Η Ινδιάνα που παρέλαβε το Όσκαρ του Μάρλον Μπράντο το 1973, λέει «αντίο» μέσα από την τελευταία της συνέντευξη
05.06.202121:59
«Θα πάω στον κόσμο των προγόνων μου. Σας λέω αντίο. Κέρδισα το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου»
Την τελευταία της συνέντευξη έδωσε στον Guardian η Ινδιάνα, που εμφανίστηκε στην θέση του Μάρλον Μπράντο στην τελετή των Όσκαρ το 1973.
Η Σαχίν Λιτλφέδερ αποκάλυψε πως τα τελευταία χρόνια πάσχει από καρκίνο του μαστού, οπότε δεν γνωρίζει αν θα καταφέρει να δώσει κάποια άλλη συνέντευξη.«Είμαι πολύ άρρωστη. Έχω καρκίνο του μαστού σε τελικό στάδιο, που έχει κάνει μετάσταση στο δεξιό μου πνεύμονα. Κάνω χημειοθεραπείες εδώ και καιρό. Ως αποτέλεσμα, η μνήμη μου δεν είναι τόσο καλή, όπως ήταν. Είμαι διαρκώς κουρασμένη και είναι λογικό, αν σκεφτείς πως ο καρκίνος είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης», λέει στην αρχή της συνέντευξής της.
Το 1973, την βραδιά των Όσκαρ, όλοι περίμεναν τον Μάρλον Μπράντο να ανέβει στην σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Εκείνος όμως, τους επιφύλασσε μία έκπληξη. Αντ' αυτού, στην σκηνή ανέβηκε μία Ινδιάνα Απάτσι, η οποία αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο του διάσημου ηθοποιού, όπως της ζήτησε και αντί για ευχαριστήριο λόγο, μίλησε για τα δικαιώματα της φυλής της, καθώς και για τον άδικο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζει η κινηματογραφική βιομηχανία τους Ινδιάνους.
Έκτοτε, η ζωή της Σαχίν Λιτλφέδερ ήταν ιδιαίτερα ταραχώδης, όπως αναφέρει, ενώ μέσα σε αυτήν συμπεριλαμβάνεται και ένα εξώφυλλο της στο Playboy. Όλος ο κόσμος όμως, θυμάται την πράξη της στα Όσκαρ. «Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, όταν ανακοινώθηκε πως κέρδισε. Είχα υποσχεθεί στον Μάρλον πως δε θα άγγιζα το αγαλματίδιο αν κέρδιζε. Και είχα υποσχεθεί στον παραγωγό της τελετής, Κοχ, πως δε θα ξεπερνούσα τα 60 δευτερόλεπτα. Οπότε, είχα δύπ υποσχέσεις να κρατήσω», θυμάται η Σαχίν.
Εξηγεί μάλιστα, πως παρόλο που η αντιμετώπιση της στα Όσκαρ ήταν ιδιαίτερα άσχημη, αφού στα παρασκήνια ήταν πολλοί εκείνοι που την κορόιδευαν για την καταγωγή της, εκείνη είναι περήφανη για ό,τι έκανε. Όπως περιγράφει, μερικοί έβγαζαν κραυγές και άλλοι μιμούνταν ότι κρατούν τσεκούρια τόμαχοκ για να προσβάλλουν την καταγωγή της.
«Δεν χρησιμοποίησα τη γροθιά μου, ούτε ύβρεις. Δεν ύψωσα την φωνή μου. Αλλά προσευχήθηκα να με βοηθήσουν οι πρόγονοί μου. Ανέβηκα εκεί σαν πολεμίστρια, με χάρη, τόλμη, ομορφιά και ταπεινότητα. Όλα προερχόμενα από τον λαό μου. Μίλησα από καρδιάς και αυτό μου αρκεί», δήλωσε.
Με ειλικρινέστατη διάθεση παραδέχεται πως παρόλο που είναι περήφανη Ινδιάνα, ο τρόπος που αντιμετώπιζε το Χόλιγουντ την φυλή της, της δημιούργησε και εκείνης αμφιβολίες για την ταυτότητά της. Μάλιστα, εξομολογείται πως κάποια περίοδο κατέρρευσε ψυχικά και έφτασε πολύ κοντά στην αυτοκτονία: «Ήμουν σε σύγχυση με την ίδια μου την ταυτότητα. Υπέφερα. Ήθελαν να κάνουν τους Ινδιάνους λευκούς, κάτι άλλο από αυτό, που ήμασταν. Κι αυτό μας οδήγησε σε τρομερό πόνο, αυτοκτονίες, αλκοολισμό, φυλακές».
Τέλος, εξηγεί πως πλέον δεν την αγγίζουν όσα έγιναν, αφού πήρε μεγάλη δύναμη από τις εμπειρίες της. Της αρκεί που έμεινε αυθεντική και είναι έτοιμη να πει το αντίο. «Όταν πάω στον κόσμο των πνευμάτων, θα πάρω όλες αυτές τις ιστορίες μαζί μου. Όμως, όσο είμαι εδώ μπορώ να μοιραστώ μερικές. Θα πάω στον κόσμο των προγόνων μου. Σας λέω αντίο. Κέρδισα το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου».