Η Ελενα Παπαρίζου και ο Παύλος σβήνουν από το χάρτη τους... μπούληδες

Θα ήθελα να της αφιερώσω όλη μου την στήλη σήμερα. Γιατί αξίζει και αυτό και πολλά παραπάνω. Γιατί γυναίκες σαν την Ελενα δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά για να απομονώσουν τα τέρατα που ζουν ανάμεσά μας… Πόσες Παπαρίζου χρειαζόμαστε για να βάλουμε στη γωνία όλους όσοι ποδοπατάνε ψυχές, κακοποιούν λεκτικά ψυχολογίες, οπλίζουν και ρίχνουν στο ψαχνό μας, χρησιμοποιώντας ως σφαίρες, λέξεις που και οι ίδιοι δέχτηκαν από ίδιους και ομοίους τους.

Κι έρχεται η Ελενα και στο λύνει τόσο απλά, όσο θα ήθελες να δεις την κόρη, την αδελφή, την φίλη, την συμμαθήτρια να το λύνει. Απόψε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου που είναι καλεσμένη δέχεται την εξής ερώτηση: Κάποιοι σου είπανε για τα κιλά σου; Κι εκείνη απαντά: «Να σου πω ακριβώς πώς νιώθω; Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ που χθες πήγα κι έφαγα ένα μπέργκερ».

Τόσο απλά και τόσο γρήγορα τους απομόνωσε. Δίχως να κάτσει να αναλωθεί σε θεωρίες, δίχως να προσπαθήσει να δικαιολογηθεί ή να απολογηθεί για κάτι που δεν συνιστά κατηγορία.

Η Ελενα Παπαρίζου είναι η τηλεοπτική στιγμή που κρατάμε.



Πλάι σε αυτές του Παύλου, του ανθρώπου που βγήκε από ένα ριάλιτι και μας άνοιξε τα μάτια και τα μυαλά. Ένα πλάσμα που δίνει αγάπη γιατί εκείνο δεν πήρε όση του άξιζε κάποτε. Ένα παιδί που βάδισε μόνο του σε μονοπάτια δύσκολα, προσπερνώντας μπούληδες και νταήδες και ύψωσε συναισθηματικό ανάστημα και ανάχωμα απέναντι σε κύματα μίσους και κόμπλεξ, βίας και απαξίωσης.

Πλάι σε αυτές του Γιώργου Καπουτζίδη που κάθε φορά που μιλάει, τα παιδιά ανακαλύπτουν ένα σύμμαχο, τον παιδικό ήρωά τους, τον Σπύρο από το «Παρά Πέντε», που δεν φοβάται και μπορεί να χαράζει γύρω του γραμμές και να απομακρύνει ό,τι δεν μπορεί να τις δει και να τις σεβαστεί.

Πλάι σε αυτές της Μαργαρίτας του «Master Chef» που, κόντρα στις θρασείς influencers με τα νύχια – ξίφη και το υαλουρονικό να γεμίζει αδέξια τα κενά αυτοπεποίθησης, σύγκρινε το μουστάκι της με αυτό του σεφ που είναι μέντοράς της, και αναμετρήθηκε χαμογελώντας με το προγούλι της και την γαμψή μύτη της στον καθρέπτη.

Αυτή η τηλεόραση έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Και αυτή η τηλεόραση αξίζει να προβάλλεται και να επισημαίνεται. Ας μείνουμε μία μέρα δίχως μεταγραφικά πυροτεχνήματα, δίχως φούσκες και αράδες που απλά επιβεβαιώνουν την τηλεοπτική αλαζονεία και τον ναρκισσισμό κάποιων προσώπων της.

Και δίχως κουίζ αντέχουμε μια μέρα… Εχει νόημα να βάλουμε απόψε το μυαλό μας σε διαδικασία ανεύρεσης ονόματος και επιθέτου κάποιου που διόλου επηρεάζει την ζωή μας; Όχι. Ας κρατήσουμε όλους τους παραπάνω για σήμερα. Για έναν τηλεοπτικό κόσμο καλύτερο.

Καληνύχτα