Αλέκος Συσσοβίτης: Ο νέος ρόλος στην τηλεόραση, η σπουδαιότητα της ψυχικής υγείας και η ταινία «Καπετάν Μιχάλης»
28.10.2022
14:09
Διαβάστε τη συνέντευξη του γνωστού ηθοποιού στο protothema.gr
Στο αποψινό επεισόδιο της Στοργής, θα εμφανιστεί ένας ταλαντούχος και αγαπητός ηθοποιός, όπου με την ενδιαφέρουσα ιστορία του χαρακτήρα του, θα απασχολήσει τα επόμενα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς.
Πρόκειται για τον Αλέκο Συσσοβίτη που θα υποδυθεί τον ρόλο του Σάκη Ζήκου, ή αλλιώς «Μόρτη», όπως είναι το παρατσούκλι του. Ο Σάκης ο Μόρτης είναι ένας ατρόμητος, ισχυρός και σκοτεινός άντρας που μεγάλωσε στον δρόμο. Είναι άνθρωπος της νύχτας κι όσοι είναι κοντά του τον φοβούνται ή τον σέβονται. Είναι όμως κι ένας άνθρωπος με βαθιές ευαισθησίες κι έντονο φιλανθρωπικό έργο, περιθάλποντας ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ορφανά και παιδιά του δρόμου. Δεν είχε φοβηθεί ποτέ κανέναν, ώσπου παθαίνει την πρώτη κρίση πανικού και τρέχει στο νοσοκομείο, φοβούμενος ότι πάσχει από την καρδιά του. Τέσσερα χρόνια κι άπειρες εξετάσεις μετά, αποφασίζει να επισκεφτεί τη Γιατρό που τον βοηθά να αναγνωρίσει τον κρυμμένο φόβο και να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης, μιλώντας στο protothema.gr, αποκάλυψε στοιχεία του νέου του ρόλου, ενώ τόνισε τη σπουδαιότητα της ψυχικής υγείας και ψυχανάλυσης. Παράλληλα, αναφέρθηκε στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα, τον χαρακτήρα που θα υποδυθεί στην πολυαναμενόμενη ταινία Καπετάν Μιχάλης, που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, αλλά και το ξεχωριστό Faust.
Στη σειρά θα υποδυθείτε τον Σάκη Ζήκο, έναν ισχυρό και σκληρό άντρα, με μεγάλες όμως ευαισθησίες, που πάσχει από κρίσεις πανικού. Τι σας γοήτευσε στον συγκεκριμένο χαρακτήρα;
Ο Σάκης ο Μόρτης, γιατί αυτό είναι και το παρατσούκλι του, είναι ένας άνθρωπος βαθιά πληγωμένος από τη ζωή, πολύ τυραννισμένος, με ανεξίτηλες πληγές και καταβολές από την παιδική του ηλικία. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος αναγκάζεται για να επιβιώσει, να θωρακίσει τον εαυτό του με τη βούληση, το μυαλό, ώστε να μπορέσει να ελέγξει τον φόβο ή να τον αποβάλλει - τουλάχιστον αυτό θεωρούσε ότι συμβαίνει. Είναι ένας σιδερένιος άνθρωπος που κατέληξε να είναι ο βασιλιάς της νύχτας, την ίδια στιγμή όμως κατακλύζεται από μια πολύ μεγάλη ευαισθησία, απέναντι στους αδύναμους. Αυτή την ευαισθησία δεν την κρατά μόνο μέσα του αλλά και την εξωτερικεύει. Μπαίνει δηλαδή σε μία διαδικασία να βοηθήσει όλους τους άπορους, τους άστεγους και τα παιδιά που είναι μόνα τους στον δρόμο. Νομίζω ότι η αντίφαση ενός τέτοιου χαρακτήρα, είναι αυτό που με κέρδισε σε αυτή τη σειρά.
Πιστεύετε ότι οι Έλληνες έχουν ταμπού στο να παραδεχτούν ότι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας; Γίνονται βήματα για να αλλάξει αυτό;
Σαφέστατα. Ο Έλληνας είναι ένας περήφανος χαρακτήρας. Οι περήφανοι άνθρωποι αρνούνται πολλές φορές και λόγω εγωισμού, αν θέλετε, να παραδεχτούν ότι έχουν πρόβλημα. Κάποιοι δεν παραδέχονται καν, ότι έχουν παθολογικές ασθένειες. Ακόμα και στον καρκίνο, κάποιοι αρνούνται να πουν ότι τον έχουν. Ντρεπόμαστε και επίσης, δεν έχουμε μάθει να αγκαλιάζουμε την αρνητική και σκοτεινή μας πλευρά, γιατί δεν υπάρχει ανάλογη παιδεία πάνω σε αυτό. Η παιδεία που όλοι μας δεχόμαστε, είναι ότι είμαστε Καραϊσκάκηδες, ο Λεωνίδας από τους 300 και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ξεχνάμε να μάθουμε στα παιδιά από το σχολείο, ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά, πως όπως υπάρχει το φως, υπάρχει και το σκοτάδι. Αυτό είναι κομμάτι της φύσης μας και δεν πρέπει να προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, γιατί δεν αποβάλλεται, αλλά να το διαγνώσουμε και να συμπορευτούμε με αυτό.
Εδώ έρχεται η ψυχανάλυση και σου λέει με λίγα λόγια “αδερφέ, δεν είσαι ένα πράγμα, είσαι πολλά πράγματα και μην προσπαθείς να κάνεις τον κόκορα, δεν είναι η φύση σου αυτή”. Η ψυχανάλυση, ξεκινώντας από την Ευρώπη κυρίως μέσα από τον Φρόυντ και τον Γιούνγκ, βρήκε το έδαφος της σε φιλελεύθερες πολιτείες, όπως αυτές της Αμερικής. Πριν κάποια χρόνια, όταν πρωτοεπισκέφτηκα την Αμερική, έλεγα πώς είναι δυνατόν οι Έλληνες να μην μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία. Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μέσα από τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, πλέον ο κάθε άνθρωπος σε αυτή την επερχόμενη παγκοσμιοποίηση, μπορεί να μαθαίνει και να καταλαβαίνει. Να δέχεται πληροφορίες από όλα τα μέρη του κόσμου, να είναι πολύ πιο ενήμερος και να μην είναι παρωπιδικός, όπως είναι κάθε λαός σε κάθε κράτος που ζει, έχοντας τις πληροφορίες που δέχεται από το σχολείο, την οικογένεια και την κοινωνία. Δεν μαθαίνει παραπάνω πράγματα. Εγώ έχω μάθει πιο πολλά για το τι είναι ο άνθρωπος στην Αφρική, απ’ ότι έχω μάθει στην Αμερική. Το κομμάτι της ψυχανάλυσης θεωρείται τόσο αναγκαίο, όσο οι υπόλοιποι ιατρικοί κλάδοι. Αυτό που διαλαλούμε “νους υγιής εν σώματι υγιεί”, πρέπει να το εφαρμόσουμε και στην πράξη.
Πρόκειται για τον Αλέκο Συσσοβίτη που θα υποδυθεί τον ρόλο του Σάκη Ζήκου, ή αλλιώς «Μόρτη», όπως είναι το παρατσούκλι του. Ο Σάκης ο Μόρτης είναι ένας ατρόμητος, ισχυρός και σκοτεινός άντρας που μεγάλωσε στον δρόμο. Είναι άνθρωπος της νύχτας κι όσοι είναι κοντά του τον φοβούνται ή τον σέβονται. Είναι όμως κι ένας άνθρωπος με βαθιές ευαισθησίες κι έντονο φιλανθρωπικό έργο, περιθάλποντας ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ορφανά και παιδιά του δρόμου. Δεν είχε φοβηθεί ποτέ κανέναν, ώσπου παθαίνει την πρώτη κρίση πανικού και τρέχει στο νοσοκομείο, φοβούμενος ότι πάσχει από την καρδιά του. Τέσσερα χρόνια κι άπειρες εξετάσεις μετά, αποφασίζει να επισκεφτεί τη Γιατρό που τον βοηθά να αναγνωρίσει τον κρυμμένο φόβο και να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του.
Ο Αλέκος Συσσοβίτης, μιλώντας στο protothema.gr, αποκάλυψε στοιχεία του νέου του ρόλου, ενώ τόνισε τη σπουδαιότητα της ψυχικής υγείας και ψυχανάλυσης. Παράλληλα, αναφέρθηκε στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα, τον χαρακτήρα που θα υποδυθεί στην πολυαναμενόμενη ταινία Καπετάν Μιχάλης, που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, αλλά και το ξεχωριστό Faust.
Στη σειρά θα υποδυθείτε τον Σάκη Ζήκο, έναν ισχυρό και σκληρό άντρα, με μεγάλες όμως ευαισθησίες, που πάσχει από κρίσεις πανικού. Τι σας γοήτευσε στον συγκεκριμένο χαρακτήρα;
Ο Σάκης ο Μόρτης, γιατί αυτό είναι και το παρατσούκλι του, είναι ένας άνθρωπος βαθιά πληγωμένος από τη ζωή, πολύ τυραννισμένος, με ανεξίτηλες πληγές και καταβολές από την παιδική του ηλικία. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος αναγκάζεται για να επιβιώσει, να θωρακίσει τον εαυτό του με τη βούληση, το μυαλό, ώστε να μπορέσει να ελέγξει τον φόβο ή να τον αποβάλλει - τουλάχιστον αυτό θεωρούσε ότι συμβαίνει. Είναι ένας σιδερένιος άνθρωπος που κατέληξε να είναι ο βασιλιάς της νύχτας, την ίδια στιγμή όμως κατακλύζεται από μια πολύ μεγάλη ευαισθησία, απέναντι στους αδύναμους. Αυτή την ευαισθησία δεν την κρατά μόνο μέσα του αλλά και την εξωτερικεύει. Μπαίνει δηλαδή σε μία διαδικασία να βοηθήσει όλους τους άπορους, τους άστεγους και τα παιδιά που είναι μόνα τους στον δρόμο. Νομίζω ότι η αντίφαση ενός τέτοιου χαρακτήρα, είναι αυτό που με κέρδισε σε αυτή τη σειρά.
Πιστεύετε ότι οι Έλληνες έχουν ταμπού στο να παραδεχτούν ότι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας; Γίνονται βήματα για να αλλάξει αυτό;
Σαφέστατα. Ο Έλληνας είναι ένας περήφανος χαρακτήρας. Οι περήφανοι άνθρωποι αρνούνται πολλές φορές και λόγω εγωισμού, αν θέλετε, να παραδεχτούν ότι έχουν πρόβλημα. Κάποιοι δεν παραδέχονται καν, ότι έχουν παθολογικές ασθένειες. Ακόμα και στον καρκίνο, κάποιοι αρνούνται να πουν ότι τον έχουν. Ντρεπόμαστε και επίσης, δεν έχουμε μάθει να αγκαλιάζουμε την αρνητική και σκοτεινή μας πλευρά, γιατί δεν υπάρχει ανάλογη παιδεία πάνω σε αυτό. Η παιδεία που όλοι μας δεχόμαστε, είναι ότι είμαστε Καραϊσκάκηδες, ο Λεωνίδας από τους 300 και ο Μέγας Αλέξανδρος. Ξεχνάμε να μάθουμε στα παιδιά από το σχολείο, ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά, πως όπως υπάρχει το φως, υπάρχει και το σκοτάδι. Αυτό είναι κομμάτι της φύσης μας και δεν πρέπει να προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, γιατί δεν αποβάλλεται, αλλά να το διαγνώσουμε και να συμπορευτούμε με αυτό.
Εδώ έρχεται η ψυχανάλυση και σου λέει με λίγα λόγια “αδερφέ, δεν είσαι ένα πράγμα, είσαι πολλά πράγματα και μην προσπαθείς να κάνεις τον κόκορα, δεν είναι η φύση σου αυτή”. Η ψυχανάλυση, ξεκινώντας από την Ευρώπη κυρίως μέσα από τον Φρόυντ και τον Γιούνγκ, βρήκε το έδαφος της σε φιλελεύθερες πολιτείες, όπως αυτές της Αμερικής. Πριν κάποια χρόνια, όταν πρωτοεπισκέφτηκα την Αμερική, έλεγα πώς είναι δυνατόν οι Έλληνες να μην μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία. Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μέσα από τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, πλέον ο κάθε άνθρωπος σε αυτή την επερχόμενη παγκοσμιοποίηση, μπορεί να μαθαίνει και να καταλαβαίνει. Να δέχεται πληροφορίες από όλα τα μέρη του κόσμου, να είναι πολύ πιο ενήμερος και να μην είναι παρωπιδικός, όπως είναι κάθε λαός σε κάθε κράτος που ζει, έχοντας τις πληροφορίες που δέχεται από το σχολείο, την οικογένεια και την κοινωνία. Δεν μαθαίνει παραπάνω πράγματα. Εγώ έχω μάθει πιο πολλά για το τι είναι ο άνθρωπος στην Αφρική, απ’ ότι έχω μάθει στην Αμερική. Το κομμάτι της ψυχανάλυσης θεωρείται τόσο αναγκαίο, όσο οι υπόλοιποι ιατρικοί κλάδοι. Αυτό που διαλαλούμε “νους υγιής εν σώματι υγιεί”, πρέπει να το εφαρμόσουμε και στην πράξη.
Ο Σάκης ο Μόρτης λοιπόν, παρουσιάζεται στη σειρά με κρίσεις πανικού. Η γιατρός μέσα από αυτή τη διαδικασία και την πορεία των συνεδριών, θα του δώσει να καταλάβει, πως μπορεί από μικρός να προσπαθούσε να αποβάλλει τον φόβο, ο φόβος όμως τελικά δεν αποβάλλεται και συσσωρεύεται στο σώμα. Κι όταν θα έρθει η στιγμή που τη θεωρεί το σώμα κατάλληλη, εκεί που εσύ έχεις κατασταλάξει, έχεις κάνει μια επαγγελματική πορεία, μια οικογένεια και τρία παιδιά με ένα ωραίο σπίτι, αυτά που ονειρευόσουν από μικρός, όταν φτάσει η ώρα που θα κάτσεις στον καναπέ ήσυχα, εκεί, σε αυτή ακριβώς την ησυχία, το σώμα απροσδόκητα αρχίζει να εξωτερικεύει τις φοβίες που έχουν συσσωρευτεί από την παιδική ηλικία. Οπότε, ένας άνθρωπος πρέπει να καταλάβει γιατί και το σώμα του φοβάται, από πού προέρχεται αυτός ο φόβος. Να πάει στον ειδικό που είναι ο ψυχαναλυτής, ο ψυχίατρος, που θα του δώσει τη γνώση.
Ποια είναι η σχέση σας με το υπόλοιπο καστ της Στοργής;
Πάρα πολύ καλή. Αυτός ο ρόλος αποτελεί μια δυαδική σχέση μεταξύ του Σάκη του Μόρτη και της Μαργαρίτας, της γιατρού, που τον κουράρει. Με τη Μαρία Ναυπλιώτου, είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ σε μια μεγάλη σειρά, την «Αίθουσα του Θρόνου». Είχε προηγηθεί ένα διαφημιστικό που είχαμε κάνει με τον Νίκο Περάκη, οπότε υπάρχει μια γλυκιά γνωριμία από τότε.
Όπως έχετε δηλώσει στο παρελθόν, είστε αυτοδίδακτος στην υποκριτική. Υπήρξε κάποιος ρόλος στην καριέρα σας που σας δυσκόλεψε;
Οι περισσότεροι ρόλοι που έχω κάνει, είναι δύσκολοι. Ένας ηθοποιός που έχει την ανάγκη να εκφραστεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχοντας έντονα βιώματα στη ζωή του, βρίσκει μέσα στις αναγνώσεις κειμένων και ρόλων, ένα κομμάτι του εαυτού του. Άμα θέλεις να είσαι ντόμπρος με τον εαυτό σου και με το κοινό, αληθινός με λίγα λόγια, πρέπει να σκύψεις ταπεινά και να δουλέψεις πολύ, έτσι ώστε να βρεις την αλήθεια του ρόλου που κατ’ επέκταση, είναι κι ένα κομμάτι της δικής σου προσωπικής αλήθειας. Άρα, δεν γίνεται να μην ταλαιπωρηθείς. Με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποιώ κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η έμπνευση, η δημιουργία και το καλό αποτέλεσμα, κρύβονται σε μία διαδικασία ταλαιπωρίας, να μην πω τυραννίας. Μερικές φορές οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να κολυμπήσουν πολύ βαθιά. Αυτό συμβαίνει στους χαρακτήρες, συμβαίνει και σε εμένα, άρα είναι δεδομένο ότι θα ταλαιπωρηθώ. Το ότι δεν είχα τεχνική γνώση λόγω έλλειψης σπουδής σε σχολή, σαφέστατα με δυσκόλεψε. Ο Αϊνστάιν έλεγε πως το ταλέντο είναι το 10% και το 90% είναι η δουλειά. Οπότε μέσα στις σχολές εκπαιδεύεσαι και δουλεύεις, ενώ εγώ δεν το είχα αυτό και αναγκάστηκα να το πράξω, να εκπαιδευτώ και να δουλέψω επί σκηνής, αλλά και να εκτεθώ σε αυτή.
Πώς λοιπόν συνέβη και είπατε το «ναι» στην υποκριτική;
Δεν ήταν δική μου σκέψη και πρωτοβουλία. Τυχαία με φέρανε στον Γιώργο τον Πανουσόπουλο, όπου έκανε την “Ελεύθερη Κατάδυση”. Συγκεκριμένα, ο Μάκης Γαζής που ήταν ο casting director. Ο Γιώργος Πανουσόπουλος έψαχνε κάποιον που να μην είναι έμπειρος και ας ήταν άτεχνος στον λόγο του. Τον ενδιέφερε να βρει έναν άνθρωπο για το πρωταγωνιστικό ρόλο, με γνήσια βιώματα ζωής. Ξεκινήσαμε τα δοκιμαστικά, εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον, έκανα την “Ελεύθερη Κατάδυση” και από εκεί μπήκα στον χώρο της υποκριτικής, ενθουσιασμένος με αυτή και ήθελα να συνεχίσω. Η πρώτη σημαντική πρόταση στο θέατρο, ήταν από τον Γιάννη Χουβαρδά, Διευθυντή του “Αμόρε”, που μου έδωσε την ευκαιρία - παρόλο που δεν είχα σπουδάσει θέατρο - να παίξω στη θεατρική παράσταση «Μπελβεντέρε» του Χόρβαρτ.
Πέρα από τη «Στοργή», θα σας δούμε σε μία πολυαναμενόμενη κινηματογραφική παραγωγή, τον «Καπετάν Μιχάλη», που βασίζεται στο ομότιτλο συναρπαστικό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Θέλετε να μας πείτε περισσότερα;
Πρόκειται για μια σπαρτιάτικη πρωτοβουλία του Κώστα Χαραλάμπους, ο οποίος καταπιάνεται με κάτι τόσο μεγάλο. Με τον Νίκο Καζαντζάκη έχουν καταπιαστεί ο Σκορσέζε, ο Ντασέν, ο Κακογιάννης και τώρα εκείνος. Προσωπικά λατρεύω τον Καζαντζάκη και πάντα τον θεωρούσα έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς. Όταν μου είπε λοιπόν ο Χαραλάμπους να είμαι στην ταινία και ξαναδιάβασα το μυθιστόρημα, συμφώνησα αμέσως. Στην ταινία υποδύομαι τον Νουρήμπεη, που είναι αδερφοχτός του Καπετάν Μιχάλη - τον οποίο υποδύεται ο Αιμίλιος Χειλάκης - μια σχέση αδελφική και ταυτόχρονα εχθρική, εξαιτίας αυτών που τους χωρίζουν. Ο Νουρήμπεης είναι νεωτεριστής και διπλωμάτης, μια καθαρή και γενναία ψυχή, - όπως τον ονομάζει ο ίδιος ο Καπετάν Μιχάλης - που θα επιδιώξει την ειρήνη και όχι τη σύγκρουση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Είναι ένας ιδιαίτερος και σημαντικός χαρακτηρας, ο οποιος θα έχει ένα τραγικο φινάλε.
Πέρα από την υποκριτική, εδώ και πολλά χρόνια ασχολείστε με το Faust, έναν πολυχώρο που φιλοξενεί μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Έχουμε με τον Αντώνη Περιστεράκο εδώ και 12 χρόνια το Faust, έναν ιδιαίτερο πολυχώρο. Πρόκειται για μια μουσική και μία θεατρική σκηνή, που καταφέρνει, ενώ δεν είναι επιχορηγούμενη αλλά ιδιωτική επιχείρηση, να δίνει το βήμα σε νέα μουσικά σχήματα και νέες θεατρικές ομάδες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους εκεί. Το Faust έχει φιλοξενήσει περισσότερες από 1700 μουσικές και πάνω από 100ο θεατρικές βραδιές. Το γεγονός ότι δίνουμε τη δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες στη μουσική και το θέατρο να εκφραστούν, μας συγκινεί και μας ανταμείβει ψυχικά. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πραγματοποιήσει και αρκετές δικές μας παραγωγές, επιλέγοντας ενδιαφέροντα έργα και αξιόλογους συνεργάτες. Το όφελος ήταν μεγάλο. Βελτιωθήκαμε ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες.
Ειδήσεις σήμερα:
Με υψηλό πυρετό επί 5 ημέρες το 1,5 ετών παιδάκι που πέθανε στον Βόλο - Ήταν αργά όταν πήγαν στο νοσοκομείο
Ομάδα Ζευς - 28η Οκτωβρίου: «Τιμή σε εκείνους που φυλάγουν Θερμοπύλες» - Το μήνυμα του πιλότου
Καλάθι του νοικοκυριού: Με ειδικό σήμα τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ - Δείτε τη λίστα
Ποια είναι η σχέση σας με το υπόλοιπο καστ της Στοργής;
Πάρα πολύ καλή. Αυτός ο ρόλος αποτελεί μια δυαδική σχέση μεταξύ του Σάκη του Μόρτη και της Μαργαρίτας, της γιατρού, που τον κουράρει. Με τη Μαρία Ναυπλιώτου, είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ σε μια μεγάλη σειρά, την «Αίθουσα του Θρόνου». Είχε προηγηθεί ένα διαφημιστικό που είχαμε κάνει με τον Νίκο Περάκη, οπότε υπάρχει μια γλυκιά γνωριμία από τότε.
Όπως έχετε δηλώσει στο παρελθόν, είστε αυτοδίδακτος στην υποκριτική. Υπήρξε κάποιος ρόλος στην καριέρα σας που σας δυσκόλεψε;
Οι περισσότεροι ρόλοι που έχω κάνει, είναι δύσκολοι. Ένας ηθοποιός που έχει την ανάγκη να εκφραστεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχοντας έντονα βιώματα στη ζωή του, βρίσκει μέσα στις αναγνώσεις κειμένων και ρόλων, ένα κομμάτι του εαυτού του. Άμα θέλεις να είσαι ντόμπρος με τον εαυτό σου και με το κοινό, αληθινός με λίγα λόγια, πρέπει να σκύψεις ταπεινά και να δουλέψεις πολύ, έτσι ώστε να βρεις την αλήθεια του ρόλου που κατ’ επέκταση, είναι κι ένα κομμάτι της δικής σου προσωπικής αλήθειας. Άρα, δεν γίνεται να μην ταλαιπωρηθείς. Με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποιώ κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η έμπνευση, η δημιουργία και το καλό αποτέλεσμα, κρύβονται σε μία διαδικασία ταλαιπωρίας, να μην πω τυραννίας. Μερικές φορές οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να κολυμπήσουν πολύ βαθιά. Αυτό συμβαίνει στους χαρακτήρες, συμβαίνει και σε εμένα, άρα είναι δεδομένο ότι θα ταλαιπωρηθώ. Το ότι δεν είχα τεχνική γνώση λόγω έλλειψης σπουδής σε σχολή, σαφέστατα με δυσκόλεψε. Ο Αϊνστάιν έλεγε πως το ταλέντο είναι το 10% και το 90% είναι η δουλειά. Οπότε μέσα στις σχολές εκπαιδεύεσαι και δουλεύεις, ενώ εγώ δεν το είχα αυτό και αναγκάστηκα να το πράξω, να εκπαιδευτώ και να δουλέψω επί σκηνής, αλλά και να εκτεθώ σε αυτή.
Πώς λοιπόν συνέβη και είπατε το «ναι» στην υποκριτική;
Δεν ήταν δική μου σκέψη και πρωτοβουλία. Τυχαία με φέρανε στον Γιώργο τον Πανουσόπουλο, όπου έκανε την “Ελεύθερη Κατάδυση”. Συγκεκριμένα, ο Μάκης Γαζής που ήταν ο casting director. Ο Γιώργος Πανουσόπουλος έψαχνε κάποιον που να μην είναι έμπειρος και ας ήταν άτεχνος στον λόγο του. Τον ενδιέφερε να βρει έναν άνθρωπο για το πρωταγωνιστικό ρόλο, με γνήσια βιώματα ζωής. Ξεκινήσαμε τα δοκιμαστικά, εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον, έκανα την “Ελεύθερη Κατάδυση” και από εκεί μπήκα στον χώρο της υποκριτικής, ενθουσιασμένος με αυτή και ήθελα να συνεχίσω. Η πρώτη σημαντική πρόταση στο θέατρο, ήταν από τον Γιάννη Χουβαρδά, Διευθυντή του “Αμόρε”, που μου έδωσε την ευκαιρία - παρόλο που δεν είχα σπουδάσει θέατρο - να παίξω στη θεατρική παράσταση «Μπελβεντέρε» του Χόρβαρτ.
Πέρα από τη «Στοργή», θα σας δούμε σε μία πολυαναμενόμενη κινηματογραφική παραγωγή, τον «Καπετάν Μιχάλη», που βασίζεται στο ομότιτλο συναρπαστικό μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Θέλετε να μας πείτε περισσότερα;
Πρόκειται για μια σπαρτιάτικη πρωτοβουλία του Κώστα Χαραλάμπους, ο οποίος καταπιάνεται με κάτι τόσο μεγάλο. Με τον Νίκο Καζαντζάκη έχουν καταπιαστεί ο Σκορσέζε, ο Ντασέν, ο Κακογιάννης και τώρα εκείνος. Προσωπικά λατρεύω τον Καζαντζάκη και πάντα τον θεωρούσα έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς. Όταν μου είπε λοιπόν ο Χαραλάμπους να είμαι στην ταινία και ξαναδιάβασα το μυθιστόρημα, συμφώνησα αμέσως. Στην ταινία υποδύομαι τον Νουρήμπεη, που είναι αδερφοχτός του Καπετάν Μιχάλη - τον οποίο υποδύεται ο Αιμίλιος Χειλάκης - μια σχέση αδελφική και ταυτόχρονα εχθρική, εξαιτίας αυτών που τους χωρίζουν. Ο Νουρήμπεης είναι νεωτεριστής και διπλωμάτης, μια καθαρή και γενναία ψυχή, - όπως τον ονομάζει ο ίδιος ο Καπετάν Μιχάλης - που θα επιδιώξει την ειρήνη και όχι τη σύγκρουση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Είναι ένας ιδιαίτερος και σημαντικός χαρακτηρας, ο οποιος θα έχει ένα τραγικο φινάλε.
Πέρα από την υποκριτική, εδώ και πολλά χρόνια ασχολείστε με το Faust, έναν πολυχώρο που φιλοξενεί μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Έχουμε με τον Αντώνη Περιστεράκο εδώ και 12 χρόνια το Faust, έναν ιδιαίτερο πολυχώρο. Πρόκειται για μια μουσική και μία θεατρική σκηνή, που καταφέρνει, ενώ δεν είναι επιχορηγούμενη αλλά ιδιωτική επιχείρηση, να δίνει το βήμα σε νέα μουσικά σχήματα και νέες θεατρικές ομάδες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους εκεί. Το Faust έχει φιλοξενήσει περισσότερες από 1700 μουσικές και πάνω από 100ο θεατρικές βραδιές. Το γεγονός ότι δίνουμε τη δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες στη μουσική και το θέατρο να εκφραστούν, μας συγκινεί και μας ανταμείβει ψυχικά. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πραγματοποιήσει και αρκετές δικές μας παραγωγές, επιλέγοντας ενδιαφέροντα έργα και αξιόλογους συνεργάτες. Το όφελος ήταν μεγάλο. Βελτιωθήκαμε ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες.
Ειδήσεις σήμερα:
Με υψηλό πυρετό επί 5 ημέρες το 1,5 ετών παιδάκι που πέθανε στον Βόλο - Ήταν αργά όταν πήγαν στο νοσοκομείο
Ομάδα Ζευς - 28η Οκτωβρίου: «Τιμή σε εκείνους που φυλάγουν Θερμοπύλες» - Το μήνυμα του πιλότου
Καλάθι του νοικοκυριού: Με ειδικό σήμα τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ - Δείτε τη λίστα
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr