Μίνως Μάτσας, ο συνθέτης της ευτυχίας

Παρότι έχει γαλουχηθεί σε μια αμιγώς καλλιτεχνική οικογένεια, ο Μίνως Μάτσας έχει τη συστολή του ταλαντούχου δημιουργού. Μεγάλωσε ανάμεσα στους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες - από συνθέτες και στιχουργούς μέχρι τραγουδιστές. Θυμάται ακόμη την πληθωρική προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη, το χιούμορ του Μάνου Χατζιδάκι και τη γλυκύτητα του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Γκάτσου. Ο εγγονός του ιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας Μίνως Μάτσας και Υιός έχει και το όνομα και το καλλιτεχνικό DNA του παππού του, αλλά και ένα αξιοζήλευτο ταλέντο, η φήμη του οποίου έχει φτάσει μέχρι το Λος Αντζελες. «Εχω μεγαλώσει ανάμεσα σε σημαντικούς ανθρώπους. Συνθέτες και τραγουδιστές ήταν η ευρύτερή μας οικογένεια.

Περισσότερο έβλεπα εκείνους από τους θείους μου. Από τη μια εγώ είχα πρόσβαση σε πρόσωπα -παρόλο που δεν το εκμεταλλεύτηκα- και από την άλλη αντιμετώπισα την καχυποψία των δημοσιογράφων που δεν έκαναν κριτική στο έργο μου αυτό καθαυτό, αλλά στο ποιος είμαι. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν θα έλεγα ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί έχω επηρεαστεί από κορυφαίους καλλιτέχνες από τα γεννοφάσκια μου. Σε ηλικία 5 ετών με πήγαινε ο πατέρας μου στο στούντιο της Πατησίων που έγραφε ο Θεοδωράκης», μου αναφέρει στην πρόσφατη συνάντησή μας στο «St George Lycabettus».

Με τον Μίνω Μάτσα μάς συνδέει μια ωραία φιλική σχέση. Οι πρώτες συστάσεις είχαν γίνει πριν από χρόνια, ήρθαμε όμως πιο κοντά από τότε που παντρεύτηκε την Ολγα Κεφαλογιάννη. Του ζητώ να βουτήξει στις παιδικές του μνήμες. «Θυμάμαι πολύ έντονα τον Μάνο Χατζιδάκι να λέει ανέκδοτα στο στούντιο, τον Νίκο Γκάτσο να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο σκυφτός, τον Μίκη Θεοδωράκη, μια επιβλητική μορφή, να είναι πάντα ντυμένος στα μαύρα, τον Μάνο Λοΐζο να μιλά με εκείνο τον χαρακτηριστικό γλυκό τρόπο.
Ο Νταλάρας, η Αλεξίου, ο Πάριος ήταν συχνά στο σπίτι μας και έπαιζαν μουσική. Η αλήθεια είναι ότι τότε, ως παιδί, δεν συνειδητοποιούσα το μέγεθός τους», μου απαντάει πρόθυμα.

Το ντεμπούτο του στη μουσική θα γίνει πολλά χρόνια αργότερα, όταν και η οικογένειά του συνειδητοποιήσει ότι εκείνος δεν θέλει να ασχοληθεί με το διοικητικό κομμάτι της δισκογραφικής τους εταιρείας. «Ηταν το ’94», συνεχίζει ο ίδιος τη διήγηση. «Τότε στο υπόγειο του πατρικού μου σπιτιού γράφω τραγούδια που μελοποιεί ο Ακος Δασκαλόπουλος. Συναντώ μια μέρα στον διάδρομο της Minos τον Γιώργο Νταλάρα και μου λέει: “Μικρέ, έμαθα ότι γράφεις”.

Δεν απαντώ τίποτα και όταν τον ξαναβλέπω μετά από έναν μήνα με προτρέπει να πάω να του τα παίξω. Θυμάμαι ότι θύμωσα πολύ με τον Ακο που μαρτύρησε το μυστικό μας. Θεωρούσα ότι έγραφα για εμάς. Λίγο καιρό μετά αυτά τα κομμάτια συμπεριλήφθηκαν στον δίσκο “Καλώς τους” του Γιώργου Νταλάρα. Μπορεί προς στιγμή να παρεξηγήθηκα και να του έκοψα την καλημέρα, χάρη στην επαγγελματική σπρωξιά του Ακου, όμως, έγινε η αρχή. Ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι με διαφορετικούς καλλιτέχνες κι έπειτα ήρθε η μουσική για τις ταινίες και το θέατρο».

Θα ακολουθήσουν δουλειές για πολλές κινηματογραφικές ταινίες αλλά και μια πορεία στην άλλη πλευρά του Αντλαντικού. «Ηταν θέμα προσωπικής αναζήτησης. Πήγα στην Αμερική τη στιγμή που ένιωσα ότι είχα ανάγκη από κάτι άλλο στη ζωή μου. Φοιτώ δύο χρόνια στο Juilliard School of Music στη Νέα Υόρκη και μετά από κάποιες συγκυρίες βρίσκομαι στο Λος Αντζελες.

Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα ήταν η πληθώρα των ανθρώπων που κάνουν το ίδιο πράγμα με εμένα. Το να αναμετρηθείς με χιλιάδες ταλαντούχους ανθρώπους είναι από μόνο του μια πρόκληση. Παρόλο που είχα την τύχη να δουλέψω σε πολλές ανεξάρτητες ταινίες και να παιχτεί μουσική μου στη Μetropolitan Opera και στο Alice Tully Hall προτιμώ τώρα πια να περνώ περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα, αφού εδώ νιώθω ότι γειώνομαι καλύτερα», εξηγεί.

Δύο χρόνια μετά την τελευταία του συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά, ο Μίνως Μάτσας αποφάσισε ότι ήρθε ο καιρός να επικοινωνήσει και πάλι ζωντανά με τον κοινό του. Και το κάνει από τη σκηνή του «Gazarte» με τρεις live εμφανίσεις (η πρώτη έχει ήδη πραγματοποιηθεί) τις Δευτέρες του Δεκεμβρίου. Mαζί του είναι δύο ταλαντούχοι τραγουδιστές, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης και η Μυρτώ Βασιλείου μαζί με έξι εξαιρετικούς σολίστ, και ο τίτλος των live είναι «Από κοντά».

«Ομολογώ ότι τον τίτλο των συγκεκριμένων παραστάσεων τον εμπνεύστηκε η Ολγα», μου λέει αναφερόμενος στη σύζυγό του Ολγα Κεφαλογιάννη. «Σε μια συζήτηση που είχαμε της εξηγούσα για ποιον λόγο θέλω πάλι να εμφανιστώ στο κοινό. Της έλεγα ότι με πλησίαζε ο κόσμος συζητώντας για κάποιο κομμάτι. Να, χθες κάποια κυρία μου είπε: “Χάρη στο τραγούδι σας αυτό ξαναερωτεύτηκα τον άνδρα μου”. Ανέφερα λοιπόν στην Ολγα ότι θέλω να δω από κοντά τους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική μου για να μοιραστούμε τις νότες μου από κοντά. Σε αυτές τις παραστάσεις παίζω τραγούδια από τηλεοπτικές σειρές, από το θέατρο, τραγούδια που έχουν αποδώσει γνωστοί ερμηνευτές και στη συγκεκριμένη περίπτωση ερμηνεύονται από δύο ταλαντούχους καλλιτέχνες της νέας γενιάς».

Η πρώτη Δευτέρα στο «Gazarte» ήταν sold out. Ηδη έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία και οι επόμενες. Κάτι που είναι λογικό για έναν συνθέτη που έχει γράψει τόσο υπέροχη μουσική. Η ζωή του όμως δεν περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από αυτήν. Η καθημερινότητά του με την Ολγα Κεφαλογιάννη έχει πασπαλιστεί με μια γερή δόση ευτυχίας χάρη στα δίδυμα παιδιά τους. «Προχθές τα έφερε η Ολγα στο στούντιο. Κάναμε πρόβα κι αυτά είχαν κολλήσει τα προσωπάκια τους στο τζάμι και έβλεπαν. Ηταν τα μάτια τους έκπληκτα και θυμήθηκα εμένα μικρό, όταν με έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του στο στούντιο. Εβλεπα τους μουσικούς, όπως κι εκείνα, σαν μικρούς θαυματοποιούς. Ηταν κι αυτά λες και έβλεπαν ένα θαύμα!», αναφέρει.

Μια κουβέντα με τον Μίνω Μάτσα έχει πάντα ενδιαφέρον, ειδικά όταν φωτίζει αθέατες στιγμές της προσωπικότητάς του. Τον ρωτώ αν αληθεύει πως όταν πρωτογνώρισε την Ολγα δεν γνώριζε ποια είναι και τη ρώτησε τι δουλειά κάνει. «Δεν την ήξερα γιατί ζούσα στο εξωτερικό. Ημασταν καλεσμένοι σε τραπέζι και τη ρώτησα μπροστά σε κόσμο, που μάλλον είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε, μετά από καιρό βέβαια, ήξερα πολύ καλά πλέον ποια είναι», μου λέει.

Εκτοτε η Ολγα Κεφαλογιάννη και ο Μίνως Μάτσας μοιράζονται τη ζωή τους. Πόσα κοινά, όμως, μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης με μια πολιτικό; «Η Ολγα είναι ένας άνθρωπος με τεράστιες ευαισθησίες και αγαπά τις τέχνες. Αγαπά το θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική, γι’ αυτό και συχνά με παρακινεί να πάμε σε κάποια παράσταση. Εγώ, ως γνωστόν, ξεχνιέμαι στον κόσμο μου και στις μουσικές μου», μου λύνει την απορία. «Μέσω της Ολγας συνειδητοποίησα άλλωστε ότι οι πολιτικοί δεν είναι πάντα αυτό το ξύλινο και απρόσιτο που νομίζουμε. Η Ολγα δεν είναι η γυναίκα που μπήκε στην πολιτική για να τα σαρώσει όλα. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ευαισθησίες και προσφέρει έργο. Από αυτή την οπτική γωνία, ναι, μπορεί ένας καλλιτέχνης να περάσει τη ζωή του με μια πολιτικό», καταλήγει γελώντας.

Λίγο προτού αποχαιρετιστούμε του ζητώ να μου δώσει μια εικόνα οικογενειακής ευτυχίας. «Ευτυχία είναι όταν βρισκόμαστε οι τέσσερις μας και τρώμε, κάνουμε βόλτες ή παίζουμε. Είναι στιγμές που δεν θα τις αλλάζαμε με τίποτα», μου λέει και φεύγει βιαστικά για να προλάβει τα δίδυμα πριν κοιμηθούν.