Ντέμης Νικολαΐδης - Δέσποινα Βανδή: Γιατί... τσάκισε ένας παραμυθένιος γάμος μετά από 18 χρόνια

Η ρήση είναι γνωστή: «Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα». Επομένως, όπως έλεγε φίλος του ζεύγους, «ήταν ζήτημα χρόνου, άλλωστε ο Ντέμης εδώ και μήνες είχε μετακομίσει από το σπίτι τους στη Βούλα». Γιατί; «Τα τελευταία χρόνια είχαν τραβήξει διαφορετικούς δρόμους». Πόσο διαφορετικούς; «Πάντως ήταν προσεκτικοί».

Τι σημαίνει «προσεκτικοί»; Μα είναι αυτονόητο. Προσεκτικοί στην προσωπική τους ζωή. Προσεκτικοί και διακριτικοί σε οποιαδήποτε άλλη σχέση έχουν συνάψει. Προσεκτικοί στο κους κους. Γι’ αυτό την περασμένη Πέμπτη ο Γιώργος Αρσενάκος, ο μάνατζερ της Δέσποινας, κυκλοφόρησε τη γνωστή λιτή ανακοίνωση ότι «ύστερα από 18 χρόνια, πήραμε την απόφαση να προχωρήσουμε στη λύση του γάμου μας. Απόλυτη προτεραιότητά μας είναι η φροντίδα και η προστασία των παιδιών μας και παρακαλούμε για το σεβασμό της απόφασής μας και της προτεραιότητάς μας».

Δηλαδή τα αυτονόητα!

Η Δέσποινα ήταν που πρότεινε και επέμενε να κυκλοφορήσει αυτή η λιτή ανακοίνωση. Για να προλάβει σχόλια και κουτσομπολιά. Η Δέσποινα ήταν που από τον Απρίλιο με το τραγούδι «Πέτρα» είχε, περίπου, προειδοποιήσει για την κατάληξη αυτής της σχέσης.

Η Δέσποινα με τη φωνή της είχε τραγουδήσει τους προφητικούς στίχους «Κι εγώ θα πρέπει ξαφνικά / στου πόνου τη στιγμή / με τη σπασμένη μου γροθιά / να κάνω δύναμη / για μένα ο άνθρωπος αυτός / είναι ό,τι πέτυχα / είναι ο μεγάλος μου σταθμός / κι εγώ κατέβηκα».

Γιατί λοιπόν αυτό το διαζύγιο; Η απάντηση από δύο φράσεις, η πρώτη της Δέσποινας: «Θα σ’ το πω και διαφορετικά. Το σεξ κάποια στιγμή εξατμίζεται. Εξαρτάται από το ζευγάρι». Η δεύτερη από σκόρπια λόγια του Ντέμη στους φίλους του: «Η τύπισσα είναι κάθε βράδυ στα μπουζούκια και στα θέατρα, δεν βρισκόμαστε ποτέ».

Κι όμως, αυτό συνέβαινε και στο παρελθόν. Τι άλλαξε; Η φθορά του χρόνου. Στο παρελθόν οι διαφορές και οι αποστάσεις μίκραιναν, εξαφανίζονταν. Το πάθος σάρωνε τα πάντα. Και όσο το πάθος υποχωρούσε, τόσο οι διαφορές και οι αποστάσεις μεγάλωναν. Ηταν ζήτημα χρόνου. Το έχουμε δει και στον κινηματογράφο.

Οπως στον «Πόλεμο των Ρόουζ», όπου το ειδύλλιο Μάικλ Ντάγκλας - Κάθλιν Τέρνερ μετατρέπεται σε πεδίο πολέμου. Οπως στο «La La Land» όπου στην αρχή ο Ράιαν Γκόσλινγκ λατρεύει την Εμα Στόουν και εκείνη το ίδιο. Οσο όμως κερδίζουν σε επιτυχία και επαγγελματική αναγνώριση, τόσο τα αισθήματα εκπίπτουν. Κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα.

Ξεφούσκωσε το πάθος. Ξεφούσκωσε το σεξ. Ξεφούσκωσε η σχέση. Και φούσκωσαν οι αποστάσεις και οι διαφορές. Συμβαίνει σε όλους. Το διαζύγιο δεν ήταν βόμβα. Ηταν ο τυπικός, διεκπεραιωτικός επίλογος μικρών, καθημερινών χωρισμών.

Σκηνή 1
Οι «κοινοί θνητοί» και οι «ημίθεοι»

Μεγάλος σταθμός ο Ντέμης, μεγάλος σταθμός η σχέση, μεγάλος σταθμός ο γάμος, μεγάλος σταθμός τα δύο παιδιά, η Μελίνα 17 και ο Γιώργος 14.

Πριν από μερικά χρόνια, σε μια συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει για το «Gala», το ένθετο περιοδικό στο κυριακάτικο «Πρώτο Θέμα», η Δέσποινα μιλούσε με θερμά λόγια για τη σχέση της με τον «Ντεμίνιο». Δηλαδή τον Ντέμη. «Ξέρεις», μου είχε πει, «κάθε σχέση μετά από τόσα χρόνια περνάει και δύσκολες στιγμές, αλλά η δική μας αντέχει ακόμα. Και θα αντέχει». Κι όμως, δεν άντεξε. Και δεν είναι η μόνη. Ελα όμως που άλλο πράγμα οι «κοινοί θνητοί» και εντελώς άλλο οι celebrities. Οι «ημίθεοι». Εντάξει, παιδιά, πώς κάνετε έτσι; Πρώτα γάμος, ύστερα διαζύγιο. Συνηθισμένα πράγματα.

Η Δέσποινα πάντα προσπαθούσε να γυαλίζει την εικόνα. Η Δέσποινα πάντα να προφυλάσσει την ιδιωτική της ζωή. Πάσχει από αλλεργικό σύνδρομο. Ολα πρέπει να είναι τακτοποιημένα.
Εκείνη ως καλή σύζυγος και μητέρα. Εκείνος ως καλός σύζυγος και πατέρας. Δημοσίως όλα κάτω από το χαλί. Τσιμουδιά. Και τώρα τα τηλέφωνα κλειστά. Δεν τους αδικώ. Κι εγώ στη θέση τους τα ίδια θα έκανα. Οχι τι; Να πέσω να με κάνουν κομμάτια οι δημοσιογράφοι; Δεν τρελάθηκα! Ετσι, δημοσίως πάντα μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια. Για τη σχέση τους. Ομως κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς συμβαίνει πίσω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Ο «Ντεμίνιο» την είχε εγκαταλείψει. Και φυσικά και η Δέσποινα είχε εγκαταλείψει.

Ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα. Τους τελευταίους μήνες η Δέσποινα στα πρωτοσέλιδα ανταλλάσσοντας φιλιά με την «αιώνια αντίπαλό» της Αννα Βίσση και ο «Ντεμίνιο» στη σκιά. Το καζάνι έβραζε. Το καπάκι έτοιμο να εκτοξευτεί και να «κόψει» κεφάλια. Γι’ αυτό η λιτή ανακοίνωση. Να προλάβει τα γνωστά «κίτρινα» πρωτοσέλιδα. Ο «Ντεμίνιο» με κλειστή την πόρτα.

Το «Ντεμίνιο» είναι το προσωνύμιό του για όλους τους φανατικούς ΑΕΚτζήδες, μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος. Οταν μάλιστα είχε αναλάβει πρόεδρος της ομάδας αποφάσισε να τα βάλει με τους χούλιγκαν, με αποτέλεσμα οι φανατικοί και οργανωμένοι να εξαπολύσουν πόλεμο εναντίον του μέχρις εσχάτων. Δεν άντεξε. Εγκατέλειψε. Ο «Ντεμίνιο» με άλλη ποδοσφαιρική κουλτούρα. Τόσο από Γερμανία όσο και από την Ατλέτικο στη Γερμανία. Τέλος πάντων.

Σκηνή 2
Λεπτομέρειες

Η μοίρα λοιπόν. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Μια αόρατη κόκκινη κλωστή τούς είχε ενώσει. Από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Τυχαίο; Πάντως και οι δύο από γονείς ταλαιπωρημένους, βασανισμένους, σχεδόν κυνηγημένους. Ανθρωποι του ιδρώτα και του μόχθου. Και οι δύο γεννήθηκαν στα ξένα. Και οι δύο στη Γερμανία.

Η Δέσποινα στις 22 Ιουλίου του 1969 στην πόλη Τίμπιγκεν. Ο Ντέμης στις 17 Σεπτεμβρίου του 1973 στην πόλη Γκίσεν της Γερμανίας. Ναι, η Δέσποινα τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του. Ε και, πειράζει; Καθόλου.

Το εξωφρενικά συμπτωματικό ήταν ότι και οι δύο, μικρά παιδιά, επιστρέφουν με τους γονείς στα πάτρια εδάφη μετά την πτώση της χούντας. Γι’ αυτό λέγεται από έγκυρα πρόσωπα του ποδοσφαιρικού ρεπορτάζ ότι ο «Ντεμίνιο» ήταν ΚΚΕ. Μπορεί όχι τώρα, πάντως πριν ήταν. Ετσι λένε.

Το επίσης εξωφρενικό είναι ότι η Δέσποινα με την οικογένειά της εγκαθίσταται στην Καβάλα, ο Ντέμης στην Αλεξανδρούπολη. Και οι δύο στα «βόρεια προάστια». Να είχαν συναντηθεί; Αποκλείεται.

Το ακόμα πιο εξωφρενικό είναι η αλλαγή στα ονόματά τους. Το πραγματικό της όνομα είναι Δέσποινα Μαλέα. Ομως επειδή δεν ήταν εύηχο και επειδή κάπου αλλού παρέπεμπε, οι δισκογραφικές την έσπρωξαν να το μετατρέψει στο κομψότερο «Βανδή». Που παραπέμπει στο αριστοκρατικό «Δανδή».

Το όνομα του Ντέμη είναι Θεμιστοκλής. Το Ντέμης τού έμεινε και του άρεσε. Το Ντέμης έγινε «Ντεμίνιο». Και ο «Ντεμίνιο» που φορούσε φανέλα με το νούμερο «11» αποδείχτηκε φονιάς για τις αντίπαλες εστίες. Χαμηλού ύψους, με χαμηλό κέντρο βάρους και κινήσεις αιλουροειδούς που ολοκληρώνονταν θεαματικά όταν χτυπούσε την μπάλα με το κεφάλι. Το λεγόμενο «ψαράκι». Ο μεγάλος κανονιέρης της Νέας Φιλαδέλφειας.

Σκηνή 3
Η Λαίδη και ο Αλήτης

Από εκεί και πέρα όλα αλλάζουν. Επειδή και οι δύο με βιώματα προσφυγιάς, ιδρώτα, μόχθου. Επομένως και οι δύο με όνειρα φυγής προς τα μπρος. Οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Και το κατάφεραν. Με διαφορετικά εφαλτήρια. Οπως και ο τίτλος διάσημου animation: «Η Λαίδη και ο Αλήτης». Η Δέσποινα στην αρχή με τη Φιλοσοφική. Στη συνέχεια με τη φωνή. Ο «Ντεμίνιο» με το τόπι.

Η «λαίδη», λοιπόν, υπακούοντας στη φιλοδοξία των γονιών της, άριστη ως μαθήτρια, καταφέρνει να δρασκελίσει το πανεπιστημιακό κατώφλι της Φιλοσοφικής. Τα έπαιρνε τα γράμματα. Ο στόχος πάντα ήταν η «φυγή προς τα μπρος». Ομως ταυτοχρόνως και παραλλήλως ακολουθούσε το καλλιτεχνικό της ένστικτο. Η Δέσποινα, λοιπόν, αρχίζει να εμφανίζεται σε διάφορα κέντρα της Θεσσαλονίκης κι έτσι το όνομά της σκαρφαλώνει σε κάποιες μαρκίζες. Από εκείνο το σημείο και μετά η απόσταση Θεσσαλονίκη - Αθήνα είναι τόσο μικρή, τόσο ελάχιστη, όσο η γνώμη κάποιου παράγοντα δισκογραφικών εταιρειών να την πλησιάσει και εκείνη να υπογράψει το πρώτο της συμβόλαιο. Μεγάλη, τεράστια η απόσταση ανάμεσα στον μισθό μιας καθηγήτριας Λυκείου από εκείνον ενός χρυσού λαρυγγιού. Κάπου εκεί η Δέσποινα καταλήγει στη Minos και κάπου γύρω στο 1993 εγκαθίσταται στην Αθήνα.

Η ακόμα πιο εξωφρενική σύμπτωση ακούει στο όνομα Βασίλης Καρράς. Στο «Posidonio» βρέθηκε ως «συμπληρωματική» φωνή του διδύμου Καρράς - Καίτη Γαρμπή. Με τον Καρρά στο πάλκο και φορώντας τη φανέλα με το νούμερο «11» συνάντησε τον «Ντεμίνιο». Η μοίρα που λέγαμε. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

Το ατού του «αλήτη» ήταν οι αλάνες. Το ατού ήταν το τόπι. Το μεγάλο πλεονέκτημά του ήταν το ποδόσφαιρο. Ο «αλήτης» μεταξύ μας, καθόλου αλήτης, αλλά εντελώς τζέντλεμαν με τα όλα του, αυτό το λαϊκό, στοχοπροσηλωμένο παιδί της αλάνας τα καταφέρνει πρώτα στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης. Υστερα στον Απόλλωνα Σμύρνης. Και στο τέλος, μετά από άφθονες περιπέτειες, καταλήγει ως μεγάλο ταλέντο στην ΑΕΚ. Από μικρός φανατικός ΑΕΚτζής. Αδιαπραγμάτευτος. Αδιόρθωτος. Αμετακίνητος. «Σφραγισμένος» με τατουάζ. «Είμαι ΑΕΚτζής και μ’ αυτή την ομάδα θα πεθάνω», έλεγε. Η ΑΕΚ το όνειρό του. Η ΑΕΚ της προσφυγιάς αλλά και της διανόησης. Ετσι το έβλεπε. Και το κατάφερε. Ο «Ντεμίνιο» για όλους εμάς ήταν ο μικρός θεός μας.

Στο μεταξύ η φωνή της Δέσποινας σκίζει. Μάλιστα, σύμφωνα με τα νούμερα των δισκογραφικών, πρέπει να έχει πουλήσει ίσαμε 1.500.000 αντίτυπα. Θρίαμβος! Η πρώτη της δισκογραφική επιτυχία, μικρής κλίμακας, ταυτίστηκε με τη διασκευή ενός τραγουδιού της Αντζελας Δημητρίου με τον συμβολικό τίτλο «Φταίει ο έρωτας». Το προοίμιο της ανόδου. Ο προάγγελος ενός περιστατικού που θα λάβει χώρα στο «Γκάζι» πριν από 22 χρόνια. Τουτέστιν, το 1999.

Σκηνή 4
Η κιτρινόμαυρη μπλούζα με τον αριθμό «11»

Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, το 1999, η Δέσποινα μόλις τριάντα και ο «Ντεμίνιο» κάπου στα είκοσι έξι. Αμφότεροι στα πάνω τους. Τι χρονιά ήταν αυτή! Επειδή, πρώτον, η ετήσια γιορτή της ομάδας οργανώθηκε και στήθηκε στο «Γκάζι» του Βασίλη Καρρά και της Δέσποινας Βανδή.

Επειδή η Δέσποινα φορούσε κιτρινόμαυρη μπλούζα με τον αριθμό «11». Κάτι σαν θηλυκός «Ντεμίνιο». Κάτι σαν να του κλείνει το μάτι. Κάτι σαν να τον προκαλεί να τη φλερτάρει. Και κάτι σαν να λέει: «Κι εγώ ΑΕΚάρα είμαι». Ηταν; Πάντως έγινε. Και οι φίλαθλοι όταν την έβλεπαν στα γήπεδα να πανηγυρίζει με τα «ψαράκια», τις κεφαλιές και τις γκολάρες του «Ντεμίνιο», έλεγαν με ευχαρίστηση: «Κοίτα τι γκομενάρα έχει ο “Ντεμίνιο”!» Και λιγουρεύονταν. Ονειρα χειμερινής και θερινής νυκτός.

Η πρώτη γνωριμία λοιπόν έγινε το 1999, όταν η Δέσποινα τραγουδούσε στο νυχτερινό κέντρο «Γκάζι» με τον Βασίλη Καρpά, όπου ο Ντέμης Νικολαΐδης πήγε για τον ετήσιο χορό της ΑΕΚ.
Οταν ο Ντέμης είδε την κιτρινόμαυρη μπλούζα με το νούμερο «11» αιφνιδιάστηκε. Τα σχόλια πήγαν σύννεφο. Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση του; Πάντως εγώ θα το λάμβανα ως κάλεσμα. Μην πλανάστε. Τα θηλυκά και όχι τα αρσενικά επιλέγουν πρώτα. Αν εκείνη δεν θέλει, δεν θα γίνει. Αν θέλει, είσαι νικητής. Και βαυκαλίζεσαι με την ιδέα ότι την έριξες. Ανοησίες.

Μόλις έγινε αυτό το περιστατικό ο Ντέμης, όπως κάθε αρσενικός που σέβεται τον εαυτό του, αρχίζει να ψάχνει τον αριθμό του κινητού της. Σιγά τα δύσκολα. Και τον βρήκε. Και η πολιορκία αρχίζει. Και από εκείνη τη μεγάλη βραδιά που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και αφού η Δέσποινα είχε τραγουδήσει και αφιερώσει στην ομάδα όλα τα τραγούδια και αφού πέρασε κάμποσο διάστημα, η συνάντηση, επιτέλους, έγινε σε κάποια καφετέρια του Ψυχικού!

Για το ξεκάρφωμα αναχωρούν ξεχωριστά. Πάντα με τον φόβο της δημοσιότητας. Ομως βιάζονται. Και είναι λογικό. Ετσι, την επομένη ξαναβρίσκονται, τάχα μου τυχαία, σε γνωστό εστιατόριο, όπου ο Πέτρος Κωστόπουλος έκανε πάρτυ για το περιοδικό «Down Town». Μπα, πώς από δω; Κι εσύ καλεσμένος στο ίδιο πάρτυ με μένα; Κοίτα να δεις σύμπτωση...

Η πολιορκία συνεχίζεται, το ζεύγος στην παρανομία μέχρι τότε. Πότε; Θα δούμε. Πάντως η πρώτη δημόσια εμφάνιση θα γίνει πολύ αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999 στο θέατρο «Βρετάνια». Μέχρι στιγμής, δημοσίως, τους έχουν ενώσει το «Γκάζι», η καφετέρια, το πάρτυ και μια θεατρική πρεμιέρα.

Σκηνή 5
Τρεις μήνες στο πίτσι-πίτσι

Αν πιστέψουμε τη Δέσποινα, και δεν έχω κανένα λόγο να μην το κάνω, η πολιορκία κράτησε κάμποσο διάστημα. Και ήταν τηλεφωνική. Και ήταν διαρκής και συνεχόμενη. Οπως είπε λοιπόν στην εκπομπή «Ενώπιος ενωπίω» πριν από έναν χρόνο, τον Απρίλιο του 2020, όταν ήδη τα σύννεφα κυκλοφορούσαν πάνω από τη συζυγική εστία:
«Τον Ντέμη τον γνώρισα το 1999. Κλείνουμε 21 χρόνια. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης. Δεν τον πίστεψα και ρώτησα ποιος είναι. Τον είχα δει σε κάτι εξώφυλλα, γιατί δεν ήξερα από ποδόσφαιρο. Είχε γίνει ένας χορός της ΑΕΚ και με είχε δει. Μετά από τρεις μήνες που μιλούσαμε χωρίς να έχουμε συναντηθεί, μου λέει: “Μήπως να βρεθούμε;”. Και του λέω: “Νομίζω πως βιάζεσαι λιγάκι”. Δεν θα το ξεχάσει ποτέ αυτό. Μα κάτι ήξερα. Είκοσι ένα χρόνια».

Τέτοια πολιορκία ούτε στις πιο ρομαντικές ιστορίες του Χόλιγουντ. Τέτοια τηλεφωνική φλυαρία ούτε στα όνειρα των πιο ευαίσθητων πλασμάτων. Προφανώς εκείνη επιφυλακτική. Προφανώς εκείνος στην ντρίμπλα, εκεί, γύρω από την εστία. Σαν παραμύθι. Και συμβαίνει. Και μάλιστα συμβαίνει στους «κοινούς θνητούς». Γι’ αυτό θυμώνω με όσους στοχευμένα αναφέρονται στη σόουμπιζ. Η σχέση είναι σχέση. Είτε έτσι είτε αλλιώς. Εκεί, χωρίς θεατές, χωρίς οπαδούς και παπαράτσι, εκεί, λοιπόν, αποκαλύπτονται οι προθέσεις και τα αισθήματα καθενός. Φτωχού, πλούσιου, γνωστού, επώνυμου, «ανώνυμου». Η ραχοκοκαλιά του σεναρίου είναι ίδια. Οι λεπτομέρειες διαφέρουν. Στοιχειώδες.

Σκηνή 6
Χωρίς δαχτυλίδι

Η συνέχεια ό,τι πρέπει για love story. Αυθεντικό. Η πρόταση γάμου έγινε χωρίς δαχτυλίδι. Oπως έλεγε η ίδια, «ο Ντέμης δεν είχε δαχτυλίδι στη δική του πρόταση γάμου. Δεν έγινε με αυτά που βλέπετε στις ταινίες τις αμερικάνικες ούτε στις ελληνικές, έγινε πολύ απλά, πολύ ήσυχα, πολύ ξαφνικά».

Ακόμα και τότε, πριν από έναν χρόνο, στην ίδια εκπομπή  έλεγε: «Δεν ξέρω πώς γίνεται να είμαι ακόμα καψούρα με τον Ντέμη, μου προέκυψε. Τον άνθρωπο που αγαπάς ή ερωτεύεσαι τον αγαπάς και τον ερωτεύεσαι για συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά στη διάρκεια των χρόνων μπορεί να χαθούν, να μετατραπούν, να μεταλλαχθούν... Δεν αισθάνθηκα ποτέ κοιτώντας τον Ντέμη ότι δεν είναι ο άνθρωπος που αγάπησα. Κάθε μέρα βλέπω σε αυτόν τον λόγο και την αιτία που είμαι μαζί του και τον θέλω ακόμη. Του το λέω και του το δείχνω».

Μα καλά, και τότε τι μεσολάβησε; Ολα έγιναν τους τελευταίους μήνες; Απίστευτο. Ομως, σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων τους, η σχέση από καιρό έτριζε. Συμβαίνει κι αυτό. Η λύση να είναι μπροστά. Η λύση να είναι το διαζύγιο. Η σχέση να μην αντέχει. Η σχέση να έχει τελειώσει. Ομως εκεί, να προσπαθούν μπας και το σώσουν. Δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Ο Ντέμης ακολουθούσε τη γραμμή της Δέσποινας. Η εικόνα του τέλειου ζευγαριού έπρεπε να διατηρηθεί και να συντηρηθεί πάση θυσία. Προφανώς κανείς από τους δύο δεν είχε αποφασίσει να «υπογράψει» το οριστικό τέλος. Κι όμως, ήταν ζήτημα χρόνου.

Ο Ντέμης, λοιπόν, συμπλήρωνε αυτή την ειδυλλιακή εικόνα με τα ακόλουθα λόγια: «Η Δέσποινα είναι μια σπουδαία γυναίκα. Πρώτη φορά την είδα σε μια αφίσα. Μετά πήγα στο μαγαζί. Την πήρα τηλέφωνο από το πουθενά και μετά από τρεις μήνες συναντηθήκαμε. Μου άρεσε. Νέος ήμουν. Κατάλαβα πολύ γρήγορα πως δεν θα είναι κάτι περαστικό. Πέρασαν 21 χρόνια. Είχαμε πει πως θα παντρευτούμε όταν θέλουμε να κάνουμε παιδί. Θυμάμαι πως ήμουν στο γραφείο μου και η Δέσποινα μαγείρευε. Και τη φωνάζω, έρχεται και της λέω “λέω να παντρευτούμε”. Αυτό.

Χωρίς να με ταλαιπωρεί κάποια σκέψη, ήθελα να κάνουμε παιδί. Αν και ήμουν νέος για άντρας. Τον Ιούνιο παντρευτήκαμε, ήταν έγκυος και δεν το ξέραμε. Οι πιο δύσκολες στιγμές ήταν όταν είχα αναλάβει πρόεδρος στην ΑΕΚ και γέννησε η Δέσποινα. Ελειπα μονίμως. Εκεί περάσαμε την πιο δύσκολη περίοδο».

Σκηνή 7
Αλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη

Τα προβλήματα προκύπτουν από την πρώτη μέρα. Τα προβλήματα είναι αντικειμενικά. Κανείς από τους δύο δεν μπορεί να τα ξεπεράσει. Ο «Ντεμίνιο» εκ των πραγμάτων είναι «πρωινός». Η Δέσποινα «νυχτερινή». Το εξωτερικό κέλυφος ιδανικό. Δύο γοητευτικά, όμορφα, πετυχημένα, αυτοδημιούργητα παιδιά. Ανάμεσά τους μεσολαβεί το γήπεδο, το πάλκο, οι μαρκίζες και τα νυχτερινά κέντρα.

Ο γάμος γίνεται μετά τα πρώτα τέσσερα χρόνια γνωριμίας. Ο χώρος έχει βουίξει. Η δημοσιότητα θέλει να τους παντρέψει. Το σενάριο πρέπει να ολοκληρωθεί. Ομως εκείνοι περιμένουν.
Ο γάμος τους ήταν κλειστός με καλεσμένους ελάχιστους συγγενείς, φίλους και συνεργάτες. Η είσοδος ήταν κλειστή και στους φωτογράφους, οι οποίοι όσο κι αν προσπάθησαν να κλέψουν κάποια στιγμή από το μυστήριο δεν τα κατάφεραν ποτέ. Αλλοι φωτογράφοι σκαρφάλωσαν σε δέντρα και άλλοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν τον χώρο από τη θάλασσα.

Και η Δέσποινα και ο Ντέμης προσέχουν τι θα πουν δημοσίως. Η Δέσποινα, «οργανωμένος εγκέφαλος». Ο αυθορμητισμός απαγορευμένος. Ελέγχει το παραμικρό «και». Τα πάντα. Τίποτα δεν της ξεφεύγει. Η εικόνα είναι γυαλισμένη. Πρέπει να είναι. Γι’ αυτό αποφεύγουν τη δημοσιότητα. Γι’ αυτό χωρίς σκάνδαλα. Γι’ αυτό ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει. Η Δέσποινα δεν θέλει να είναι σαν «όλες τις άλλες». Η εικόνα της, η μεγάλη φροντίδα της. Το κρυφό πάθος της. Ο,τι κάνει και ό,τι λέει είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας. Ολα, το καθετί το κοσκινίζει. Από κοντά και ο Ντέμης.

Για παράδειγμα, όταν δημοσίως είχε πει τη φράση στην ίδια εκπομπή «δεν μπορώ να σου πω ότι 18 χρόνια που είμαστε μαζί τα χαρακτηρίζει ένα αχαλίνωτο πάθος. Σημασία έχει ότι υπάρχουν αυτές οι στιγμές. Σημασία έχει να τον θέλεις και να σε θέλει ο άλλος, να μην αισθανθείς ποτέ δεδομένος».

Υπογείως η λέξη «δεδομένος» παραπέμπει σε προσωπική εμπειρία. Οταν είσαι δεδομένος, τότε τέλος η σχέση. Δεν το είχαν αποφασίσει. Η «ζωή» το είχε αποφασίσει γι’ αυτούς. Αλλο το «θέλω» και άλλο το «είναι». Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι. Και κατά τη γνώμη μου, όσο πιο ειδυλλιακή φαίνεται μια σχέση, τόσο περισσότερα πράγματα κρύβονται κάτω από το συζυγικό χαλί.

Ο γάμος λοιπόν γίνεται και λίγους μήνες αργότερα έρχεται στον κόσμο η Μελίνα. Ομως ο Ντέμης πρέπει να φύγει για Ισπανία ως μεταγραφικό απόκτημα της Ατλέτικο. Η Δέσποινα ακολουθεί. Παρ’ όλα αυτά, άλλος τράβηξε για Χίο κι άλλος για Μυτιλήνη.

Σκηνή 8
Μ’ ένα φιλί στο στόμα

Οι επαγγελματικές τους δραστηριότητες απορροφούν τους κραδασμούς του προβλήματος. Οπως συμβαίνει με όλα τα ζευγάρια. Η ρουτίνα, η συνήθεια, τα προγράμματα, οι κοσμικές συναθροίσεις, οι φίλοι. Ολα τα εξωτερικά και τα εφήμερα. Το τελευταίο ενωτικό τους ραντεβού συμβαίνει με δύο τηλεοπτικές εκπομπές στο ίδιο κανάλι, το OPEN. Ο Ντέμης ως το πρώτο όνομα στο «Total Football» με όλες τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις κάθε Κυριακής. Και η Δέσποινα με την εκπομπή «My Greece», τουτέστιν ταξίδια, περιηγήσεις και τοπικές κουζίνες.

Το ζευγάρι πλέον ανταλλάσσει επαγγελματικές απόψεις. Προγραμματίζουν, αποφασίζουν, συνυπάρχουν. Ο γάμος ως συμβίωση. Η αρχή του τέλους. Τα παιδιά τούς ενώνουν. Το παρελθόν τούς ενώνει. Το ίδιο κανάλι τούς ενώνει. Τα σχέδια τούς ενώνουν. Μέχρι εκεί. Είναι και η πανδημία, είναι και ο COVID-19, είναι και οι φόβοι. Το τέλος είναι κοντά.

Η διαδρομή για τη Δέσποινα δεν έχει τελειώσει. Η διαδρομή για τον «Ντεμίνιο» είναι κάπως θολή. Η Δέσποινα ετοιμάζει και νέο ρεπερτόριο. Η δημόσια θεαματική συμφιλίωση με την Αννα Βίσση την εκτοξεύει στα πρωτοσέλιδα. Η Δέσποινα μέσα στα γεγονότα.

Με κορυφαίο γεγονός το φιλί στο στόμα που αντάλλαξαν οι δύο ντίβες στην εκπομπή «Just the Two of Us». Μια κόντρα που κράτησε πολλά, μα πολλά χρόνια. Οπου η μεν Αννα Βίσση είχε πει «εύχομαι η Δέσποινα να βρει τον δρόμο της». Η δε Δέσποινα με το «φαρμάκι» το δηλητηριασμένο «η Αννα τραγουδάει τριάντα χρόνια, ενώ εγώ δεν είμαι ούτε τριάντα χρόνων». Εκτός των άλλων, ένα πράγμα τις ενώνει με δύο πρώην. Ο πρώην της Αννας, Νίκος Καρβέλας. Και ο πρώην της Δέσποινας, Ντέμης Νικολαΐδης.

Και να είστε βέβαιοι. Οπως η Αννα διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Καρβέλα, έτσι και η Δέσποινα. Από το βελούδινο διαζύγιο και την ανάμνηση σε μια σχέση αξιοπρεπή και άκρως φιλική. Οποιος περιμένει σκάνδαλα και δηλώσεις που θα ρίχνουν λάδι στη φωτιά θα περιμένει μέχρι την έλευση της τρίτης παρουσίας. Πάντα χαμηλόφωνα και πάντα γνωστικά.

Σκηνή 9
Λοιπόν, αγάπη μου, αντίο

Ολες οι σχέσεις έχουν αρχή, μέση και τέλος. Αλλοι το αποφεύγουν. Αλλοι το αποδέχονται. Αλλοι το κρύβουν. Αλλοι δεν το ομολογούν. Αλλοι το καταπίνουν. Αλλοι το προσπερνούν.

Το χάσμα διαρκώς διευρύνεται. Η Δέσποινα στην επικαιρότητα. Τη μουσική επικαιρότητα. Τον Οκτώβριο του 2020 εγκαινιάζεται, δημοσίως, η συνεργασία της με τον συνθέτη Γιώργο Θεοφάνους και τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη. Κάτω από τη δισκογραφική στέγη με τίτλο «Ενα τσιγάρο διαδρομή». Μια επιτυχία που επί 20 εβδομάδες παρέμενε ακλόνητη μέσα στις είκοσι πρώτες θέσεις του ελληνικού Airplay Chart της Medialnspector. Θρίαμβος.

Αυτό ήταν. Ακάθεκτη η Δέσποινα. Χτύπησε χρυσή φλέβα. Και με το φιλί στο στόμα και με τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις και με το κόκκινο φόρεμα Lacroix και με το πάρτυ του «InStyle». Σε όλα μέσα.

Εντός της οικίας η κατάσταση έβραζε. Κάπως έτσι, τον περασμένο Απρίλιο επιστρέφει με ένα τραγούδι, σε στυλ χασάπικο, με τίτλο «Πέτρα», με συνεργάτες πάλι τον Θεοφάνους και τον Μωραΐτη και με στίχους που μοιάζουν με προειδοποίηση, με προάγγελο, με το οριστικό φινάλε μιας σχέσης που κράτησε πάνω από 23 χρόνια.

Τα λόγια αξέχαστα. Το χασάπικο, χασαπομάχαιρο και το μήνυμα κρυστάλλινο, παθιασμένο και δακρυσμένο. Πάντα μετά τον χωρισμό επακολουθεί ο θρήνος. Και πάντα ο θρήνος, η κατάληξη νοσταλγίας ενός έρωτα τόσο δυνατού όσο και αξέχαστου. Συμβαίνει σε όλους. Στον έρωτα και τον χωρισμό όλοι, μα όλοι, κοινοί θνητοί και «επώνυμοι» γίνονται ένα. Ο έρωτας μάς ενώνει. Το τέλος μάς ενώνει. Το διαζύγιο μας ενώνει. Αυτή η ανθρώπινη μοίρα:

«Και να που έφτασε η βραδιά / Που δεν περίμενα / Που όσα είχα για παντοτινά / Γίνονται εφήμερα / Εγώ τον θάνατο θα πιω / Που απόψε μου έσταξε / Και θα του πω ευχαριστώ για όσα έκανε

Καρδιά μου γίνε τώρα πέτρα / Και στάσου αγέρωχη μπροστά / Τα βήματά του όλα μέτρα /
Ετσι όπως φεύγει μακριά / Δεν φεύγει απόψε άλλος ένας / Μα μια ολόκληρη ζωή /
Χαιρέτησέ τον όπως πρέπει / Με όλη σου την ψυχή/

Λοιπόν αγάπη μου αντίο όπου κι αν πας / Εγώ το σπίτι σου θα είμαι να γυρνάς

Κι εγώ θα πρέπει ξαφνικά / Στου πόνου τη στιγμή / Με τη σπασμένη μου γροθιά / Να κάνω δύναμη / Για μένα ο άνθρωπος αυτός / Είναι ό,τι πέτυχα / Είναι ο μεγάλος μου σταθμός/ Κι εγώ κατέβηκα».

Σκηνή 10
Επίλογος

Το Twitter τρελάθηκε. Ηταν αφορμή να ξεσπάσουμε. Κάποιος έγραψε: «Ας έρθουν εξωγήινοι να τελειώνουμε». Κάποιος άλλος: «Τα ύστερα του κόσμου, τι άλλο θα ακούσουμε». Κάποιος τρίτος: «Τι άλλο κακό θα μας βρει». Και κάποιος τέταρτος, μέσα στην πλάκα, «άντε να δούμε χωρισμό Ελένης με Ματέο και Καιτούλας με Σχοινά». Τέτοια.

Μα τα διαζύγια πέφτουν σαν το χαλάζι. Ναι, σου λέει, αλλά Δέσποινα και Ντέμης είναι κατηγορίας Celebrities. Ανοησίες.

Σχετικά λοιπόν μ’ αυτό το βελούδινο διαζύγιο της χρονιάς τρία «δεν» θα αναφέρω. Το πρώτο, δεν ήταν σχέση εμπορική. Καθόλου μάλιστα. Ηταν σχέση αυθεντική. Το δεύτερο, δεν ήταν σχέση μιας πρόχειρης, επιπόλαιας επιλογής. Και το τρίτο, δεν ήταν μια σχέση δύο επώνυμων της σόουμπιζ. Ηταν μια σχέση όπως συμβαίνει σε όλους και θα συμβαίνει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας. Αλλά, όπως μου είχε πει η Βάνα Μπάρμπα, «ο έρωτας δεν φοράει νυφικό». Τουτέστιν, ο γάμος στο τέλος σκοτώνει τον έρωτα. The End.



Ειδήσεις σήμερα

Μύκονος: Άλλοι για... Σεν Τροπέ, Κάπρι και Ίμπιζα τράβηξαν, άλλοι έμειναν πίσω - «Βουτιά» στα έσοδα από τη διασκέδαση

Νέα «όπλα» στη μάχη κατά της μετάλλαξης Δέλτα: Εμβολιασμοί κατ' οίκον και αυθημερόν - «Καμπανάκι» για τα νησιά

Φολέγανδρος: Στον ανακριτή σήμερα ο 30χρονος – Ενδείξεις πως ξυλοκόπησε τη Γαρυφαλλιά πριν την ρίξει από τα βράχια