Σε ένα απόσπασμα από τα νέα απομνημονεύματα τουπρίγκιπα Χάρι, με τίτλο «Spare», αποκαλύπτεται για πρώτη φορά πώς έζησε ξανά τις τελευταίες στιγμές της μητέρας του, πριγκίπισσας Νταϊάνα, λίγο πριν από το θάνατό της.
Ενώ παρακολουθούσε τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ράγκμπι του 2007 στο Παρίσι, ο τότε 23χρονος Χάρι μπήκε στο ίδιο τούνελ όπου πέθανε η μητέρα του, 10 χρόνια πριν. Στο βιβλίο του που θα κυκλοφορήσει στις 10 Ιανουαρίου, ο Χάρι αφηγείται τον έντονο πόνο που ένιωσε στην προσπάθειά του να βιώσει όσα έζησε η μητέρα του, προτού σκοτωθεί.
Το People έδωσε στη δημοσιότητα το ακριβές απόσπασμα από το βιβλίο, στο οποίο ο Χάρι αφηγείται με κάθε λεπτομέρεια, την επιθυμία του να περάσει με την ίδια ταχύτητα στο τούνελ, που οδηγούσε ο σοφέρ της Νταϊάνα, προτού βρει τραγικό θάνατο στις 31 Αυγούστου 1997.
Ακολουθεί το απόσπασμα: «Το Παγκόσμιο κύπελλο μου έδωσε έναν οδηγό και την πρώτη μου νύχτα στην Πόλη του Φωτός και τον ρώτησα αν ήξερε το τούνελ όπου η μητέρα μου… Παρακολούθησα τα μάτια του, να μεγαλώνουν. Το τούνελ λέγεται Pont de l' Alma, του είπα. Ναι ναι. Το ήξερε. Θέλω να το περάσω. Θέλετε να περάσετε από το τούνελ; Με εξήντα πέντε μίλια την ώρα για την ακρίβεια. Εξήντα πέντε; Ναι
Την ακριβή ταχύτητα που υποτίθεται ότι οδηγούσε το αυτοκίνητο σύμφωνα με την αστυνομία, τη στιγμή της σύγκρουσης. Όχι 120 μίλια την ώρα, όπως ανέφερε αρχικά ο Τύπος.
Ο οδηγός κοίταξε τη θέση του συνοδηγού. Ο Μπίλι του έγνεψε σοβαρά. Ας το κάνουμε. Ο οδηγός έκανε ένα νεύμα. Πηγαίναμε, διασχίζοντας την κίνηση, περνώντας δίπλα από το Ritz, όπου η μαμά είχε το τελευταίο της γεύμα, με τον φίλο της, εκείνο το βράδυ του Αυγούστου. Μετά φτάσαμε στην αρχή του τούνελ. Περάσαμε πάνω από το χείλος στην είσοδο της σήραγγας, το χτύπημα που υποτίθεται ότι οδήγησε τη Mercedesτης μάνας, να ξεφύγει από την πορεία της.
Αλλά το χείλος δεν ήταν τίποτα. Μετά βίας το νιώσαμε. Καθώς το αυτοκίνητο έμπαινε στο τούνελ, έγειρα προς τα εμπρός, είδα το φως να αλλάζει και τις τσιμεντένιες κολόνες να τρεμοπαίζουν. Τα μέτρησα, μέτρησα τους χτύπους της καρδιάς μου και σε λίγα δευτερόλεπτα βγήκαμε από την άλλη πλευρά.
Κάθισα πίσω. Ήσυχα είπα: Αυτό είναι όλο; Δεν είναι τίποτα. Μόνο μια ευθεία σήραγγα. Πάντα φανταζόμουν τη σήραγγα ως ένα ύπουλο πέρασμα, επικίνδυνο, αλλά ήταν σύντομο, απλό.
Δεν υπάρχει λόγος να πεθάνει κανείς ποτέ μέσα του. Ο οδηγός και ο Μπίλι δεν απάντησαν. Κοίταξα έξω από το παράθυρο: Πάλι. Ο οδηγός με κοίταξε στην πίσω όψη. Πάλι; Ναι. Σας παρακαλούμε. Ξαναπεράσαμε.
Αρκετά. Σας ευχαριστώ.
Ήταν μια πολύ κακή ιδέα. Είχα πολλές κακές ιδέες στα είκοσι τρία μου χρόνια, αλλά αυτή ήταν μοναδικά κακοσχεδιασμένη. Είχα πει στον εαυτό μου ότι ήθελα να κλείσω, αλλά δεν το έκανα πραγματικά. Κατά βάθος, ήλπιζα να ένιωθα σε αυτό το τούνελ αυτό που ένιωθα όταν η JLP μου έδωσε τους φακέλους της αστυνομίας, δηλαδή δυσπιστία και μφιβολία. Αντίθετα, εκείνη ήταν η νύχτα που χάθηκαν όλες οι αμφιβολίες.
Είναι νεκρή, σκέφτηκα. Θεέ μου, έχει φύγει για τα καλά. Νόμιζα ότι η οδήγηση στο τούνελ θα έφερνε ένα τέλος ή σύντομη διακοπή στον πόνο, στη δεκαετία του ακατανίκητου πόνου. Αντίθετα, έφερε την έναρξη του δεύτερου μέρους του πόνου».
Κλείσιμο
Τα απομνημονεύματα του πρίγκιπα Χάρι , που θα κυκλοφορήσουν στις 10 Ιανουαρίου, είναι μια «οικεία» και «εγκάρδια» ματιά στις «εμπειρίες, περιπέτειες, απώλειες και μαθήματα ζωής που τον βοήθησαν να διαμορφωθεί».
Στο βιβλίο του, ο Χάρι θυμάται τον θάνατο της μητέρας του και πώς εξελίχθηκε η ζωή του από εκείνο το σημείο και μετά. Όπως αναφέρει ο εκδότης: «γυρίζει τους αναγνώστες αμέσως πίσω σε μια από τις πιο οδυνηρές εικόνες του εικοστού αιώνα: δύο νεαρά αγόρια, δύο πρίγκιπες, που περπατούν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους καθώς ο κόσμος παρακολουθούσε με θλίψη και φρίκη».
