Όλγα Βενέτη: «Η σκηνή είναι ο φυσικός μου χώρος»

Όσοι έχουμε ακούσει την Όλγα Βενέτη, έχουμε νιώσει τη μαγεία της φωνής της και το άγγιγμα ψυχής που έχει όταν ανεβαίνει στη σκηνή- με αυτή τη δύναμη παρουσίας και τη φωνή διαμάντι. Όσο για τα τραγούδια που πάντοτε ερμηνεύει, όχι μόνο έχουν γράψει ιστορία αλλά κατέχουν ένα σημαντικό μέρος στην καρδιά μας. Η Βενέτη έχει κάνει σπουδές στο κλασικό ωδείο, έχει περάσει από τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής αλλά αγαπάει εξίσου και το λαικό στίχο αφού έχει ερμηνεύσει αξέχαστα ελληνικά τραγούδια: πρόσφατα μάλιστα την είδαμε να συνεργάζεται με τον γνωστό συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο.

Το ευτυχές νέο, όμως, είναι ότι η γνωστή ερμηνεύτρια ετοιμάζεται να ανεβεί στη σκηνή του Half Note-από την οποία έχουν περάσει οι πιο διάσημοι τζαζ μουσικοί του πλανήτη-για μια μοναδική εμφάνιση την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου για να τραγουδήσει κομμάτια που έχουν αποθεώσει διάσημες ερμηνεύτριες, μελωδίες αξέχαστες και ονειρεμένες, ήχους γυναικών που έχουν γράψει ιστορία.

-Όλγα Βενέτη, έχεις πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις σου ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς μουσική. Πιστεύεις, αλήθεια, ότι η μουσική είναι η μοίρα σου;
Δεν υπάρχει καλύτερη έκφραση της ψυχής μου από αυτή που είπες τώρα. Θα μπορούσα να πω ότι η μουσική είναι το κάρμα μου- μόνο που το κάρμα έχει και αρνητική υποδήλωση ενώ για μένα η μουσική είναι μόνο κάτι θετικό. Βέβαια όταν υπηρετείς τη μουσική απόλυτα δεν μπορείς παρά να δεχτείς ότι φέρνει, μαζί της: γιατί η μουσική δεν φέρνει μόνο χαρές αλλά και αντιξοότητες αφού πρέπει να διαβείς δύσκολα μονοπάτια. Μπορεί, όμως, το ταξίδι να έχει εμπόδια αλλά ο σκοπός είναι ένας και μοναδικός και σε κάνει να αντέχεις τα πάντα με στωικότητα, ακριβώς γιατί ξέρεις ότι η μουσική είναι η μοίρα σου. Για μένα το κάρμα μου είναι μέσα από τη μουσική αφού έχω γεννηθεί για να εκφράζω οποιοδήποτε συναίσθημα μέσα από αυτή. Δεν μπορώ αλλιώς. Αγαπώ πραγματικά το τραγούδι, το τραγούδισμα και οτιδήποτε το αφορά και το περιβάλλει. Δεν είναι γραφικό αυτό που λέω αλλά η αλήθεια μου αφού η μουσική είναι η ζωή μου. Όπως ξέρεις, άλλωστε, το είχα βάλει και τίτλο σε προηγούμενη συναυλία μου

“Τραγουδώντας ζω”

Το ήξερες από μικρή ότι είχες ταλέντο;
Παλιότερα θα έλεγα ότι είναι υπερβολική η λέξη ταλέντο. Τι σημαίνει ταλέντο; Αν, όμως, έπρεπε να μιλήσω κάπως για ταλέντο θα έλεγα ότι ξέρω να κάνω αυτόν που θα με τιμήσει με την παρουσία του και θα έρθει, παρά τις δυσκολίες, να με ακούσει, να συγκινηθεί. Και αυτό το βλέπω με τις αντιδράσεις του, με τον τρόπο που ανταποκρίνεται, με την αλήθεια του. Ακριβώς επειδή δεν είμαι παιδί του συστήματος αλλά εχω επιλέξει να αφοσιωθώ στο τραγούδι υπό αντίξοες συνθήκες μπορώ και επικοινωνώ και αφουγκράζομαι τι ζητάει αυτός που θα έρθει να με ακούσει. Δεν μπορώ αλλιώς.

Δεν θα ξεχάσω, Τίνα μου, την ημέρα εκείνη-πέμπτη δημοτικού πρέπει να ήμουν-που ψηνόμουν κυριολεκτικά στον πυρετό και επέμενα να πάω στην Εθνική γιορτή του σχολείου επειδή ήξερα ότι θα τραγουδούσα και θα χόρευα. Δεν ξέρω πόσα ντεπόν πρέπει να πήγα και πως κατάφερα να πείσω τη μητέρα μου, η οποία λυπήθηκε το κλάμα μου, για να πάω. Έχω, μάλιστα και σχετικό βίντεο που είμαι με δυο μικρά κόκκινα χειλάκια και κατακόκκινα μάγουλα από τον πυρετό που τραγουδούσα πρώτη πρώτη το τσάμικο: “Ο Ρόβας εξεκίνησε”. Από εννιά χρονών ζούσα για τη σκηνή όχι γιατί την αλώνιζα αλλά γιατί αυτός ήταν ο φυσικός μου χώρος. Ακόμα και τώρα, αν δεν νιώσω πραγματικά ότι ανατριχιάζω για το τραγούδι που έχω επιλέξει, δεν το βάζω στο πρόγραμμα.

-Οπότε τραγουδάς μόνο αυτά που σε κινητοποιούν;
Ναι, είμαι ερμηνεύτρια. Να σου πω κάτι; Βάζουμε κατά καιρούς ταμπέλες χωρίς νόημα-δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε γεμίσει από Πρόεδρους, καλλιτέχνες κλπ αλλά εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να είμαστε όλοι καλλιτέχνες. Δεν φλέγονται όλοι εξίσου για το Κάλλος. Προσωπικά μιλώντας αυτό που κάνω είναι ερμηνεύω ότι μπορεί να κινητοποιήσει την ψυχή και την καρδιά μου ώστε να το περάσω και σε σένα που το ακούς. Δεν ξέρω να τραγουδάω αλλιώς. Όσο έχω ανοιχτά τα μάτια μου και μπορώ θα υπηρετώ αυτό που κάνω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου.
-Ανατρέχοντας πάντως στη μουσική πορεία βλέπω ότι έχεις μια ιδιαίτερη αγάπη στο ποιοτικό τραγούδι και τη μελωδία. Δεν τραγουδας “χιτάκια”. Ακόμα και το βίντεο κλιπ σου “Living Tree” έχει κάτι πολύ εσωτερικό.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα επιστρέφω στη μελωδία γιατί είναι η αρχή και το τέλος. Πώς λέμε σε αγαπώ; Γιατί πηγαίνει από την αρχή έως το τέλος, από το άλφα έως το ω, σε ένα τρισύλλαβο ρήμα. Δεν ξέρω να σου πω ποια ακριβώς είναι τα εύπεπτα χιτάκια αλλά ξέρω ότι ο,τι φιλτράρεται μέσα από την καρδιά μου και τελικά αποκαθαίρεται όταν το ερμηνεύω. Όσο για το living tree μου το πρότεινε ένας φίλος επειδή είναι ένα τραγούδι που αγαπάω ιδιαίτερα, ειδικά μέσα από τη θρυλική ερμηνεία της Σίρλει Μπάσει. Θυμάμαι ακόμα να με συνεπαίρνει όταν το άκουσα για πρώτη φορά. Γιατί τι είναι ένα δέντρο που ζει; τα πάντα: φύση, οξυγόνο, αλήθεια.

Το δέντρο δεν είναι μόνο το φυτό που το ποτίζουμε αλλά η ψυχή που διψάει για ζωή, τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Γιατί όλοι είμαστε δέντρα που διψάμε για ζωή και υπηρετούμε με τον ίδιο τρόπο το θείο δώρο της ζωής καθώς ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα περάσουμε σε άλλη διάσταση και κάποιοι άλλοι θα πάρουν τη θέση μας στο σύμπαν. Αλλά όσο υπάρχουμε, πρέπει να ζούμε και όχι μόνο να επιβιώνουμε. Να μην αφήνουμε τις κακίες να μας δηλητηριάζουν. Δεν είμαι αιθεροβάμων αλλά ξέρω ότι όταν νιώθω συμπιεσμένη-σαν εκείνα τα αρχεία στον υπολογιστή που πρέπει να τα αποσυμπιέσεις για να ανοίξουν-επιμένω να διεκδικώ- και γιατί όχι;- να απαιτώ το καλύτερο και αυτό που αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Αυτό είναι για μένα το “Living Tree”: ένα τραγούδι που έκανα πολύ αγάπη μαζί με τον φίλο Γιώργο Χαρίση και για μένα είναι ψυχή, οξυγόνο και ανάσα.

-Ξέρεις ότι στις ανατολικές θρησκείες θεωρούν ότι αντλεί κανείς δύναμη όταν αγγίζει τα δέντρα

Γίνεται αυθόρμητα ίσως γιατί όσο μπορώ προσπαθώ να μεταγγίσω αυτό το χάρισμα που μου δόθηκε όταν τραγουδώ. Να το κάνω να μετατραπεί σε συν-ουσία, όπως είχε γράψει και εσυ σε παλιότερη συνέντευξη. Γιατί το κοινό δεν το ξεγελάς, ξέρει. Δεδομένου λοιπόν ότι δεν είμαι σε κυκλώματα, δεν παίζω με παρέες και συγκυρίες αυτό που έχω είναι η δύναμη του κόσμου, ο οποίος παρά τις αντιξοότητες-καύσωνες, πλημύρες και τώρα πανδημία-σπεύδει να με τιμήσει με την παρουσία του. Και αυτό με ενδιαφέρει να επικοινωνήσω όσο πιο δυνατά μπορώ, παρά τις συγκυρίες και κόντρα στις συνθήκες.

-Με εντυπωσιάζει ότι επιλέγεις να ερμηνεύεις δύσκολα κομμάτια, με τα οποία δεν τα κατάφεραν, πολλές φορές, να αναμετρηθούν κορυφαίες ερμηνεύτριες-και δεν είναι μόνο ένα. Δεν φοβήθηκες να πας από την αρχή στα βαθιά;

Όχι δεν φοβήθηκα. Εντάξει υπάρχουν τραγούδια άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο απαιτητικά. Διαλέγω, ωστόσο, πάντα αυτό που θα με κάνει να απογειωθώ. Ξέρεις το να αναμετρηθείς με τις δυνατότητες σου, σημαίνει ταυτόχρονα ότι έρχεσαι αντιμέτωπος με τον κόσμο του τραγουδιού, γιατί το τραγούδι είναι ένα ολόκληρο σύμπαν, έχει συνθέτες, στιχουργούς, δημιουργούς. Εν ολίγοις έχει μια ολόκληρη οικογένεια, δεν παίζει από μόνο του. Γιατί μην ξεχνάμε ότι το τραγούδι δεν ανήκει μόνο στον ερμηνευτή αλλά στον συνθέτη και στον στιχουργό, τον οποίο πολλές φορές ξεχνάμε. Γι αυτό και εσκεμμένα επέλεξα στο πρόγραμμα μου στο “Half Note” τραγούδια με τα οποία συνδέθηκαν σπουδαίες γυναίκες ερμηνεύτριες και ονόμασα το πρόγραμμα “A woman's heart”.

-Και σε καιρούς δύσκολους για τις γυναίκες έτσι; Ακούμε τι γίνεται γύρω μας
Συμβαίνουν πολλά τρομακτικά και δυσάρεστα και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά που ακούγονται και φτάνουν στις ειδήσεις. Είναι αδιανόητο τι συμβαίνει στα κλειστά σπίτια, με την καθημερινή βία. Οι γυναίκες πρέπει να ανταποκριθούν σε πολλά στερεότυπα και με τρομερή πίεση από κάθε πλευρά. Πιστεύω όμως ότι οι γυναίκες θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε δύναμη. Είναι, άλλωστε, για εμάς μονόδρομος. Και προσωπικά μιλώντας όσο έχω φωνή, θα τραγουδάω, στο βαθμό που μπορώ και μου δίνεται βήμα εύκολα.

-Γιατί το λες αυτό;
Δεν ξέρω πραγματικά τι μπορεί να κάνουμε εμείς οι ερμηνευτές ώστε να μπορέσουμε να ακουστούμε αφού τα πάντα φαίνονται να είναι κατειλημμένα από συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσεις σε πόρτα και να μη τη βρεις κλειστή γιατί δεν είναι ποτέ μια. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να παρομοιάσω την όλη κατάσταση και όχι μόνο με τις δισκογραφικές, οι οποίες ξέρω ότι ματώνουν και γι αυτό πάνε στις σίγουρες και εύκολες λύσεις.

Θα σου πω μια ιστορία για έναν τραγουδοποιό, από τον οποίο ζήτησα πολύ ευγενικά να περάσει κάπου ένα τραγούδι του που είχα επιλέξει αλλά εκείνος εκνευρίστηκε και μου έβγαλε πολύ δηλητήριο όταν τον ρώτησα πως τα έχει καταφέρει και εμφανίζεται στην τηλεόραση. Η απάντηση του ήταν ότι έχει ταλέντο γι αυτό. Είναι τρομερή η κακία των ανθρώπων και ο ανταγωνισμός του επαγγέλματος. Δεν θα σχολιάσω τίποτα άλλο απλώς θα πω ότι χαίρομαι πραγματικά που είμαι εδω μαζί σου και εκείνος εκεί που είναι. Ο καθείς και οι επιλογές του.

-Ο γιος σου, που ξέρω ότι του έχεις αδυναμία, τι σου λέει; Είναι περήφανος για τη μητέρα του;
Μου λέει να μην ξαναβάλω το “Living tree”! (γελάει). Επειδή, όμως, αγαπάω αυτή τη δουλειά δεν μπορώ αλλιώς, θέλω να το ακούω να δω αν μπορώ να βελτιώσω κάτι, για να μου δώσει δύναμη. Αλλά αυτός ως έφηβος είναι λογικό να θέλει κάτι σπιντάτο και χαρούμενο, αυτά που ακούνε τα αγόρια της ηλικίας του. Παρότι δεν ξέρω αν τραγουδάω για μια συγκεκριμένη ηλικία, αυτό που θέλω είναι να προσπαθώ για το καλύτερο όσο μου το επιτρέπει η φωνή μου. Γιατί ξέρεις ότι η φωνή είναι “ενσωματωμένο” όργανο, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την ψυχή. Πως να βγει η φωνή αν δεν μπορείς και στεναχωριέσαι; Σε έναν ευαίσθητο άνθρωπο όλα αυτά φαίνονται.

-Μετανιώνεις που δεν συμβιβάστηκες;
Δεν ξέρω αν έτυχε πραγματικά να κάνω συμβιβασμούς, μια φορά που μου συνέβη, νομίζω ότι κατάλαβα πως δεν μπορώ να συμβιβαστώ παραπάνω. Μπορεί να μου έκλεισαν πολλές πόρτες επειδή δεν συμβιβάστηκα αλλά δεν μπορώ να πάω κόντρα σε αυτό που είμαι. Το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να έχω ένα βήμα ώστε να γνωρίσει αυτός που θέλει να πιστεύει ότι κάπου υπάρχει μια Όλγα που δεν την έχει ανακαλύψει. Γιατί πάντα υπάρχει ο άνθρωπος που δεν έχουμε ακούσει και που μπορεί να μιλήσει στην ψυχή μας, να μας οδηγήσει σε πράγματα αποκαλυπτικά που αντέχουν στον χρόνο. Και εμένα ο οδοδείκτης είναι το τραγούδι. Με το τραγούδι επικοινωνώ, μιλάω και εκφράζομαι. Ή μάλλον καλύτερα αναπνέω.