Νίκη Λάμη: Η κωμωδία είναι δύσκολο και απαιτητικό είδος

Στις 31 Δεκεμβρίου η Νίκη Λάμη ανάρτησε στο προφίλ της στο Instagram δύο παιδικές φωτογραφίες της. Τις συνόδευσε με μια λεζάντα κάνοντας το ταμείο της χρονιάς της: «Αυτό που κρατάω για φέτος είναι η σημασία που έδωσα σε αυτό το “παιδί της φωτογραφίας”. Οσο και να μεγαλώνουμε... όσο και να προχωράμε... όσο όμορφα ή άσχημα πράγματα μας συμβαίνουν... εύχομαι να μπορούμε πάντα να είμαστε ενωμένοι με αυτό το “παιδάκι”... να το αγαπάμε... να το προσέχουμε και να το προστατεύουμε... γιατί πρώτα εμείς θα το κάνουμε αυτό και μετά όλοι οι άλλοι». Η αλήθεια είναι ότι συνομιλώντας μαζί της δύο ημέρες αργότερα ήταν ηλίου φαεινότερο πως το παιδί μέσα της είναι παραπάνω από φροντισμένο.

Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι φέτος η Νίκη Λάμη ανέλαβε τον πρώτο κεντρικό τηλεοπτικό ρόλο της, ότι πρωταγωνιστεί σε μια σειρά των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, δηλαδή δύο εμβληματικών για την τηλεοπτική κωμωδία σεναριογράφων, ότι ενσαρκώνει τη μία από τις ηρωίδες του «Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη» του MEGA. Αλλά ότι μέσα από τη δουλειά που επέλεξε τυχαία και χωρίς στρατηγικό σχέδιο καταφέρνει να περνάει καλά και αυτό να βγαίνει προς τα έξω -όπως επιτάσσει το περιλάλητο κλισέ-, αλλά κυρίως να κατανοεί καλύτερα τους ανθρώπους γύρω της. Και τελικά τον εαυτό της.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκε να καταλάβει τι ετοίμαζε για εκείνη το αεικίνητο συγγραφικό δίδυμο, όταν μήνες πριν ο Μιχάλης Ρέππας τη ρώτησε στο τηλέφωνο: «Εχεις κλείσει κάτι για την επόμενη σεζόν;». «Μεσολάβησε αρκετός καιρός από το πρώτο τηλεφώνημα μέχρι την ημέρα που με ξαναπήρε και μου είπε: “Θα κάνεις αυτήν, αύριο ξεκινάμε την ανάγνωση”. Οπως καταλαβαίνεις, δεν μου άφησε επιλογή», εξιστορεί γελώντας η ηθοποιός. Και πώς να έκανε αλλιώς, αφού με τους Ρέππα - Παπαθανασίου τη συνδέουν καλλιτεχνικοί δεσμοί αίματος. «Γνωριστήκαμε όταν ήμουν ακόμα στη σχολή, στην οντισιόν που έκαναν για το έργο τους “Αττική Οδός”. Θυμάμαι, ήμασταν γύρω στα 600 κορίτσια στο Θέατρο Λαμπέτη για την ακρόαση. Εγώ δεν είχα ιδέα ότι θα έκαναν δράμα. Για άλλο πήγαινα και άλλο βρήκα μπροστά μου. Εμφανίστηκα, τους συστήθηκα και ο Μιχάλης ξέσπασε αμέσως σε γέλια. Τους είπα ότι μπορούσα να παίξω κάτι δραματικό, για να με δουν, ωστόσο απάντησαν πως δεν ήμουν εκείνη που είχαν στον νου τους για τον ρόλο. Μου ζήτησαν όμως το τηλέφωνό μου. Εννοείται ότι δεν περίμενα ότι θα με καλέσουν ποτέ. Τρεις ημέρες μετά μου τηλεφώνησε ο Μιχάλης».

Εκτοτε η Νίκη Λάμη έχει χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης και εκτίμησης με τους δύο σεναριογράφους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο φετινός ρόλος της είναι το επιστέγασμα ή η κορωνίδα αυτής της συνεργασίας που κρατά χρόνια πια. Αλλωστε μιλάμε για τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο στην καριέρα της. Αλήθεια, τον περίμενε; «Εννοείται ότι το ήθελα. Ποιος δεν θέλει να εξελίσσεται και να προχωρά παρακάτω; Ηθελα να γίνω ο άνθρωπος που θα σύρει το άρμα μιας δουλειάς. Και είμαι χαρούμενη που συμβαίνει. Ξέρεις πότε το καταλαβαίνω; Οταν βλέπω πόσο φυσικά βγαίνουν οι κινήσεις και οι ατάκες μου στη σειρά. Εννοείται ότι παρακολουθώ τα επεισόδια. Ετσι με παρατηρώ και με διορθώνω. Είναι μέρος της δουλειάς μου να με βλέπω», εξηγεί.

Η Νίκη Λάμη λέει πως ήταν ντροπαλή όταν ήταν μικρή. Τουλάχιστον στο σχολείο, όπου συνήθως ξεχνούσε τις στροφές των ποιημάτων που τις ανέθεταν στις γιορτές και σε ό,τι τέλος πάντων θα μπορούσε να θεωρηθεί τότε «έξω κόσμος». Αντιθέτως, στον μικρόκοσμο της οικογένειας και του σπιτιού ήταν άλλος άνθρωπος. «Ημουν από τα κορίτσια που φορούσαν τακούνια και κοιτάζονταν στον καθρέφτη. Μου άρεσε να χορεύω, μου άρεσε ό,τι είχε χρώμα, χαρά, χρυσόσκονη. Θυμάμαι, τρελαινόμουν με το “Λάμπω” της Αννας Βίσση και χόρευα λαμπάντα μέχρι που ζαλιζόμουν από τις στροφές και έπεφτα κάτω. Αν ήξερα τι ήθελα να κάνω όταν μεγαλώσω; Δεν είχα ιδέα. Νομίζω πως ήθελα να κάνω τα πάντα», αφηγείται. Τελικά, η φιλοπεριέργεια την οδήγησε στις τάξεις μιας δραματικής σχολής. Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Μετά το πρώτο έτος κατάλαβε ότι είχε βρει αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή της. «Διάβαζα θεατρικά και φανταζόμουν. Με φανταζόμουν. Ομως δεν ήμουν από τα παιδιά που ήθελαν να παίξουν. Περισσότερο περίμενα και παρατηρούσα. Ακόμα ντρεπόμουν».

Δεν της πήρε όμως πολύ καιρό για να ξεπεράσει τη συστολή της. Μετά τη σχολή πέρασε από κάστινγκ για μια σειρά του ΑΝΤ1 και λίγο μετά ήρθε η γνωριμία της με τους Ρέππα - Παπαθανασίου σε αρκετές παραστάσεις των οποίων συμμετείχε. Στην πραγματικότητα, φέτος είναι η πρώτη σεζόν έπειτα από 13 χρόνια που δεν κάνει θέατρο. «Ενώ στην αρχή είπα πως θα ξεκουραστώ και θα είμαι πιο χαλαρή, αμέσως μετά ήρθε η αμηχανία. Αναρωτιόμουν γιατί είναι Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή και δεν είμαι στο θέατρο. Από την άλλη, έχω χρόνο για να καλλιεργήσω περισσότερο άλλα skills μου. Στη μουσική, στον χορό ή να κάνω γυμναστική. Η δουλειά μας απαιτεί διαρκή εξέλιξη», παραδέχεται. Μιλώντας για εξέλιξη, είναι άραγε για εκείνη πρόβλημα το γεγονός ότι αποκρυσταλλώνεται μέσα από τους ρόλους της ως κωμική ηθοποιός; Πιστεύει ότι τυποποιείται; «Δεν με ενοχλεί ούτε αυτό που κάνω, ούτε αυτό που εκπέμπω. Είμαι σίγουρη ότι θα προκύψουν κι άλλοι ρόλοι τη σωστή στιγμή. Να, πάρε για παράδειγμα ότι από τη νέα χρονιά θα είμαι στον νέο κύκλο του “Ετερος Εγώ”, όπου κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Να πω την αλήθεια, η κωμωδία είναι πιο δύσκολη και πιο απαιτητική. Σκέψου πόσο πιο εύκολο είναι να συγκινηθείς ή να κλάψεις παρά να γελάσεις από μέσα σου, με την καρδιά σου. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, και στους κωμικούς και τους δραματικούς ρόλους, παίζεις με το νευρικό σου σύστημα. Αρκεί βέβαια να είσαι αποφασισμένος να φεύγεις από τις ευκολίες σου».

Αν και έχουμε συνηθίσει οτιδήποτε άπτεται του θεάματος και της προβολής να μαστίζεται από ανταγωνισμό, τρικλοποδιές, γενικά τα κατώτερα και τα πιο χαμερπή ανθρώπινα ένστικτα, η Νίκη Λάμη δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι αγαπά τους ηθοποιούς. Και ότι περνάει καλά στη δουλειά της. «Οταν παίζεις με ανθρώπους στην ίδια παράσταση κάθε ημέρα για μια σεζόν ή όταν είσαι μαζί τους στο γύρισμα δέκα ή δώδεκα ώρες την ημέρα δημιουργείς δεσμούς που άλλοι για να τους σφυρηλατήσουν θέλουν τον τριπλάσιο χρόνο. Μέσα από τη δουλειά μαθαίνω να καταλαβαίνω περισσότερο και να κατανοώ τους ανθρώπους. Και να μην είμαι αφοριστική με τους άλλους». Εδώ που τα λέμε, το θέατρο ευθύνεται για μια παλιότερη μακροχρόνια σχέση της. Οχι με κάποιον συνάδελφό της, αλλά με έναν ανώνυμο θαυμαστή. «Ερχόταν για τέσσερις μήνες κάθε ημέρα έξω από το θέατρο. Μου μιλούσε, μου έφερνε λουλούδια. Κάποια στιγμή σκέφτηκα “εντάξει, μπορεί να μην είναι τελείως τρελός” και βγήκαμε. Τελικά μείναμε μαζί πέντε χρόνια και σήμερα είμαστε πολύ καλοί φίλοι», αφηγείται γελώντας η ηθοποιός, η οποία όταν της ζητώ να διαλέξει σε τι άλλο είναι ιδιαίτερα καλή -πέραν της δουλειάς της- επιλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη την οδήγηση. Ηθελε, λέει, από παιδί να πιάσει τιμόνι στα χέρια της. Κυρίως για να γλιτώνει τα 3,5 χιλιόμετρα ποδαρόδρομο από το Αστρος Κυνουρίας, όπου περνούσε τα εφηβικά καλοκαίρια της, στην κοντινή τοπική ντίσκο. Πριν σταματήσουν να καπνίζουν τα κεράκια από την τούρτα των 18ων γενεθλίων της, γράφτηκε σε σχολή οδηγών. Εκτοτε αποφάσισε να πηγαίνει η ίδια το τιμόνι της ζωής της στην κατεύθυνση όπου ήθελε. Μέχρι σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται πως δεν έχει προδώσει τον νεανικό εαυτό της ◆

Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make-up/Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Βοηθός Styling: Αθηνά Τίκα.
Ευχαριστούμε το «Project 3 Urban Chic Hotel» (Ξάνθου 3, Αθήνα, τηλ.: 210 3637592) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης

Ειδήσεις σήμερα:

Πέτρος Φιλιππίδης: Ένοχος για τις δύο απόπειρες και αθώος για τον βιασμό, η πρόταση Εισαγγελέα

Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ: Σε 20 χρόνια «εξαΰλωσε» τα 100 εκατομμύρια της κληρονομιάς του Έλβις

Τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος: Στη Μητρόπολη για τις λεπτομέρειες της κηδείας οι γιοι του, Νικόλαος και Παύλος