Εβελίνα Παπούλια: «Βρήκα το άλλο μου μισό σε έναν παιδικό μου φίλο»

Τη συναντάω στη σουίτα του ξενοδοχείου και τη θαυμάζω πόσο απτόητη παραμένει στη θέα του χάους που επικρατεί. Δεκάδες ζευγάρια παπούτσια, ρούχα, προβολείς, δεκάδες καλλυντικά, κι εκείνη μ’ ένα τζιν και πράσινο φούτερ να βάφεται, πριν μεταμορφωθεί για τη φωτογράφηση από κοριτσάκι σε glam-diva.

Πίσω στον χρόνο. Καλοκαίρι του ’97, Αύγουστος. Η Εβελίνα έπαιζε στο καλοκαιρινό θέατρο «Αθήναιον», στο έργο «Ο Βιολιστής στη Στέγη» και μετά είχαμε ραντεβού για συνέντευξη στο, εμβληματικό για την εποχή, εστιατόριο «Αλεξάνδρεια». Τότε έβγαινε με τον Γιώργο Λιάντο. Καθόμαστε λοιπόν για την πρώτη της συνέντευξη σε περιοδικό. Πολύ όμορφη από τότε, συγκρατημένη, με το στυλ που παρέπεμπε σε κορίτσι που μόλις είχε αποφοιτήσει από αμερικανικό κολέγιο και πολύ αισιόδοξη για το μέλλον. «Mου πρότειναν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα σίριαλ στο Mega. Είναι υπέροχο. Διάβαζα το σενάριο και γελούσα μόνη μου με τις ατάκες. Νιώθω ότι κάτι καλό θα γίνει. Οτι θα πάει καλά». Το σίριαλ ήταν το «Δύο Ξένοι» και δεν πήγε καλά. Πήγε παραπάνω από εξαιρετικά! Εγινε σειρά-θρύλος και σημείο αναφοράς στην ιδιωτική τηλεόραση. Και η Εβελίνα, ως Μαρίνα Κουντουράτου, χρίστηκε αμέσως πρωταγωνίστρια με χιλιάδες φαν.

Τι άλλο θυμάμαι από τότε; Την απορία μου όταν μου είπε ότι θα παίξει τη «χαζή ξανθιά παρουσιάστρια». Κάτι πολύ κόντρα σ’ αυτό που έβλεπα τότε. Τι θυμάται η ίδια από κείνο το κορίτσι; «Εκείνη την περίοδο είχα βάλει deadline στον εαυτό μου. Οτι αν δεν μου τύχει κάποιος ουσιαστικός ρόλος, όχι αναγκαστικά πρωταγωνιστικός, θα σκεφτόμουν και κάποιες άλλες επαγγελματικές εναλλακτικές. Είχα πει πως αν μέχρι τα 30 δεν έχω κάνει αυτό που ονειρεύομαι, σημαίνει ότι κάτι δεν κάνω εγώ σωστά και ίσως η ζωή έχει κάποιο άλλο σχέδιο για μένα. Μέχρι τα 30 θεωρώ πως φαίνεται η πορεία, όποιο επάγγελμα κι αν κάνεις. Αν δηλαδή σε πάει ή όχι. Οταν λοιπόν ήρθε το σενάριο των “Ξένων” είπα, “αυτό είναι”. Και μπορώ να σου πω πως ακόμη και σήμερα δεν μου έχει ξανατύχει να διαβάσω σενάριο που να έχω γελάσει τόσο. Και εκεί ένιωσα από ένστικτο ότι κάτι καλό θα γίνει. Αλλά αν δεν είχα εκείνη την πρόταση, θα έκανα άλλες, εντελώς διαφορετικές επιλογές. Μέσα στις εναλλακτικές μου ήταν να επιστρέψω στην Αμερική. Εκεί όπου είχα σπουδάσει χορό στη Σχολή της Μάρθα Γράχαμ και υποκριτική στον Λι Στράμπεργκ. Ομως ήμουν εντελώς σίγουρη για την απόφασή μου να παίξω στη σειρά. Πιστεύω ότι η ζωή έχει ένα timing για όλα». Η ιστορία είναι σε όλους γνωστή. Η Εβελίνα δεν έφυγε, τον χειμώνα έγινε διάσημη, βρισκόταν σε όλα τα εξώφυλλα. Τη θυμάμαι σ’ ένα πάρτυ, να προσπαθεί να αποδράσει από τον ασφυκτικό κλοιό των παπαράτσι διασχίζοντας τη Βουκουρεστίου. Η Εβελίνα ήταν το πιο hot νέο πρόσωπο της τηλεόρασης και όλοι ήθελαν μια δήλωσή της. Αυτό που σε όλους φαινόταν ευλογία, εκείνη προσπάθησε αμέσως μετά να αποποιηθεί: τον ρόλο της σταρ.

Η αυτο-αποδόμηση

Με τον καιρό, με την Εβελίνα γνωριστήκαμε καλύτερα. Οταν τελείωσαν οι «Δύο Ξένοι», το 1999, θυμάμαι θεατρικούς παραγωγούς και κανάλια να της προσφέρουν εκατομμύρια (σε δραχμές τότε) για να παίξει. Ομως εκείνη, όπως και η Μυρτώ Αλικάκη (που είχε κάνει την «Αναστασία»), οι δυο massive stars της εποχής τους, αποφάσισε να κάνει ολοκληρωτική αλλαγή. Σαν να υπήρχε η ενοχή της επιτυχίας. Εκοψε κοντά τα μαλλιά της και πρωταγωνίστησε στο σκοτεινό θρίλερ «Περιμένοντας το Σκοτάδι». Θυμάμαι τότε θεατές να πηγαίνουν και να θαυμάζουν το υποκριτικό της ταλέντο, αλλά και πολλούς να απογοητεύονται που δεν είδαν τη «Μαρίνα Κουντουράτου»: «Και εγώ αλλά και η Μυρτώ, που το συζητούσαμε τελευταία, δεν τη χαρήκαμε την επιτυχία. Δεν ήμασταν υποψιασμένες ότι θα μας συμβεί κάτι τόσο huge. Κι αυτό, σε μια ηλικία τόσο νεαρή και τόσο φρέσκια, ούτε 26 χρόνων, και με την ιδιωτική τηλεόραση επίσης νέα και ισχυρή, ήταν κάτι που περισσότερο βάραινε στη ζυγαριά μου. Ενιωθα ότι έπρεπε να αποδείξω πως είμαι ηθοποιός και όχι η “Μαρίνα Κουντουράτου”, γι’ αυτό αποφάσισα να πάω σε κόντρα ρόλους και να μην κάνω τηλεόραση για έναν χρόνο. Την επιτυχία των “Δύο Ξένων” τη χάρηκα πολύ αργότερα».

Της επισημαίνω ότι πιο μετά χαλάρωσε αρκετά, ώστε και κριτής στο «So You Think You Can Dance» έγινε, και το ροκ πανκ «Headwick» ανέβασε, όπου έπαιζε την trans. Σαν να ξεμπλόκαρε και να έβγαλε έναν ροκ εαυτό εντελώς αντίθετο με το πειθαρχημένο κορίτσι της Σχολής Μάρθα Γκράχαμ. «Πάντα ως ιδιοσυγκρασία ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα. Γιατί ως Κριός βαριόμουν πολύ εύκολα και γρήγορα και ήθελα διαρκώς να αναμετριέμαι με τις δυνάμεις μου. Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου σαν άλογο κούρσας. Οταν κάθομαι, ξεκουράζομαι και όταν βρω κάτι που να με ιντριγκάρει, βάζω το κεφάλι μπροστά και τρέχω. Οπότε, έβαζα στόχους για να έχω κίνητρο. Και νομίζω πως καλά έκανα τελικά, αν και όλοι μου έλεγαν τότε πως είναι λάθος που κάνω τόσο διαφορετικές επιλογές. Διαφορετικά, θα κατέληγα να γίνω το κακέκτυπο ενός ρόλου, χωρίς διάρκεια. Αν δεν προτρέξεις της φθοράς, θα σε καταστρέψει. Η ζωή είναι ροή. Παλιά έλεγα πως η ζωή σού δίνει τα σημάδια και τα ακολουθείς, τώρα λέω πως και οι άνθρωποι σού δείχνουν τα σημάδια».

Ο new age εαυτός της

Τα τελευταία χρόνια η Εβελίνα αναζητάει έναν πιο πνευματικό δρόμο. «Πάντα είχα αυτές τις αναζητήσεις και ανησυχίες. Απλά τον τελευταίο καιρό διαβάζω κάποια βιβλία που μου τα βάζουν όλα σε τάξη», μου λέει και τη ρωτάω τι εννοούσε όταν πρόσφατα δήλωσε ότι συνεχίζει να αγαπά τον Νίκο Σεργιανόπουλο επειδή έχει μια εντελώς διαφορετική θεωρία για τον θάνατο. «Δεν νιώθω ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Θεωρώ πως είμαστε ενέργεια. Το σώμα μας πεθαίνει, η ενέργεια, αυτό που λέμε ψυχή, δεν μπορεί να πεθάνει. Τίποτα δεν πεθαίνει, απλά μετουσιώνεται σε κάτι άλλο. Πιστεύω πως κάτι παραπάνω υπάρχει από εμάς. Νιώθω πως είμαστε ενέργειες. Πολλές φορές δεν έχει σημασία σε μια συζήτηση τι λένε τα λόγια μας, αλλά τι λένε οι ενέργειές μας. Μπορεί να τσακωθούμε μ’ έναν φίλο μας και μετά να τα ξαναβρούμε, γιατί η ενέργεια είναι αγάπη και όχι αυτά που ξεστομίσαμε. Γι’ αυτό ο Νίκος υπάρχει ακόμη για μένα. Οπως και ο πατέρας μου, που έφυγε πρόσφατα. Τον αισθάνομαι γύρω μου και τον αγαπώ. Υπάρχει μέσα μου, εφόσον τον σκέφτομαι, και θα υπάρχει».

Αναφέρομαι στις φήμες για το remake των «Δύο Ξένων» πριν από κάποια χρόνια, με το οποίο φερόταν να διαφώνησε η Εβελίνα λόγω του ότι θα έλειπε ο Νίκος. «Οντως είχαν γίνει συζητήσεις. Απλά θυμάμαι ότι μας είχαν ζητήσει να κάνουμε μια φωτογράφηση όλο το καστ και είπα “εμένα ο Νίκος ήταν το ταίρι μου”. Και το θεώρησα περίεργο να το κάνω, γιατί όταν επιχειρείς ένα reunion δεν μπορεί να λείπει ο Πρίγκιπας. Γιατί αυτό ήταν ο Νίκος, Πρίγκιπας. Και όταν έφυγε τόσο βίαια, ήταν μία από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Ηταν σαν να ζούσα έναν εφιάλτη και αγωνιούσα πότε θα ξυπνήσω». Εκείνο το καλοκαίρι η Εβελίνα ακύρωσε πολλές συνεντεύξεις και εξώφυλλα και απέφυγε πολλούς ρεπόρτερ που την περίμεναν έξω από το σπίτι. Δεν μίλησε για τον Νίκο παρά πολλά χρόνια αργότερα. «Ενιωθα πως αν μιλούσα τότε, θα τον πρόδιδα. Δεν θα ήμουν εγώ καλά με την ψυχή μου. Και για να μην παρεξηγηθώ, μιλάω μόνο για τον εαυτό μου. Για το πώς το ένιωθα εγώ».

Δύο γάμοι & μία συγκατοίκηση

«Σ’ αυτή τη ζωή δοκιμάζω και ό,τι μου βγει. Εγώ έκανα δύο γάμους και τις δύο φορές δεν μου βγήκε το πείραμα. Αλλά νομίζω ότι δεν είχα δει ποτέ σοβαρά τον γάμο. Δεν τον είχα αντιμετωπίσει ως αποκατάσταση ή ότι έχω ανάγκη από κάποιο στήριγμα.

Ημουν και μοναχοπαίδι, οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν για κάτι, μάλλον εγώ πίεζα τον εαυτό μου. Παραξενεύτηκαν πολύ όταν πήρα την απόφαση να παντρευτώ, γιατί ποτέ δεν επιθυμούσα να στηρίζομαι σε κάποιον πέρα από τον εαυτό μου. Ηθελα επίσης να έχω το δικό μου πορτοφόλι, γιατί αυτό μου πρόσφερε μια ελευθερία, μια ανεξαρτησία. Μου έδινε τη δυνατότητα αν ασφυκτιούσα μέσα σε μια κατάσταση, να μπορώ να φύγω χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν θα ήθελα ούτε για μια στιγμή να μου περάσει από το μυαλό πως έχω άλλα κίνητρα εκτός από το ότι αγαπώ και είμαι ερωτευμένη με τον άνθρωπο που έχω σχέση. Δεν θα ένιωθα εντάξει με τον εαυτό μου. Και στους δύο γάμους πάντως (σ.σ. με τον ηθοποιό Γιώργο Λιάντο και τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Γκράβα) ήταν πολύ πετυχημένα τα πάρτυ. Κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου».

Και οι χωρισμοί; «Εγώ αν χωρίσω, χώρισα, δεν έχω επιστροφή. Επίσης και οι δύο χωρισμοί ήταν κατά κάποιο τρόπο “κοινή συναινέσει”. Απλά, επειδή έλεγα εγώ πρώτη το “χωρίζουμε” υπήρχε μια απορία από τον άλλον, που όμως πολύ σύντομα συμφωνούσε με την άποψή μου. Είχαν κάνει τον κύκλο τους και οι δύο σχέσεις που κατέληξαν σε γάμο. Δεν τραβάω τα πράγματα από τα μαλλιά μέχρι να σιχαθούμε ο ένας τον άλλον. Το βρίσκω πιο υγιές να χωρίζω για να μην υπάρχουν στο τέλος και πικρίες. Η Αφροδίτη (σ.σ. η κόρη που απέκτησε με τον Γιώργο) προσαρμόστηκε γρήγορα μετά τον χωρισμό, γιατί ήταν πολύ μικρή. Γνωρίζω ότι πολλοί γάμοι συντηρούνται όταν υπάρχει ένα παιδί, αλλά εγώ δεν ήθελα να μεγαλώσω το παιδί μου μέσα σε ένα πλαίσιο όπου θα καταλάβαινε ότι οι γονείς της βαριούνται ή δυσφορούν σ’ αυτή τη συνύπαρξη. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα.

Ευτυχώς που χωρίσαμε όταν έπρεπε με τον Γιώργο, γι’ αυτό είμαστε και πολύ καλοί φίλοι. Ο γάμος δεν μου πήγε. Εμένα μου πηγαίνει περισσότερο η φιλία. Γιατί στο μυαλό μου είναι συνώνυμο με την ελευθερία. Εκεί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να δέχεσαι τον άλλον όπως είναι χωρίς να ασκείς καμία κριτική. Στους φίλους μου λέω και μου λένε τα πάντα χωρίς καμιά παρεξήγηση κι αυτό με ξεκουράζει πάρα πολύ. Σε άλλες σχέσεις χρειάζεται να κρατήσεις τους τύπους, να δείξεις πολλές φορές κάτι διαφορετικό, σε αντίθεση με τη φιλία που είναι όλα σωστά και όλα αποδεκτά». Οσο για την τωρινή της σχέση, τον Σταύρο, που είναι παιδικός της φίλος, η Εβελίνα μού λέει: «Νιώθω ότι βρήκα το άλλο μου μισό. Με ολοκληρώνει, νιώθω πολύ ελεύθερη και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ταίριαζα τόσο πολύ με έναν άνθρωπο. Με ξεκουράζει η σκέψη πως μετά από τόσα χρόνια είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του».

Mε τόσες ανατροπές στη ζωή της, τη ρωτάω αν είναι άνθρωπος με πειθαρχία. «Η πειθαρχία έχει καλά, έχει και άσχημα. Κάποτε είχα συνέχεια το άγχος ότι πρέπει να είμαι διαρκώς οργανωμένη και προετοιμασμένη ανάλογα σε περίπτωση που συμβεί κάτι απρόοπτο. Τώρα δεν το έχω πια. Είμαι πιο ευέλικτη. Και έχω αφαιρέσει πολλά από τη ζωή μου. Εχω αφαιρέσει την αγωνία του χρήματος. Οχι επειδή το έχω και δεν χρειάζεται να δουλέψω, αλλά συνειδητοποιώ ότι μπορώ να ζήσω πολύ καλά και με πολύ λιγότερα. Και όταν αφαιρείς αυτή την αγωνία, αφαιρείς την αγωνία του στίβου. Την αγωνία ότι πρέπει να έχεις δύο δουλειές για να αντεπεξέλθεις. Την εποχή της αγωνίας μου με θυμάμαι να κάνω και τρίτη δουλειά. Είχα το πρωί γύρισμα, το βράδυ θέατρο, έπαιζα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο “Ωραία μου Κυρία” και μεταμεσονύχτια πήγαινα για live».


Ειδήσεις σήμερα:

Λήγει αύριο η παράταση για τα πιστοποιητικά εμβολιασμού - Ανεμβολίαστοι όσοι ενήλικες δεν έχουν κάνει αναμνηστική δόση

Θρίλερ στα Καλάβρυτα: Αγνοούνται τρεις ορειβάτες στον Χελμό

Η ιστορία της Έλενας και η φρίκη του σεξ τράφικινγκ: Πήγαινε με 20 άντρες τη μέρα, τη βρήκαν μισοπεθαμένη