Η «Βαβυλώνα» του παλιού Χόλιγουντ - Τα σκάνδαλα που στιγμάτισαν τα 20's

Μήνες πριν από την πρεμιέρα της (15 Δεκεμβρίου στο Λος Αντζελες, μία εβδομάδα αργότερα σε όλες τις ΗΠΑ και μόλις στις 19 Ιανουαρίου στην Ελλάδα) η ταινία «Babylon» είχε κερδίσει τον τίτλο της πολυαναμενόμενης.

Από τη μια το λαμπερό καστ, με προεξάρχοντες τον Μπραντ Πιτ και τη Μάργκοτ Ρόμπι, από την άλλη η υπόθεση που διαδραματίζεται στα πρώτα χρόνια του Χόλιγουντ, γνωστού και ως Τινσελτάουν, τη δεκαετία του ’20. Στα εκ προιμίου υπέρ υπολογιζόταν και ο Ντάμιεν Σαζέλ, που υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία και έχει ήδη παραδώσει στους σινεφίλ τα οσκαροβραβευμένα «Χωρίς μέτρο» (2014) και «La La Land» (2016) - για το δεύτερο μάλιστα τιμήθηκε ως σκηνοθέτης.

Τo επίσημο τρέιλερ ξεκαθάριζε από την αρχή ότι δεν πρόκειται για ταινία για όλη την οικογένεια: οργιώδη πάρτυ στα οποία περισσεύει η ασυδοσία και φιλόδοξοι σταρ στα σπάργανα, πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν μια θέση στον ήλιο του Χόλιγουντ.

Και παρότι το «Babylon» είναι καθαρή μυθοπλασία από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή και οι χαρακτήρες του είναι πλάσματα της φαντασίας του Σαζέλ -αν και η ηρωίδα της Ρόμπι κοπιάρει το it girl των 20s Κλάρα Μπόου-, η δεκαετία στην οποία αναφέρεται έβριθε πραγματικών σκανδάλων, που από μόνα τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέμα για ταινία.
Στα 20s το Χόλιγουντ μόλις άρχιζε να χτίζει τον μύθο του υπό την παντοδυναμία των στούντιο που κατασκεύαζαν ή γκρέμιζαν καριέρες έχοντας τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή των σταρ τους. Εκείνοι που έλαμπαν περισσότερο από τους άλλους ήταν ο Ροδόλφο Βαλεντίνο, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς, η Μέρι Πίκφορντ, η Μάριον Ντέιβις, η Γκλόρια Σουάνσον και η Ολιβ Τόμας.

Ειδικά η τελευταία ήταν η σταθερά ανερχόμενη δύναμη. Νέα, ωραία και ταλαντούχα, είχε στο ενεργητικό της μια ντουζίνα ταινίες, όπως οι «Beatrice Fairfax», «The Flapper» και «The Glorious Lady», και ήταν κουνιάδα της Μέρι Πίκφορντ. Το 1920 έκανε ένα διάλειμμα από τα εξαντλητικά γυρίσματα και ταξίδεψε στη Γαλλία με πλοίο, μαζί με τον σύζυγό της Τζακ, που ήταν επίσης ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός. Η ανεμελιά του ταξιδιού διακόπηκε απότομα, όταν η Ολιβ ήπιε, κατά λάθος, διχλωριούχο νάτριο. Κατέληξε πέντε ημέρες αργότερα. Η ξαφνική αναχώρησή της από τον μάταιο τούτο κόσμο είχε απασχολήσει για μήνες τα κίτρινα πρωτοσέλιδα, που υπαινίσσονταν από πιθανή δολοφονία -παρόλο που οι έρευνες της γαλλικής αστυνομίας είχαν καταλήξει στο ατύχημα- μέχρι θάνατο από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ηταν το πρώτο σκάνδαλο που συντάραξε τη χολιγουντιανή κοινότητα. Λίγο καιρό μετά τον θάνατό της, βγήκε στις αίθουσες και η τελευταία της ταινία, «Everybody’s Sweetheart», τίτλος που της ταίριαζε γάντι όσο ζούσε. Ηταν μόλις 25 ετών.
Εναν χρόνο αργότερα, ένας ακόμα Χολιγουντιανός θα απασχολούσε τον κίτρινο Τύπο. Ο Ρόσκο «Φάτι» Αρμπακλ ήταν ο βασιλιάς της φαρσοκωμωδίας, ακόμα πιο δημοφιλής από τον Τσάπλιν, με δημοτικότητά τόσο τεράστια όσο και το βάρος του. Ο Αρμπακλ, όμως, δεν ήταν το καλύτερο παιδί της πιάτσας, όπως αποδείχτηκε όταν κατηγορήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1921 για τον φόνο εξ αμελείας της ηθοποιού Βιρτζίνια Ραπ.

Κατά το κατηγορητήριο, ο Αρμπακλ είχε βιάσει τη Ραπ με μπουκάλι σε ένα πάρτυ, προκαλώντας της ρήξη κύστης και δευτεροπαθή περιτονίτιδα. Η ανερχόμενη σταρ και μοντέλο κατέληξε τέσσερις ημέρες μετά. Οι εφημερίδες του μεγαλοεκδότη της εποχής Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, «San Francisco Examiner» και «Los Angeles Examiner», έσυραν τον χορό του μιντιακού διασυρμού του Αρμπακλ, φωτογραφίζοντάς τον ως σεξουαλικά ανεξέλεγκτο, απολύτως ανήθικο και τελικά δολοφόνο. Και παρότι ο ίδιος αρνήθηκε εξαρχής κάθε κατηγορία, χρειάστηκε να περάσει από τρεις δίκες για να αθωωθεί πανηγυρικά στην τελευταία, τον Απρίλιο του 1922.

Η ζημιά όμως είχε ήδη γίνει και ήταν ανεπανόρθωτη. Ο κόσμος είχε καταδικάσει τον ηθοποιό, αν όχι για βιασμό και δολοφονία, σίγουρα για άσεμνη συμπεριφορά και παραβίαση του νόμου της ποτοαπαγόρευσης. Η Γκλόρια Σουάνσον θα συνόψιζε σε μία φράση την κοινή πεποίθηση: «Ισως τρεις δίκες να μην κατάφεραν να αποδείξουν ότι ο Αρμπακλ ήταν ένοχος, αλλά κανένας δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν απολύτως αθώος». Ο αλλοτινά δημοφιλής σταρ με το πιο ακριβοπληρωμένο μέχρι τότε συμβόλαιο έχασε την έπαυλή του, τα αυτοκίνητά του και τεράστιο μέρος της περιουσίας του για να πληρώνει τους δικηγόρους. Πέθανε στον ύπνο του το 1933, περιφρονημένος απ’ όλους.

Και ενώ το σκάνδαλο Αρμπακλ ήταν ακόμα στα ντουζένια του, μία άλλη είδηση διάνθιζε τα πρωτοσέλιδα τον Φεβρουάριο του ’22: η δολοφονία του Γουίλιαμ Ντέσμοντ Τέιλορ. Ο διάσημος σκηνοθέτης του στούντιο Famous Players-Lasky είχε βρεθεί νεκρός, πυροβολημένος πισώπλατα, στο πάτωμα του μπανγκαλόου του. Αυτός που τον ανακάλυψε ήταν ο μπάτλερ του, ο οποίος όρμησε στον κήπο φωνάζοντας σε βοήθεια τους διάσημους γείτονες, ανάμεσά τους η Αγκνες Eρς, συμπρωταγωνίστρια του Βαλεντίνο στον «Σεΐχη», και η Εντνα Περβίανς, μακροχρόνια συμπρωταγωνίστρια του Τσάπλιν. Σύντομα, στην παρέα θα προσετίθεντο και άνθρωποι από το στούντιο.

Ολοι αυτοί πάτησαν ανεξέλεγκτα στον τόπο του εγκλήματος πριν ειδοποιηθεί η αστυνομία και εκουσίως -ή και όχι- αλλοίωσαν τα στοιχεία και εξαφάνισαν την αλληλογραφία του σκηνοθέτη. Προφανώς υπήρχαν μυστικά που έπρεπε να παραμείνουν κρυφά. Ωστόσο τους διέφυγε το γράμμα που είχε στείλει στον Τέιλορ η ανερχόμενη σταρ Μέρι Μάιλς Μίντερ, που θεωρήθηκε λανθασμένα ερωτικό. Και παρότι η Αστυνομία δεν κατάφερε να βρει στοιχεία ούτε υπόπτους, ο Τύπος είχε τις δικές του θεωρίες.

Αρχικά μίλησαν για ένα ερωτικό τρίγωνο που σχημάτιζαν ο Τέιλορ, η Μίντερ και μία ακόμα σταρ, η Μέιμπελ Νόρμαντ. Η θεωρία κατέρρευσε όταν μαθεύτηκε ότι ο δολοφονημένος ήταν γκέι. Οι καριέρες των δύο ηθοποιών, όμως, καταστράφηκαν. Μέσα στους επόμενους μήνες οι ακούραστοι ρεπόρτερ επινοούσαν νέους υπόπτους: ομάδα ναρκεμπόρων, τη μητέρα της Μίντερ, έναν άσημο μαύρο που παρουσίασαν ως εκδικητικό εραστή, ηθοποιούς του στούντιο που είχαν τσακωθεί με τον σκηνοθέτη, ακόμα και τον μπάτλερ που τον βρήκε νεκρό. Η συνωμοσιολογία για τη δολοφονία του Τέιλορ έλαβε τέλος μόνο όταν ξέσπασε το επόμενο σκάνδαλο. Ο πραγματικός δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ.

Και το επόμενο σκάνδαλο ήταν ο θάνατος από υπερβολική δόση μορφίνης του Γουάλας Ριντ, λαμπρού σταρ της εποχής, γνωστού με το προσωνύμιο «ο τελειότερος εραστής της μεγάλης οθόνης». Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ο εθισμός του ξεκίνησε τυχαία το 1919, όταν στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Οι γίγαντες της κοιλάδας» ο ηθοποιός τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι σε ένα ατύχημα. Για να αντέξει τους πόνους και να συνεχίσει τα γυρίσματα του χορηγήθηκε μορφίνη. Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του ’23, ο Ριντ, 31 ετών, δεν θα πονούσε ποτέ πια.
Τελευταία στη λίστα με τα σκάνδαλα των 20s ήταν η μυστηριώδης ασθένεια του σκηνοθέτη Τόμας Ινς στη διάρκεια κρουαζιέρας με το γιοτ του Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ «Oneida» τον Μάρτιο του 1924. Συνταξιδιώτες ήταν μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ: η Μάριον Ντέιβις (ερωμένη του Χερστ), ο Τσάρλι Τσάπλιν, η κουτσομπολογράφος Λουέλα Πάρσονς και μισή ντουζίνα ακόμα διάσημοι.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ο Ινς ένιωσε ξαφνική αδιαθεσία και μόλις το γιοτ έπιασε λιμάνι μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου κατέληξε από καρδιακή προσβολή. Η ανεπίσημη εκδοχή είναι ότι ο Χερστ τον πυροβόλησε κατά λάθος ενώ στόχευε τον Τσάπλιν, ο οποίος είχε παράνομη σχέση με την Ντέιβις. Αυτό το ερωτικό τρίγωνο ήταν μεν πραγματικό, αλλά τα σπασμένα τα πλήρωσε ως συνήθως ο αθώος. Για την ιστορία, στο «Babylon», που θεωρείται μάλλον φαβορί για τα Οσκαρ -αν και στις Χρυσές Σφαίρες, παρά τις υποψηφιότητες σε όλες τις βασικές κατηγορίες, βραβεύτηκε μόνο για το soundtrack-, δεν δραματοποιείται καμία από τις παραπάνω ιστορίες. Με αυτές θα ασχοληθούν, ίσως, κάποτε, άλλες ταινίες. O tempora, o mores, ω υπέροχα άσεμνο και σκανδαλώδες Χόλιγουντ ◆