Οι πολυάριθμες διακρίσεις καταδεικνύουν την προσήλωσή της εταιρείας στη βιώσιμη ανάπτυξη, την καινοτομία και την παροχή αξίας στους καταναλωτές, τους εργαζομένους και την κοινωνία.
Έλληνες σελέμπριτις θυμήθηκαν τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων
Έλληνες σελέμπριτις θυμήθηκαν τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων
Η Καγιά, η Ηλιάκη, η Κορινθίου, ο Βασάλος και ο Πούμπουρας μιλούν για τις αναμνήσεις τους
Έλληνες σελέμπριτις θυμήθηκαν τα παιδικά τους χρόνια και μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους από τα Χριστούγεννα με το περιοδικό ΟΚ!. Η Βίκυ Καγιά, η Μαρία Ηλιάκη, η Μαρία Κορινθίου, ο Κωνσταντίνος Βασάλος και ο Σάββας Πούμπουρας θυμήθηκαν πως περνούσαν ως παιδιά τις γιορτινές ημέρες με τις οικογένειές τους αλλά και τα δώρα που τους έφερνε ο Άγιος Βασίλης.
Βίκυ Καγιά
Όταν ήμουν μικρή κοιμόμουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περιμένοντας τον Αϊ – Βασίλη να έρθει και το επόμενο πρωί οι γονείς μου με έπαιρναν αγκαλιά και με έβαζαν στο κρεβάτι. Κάθε χρόνο του ζητούσα τα πάντα της Barbie, το σπίτι, το τροχόσπιτο, τον άντρα, το αυτοκίνητο. Μου έφερνε ένα δώρο τη φορά για να μη με κακομάθει. Ήταν όμορφα χρόνια.
Μαρία Ηλιάκη
Κάθε Χριστούγεννα τα περνούσαμε στο σπίτι μας στην Αθήνα. Οι γονείς μου, ο αδελφός μου ο Σπύρος, που ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος, κι εγώ. Το πρόγραμμα ήταν πολύ συγκεκριμένο, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς γιορτάζαμε στο σπίτι οι τέσσερίς μας και την επόμενη ημέρα πηγαίναμε στο σπίτι της γιαγιάς, όπου ήταν εκεί οι συγγενείς και τρώγαμε όλοι μαζί γύρω τριάντα – σαράντα άτομα. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά πως, επειδή το σαλόνι του σπιτιού μας ήταν μικρό, στολίζαμε ένα μικρό δεντράκι στο οποίο δε χωρούσαν τα δώρα. Έτσι, ο Άγιος Βασίλης μου τα άφηνε κάτω από το κρεβάτι. Από ένα σημείο και μετά, ο αδερφός μου επειδή είχε μεγαλώσει, σταμάτησε να ζητάει δώρα και έτσι ο Άγιος Βασίλης έφερνε δυο σε μένα.
Μαρία Κορινθίου
Θυμάμαι από μικρή να περνάω τα Χριστούγεννα οικογενειακά, όμορφα και πολύ ζεστά. Έχω πολλές αναμνήσεις με χρώματα και αρώματα. Κάθε χρόνο κάναμε ρεβεγιόν στο σπίτι και θυμάμαι τον παππού μου στο εορταστικό τραπέζι να φέρνει πάντα σοκολάτες αμυγδάλου. Ακόμη, δε θα ξεχάσω μια χρονιά που μας πήγε στο Μινιόν και μου πήρε ένα αρκουδάκι που ακόμα το έχω. Τηρούσαμε έντονα τα χριστουγεννιάτικα έθιμα. Κάθε χρόνο πήγαινα για κάλαντα με την καλύτερή μου φίλη τη Βάλια, που τώρα είναι και νονά της κόρης μου, και σκεφτόμουν από την προηγούμενη μέρα τι θα βάλω. Όλα αυτά ακόμα τα κουβαλάω, τα αγαπάω, τα ζω και τα έχω μεταφέρει και στην κόρη μου Ισμήνη.
Σάββας Πούμπουρας
Τα Χριστούγεννα για εμένα ήταν πάντα μια συγκεκριμένη βόλτα με τους φίλους μου. Γεννήθηκα στο Παγκράτι και κάθε χρόνο με την παρέα μου βγαίναμε βόλτα με τα πόδια στο Χίλτον, κόβαμε αριστερά στο Πολεμικό Μουσείο και στο Βυζαντινό Μουσείο και βλέπαμε τα στολισμένα δεντράκια. Περπατούσαμε προς Πανεπιστημίου, Σύνταγμα, μέχρι να βγούμε στο παλιό Μινιόν για μια φωτογραφία με τον Άγιο Βασίλη. Επίσης, θυμάμαι ότι πολύ μικρό δεντράκι που είχαμε πάνω σε ένα έπιπλο το περίμενα κάθε χρόνο πως και πως. Ήταν έτοιμο με τα φωτάκια και το είχα εκεί που κοιμόμουν – κάθε μέρα ασχολούμουν με αυτό.
Κωνσταντίνος Βασάλος
Κάθε πρωί της 25ης Δεκεμβρίου σηκωνόμουν για να δω τι δώρο μου έχει φέρει ο Άγιος Βασίλης. Κάποιες φορές μου άρεσε το δώρο μου, κάποιες άλλες όμως όχι. Για τον λόγο αυτό έλεγα τα κάλαντα, για να μαζέψω χρήματα και να πάρω το δώρο που ήθελα, σε περίπτωση που δεν είχα αυτό που περίμενα. Επίσης, θυμάμαι τα τραπέζια που κάναμε στο σπίτι με συγγενείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ήμασταν πάρα πολλοί, μαζευόμασταν 30-40 άτομα. Για εμένα, η περίοδος των γιορτών, σε όποια ηλικία και αν ήμουν, ήταν μια ευκαιρία να κάνω όνειρα για την επόμενη χρονιά.
Βίκυ Καγιά
Όταν ήμουν μικρή κοιμόμουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περιμένοντας τον Αϊ – Βασίλη να έρθει και το επόμενο πρωί οι γονείς μου με έπαιρναν αγκαλιά και με έβαζαν στο κρεβάτι. Κάθε χρόνο του ζητούσα τα πάντα της Barbie, το σπίτι, το τροχόσπιτο, τον άντρα, το αυτοκίνητο. Μου έφερνε ένα δώρο τη φορά για να μη με κακομάθει. Ήταν όμορφα χρόνια.
Μαρία Ηλιάκη
Κάθε Χριστούγεννα τα περνούσαμε στο σπίτι μας στην Αθήνα. Οι γονείς μου, ο αδελφός μου ο Σπύρος, που ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερος, κι εγώ. Το πρόγραμμα ήταν πολύ συγκεκριμένο, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς γιορτάζαμε στο σπίτι οι τέσσερίς μας και την επόμενη ημέρα πηγαίναμε στο σπίτι της γιαγιάς, όπου ήταν εκεί οι συγγενείς και τρώγαμε όλοι μαζί γύρω τριάντα – σαράντα άτομα. Θυμάμαι επίσης χαρακτηριστικά πως, επειδή το σαλόνι του σπιτιού μας ήταν μικρό, στολίζαμε ένα μικρό δεντράκι στο οποίο δε χωρούσαν τα δώρα. Έτσι, ο Άγιος Βασίλης μου τα άφηνε κάτω από το κρεβάτι. Από ένα σημείο και μετά, ο αδερφός μου επειδή είχε μεγαλώσει, σταμάτησε να ζητάει δώρα και έτσι ο Άγιος Βασίλης έφερνε δυο σε μένα.
Μαρία Κορινθίου
Θυμάμαι από μικρή να περνάω τα Χριστούγεννα οικογενειακά, όμορφα και πολύ ζεστά. Έχω πολλές αναμνήσεις με χρώματα και αρώματα. Κάθε χρόνο κάναμε ρεβεγιόν στο σπίτι και θυμάμαι τον παππού μου στο εορταστικό τραπέζι να φέρνει πάντα σοκολάτες αμυγδάλου. Ακόμη, δε θα ξεχάσω μια χρονιά που μας πήγε στο Μινιόν και μου πήρε ένα αρκουδάκι που ακόμα το έχω. Τηρούσαμε έντονα τα χριστουγεννιάτικα έθιμα. Κάθε χρόνο πήγαινα για κάλαντα με την καλύτερή μου φίλη τη Βάλια, που τώρα είναι και νονά της κόρης μου, και σκεφτόμουν από την προηγούμενη μέρα τι θα βάλω. Όλα αυτά ακόμα τα κουβαλάω, τα αγαπάω, τα ζω και τα έχω μεταφέρει και στην κόρη μου Ισμήνη.
Σάββας Πούμπουρας
Τα Χριστούγεννα για εμένα ήταν πάντα μια συγκεκριμένη βόλτα με τους φίλους μου. Γεννήθηκα στο Παγκράτι και κάθε χρόνο με την παρέα μου βγαίναμε βόλτα με τα πόδια στο Χίλτον, κόβαμε αριστερά στο Πολεμικό Μουσείο και στο Βυζαντινό Μουσείο και βλέπαμε τα στολισμένα δεντράκια. Περπατούσαμε προς Πανεπιστημίου, Σύνταγμα, μέχρι να βγούμε στο παλιό Μινιόν για μια φωτογραφία με τον Άγιο Βασίλη. Επίσης, θυμάμαι ότι πολύ μικρό δεντράκι που είχαμε πάνω σε ένα έπιπλο το περίμενα κάθε χρόνο πως και πως. Ήταν έτοιμο με τα φωτάκια και το είχα εκεί που κοιμόμουν – κάθε μέρα ασχολούμουν με αυτό.
Κωνσταντίνος Βασάλος
Κάθε πρωί της 25ης Δεκεμβρίου σηκωνόμουν για να δω τι δώρο μου έχει φέρει ο Άγιος Βασίλης. Κάποιες φορές μου άρεσε το δώρο μου, κάποιες άλλες όμως όχι. Για τον λόγο αυτό έλεγα τα κάλαντα, για να μαζέψω χρήματα και να πάρω το δώρο που ήθελα, σε περίπτωση που δεν είχα αυτό που περίμενα. Επίσης, θυμάμαι τα τραπέζια που κάναμε στο σπίτι με συγγενείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ήμασταν πάρα πολλοί, μαζευόμασταν 30-40 άτομα. Για εμένα, η περίοδος των γιορτών, σε όποια ηλικία και αν ήμουν, ήταν μια ευκαιρία να κάνω όνειρα για την επόμενη χρονιά.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα