Ντέμης: Συνηθίζω σιγά-σιγά τη νέα μου ζωή- Τι λέει για το δείπνο με την Κατερίνα Παναγοπούλου

Για κάθε πιστό της ΑΕΚάρας μας (τώρα δεν είναι) το όνομα Ντέμης Νικολαΐδης, ο Ντεμίνιο για όλους εμάς, ισοδύναμο με ημίθεο. Είναι και ο «Πρίγκιπας», είναι και ο «Tom Black», είναι και ο Τσιάρτας, και ο Σαβέφσκι, φυσικά για ολίγο και ο Ριβάλντο, αλλά ο Ντεμίνιο ξεχωριστός. Για πολλούς λόγους.

Ένας εξ αυτών, η καταγωγή του από πρόσφυγες στα «κάτεργα» του Γκίσεν της Γερμανίας. Ενας άλλος, η λατρεία του, η μοναδική αφοσίωση και κυτταρική ταύτισή του με την ΑΕΚ. Το κορμί του χαραγμένο με τον δικέφαλο της ομάδας μας.

Ο Ντεμίνιο, λοιπόν, που φορούσε φανέλα με το νούμερο 11, αποδείχτηκε φονιάς για τις αντίπαλες εστίες. Χαμηλού ύψους, με χαμηλό κέντρο βάρους και αιλουροειδείς κινήσεις που ολοκληρώνονταν θεαματικά όταν χτυπούσε την μπάλα με το κεφάλι. Το λεγόμενο «ψαράκι». Ο μεγάλος κανονιέρης της Νέας Φιλαδέλφειας.

Έτσι, για την ιστορία, λοιπόν, αυτός ο «φονιάς» έκανε τα πάντα με μοναδικό, αποκλειστικό σκοπό να μετακινηθεί από την πρώτη του ομάδα, τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, και μετά διά μέσου του Απόλλωνα να ενσωματωθεί στα ανελέητα στούκας της Νέας Φιλαδέλφειας. Μετά κόπου, βασάνων και πολλών διαπραγματεύσεων. Αποτέλεσμα; Μέσα σε διάστημα κάτι περισσότερο από έξι χρόνια να στείλει στα δίχτυα των αντιπάλων 125 γκολάρες. Κάπου μεταξύ 1996-2003.

Κοντά σε όλα αυτά το ήθος του. Με στόχο την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για παράδειγμα, μέσα στο γήπεδο τη στιγμή που τα αλαλάζοντα πλήθη πανηγύριζαν για την γκολάρα του, στον τελικό Κυπέλλου εναντίον Ιωνικού, εκείνος λέει «όχι». Μα τι συμβαίνει;

Λέει ο ίδιος: «Το γκολ το έβαλα με το χέρι, δεν μετράει». Κόκαλο ο διαιτητής που δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Αποτέλεσμα; Η FIFA τον βραβεύει για fair play. Ο Ντεμίνιο δηλαδή κόντρα στο «χέρι του Θεού» του Ντιέγκο Μαραντόνα. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Μερικά χρόνια αργότερα τα βάζει με δύο «θηρία». Πρώτα με τους χουλιγκάνους και ύστερα με τον Μάκη Ψωμιάδη. Δηλαδή κόντρα στα μαχαίρια και στα κουμπούρια. Τι έγινε; Κατηγόρησε τον τότε πρόεδρο της ομάδας, δηλαδή τον μακαρίτη Ψωμιάδη, για απάτες, μαύρο χρήμα και εκβιασμούς. Εν μέρει κατάφερε να βρει το δίκιο του, όμως για την ΑΕΚ ήταν αργά, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Το συμβόλαιό του με την Ένωση έληξε το καλοκαίρι του 2003 και δεν ανανεώθηκε.

Ε, με τέτοια τεχνική, με τέτοια φονικά πόδια, με τόσες τρύπες που άνοιξε στα δίχτυα αντίπαλων ομάδων και με τέτοιο θάρρος να τα βάζει με χουλιγκάνους και μεγαλοπαράγοντες, αυτονόητα και με τη μαγκιά του έχει κερδίσει τις καρδιές των ΑΕΚτζήδων και τον σεβασμό όλων των φιλάθλων.

«Συνηθίζω τα νέα δεδομένα»

Κι όμως, αν και τόσες φορές επιχείρησα να μιλήσω, να κουβεντιάσω δημοσιογραφικά μαζί του, διαρκώς η απάντηση ήταν «την άλλη εβδομάδα». Περίπου για έναν χρόνο. Στο τέλος μού είπε: «Σπανίως δίνω συνεντεύξεις, μέχρι σήμερα μόνο δώδεκα έχω δώσει».

Σκέφτηκα ότι είμαι το νούμερο 13. Bad luck. Καθόλου. Αλλωστε όπως τότε με το βελούδινο διαζύγιο που απέφευγε κάθε δημοσιογραφική πηγή. Πάντα με ασπίδα και θώρακα προστασίας για τη σχέση του, την αξιοπρέπεια τη δική του και των δύο παιδιών του. Της Μελίνας και του Γιώργου. Δεν θα τα πετάξω εγώ όλα αυτά να ταΐσω τα κοράκια.

Τι έμεινε; Μια κουβέντα της Δέσποινας Βανδή. Οταν είχε πει: «Τον Ντέμη τον γνώρισα το 1999. Κλείνουμε 21 χρόνια. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης. Δεν τον πίστεψα και ρώτησα ποιος είναι. Τον είχα δει σε κάτι εξώφυλλα, γιατί δεν ήξερα από ποδόσφαιρο. Είχε γίνει ένας χορός της ΑΕΚ και με είχε δει. Μετά από τρεις μήνες που μιλούσαμε χωρίς να έχουμε συναντηθεί, μου λέει “μήπως να βρεθούμε;”. Και του λέω “νομίζω πως βιάζεσαι λιγάκι”. Δεν θα το ξεχάσει ποτέ αυτό. Μα κάτι ήξερα. Είκοσι ένα χρόνια».

Με απλά λόγια, πρώτον, η σχέση δεν ήταν εμπορική. Καθόλου μάλιστα. Ηταν σχέση αυθεντική. Δεύτερον, δεν ήταν σχέση μιας πρόχειρης, επιπόλαιας επιλογής. Και τρίτον, δεν ήταν μια σχέση δύο επωνύμων της showbiz.

Ήταν μια σχέση όπως συμβαίνει σε όλους και θα συμβαίνει μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας.

Κάθε σχέση με αρχή, μέση και τέλος. The End. Εκτοτε η Δέσποινα στο πλευρό του Βασίλη Μπισμπίκη. Ενός εκ των πλέον αιρετικών σκηνοθετών του εναλλακτικού θεάτρου. Οπου για ένα εισιτήριο της σοκαριστικής παράστασης «Ανθρωποι και Ποντίκια» τα πλήθη ξεροσταλιάζουν και ψάχνουν κάποιο κονέ ώστε μια θέση να εξασφαλίσουν. Ο δε Ντεμίνιο στη σιωπή. Μέχρι που δύο πράγματα τον έσπρωξαν στο κέντρο της σκηνής. Το πρώτο, οι φωτογραφίες παρέα με την Κατερίνα Παναγοπούλου, τη συνάδελφο του MEGA.

Ο Ντέμης το διέψευσε. Ελάτε τώρα, συμβαίνει σε όλους. Βρεθήκαμε με μια παρέα σε κάποια γωνιά στο Ψυχικό, καλαμπουρίσαμε, γελάσαμε, αυτό ήταν.
Που πάει να πει ότι εκείνος και η Κατερίνα έφτασαν στο εστιατόριο σε διαφορετική ώρα. Και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της παρέας ήταν ευδιάθετοι και πέρασαν όμορφα τη βραδιά τους, χωρίς όμως η κοινή παρουσία τους να ξεπεράσει τα όρια της φιλικής κουβέντας και της πλάκας που έκαναν ο ένας στον άλλον.

Τι θυμήθηκα; Κάπως έτσι, με συναντήσεις και με κοινές παρέες, ξεκίνησε και το ειδύλλιο του Ντέμη με τη Δέσποινα. Αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι. Κι αν συμβαίνει, εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς. Ο ίδιος μου είπε: «Αισθάνομαι καλά και συνηθίζω σιγά-σιγά τα νέα δεδομένα».

Το δεύτερο έχει να κάνει με τους μαχαιροβγάλτες, με τον αδικοχαμένο Αλκη και με τα κυβερνητικά μέτρα εναντίον της οπαδικής βίας. Αν κάποιος εκ των ποδοσφαιριστών, χτεσινών και σημερινών, είναι τόσο ευαίσθητος και τόσο κραυγαλέα πολέμιος της βίας και του χουλιγκανισμού, αυτός είναι ο Θεμιστοκλής Νικολαΐδης, ο θρυλικός Ντεμίνιο.

«Αποκύημα φαντασίας»
Η συνάντηση σε μια «γωνιά», εκατό μέτρα από το σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλο, στον Φάρο Ψυχικού. Μια χαρά είναι. Σαν να μην πέρασαν παρά ελάχιστα χρόνια από τον ιπτάμενο Ντεμίνιο των γηπέδων.

- Αδυνατισμένο σε βλέπω.
«Εχω χάσει δεκαπέντε κιλά και πρέπει να πετάξω από πάνω μου άλλα δέκα. Πέρασα δύσκολα, αλλά τώρα είμαι καλά».
- Σε πιστεύω, το πρόσωπό σου λάμπει.
«Το καθημερινό μου πρόγραμμα περιλαμβάνει περπάτημα αρκετών χιλιομέτρων, κάποιες μέρες γυμναστική, γιόγκα, πιλάτες. Πρέπει να βρω τη φόρμα μου».
- Και αυτή η ιστορία με την Κατερίνα Παναγοπούλου;
«Αστειότητες. Βρεθήκαμε συμπτωματικά με μια κοινή παρέα, κάπου εδώ κοντά. Αυτό και τίποτε άλλο. Μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις».
- Θυμάμαι την ιστορική στιγμή όταν με το χέρι είχες βάλει γκολ στον τελικό Κυπέλλου εναντίον του Ιωνικού, τότε που διόρθωσες τον διαιτητή και του είπες να ακυρώσει το γκολ.
«Επρεπε να το κάνω. Και το είπα από την πρώτη στιγμή πριν καν προσγειωθώ στο γήπεδο. Στοιχειώδης υποχρέωσή μου απέναντι σε μια μικρή ομάδα όπως ο Ιωνικός. Οχι όπως κάνουν μερικοί άλλοι».
- Ποιος ήταν ο διαιτητής;
«Ο Δούρος».

Ο «Αριστερός»

- Είσαι αριστερός; Οι γονείς σου αριστεροί;
«Καμία σχέση».
- Δεν ψήφιζες ΚΚΕ;
«Ποτέ. Για μένα αριστερός είναι εκείνος που σε μια αναμέτρηση της Μπάγερν εναντίον της Μπόχουμ είναι με την Μπόχουμ. Με τον αδύναμο. Οπως έλεγε και ο Ντάλτον Τράμπο, το είδα σε μια ταινία».
- Μα, έχεις δει την ταινία για τον Ντάλτον Τράμπο;
«Φυσικά, την έχω δει».

Ο Ντάλτον Τράμπο, από τους κορυφαίους σεναριογράφους του Χόλιγουντ, με δύο Οσκαρ για ταινίες που τις είχε υπογράψει με ψευδώνυμο επειδή το σύστημα με το κυνήγι μαγισσών του ΜακΚάρθι τον είχε προγράψει ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ.

«Ο Τράμπο λοιπόν είχε ρωτήσει την κόρη του ποια θα ήταν η αντίδρασή της σε περίπτωση που κάποιος ζητιάνος την εκλιπαρούσε να τον βοηθήσει. Και της λέει πως αν δεν τον βοηθήσει λέγοντάς του να πάει να δουλέψει, τότε αυτή η στάση είναι συστημική. Αντιθέτως, αν του έδινε τα μισά απ’ όσα είχε, αυτή η στάση είναι αριστερή».
- Και εσύ τι ψήφιζες;
«Να σου πω την αλήθεια, τις δύο τελευταίες φορές ψήφισα Νέα Δημοκρατία για να απαλλαγούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ».
- Που δεν είναι αληθινό αριστερό κόμμα.
«Ακριβώς».
- Ποιος, κατά τη γνώμη σου, σήμερα είναι ο καλύτερος Ελληνας ποδοσφαιριστής;
«Στο παρελθόν ο Χατζηπαναγής, σήμερα ο Κώστας Φορτούνης. Όμως πληγωμένος από πολλούς τραυματισμούς».
- Καλύτερος από τον Βασίλη Τσιάρτα;
«Διαφορετικό παίξιμο. Σήμερα το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει».
- Έχεις μια αδελφή, δεν είναι έτσι;
«Ναι, τη Μαίρη, και της οφείλω πολλά στα γράμματα. Εκείνη μου έμαθε να λέω “κατ’ αρχάς” και όχι “καταρχήν” και όχι “στις μιάμιση”, αλλά “στη μία”. Και πολλά άλλα».
- Δηλαδή διαβάζεις;
«Αν διαβάζω λέει. Η βιβλιοθήκη μου με δύο χιλιάδες βιβλία. Μέχρι τα 20 μου σχεδόν τίποτα, μετά διάβαζα φανατικά».
- Λογοτεχνία;
«Ιστορία και λογοτεχνία. Η αδελφή μου με έσπρωξε να διαβάσω πρώτα όλους τους Ελληνες κλασικούς λογοτέχνες. Από Βενέζη μέχρι Παπαδιαμάντη, τους πάντες. Μετά αφοσιώθηκα στην Ιστορία. Δεκάδες τίτλοι για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και άλλοι τόσοι για τον ελληνικό Εμφύλιο, ιστορικές μελέτες απ’ όλες τις πλευρές, να μάθω την αλήθεια. Φαντάσου ότι στα ξενοδοχεία, το βράδυ, εγώ διάβαζα μέχρι τις 2 και θυμάμαι τον Κατσουράνη να διαμαρτύρεται για να κλείσω το φως».
- Ποιος απ’ όλους τους αγώνες που έδωσες σου έμεινε αλησμόνητος;
«Όταν παίξαμε στη Γερμανία εναντίον της Λεβερκούζεν και φέραμε ισοπαλία 4-4. Και σκέψου ότι εγώ δεν είχα βάλει κανένα γκολ. Αλλά το καταχάρηκα».
- Ποιοι, κατά τη γνώμη σου, είναι οι top ποδοσφαιριστές όλων των εποχών; Ποιον θα έβαζες πρώτον;
«Μα φυσικά, τον Μέσι, ούτε συζήτηση».
- Βλέπεις ποδόσφαιρο;
«Όταν έπαιζα, δεν έβλεπα ποδόσφαιρο, προτιμούσα να διαβάζω, τώρα βλέπω».
- Και τα παιδιά;
«Τα παιδιά πάνε καλά, και η Μελίνα και ο Γιώργος».

«Νόμοι υπάρχουν...»

- Γιατί όλες οι κυβερνήσεις δεν πήραν μέτρα μέχρι τώρα;
«Καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το ποδόσφαιρο. Το μόνο που απασχολούσε την εκάστοτε κυβέρνηση είναι το πώς θα έχει καλές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ομάδων οι οποίοι είναι μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες της χώρας».
- Ποια είναι η γνώμη σου για το νομοσχέδιο εναντίον της οπαδικής βίας;
«Πολλά από αυτά που διάβασα και από το υπουργείο Δικαιοσύνης και από το υφυπουργείο Αθλητισμού είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά και κάποια όχι. Στόχος δεν πρέπει να είναι το να κλείσουμε τους συνδέσμους ή να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, αλλά να τους βοηθήσουμε να λειτουργούν σωστά και να τους κάνουμε συμμάχους. Για να εξαλείψουμε την οπαδική βία πρέπει να γνωρίζουμε από πού προέρχεται, ποιο είναι το προφίλ αυτών που την ασκούν. Εχοντας τη γνώση μπορούμε να δράσουμε προληπτικά. Στην πρόληψη πρέπει να ρίξουμε το κύριο βάρος, όχι στην καταστολή. Νόμοι στη χώρα μας υπάρχουν, σχέδιο εφαρμογής είναι αυτό που μας λείπει».

- Από πού τροφοδοτούνται όλοι αυτοί;
«Κάποιοι είναι κακοποιά στοιχεία και πρέπει να απομονωθούν. Κάποιοι άλλοι τροφοδοτούνται από τον τρόπο που εκφράζονται δημοσιογράφοι και παράγοντες ομάδων, κυρίως στα social media. Εδώ πρέπει να μπουν κάποια όρια γιατί πολλοί, ίσως και εν αγνοία τους, παράγουν βία και μίσος».
- Όλα αυτά γίνονται ερήμην των παραγόντων;
«Θα ήθελα να πιστεύω πως ναι».
- Τι έκαναν και τι κάνουν η ΕΠΟ και η Λίγκα;
«Τίποτα. Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να πάρουν την πρωτοβουλία και να ασχοληθούν σοβαρά με την οπαδική βία σε συνεργασία βέβαια με την Πολιτεία και όχι, για παράδειγμα, να μοιράζουν προσκλήσεις και διαπιστεύσεις σε χούλιγκαν στα επίσημα των γηπέδων τους».
- Και πώς γίνεται όλα αυτά τα δολοφονικά εργαλεία να μπαίνουν στα γήπεδα; Ποιος ευθύνεται για τον έλεγχο;
«Εδώ συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Ολα αυτά τα χρόνια τον σωματικό έλεγχο στις θύρες των γηπέδων τον κάνει ουσιαστικά η Αστυνομία. Σε περίπτωση που περάσουν μέσα στο γήπεδο καπνογόνα, φωτοβολίδες κ.τ.λ. τιμωρείται η ομάδα, η οποία δεν έχει καμία ευθύνη για τον έλεγχο. Επίσης, υπάρχει η περίπτωση να κρύβουν όλα αυτά τα δολοφονικά εργαλεία στο γήπεδο από την προηγούμενη μέρα.
Εδώ φυσικά η ευθύνη είναι της ομάδας που περιφρουρεί το γήπεδο. Το πλαίσιο μπορεί να γίνει ξεκάθαρο. Η ευθύνη για τον έλεγχο των φιλάθλων κατά την είσοδό τους πρέπει να είναι αποκλειστικά των ομάδων και για τη ρίψη αντικειμένων την ποινική ευθύνη να έχουν και οι υπεύθυνοι ασφαλείας των ΠΑΕ».

«Το οικονομικό μοντέλο»

- Και γιατί οι παράγοντες των Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών ανέχονται όλα αυτά;
«Άλλοι βολεύονται και άλλοι είναι ανήμποροι να αντιδράσουν».
- Μα, έτσι και με αυτή την άθλια εικόνα δεν εκπίπτει το «προϊόν», δεν χάνουν λεφτά;
«Σωστά μιλάτε εσείς, αλλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο το οικονομικό μοντέλο είναι στημένο λάθος. Το κύριο έσοδο των περισσότερων ομάδων είναι το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Τα χρήματα που παίρνουν είναι πολλά σε σχέση με την ποιότητα του πρωταθλήματος. Υπάρχουν ομάδες που ζουν χωρίς να τους ενδιαφέρει το πόσους φιλάθλους έχουν στις κερκίδες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται αναδιοργάνωση σε όλα τα επίπεδα με στόχους τη βελτίωση της ποιότητας του πρωταθλήματος, την εμπιστοσύνη των φιλάθλων, τη βελτίωση των γηπεδικών εγκαταστάσεων, την εξάλειψη της βίας και άλλα».

- Γιατί τόσοι ξένοι ποδοσφαιριστές;
«Γιατί είναι κάτι άμεσο και φθηνό. Προτιμούν να αγοράσουν οι μικρότερες ομάδες νέους φθηνούς ξένους από το να παράξουν ταλέντα στις ακαδημίες τους. Είναι και αυτό μέρος του προβληματικού ελληνικού ποδοσφαίρου».
- Ο χουλιγκανισμός είναι ανίκητος;
«Ο χουλιγκανισμός δεν ξέρω. Η εξάλειψή του από τον χώρο του ποδοσφαίρου αποδείχτηκε πως όχι. Η Αγγλία, η μητέρα του χουλιγκανισμού, μας το έδειξε πρώτη».
- Γιατί όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται να επιβάλουν νόμο Θάτσερ;
«Η Θάτσερ ήταν αυτή που πήρε την απόφαση. Το όλο σχέδιο για την εξάλειψη της βίας από τα αγγλικά γήπεδα στηρίχτηκε στην έκθεση του δικαστή Τέιλορ. Φανταστείτε ότι η Θάτσερ είχε προτείνει να μπουν ηλεκτροφόρα κάγκελα μεταξύ φιλάθλων και αγωνιστικού χώρου και ο λόρδος Τέιλορ το ακριβώς αντίθετο, να μην υπάρχουν δηλαδή καθόλου κάγκελα, και αυτό έγινε. Δεν ξέρω, εύχομαι να μην περιμένουμε το δικό μας «Χέιζελ» για να πάρουμε αποφάσεις».

Η ΑΕΚ

- Ποια είναι η γνώμη σου για τη σημερινή ΑΕΚ;
«Δεν είναι καλή η φετινή χρονιά για την ΑΕΚ».
- Είναι ζήτημα προπονητή ή και παικτών;
«Δεν είναι τόσο απλή η απάντηση, είναι πιο σύνθετο το πρόβλημα. Με τους παίκτες που διαθέτει η ΑΕΚ, πάντως, θα έπρεπε να είχε καλύτερα αποτελέσματα».
- Μπας και το παρακράτος των χουλιγκάνων έχει αυτονομηθεί, με αποτέλεσμα ακόμα και οι ιδιοκτήτες να βρίσκονται σε ομηρία;
«Δεν έχει καμία σημασία αυτό. Είναι θέμα απόφασης της Πολιτείας η εξάλειψη της οπαδικής βίας».

- Και τα δικαστήρια, το δικαστικό σύστημα;
«Το πρόβλημα αφορά τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη, Αθλητισμού, Εσωτερικών, Οικονομικών και επίσης την ΕΠΟ και τη Λίγκα. Ολοι αυτοί θα πρέπει να συνεργαστούν».
- Υπάρχει ελπίδα;
«Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος, οπότε υποχρεωτικά ψάχνω πάντα να τη βρω».
- Και τέλος, σήμερα ο Ντεμίνιο, αυτός ο μεγάλος παικταράς, πώς αισθάνεται, πώς είναι στην προσωπική του ζωή;
«Αισθάνομαι καλά και συνηθίζω σιγά-σιγά τα νέα δεδομένα».

Κάθε εμπόδιο για καλό! Ελάτε στη θέση του. Με τέτοια ιστορία, με τόσες επιτυχίες και ανησυχίες και με τόση μανία για μάθηση και βιβλία, ε τότε μηδενίζεις το κοντέρ και αρχίζεις μια νέα ζωή. Και στο βλέμμα του είδα να με διαβεβαιώνει ότι θα το κάνει και θα απογειωθεί!



Ειδήσεις σήμερα:

Η τρομακτική ρωσική φάλαγγα των 64 χιλιομέτρων φτάνει στο Κίεβο

Κάτοικοι στο Χάρκοβο στέκονται μπροστά σε ρωσικά άρματα και τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας

Έλληνες τηλεφωνούν στην πρεσβεία της Ουκρανίας ζητώντας να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας