Βασίλης Μηλιώνης: Η φιλολογία, η απόφαση να γίνει ηθοποιός και η «Σκοτεινή Θάλασσα»

Ο Βασίλης Μηλιώνης έχει επιθετικές διαθέσεις - με την καλή έννοια. Μέσα σε λίγους μήνες έχει προλάβει να παίξει σε μία από τις καλύτερες σειρές της σεζόν, να κάνει θέατρο -το «Αγόρι στο θεωρείο», που είναι μεν παιδική παράσταση, αλλά έχει να αντιμετωπίσει ένα δύσκολο κοινό- και να ξεκινήσει γυρίσματα για τη σειρά «Στοργή» της Ολγας Μαλέα που θα προβάλλεται την επόμενη σεζόν στον ΣΚΑΪ. Με όλα αυτά να τρέχουν παράλληλα, κατάφερε να στριμώξει μέσα στον Φεβρουάριο και τρεις παραστάσεις του μουσικοθεατρικού «Αποχωρισμός & άλλες πολεμικές τέχνες» στη σκηνή της Σφίγγας, «μια συρραφή ποιημάτων και τραγουδιών για την ξενιτιά, τον αποχωρισμό και κάθε είδους τέλος», όπως μου εξηγεί ο ίδιος.

Ο Βασίλης έχει μεν τη φρεσκάδα ενός 26άρη -τώρα τον Απρίλιο τα έκλεισε-, αλλά μιλάει εξαιρετικά καλά ελληνικά. Ισως σε αυτό να βοηθάει και η Φιλολογία στην οποία πέρασε και παρακολούθησε για τρία χρόνια πριν αποφασίσει να κάνει κρούση στη Δραματική του Εθνικού. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, επίσης, έχει αρκετά κατασταλαγμένες απόψεις και μια ωριμότητα που δεν συναντάς εύκολα στους συνομήλικούς του. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι βαρύς ή -προς Θεού- βαρετός. Ισα ίσα. Είναι αυθόρμητος, επικοινωνιακός, εξωστρεφής, ένας τύπος έξω καρδιά, με τον οποίο θέλεις να κάνεις παρέα. Ή έστω ανυπομονείς να τον παρακολουθήσεις και στις επόμενες δουλειές του.

GALA: Κλισέ μεν, αλλά θα το ρωτήσω. Γιατί έγινες ηθοποιός;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ: Από την αρχή είχα μια καλλιτεχνική ανησυχία. Από το νηπιαγωγείο συμμετείχα σε όλες τις σχολικές θεατρικές απόπειρες μέχρι και το Λύκειο, όπου στην πραγματικότητα εκεί κατάλαβα περί τίνος πρόκειται γιατί έτυχε να βρεθώ σε ένα σχολείο που είχε μια θεατρική ομάδα πολύ υψηλού επιπέδου, με πανελλήνια βραβεία και παραστάσεις στο Εθνικό και στο Θέατρο Τέχνης. Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι αυτό μπορεί να ήταν ένα πάρα πολύ σοβαρό παιχνίδι. Και επειδή μέσα από την ομάδα εξερευνάς διάφορα, διαπίστωσα ότι είναι ομαδικό σπορ και αυτό μου αρέσει, γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να μοιραστείς ιστορίες με έναν κύκλο ανθρώπων και να επικοινωνήσεις πραγματικά. Οπότε για μένα αυτό ήταν πάρα πολύ καλό βήμα και κατάλαβα ότι θα μπορούσα να το κάνω και επαγγελματικά.

G.: Η Φιλολογία πώς μπήκε στη μέση;
Β.Μ.: Οπως κάθε παιδί στο σύγχρονο κατεστημένο του εκπαιδευτικού συστήματος έδωσα Πανελλήνιες για να έχω μια δικλίδα ασφαλείας και πέρασα στη Φιλολογία της Αθήνας. Τη σχολή όμως δεν την αντιμετώπιζα απαραίτητα ως το μελλοντικό μου επάγγελμα. Την αντιμετώπιζα περισσότερο ως μια πηγή γνώσης, έναν κόσμο από τον οποίο θα πάρεις κάποια πράγματα και αυτά μπορεί να σε οδηγήσουν είτε σε ένα επαγγελματικό μέλλον είτε σε μια δική σου προσωπική βελτίωση, σε έναν εμπλουτισμό του κόσμου των γνώσεών σου. Ούτως ή άλλως είχα ήδη αποφασίσει να γίνω ηθοποιός. Οπότε αργότερα έδωσα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, πέρασα και την τελείωσα το 2020.

G.: Τη Φιλολογία την τελείωσες;
Β.Μ.: Εχω ακόμα 15 μαθήματα για πτυχίο και σκοπεύω να τα δώσω. Οχι τίποτε άλλο, αλλά μου αρέσει το υλικό και βρίσκω ότι συνδέεται πάρα πολύ με τη δουλειά που κάνω. Εχω δουλέψει πολύ κι ένα κομμάτι της σπουδής αυτής που ασχολείται με νεοελληνικά κείμενα, οπότε το θεωρώ συμπληρωματικό. Θα ήθελα να έχω μια μεγαλύτερη επαφή και εξειδίκευση και καλώς ή κακώς το πτυχίο φέρνει αυτή την εξειδίκευση. Πέρυσι όταν είχαμε την καραντίνα μπήκα λίγο στη διαδικασία να μαζέψω κάποια πράγματα, γιατί η Δραματική Σχολή ήταν δωδεκάωρη και όπως καταλαβαίνεις δεν υπήρχε περίπτωση να μπορώ να διαβάσω και να δώσω μαθήματα άλλης σχολής. Εκανα λοιπόν ένα γερό ξεσκαρτάρισμα και έφτασα να χρωστάω αυτά τα 15 μαθήματα. Εν καιρώ θα τα δώσω και αυτά. Υπάρχει βλέπεις και μια προσπάθεια και ένας κόπος χρόνων που δεν θέλω να τα αφήσω να χαθούν.

G.: Οπως καταλαβαίνω, δεν σου αρέσει να αφήνεις δουλειές στη μέση.
Β.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει, παρότι δεν είμαι ακριβώς συμφιλιωμένος με την έννοια του τέλους. Πάντως θέλω να ολοκληρώνω τα πράγματα που αρχίζω, γιατί αυτό σημαίνει ότι κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει κάποιος άλλος. Δηλαδή πάλι κάπως σαν συνέχεια αντιμετωπίζω τις καταστάσεις.

G.: Με τη «Σκοτεινή Θάλασσα» έκανες πολύ καλό τηλεοπτικό ξεκίνημα.
Β.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ τυχερός, γιατί βρέθηκα σε μια συγκυρία που γίνονται καινούρια πράγματα και αναθαρρεύει λίγο η μυθοπλασία. Και αυτό το πλαίσιο που είναι λίγο πιο κινηματογραφικό, τύπου Netflix, αλλάζει και το επίπεδο της ποιότητας των πραγμάτων που βλέπουμε. Και σεναριακά και από άποψη εικόνας.

G.: Μένεις ακόμα με τους δικούς σου;
Β.Μ.: Οχι, σχεδόν τα δύο τελευταία χρόνια ζω μόνος μου. Με βοήθησε λίγο η συνθήκη. Κατάφερα να βρω δουλειά κατευθείαν και μπορώ να αυτοσυντηρούμαι ως ηθοποιός. Αλλά και αυτά τα πράγματα είναι λίγο τυχερά. Μιλάμε για έναν πολύ δύσκολο χώρο και όλοι μας κάποια στιγμή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το δίλημμα τι θα κάνουμε την επόμενη σεζόν και πώς θα βγει ο μήνας. Ωστόσο το ότι μένω μόνος μου με έχει βοηθήσει να απογαλακτιστώ από τους δικούς μου. Τώρα έμαθα τι σημαίνει να πατάς στα πόδια σου. Εξαρτιόμαστε πολύ από τους γονείς μας ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα και τελικά καταλαβαίνεις ότι και αυτά τα μικρά πράγματα έχουν τεράστια σημασία στο θέμα της επιβίωσης. Είναι ουσιαστικό για μένα το να μπορείς να γυρίσεις στο σπίτι σου, να έχεις να τρέξεις τους λογαριασμούς, να έχεις να τρέξεις ένα νοικοκυριό που κάπως έχεις στήσει. Είναι πολύ διαφορετικό από το να μένεις μαζί με άλλους και άλλοι να κάνουν αυτές τις δουλειές για σένα.

G.: Μαγειρεύεις ή σου έρχονται ταπεράκια από το πατρικό;
Β.Μ.: Δεν ξέρω να βράσω ούτε αυγό. Δεν μπορώ να πω ότι με τρελαίνει να μαγειρεύω, αλλά δεν έχω και τον χρόνο για να το κάνω. Οπότε παραγγέλνω φαγητό απ' έξω, απλώς προσπαθώ να είναι κάπως ισορροπημένη η διατροφή.

G.: Τι κάνεις όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;
Β.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι έχω ξεχάσει πώς είναι να έχω ελεύθερο χρόνο. Πάντως μου αρέσει να κάνω ταξιδάκια με τους φίλους μου, να πιω έναν καφέ στον ήλιο, να πάω μια βόλτα στη θάλασσα, τέτοια πράγματα, λίγο κλισέ. Γενικά να κάνω πράγματα με την παρέα μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Επίσης, όσο μεγαλώνω, εκτιμώ το να βγω έξω για ένα καλό φαγητό.

G.: Κινηματογράφο δεν έχεις κάνει ακόμα, σωστά;
Β.Μ.: Δεν έχω κάνει, αλλά θα ήθελα πολύ, δεδομένης της εμπειρίας μου με τη «Σκοτεινή Θάλασσα» που ήταν μια σειρά πολύ κοντά στα κινηματογραφικά standards. Εχουμε καιρό μπροστά μας θεωρώ και δεν το βιάζομαι.

G.: Θα έφευγες εκτός Ελλάδας για να κυνηγήσεις μια διεθνή καριέρα;
Β.Μ.: Οχι και θα σου πω γιατί. Πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με το πόσο καλά αγγλικά μιλάς ή πόσο εύκολο σου είναι να ενταχθείς σε μια νέα κουλτούρα. Θεωρώ ότι ο δίαυλος της επικοινωνίας σε οποιαδήποτε γλώσσα είναι ο ίδιος. Και εφόσον μου δίνεται η δυνατότητα να το κάνω εδώ για μένα είναι πολύ σημαντικό. Δεν έχω την ανάγκη να βρω ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Θεωρώ ότι και στην Ελλάδα μπορείς να επικοινωνήσεις πράγματα με την τέχνη. Δεν είναι ανάγκη να είναι μεγάλης κλίμακας, τύπου χολιγουντιανή παραγωγή, για να πεις ό,τι έχεις να πεις ◆