία δεκαετία πίσω από την 7η του Λούκα Γιώργα το 2011 και την 6η των Koza Mostra με τον Αγάθωνα το 2013. Σε κάθε περίπτωση η Stefania στο χθεσινό live ήταν πολύ πιο σίγουρη και έμοιαζε να διασκέδασε περισσότερο την εμφάνισή της απ’ ό,τι στον ημιτελικό της Πέμπτης. Στον αντίποδα τα ευοίωνα προγνωστικά για την Έλενα Τσαγκρινού και η πεποίθηση πως το «El Diablo» της Κύπρου είχε δυναμική αλόγου κούρσας διαψεύστηκαν παταγωδώς. Παρά την καλοκουρδισμένη εμφάνιση και το περίσσευμα σεξ απίλ η Τσαγκρινού δε συγκίνησε ούτε τις κριτικές επιτροπές ούτε το κοινό που της έδωσαν συνολικά 94 βαθμούς, αρκετούς για τη 16η θέση και τίποτα περισσότερο. Είναι βέβαιο ότι η σειρά εμφάνισης της Κύπρου στην πρώτη θέση του τελικού υπέσκαψε μια κατά γενική ομολογία φιλόδοξη προσπάθεια.
Το απόλυτο μηδέν
Ας μην είμαστε βέβαια άδικοι. Υπήρξαν και χειρότερα. Κανείς για παράδειγμα δε θα ήθελε να είναι στη θέση του βραβευμένου με Brit Award Τζέιμς Νιούμαν, ο οποίος με το τραγούδι «Embers» για το Ηνωμένο Βασίλειο συγκέντρωσε μηδέν βαθμούς από την ψηφοφορία των επιτροπών και άλλους τόσους από το televoting. Ευτυχώς, δεν είναι ο πρώτος που είτε πήγε είτε δεν πήγε στο διαγωνισμό έφυγε με άδεια χέρια, αφού αρκετές συμμετοχές από το 1962 και μετά έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν το απόλυτο τίποτα. Μηδέν βαθμούς από την ψηφοφορία των τηλεθεατών συγκέντρωσαν ακόμα η Ισπανία, η Γερμανία και η οικοδέσποινα Ολλανδία. Τέσσερις από τις λεγόμενες Big Six, δηλαδή τις χώρες που προκρίνονται απευθείας στον τελικό βρέθηκαν έτσι στον βαθμολογικό πάτο, ενώ οι δύο (Ιταλία και Γαλλία) κονταροχτυπήθηκαν για την πρωτιά. Οξύμωρο αλλά συνέβη. Και έσωσε τα προσχήματα.
Νικητές του φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο οι Maneskin πήραν το εισιτήριο για τη Eurovision στις 6 Μαρτίου, όμως ακόμα και δύο μήνες αργότερα, στις αρχές Μαΐου, όταν προσγειώθηκαν δηλαδή στο Ρότερνταμ και μέχρι να ξεκινήσουν τις πρόβες για το διαγωνισμό κανείς δεν τους υπολόγιζε ως μετρήσιμη δύναμη -όλοι ήταν απορροφημένοι με τις συμμετοχές της Μάλτας, της Ελβετίας, της Γαλλίας και της Ισλανδίας που πρόβαλαν ως οι επικρατέστεροι διεκδικητές του τρόπαιου. Στην πραγματικότητα το ιταλικό γκρουπ με το δανέζικο όνομα -maneskin είναι το σεληνόφως- το έκανε όπως η Ελένη Φουρέιρα το 2018. Ανέπτυξαν δυναμική κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού και ενδιαφέρον που κλιμακωνόταν μέρα με τη μέρα και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως κορυφώθηκε στο μεγάλο τελικό του Σαββάτου. Πάντως, η έκφραση του front-man, του 22χρονου Νταμιάνο Νταβίντ -παρεμπιπτόντως είναι γεννημένος ίδια μέρα με τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Ντέιβιντ Μπόουι- όταν οι Ολλανδοί οικοδεσπότες ανακοίνωσαν τη νίκη της Ιταλίας, μαρτυρούσε πως ακόμα και ο ίδιος δυσκολεύτηκε να συνειδητοποιήσει το θρίαμβο.
Οι Maneskin δημιουργήθηκαν από τέσσερις συμμαθητές πριν από λίγα χρόνια, όταν ακόμα φοιτούσαν στο Λύκειο J.F.K. της Ρώμης. Στην πρώιμη περίοδό τους δεν είχαν δικά τους τραγούδια αλλά ούτε καν όνομα. Αναγκάστηκαν να βαφτιστούν άρον άρον όταν συμμετείχαν σε ένα περιφερειακό ιταλικό φεστιβάλ. Νονά έγινε το κορίτσι του Νταβίντ, η μπασίστρια Βικτόρια Ντε Αγκέλις που ανέτρεξε στις κατά το ήμισυ δανέζικες ρίζες της για ένα πρωτότυπο όνομα. Πριν τη Eurovision και το Σαν Ρέμο, το συγκρότημα πέρασε από όλα τα λίγο πολύ αναμενόμενα στάδια εκκόλαψης με συναυλίες σε μικρά κλαμπς, συμμετοχές σε φεστιβάλ με κοινό που μετριόταν στα δάχτυλα -το πολύ- των δύο χεριών, αυτοσχέδια live ακόμα και στη Via del Corso της Ρώμης και πέρασμα από το ιταλικό X-Factor όπου τερμάτισαν δεύτεροι. Το «Zitti e buoni» είναι το μέχρι σήμερα magnum opus τους. Για να διαγωνιστούν στο Ρότερνταμ χρειάστηκε να αμβλύνουν μερικούς από τους κοφτερούς στίχους του τραγουδιού που στηρίζει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τη μοναδικότητα, την προσωπική επιλογή. Κατά τα άλλα οι Ιταλοί θριαμβευτές της Eurovision λένε ότι ορκίζονται στο στιλ και την κοσμοθεωρία του Χάρι Στάιλς και αυτό μάλλον βγαίνει και στη δική τους, σχεδόν εικονοκλαστική εξωτερική εμφάνιση -ο κιθαρίστας τους βγήκε κυριολεκτικά από τα ρούχα του στη διάρκεια της αναμονής για την ψηφοφορία στο green room.
10η η Ελλάδα, 16η η Κύπρος
Η Eurovision καλώς ή κακώς έχει μόνο έναν νικητή. Είτε τερματίσεις δεύτερος, είτε 26ος μικρή διαφορά κάνει. Την πεντάδα πάντως του 65ου Διαγωνισμού συμπλήρωσαν η Γαλλία, με την καθηλωτική επί σκηνής Μπάρμπαρα Πραβί, στην οποία απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση Marcel Bezencon, η Ελβετία, η χτυπημένη από τον κορονοϊό Ισλανδία που δεν εμφανίστηκε live και η Ουκρανία. Εμφανώς αλλά δικαιολογημένα απογοητευμένη -εντάξει, και μια ιδέα μουτρωμένη- ήταν η 18χρονη Destiny από τη Μάλτα που ξεκίνησε τη γιουροβιζιονική πορεία της ως η ευνοούμενη των fans και των γραφείων στοιχημάτων και τελικά κατετάγη 7η με πενιχρή σοδειά μάλιστα από την ψηφοφορία του κοινού. Εξαιρετικά για το κλίμα που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες και την αγωνία για το εάν και το κατά πόσο θα λειτουργούσε το σκηνικό εύρημα της επαυξημένης πραγματικότητας τα πήγε η Stefania με το «Last Dance» για την Ελλάδα. Οι επιτροπές εκτίμησαν την ερμηνεία της 18χρονης τραγουδίστριας, η οποία αθροιστικά με την ψήφο του κοινού τερμάτισε 10η με 170 βαθμούς όσους δηλαδή συγκέντρωσε και η Victoria από τη Βουλγαρία. Αυτή είναι η τρίτη καλύτερη θέση για τη χώρα μας την τελευταία δεκαετία πίσω από την 7η του Λούκα Γιώργα το 2011 και την 6η των Koza Mostra με τον Αγάθωνα το 2013. Σε κάθε περίπτωση η Stefania στο χθεσινό live ήταν πολύ πιο σίγουρη και έμοιαζε να διασκέδασε περισσότερο την εμφάνισή της απ’ ό,τι στον ημιτελικό της Πέμπτης. Στον αντίποδα τα ευοίωνα προγνωστικά για την Έλενα Τσαγκρινού και η πεποίθηση πως το «El Diablo» της Κύπρου είχε δυναμική αλόγου κούρσας διαψεύστηκαν παταγωδώς. Παρά την καλοκουρδισμένη εμφάνιση και το περίσσευμα σεξ απίλ η Τσαγκρινού δε συγκίνησε ούτε τις κριτικές επιτροπές ούτε το κοινό που της έδωσαν συνολικά 94 βαθμούς, αρκετούς για τη 16η θέση και τίποτα περισσότερο. Είναι βέβαιο ότι η σειρά εμφάνισης της Κύπρου στην πρώτη θέση του τελικού υπέσκαψε μια κατά γενική ομολογία φιλόδοξη προσπάθεια.
Το απόλυτο μηδέν
Ας μην είμαστε βέβαια άδικοι. Υπήρξαν και χειρότερα. Κανείς για παράδειγμα δε θα ήθελε να είναι στη θέση του βραβευμένου με Brit Award Τζέιμς Νιούμαν, ο οποίος με το τραγούδι «Embers» για το Ηνωμένο Βασίλειο συγκέντρωσε μηδέν βαθμούς από την ψηφοφορία των επιτροπών και άλλους τόσους από το televoting. Ευτυχώς, δεν είναι ο πρώτος που είτε πήγε είτε δεν πήγε στο διαγωνισμό έφυγε με άδεια χέρια, αφού αρκετές συμμετοχές από το 1962 και μετά έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν το απόλυτο τίποτα. Μηδέν βαθμούς από την ψηφοφορία των τηλεθεατών συγκέντρωσαν ακόμα η Ισπανία, η Γερμανία και η οικοδέσποινα Ολλανδία. Τέσσερις από τις λεγόμενες Big Six, δηλαδή τις χώρες που προκρίνονται απευθείας στον τελικό βρέθηκαν έτσι στον βαθμολογικό πάτο, ενώ οι δύο (Ιταλία και Γαλλία) κονταροχτυπήθηκαν για την πρωτιά. Οξύμωρο αλλά συνέβη. Και έσωσε τα προσχήματα.
Κατά τα άλλα οι Ολλανδοί παρουσίασαν ένα εντυπωσιακό, υποδειγματικό, φαραωνικών διαστάσεων, μαραθώνιο σόου που διήρκεσε τρεις ώρες και πενήντα λεπτά. Ο Ολλανδός νικητής του 2019 Ντάνκαν Λόρενς δεν εμφανίστηκε ζωντανά στην Ahoy Arena, αφού την εβδομάδα που μας πέρασε διαγνώστηκε θετικός στην Covid-19, το κοινό αν και αθροιζόταν σε μόλις 3.500 θεατές πρόσφερε παλμό και μια ιδέα από την προ-πανδημίας κανονικότητα, η Έλενα Παπαρίζου μολονότι κομμένη άτσαλα από τη μονταζιέρα των Ολλανδών θύμισε τις ένδοξες ημέρες της πρώτης και μόνης νίκης της Ελλάδας στη Eurovision και οι Φινλανδοί Blind Channel παρότι προσπάθησαν φιλότιμα να ενσαρκώσουν την έκπληξη της διοργάνωσης με τη «βίαιη ποπ» τους περιορίστηκαν τελικά στην 6η θέση, υπογραμμίζοντας τη χαοτική διαφορά ανάμεσα στην ψήφο των επιτροπών και στην ετυμηγορία του κοινού -πήραν 218 πόντους από το δεύτερο και μόλις 83 από τις πρώτες.
Η μεγαλύτερη επιτυχία της φετινής Eurovision ήταν ότι συνέβη, παρά την πανδημία, το αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο που έπρεπε να τηρηθεί και τις επιμέρους απώλειες, όπως εκείνη των Ισλανδών Daði og Gagnamagnið και του Ντάνκαν Λόρενς. Όσο για το πώς θα την ανακαλούμε στο μέλλον; Με τα τέσσερα ασημί σύνολα που παρήλασαν επί σκηνής φορεμένα από την Έλενα Τσαγκρινού, την Νατάλια Γκορντιένκο της Μολδαβίας, την Άντζελα Περιστέρη της Αλβανίας και την Destiny από τη Μάλτα -τα μεγάλα στιλιστικά πνεύματα συναντώνται-, με τους κομμωτές της σερβικής συμμετοχής που κόλλησαν μπόλικα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα για να πραγματώσουν τις αλογοουρές των Hurricane και κυρίως με τα σπασμένα αγγλικά της Efendi από το Αζερμπαϊτζάν που έκανε τη Μάτα Χάρι ανθεμικο τσιφτελέτι αθηναϊκής πίστας χωρίς ούτε κι η ίδια να καταλάβει ποτέ το λόγο.
Ειδήσεις σήμερα:
«Ανοίγει» τα σύνορα για μικρές ομάδες ξένων τουριστών το Ισραήλ
Ηράκλειο: Με 340 επιβάτες αναχωρεί το δεύτερο κρουαζιερόπλοιο της σεζόν
Ιταλία: Τουλάχιστον εννιά νεκροί από πτώση καμπίνας τελεφερίκ κοντά στη λίμνη Ματζιόρε
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr