Μάξιμος Μανώλης: Ένας ρομαντικός και ροκ εικαστικός

Στο νοσταλγικό πρώην Πιλοποιείο του Ηλία Πουλόπουλου στο Θησείο και πλέον Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», από τις 14 έως τις 19 Οκτωβρίου, ο Μάξιμος Μανώλης παρουσιάζει την πρώτη του ατομική έκθεση, «Beyond Time». Τον συναντήσαμε μέσα σε μια ηλιόλουστη αίθουσα με πίνακες απόκοσμους και ταυτόχρονα ρομαντικούς και μέσα από μια χορταστική πολιτιστική βόλτα μιλήσαμε για την κλασική ζωγραφική, τα ρεαλιστικά έργα του, τους Rotting Christ και βέβαια την Τέχνη.

Η εικόνα του Μάξιμου μοιάζει άγρια ή σχεδόν αναγεννησιακή. Εναι ορκισμένος χεβιμεταλάς, αλλά και άκρατα ευαίσθητος και ευγενής.

Θεωρείται ένας από τους πιο παραγωγικούς νέους εικαστικούς παγκοσμίως με σύνδεση και με τη μουσική, αφού πολλά έργα του κοσμούν εξώφυλλα άλμπουμ συγκροτημάτων όπως οι Rotting Christ, Thou Art Lord, Mass Infection, Serpent Lord, Wings of Shield, Nihilism, Wampyrinacht, Angel’s Arcana κ.ά., ενώ έχουν γίνει αναφορές σε αυτά από τον διεθνή Τύπο. Ο ανήσυχος νεαρός καλλιτέχνης με την ξεχωριστή τεχνοτροπία που φέρνει νέα πνοή σε μια κλασική σχολή ζωγράφων και τις παραδοσιακές τεχνικές είναι γεμάτος πάθος και αντικρουόμενα στοιχεία, όπως τα έργα του. Λατρεύει το πολωνικό μπλακ μέταλ συγκρότημα Behemoth και τα εκρηκτικά live και την ίδια στιγμή ανυπομονεί να ξαναχαθεί στους διαδρόμους του Ορσέ και του Λούβρου στο Παρίσι ή να χαζεύει με τις ώρες τις προσωπογραφίες στην Πινακοθήκη Μποργκέζε στη Ρώμη. Ο Μάξιμος Μανώλης είναι οι γλυκές αντιθέσεις της «σκληρής» του θωριάς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τέχνη & χέβι μέταλ

Από πολύ μικρός ενδιαφερόταν για το σχέδιο. Σταδιακά ήρθε σε επαφή με τα πινέλα, τα οποία και έγιναν το κύριο μέσο έκφρασής του. Αργότερα, και όντας φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με κατεύθυνση τη Ζωγραφική, είχε τον χρόνο να ασχοληθεί εκτενώς με την Ιστορία της Τέχνης και τότε ήταν που άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος για εκείνον. Ενας κόσμος μέσα στον οποίο αισθάνεται ασφαλής, ένα προσωπικό καλειδοσκόπιο. Σήμερα μέσα στο στούντιό του στην Αθήνα δημιουργεί νέα έργα, συνεχίζει να μελετά, να εκπαιδεύεται και να εξελίσσεται μαζί με την τέχνη του, καθώς όπως ομολογεί: «Δυστυχώς παρατηρώ ότι με τα χρόνια απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την τέχνη. Φαίνεται να μην είναι πια τόσο στην κουλτούρα μας, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Βέβαια, σε τέτοιους καιρούς έχουμε ανάγκη από την Τέχνη να γίνει η αφορμή ώστε να σκεφτούμε διαφορετικά. Αποτελεί μάλιστα και χρέος σε μια χώρα που έχει βγάλει μεγάλους καλλιτέχνες ανά τους αιώνες».

Η κύρια έμπνευσή του είναι η ίδια η Τέχνη. Μελετά για ώρες πίνακες ζωγραφικής, διαβάζει άπειρα βιβλία και ακούει μουσική. Μέσα του δημιουργούνται εικόνες που θέλει να αποτυπώσει στον καμβά ή στο χαρτί. Τα όνειρά του πυροδοτούν την πρώτη σπίθα για τη δημιουργία. Οι ανησυχίες του βρήκαν απάγκιο όχι μόνο στα πινέλα, αλλά και στη μουσική. Συγκεκριμένα τη χέβι μέταλ. «Η ροκ και ειδικότερα η μέταλ μουσική είναι στα ακούσματά μου εδώ και αρκετά χρόνια - μάλιστα είναι η μουσική που επιλέγω να ακούω όταν δημιουργώ. Αυτό με έφερε πιο κοντά στη συγκεκριμένη σκηνή και τελείως απροσδόκητα γέννησε την πρώτη μου συνεργασία. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήρθαν μόνα τους», λέει για το εξώφυλλο του δίσκου των Rotting Christ που φιλοτέχνησε. «Ηταν μια σημαντική προβολή για μένα αυτή η συνεργασία. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες μέταλ μπάντες στην Ελλάδα και όχι μόνο». Μουσική και ζωγραφική συνυπάρχουν και τροφοδοτούν η μία την άλλη για τον Μάξιμο Μανώλη που στη δουλειά του θέλει πάντα να δίνει τον καλύτερο εαυτό του.

Μπορεί άραγε ένας εικονογράφος να ασχοληθεί -και να βιοποριστεί- αποκλειστικά με το artwork μουσικών άλμπουμ; «Με γοητεύει πολύ αυτή η σύμπνοια μεταξύ μουσικής και ζωγραφικής. Πιστεύω ότι είναι πολύ κοντά αυτές οι δυο τέχνες και σαφώς θα επεδίωκα να ασχοληθώ και στο μέλλον με περισσότερα artworks μουσικών άλμπουμ. Παρότι δεν είναι εύκολο να ζήσει κάποιος μόνο από αυτό, διότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες, όπως καθυστερήσεις πληρωμών κ.λπ., σίγουρα όμως είναι ένα πολύ καλό συμπλήρωμα στη γενική καλλιτεχνική πορεία».

Πέρα απ’ τον χρόνο

Οι επισκέπτες της έκθεσης «Beyond Time» έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά έργα ως επί το πλείστον επηρεασμένα από όλα εκείνα που έχουν συγκινήσει, συναρπάσει ή έχουν «ξύσει» αθέατες και σκοτεινές πλευρές του καλλιτέχνη. Ενα ταξίδι από την Ινδία και την πλούσια μυθολογική της ιστορία στον ευρωπαϊκό αποκρυφισμό, τη ροκ σκηνή και έναν φόρο τιμής του Μανώλη στους μεγάλους δασκάλους της ζωγραφικής που τον έπλασαν και άνδρωσαν την υπόστασή του ως ανθρώπου και δημιουργού. «Στην πρώτη μου ατομική έκθεση υπάρχουν έργα απ’ όλη την πορεία μου στη ζωγραφική, μερικά από τα πιο γνωστά εξώφυλλα δίσκων που έχω κάνει, έργα με πιο απόκρυφο περιεχόμενο, έργα επηρεασμένα από την ινδική μυθολογία και μερικές αντιγραφές κλασικών έργων», εξηγεί ο ίδιος. Ποια δύναμη γέννησε την επιθυμία του γι’ αυτή την έκθεση; «Ηθελα να κάνω την έκθεση αυτή εδώ και αρκετό καιρό.

Βέβαια, οι συγκυρίες τώρα ευοδώθηκαν και τελικά, ίσως και καρμικά, αποδείχτηκε και ο κατάλληλος χρόνος. Επιθυμία μου ήταν να συγκεντρώσω σε έναν όμορφο χώρο όλα σχεδόν τα σημαντικά έργα μου». Σε αυτό το σημείο αναρωτιέμαι πώς ξεκινάει για τον ίδιο η διαδικασία δημιουργίας ενός πίνακα. «Ξεκινάει με την έμπνευση και ύστερα με τη μορφοποίηση της ιδέας σε μια εικόνα. Εδώ είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. Ο ζωγράφος είναι, εν μέρει, ένας σκηνοθέτης, ο οποίος πρέπει να σκέφτεται όλες τις παραμέτρους ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο άρτια η σκηνή που θέλει να προσφέρει στο κοινό. Σαφώς μετά έρχεται και το τεχνικό κομμάτι, με τη δημιουργία του καμβά και των στρώσεων προετοιμασίας που κάνω ο ίδιος, χειροποίητα. Τέλος, με τις κατάλληλες τεχνικές της ελαιογραφίας δημιουργείται και η τελική εικόνα, το έργο».

Τι λείπει αλήθεια από την τέχνη αυτή τη στιγμή; Τι θα ήθελε να δει ο ίδιος περισσότερο σε μια γκαλερί; «Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο, από τη σύγχρονη τέχνη λείπει η πρωτοτυπία. Πλέον, νομίζω ότι όλη αυτή η συνθήκη τέχνης, που συνήθως εστιάζει απλά σ’ ένα κοινωνικό σχόλιο, έχει κουράσει καθώς δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου για την Τέχνη με την κλασική της μορφή, όπως η πνευματική ανάταση, η επαφή με την αισθητική κ.ά. Προσωπικά, θα ήθελα να δω κάτι που να ξεφεύγει από το συνηθισμένο σύγχρονο έργο που είναι οριακά “έργο τέχνης” ή απλά μια καρέκλα ή ένα άδειο δωμάτιο».

Οι πίνακες συναντώνται με το φυσικό φως και μοιάζουν να γαληνεύουν μέσα στον χώρο, η σκληρότητα των εκφράσεων μαλακώνει και η αρμονία κυριαρχεί με έναν τρόπο που σχεδόν προκαλεί νέα συναισθήματα, ίσως και απορίες. Τα έργα του με την πρώτη ματιά μοιάζουν άτεγκτα, αλλά ταυτόχρονα ρομαντικά. Τελικά είναι ένας χέβι μέταλ καλλιτέχνης ή ένας ρομαντικός; «Βλέπω τον ρομαντισμό ακόμα και στο ακραίο, είτε είναι σκληρός ήχος, είτε ένα θεατρικό δράμα. Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στη συνύπαρξη αυτών των δύο. Εξάλλου η ίδια η μέταλ ξεχειλίζει από συναίσθημα, λυρισμό και έναν ρομαντισμό επίσης. Πιστεύω, δε, ότι ο Ευγένιος Ντελακρουά, ένας από τους μεγαλύτερους ρομαντικούς ζωγράφους, θα γούσταρε πολύ τη χέβι μέταλ». Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, σκεπτόμενος πως οι «Κυνηγοί λεόντων» θα ταίριαζαν γάντι σε ένα εξώφυλλο δίσκου. Ναι, η Τέχνη δεν είναι μόνο επιμορφωτική, αλλά και ανατρεπτική και αυτό είναι σίγουρα ροκ.

Info: Ο Μάξιμος Μανώλης παρουσιάζει την έκθεση «Beyond Time» στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» από τις 14 έως τις 19 Οκτωβρίου