Λέττα Κάππα: Η πρώτη τρανς πρωταγωνίστρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«Εδώ και λίγο καιρό έχει βρεθεί η πρωταγωνίστρια, η οποία αναδείχθηκε από τη διαδικασία των ακροάσεων», έλεγε η ανακοίνωση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τον Δεκέμβριο του 2022, αναφορικά με την επερχόμενη όπερα δωματίου. Τα φρύδια έσμιξαν και όλοι μπήκαν σε έναν χορό σχολίων. Τον περασμένο Οκτώβριο, η Λυρική Σκηνή είχε δεχθεί έντονη κριτική επειδή είχε επιλεχθεί βαρύτονος cis άνδρας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, παρά τις προγραμματισμένες ακροάσεις που είχαν ανακοινωθεί με στόχο να βρεθεί τρανς γυναίκα, όπως ήταν και στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία.

Η Λέττα Κάππα θα είναι τελικά η Στρέλλα του Μιχάλη Παρασκάκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και λιμπρέτο της Αλεξάνδρας Κ*, στην όπερα που βασίστηκε στην ομώνυμη ταινία του Πάνου Κούτρα, σε σενάριο Πάνου Κούτρα και Παναγιώτη Ευαγγελίδη και θα ανέβει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ. Και κάπως έτσι Habemus Στρέλλα.

Η σκηνή είναι τυλιγμένη με μια ροζ χνουδωτή μοκέτα. Εκεί είναι το καμαρίνι της Στρέλλας, το σπίτι της, εκεί εκτυλίσσεται η μεγαλύτερη πλοκή της όπερας. Ενας μικρός καθρέφτης, τσιγάρα, παγιέτες, κάρτες ταρώ, κραγιόν, ένα βαλιτσάκι ηλεκτρολόγου και μια χαλασμένη τηλεόραση. Ολα τα μικρά αντικείμενα που συνθέτουν τον κόσμο της Στρέλλας. Η Λέττα είναι καθισμένη στο σκαλί και περιμένει οδηγίες από τον φωτογράφο για τις κινήσεις της. Φοράει ένα μπεζ φόρεμα με χάντρες και τούλι και μοιάζει σαν ένα μπιζού μέσα σε αυτό τον κοριτσίστικο οίκο. Σε ένα από τα διαλείμματα της φωτογράφησης μου εξομολογείται ότι ακόμα δεν πιστεύει πως σε λίγες μέρες γίνεται η πρεμιέρα. «Πάντα θα υπάρχει άγχος. Οσες πρόβες και να κάνεις, κάθε μέρα δημιουργείται κάτι άλλο. Στην αρχή με τρόμαζε, τώρα με εξιτάρει. Αυτή η διαδικασία με οχυρώνει και με κάνει να νιώθω ακόμα πιο σίγουρη γι’ αυτό που κάνω. Το θέατρο το αγάπησα εδώ μέσα και ελπίζω αυτή η αγάπη να μείνει παντοτινή», ομολογεί.

Η Λέττα Κάππα είναι τραγουδίστρια, ενώ η Στρέλλα ήταν ηλεκτρολόγος. Και οι δύο είναι αρτίστες και τώρα οι δύο θα γίνουν μία. Πώς έχτισε αυτό τον απαιτητικό ρόλο μέσα της, χωρίς να έχει σπουδάσει θέατρο; Τη δυσκόλεψε; «Πολύ στην αρχή. Ξεχνάς ότι είσαι εσύ, σπουδάζεις έναν νέο χαρακτήρα και γίνεσαι εκείνη. Καμιά φορά μπερδεύομαι και γίνομαι η Στρέλλα στο ίδιο μου το σπίτι. Κάθε φορά που έκανα μια σκηνή έδινα τα πάντα, μέχρι που ο σκηνοθέτης μού είπε πως πρέπει να κρατάω δυνάμεις και να τα δίνω όλα στην παράσταση. Ηταν ένα τεράστιο σχολείο για μένα όλο αυτό», παραδέχεται.

Η «Στρέλλα» θα μπορούσε να είναι τραγωδία του Αισχύλου. Σεξεργασία, αιμομιξία, μοναξιά. «Η Στρέλλα είναι όντως τραγικό πρόσωπο. Προσωπικά, δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί της. Δεν έχω ζήσει τη σκληρή ζωή της, δεν έχω τα βιώματά της, δεν είμαι αυτή. Θέλω απλά να δω μέσα από τα δικά της μάτια και να σωματοποιήσω το βίωμά της για τους θεατές. Η οικογένειά μου με αγαπά, μεγάλωσα με αποδοχή και κατανόηση, ευτυχώς δεν κινδύνεψα. Το κοινό μας είναι η καλλιτεχνική μας φύση και η αγάπη μας για τους στενούς μας φίλους. Η Στρέλλα και η Λέττα είναι πάντα εκεί γι’ αυτούς που αγαπούν», διευκρινίζει. Οπως και για τη Στρέλλα, για τους ρόλους της Μαίρης και της Βίλμας επελέγησαν διεμφυλικές γυναίκες από τις ακροάσεις που πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβριο του 2022 (η Ιωάννα Ζαμ-Πέτρου και η Βικτωρία Τσιτουρίδου-Μάγια, αντίστοιχα), ενώ την επιμέλεια κίνησης και τη χορογραφία της παραγωγής υπογράφει η διεμφυλική καλλιτέχνις Φένια Αποστόλου.

Η Λέττα είναι η πρώτη τρανς πρωταγωνίστρια της Λυρικής στην Ελλάδα. Ανοιξε δρόμους ή, έστω, ξεκίνησε μια συζήτηση που, ενδεχομένως, είχε αργήσει. Την αγχώνει αυτή η έκθεση; «Λες να μπω στο Γκίνες; Ε, δεν είμαι και η Βουγιουκλάκη. Δεν αγχώνομαι ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο. Χαίρομαι μόνο που επιτέλους υπάρχει αυτή η δυνατότητα για όλες μας. Εχω το ίδιο καρδιοχτύπι πριν βγω στη σκηνή από τη στιγμή που έγινα επαγγελματίας, όπου κι αν τραγουδούσα. Μακάρι να μπορούσα να παραμείνω εδώ μέσα για πάντα, ποιος καλλιτέχνης δεν θα ήθελε;», σκέφτεται ονειροπολώντας.

Η πρώτη ανάμνηση της Λέττας στο σπίτι της στον Πειραιά ήταν μουσική. Από μικρή χόρευε και τραγουδούσε. Αν η ζωή της ήταν τραγούδι, θα ήταν το «Un año de amor» της Λουθ Καζάλ, αν και δεν θεωρεί τον εαυτό της αλμοδοβαρική φυσιογνωμία. Το αγαπημένο της ρεπερτόριο είναι το έντεχνο λαϊκό. Αγαπά την Αλεξίου, τη Βιτάλη, τη Μαρινέλλα. Οι μεγάλες ερμηνεύτριες, αυτό που θέλει και η ίδια να γίνει. «Στα πέντε μου χρόνια, θυμάμαι, είχαν οι γονείς μου ένα πικάπ. Είχα λιώσει τον δίσκο της Ραφαέλα Καρά. Τραγουδούσα τα τραγούδια και έκανα όλο το σόου στο σαλόνι. Η μητέρα μου έβαζε τις φίλες της στον καναπέ και εγώ έστηνα τις πρώτες μου παραστάσεις», λέει η Λέττα γελώντας. Η μητέρα άκουγε μουσική στο σπίτι, αν και ήταν αυστηρή, ο πατέρας ναυτικός δεν της χαλούσε ποτέ χατίρι.

Ηθελε εκείνη και η αδελφή της να είναι καλές μαθήτριες, γι’ αυτό φοίτησαν σε ιδιωτικό γαλλικό σχολείο. Η επιτομή του τρίπτυχου «γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο». «Εμένα μου άρεσαν πάντα το θέατρο, η μουσική και ο χορός. Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο εκτός από αυτά. Πάντα έτρεχα πίσω από τις νότες. Ηθελα να σπουδάσω τραγούδι, όχι απλά να μάθω. Δεν θα έβγαινα ποτέ να τραγουδήσω χωρίς να μου πει κάποιος ειδικός αν όντως αξίζω. Ετσι μπήκα στο Ωδείο Αθηνών και παρέα με τις δασκάλες μου, Δόμνα Κουντούρη και Φλώρα Χερουβείμ, έλαβα όλες τις γνώσεις και τη μουσική κατάρτιση που επιθυμούσα. Αυτές φταίνε για όλα τα καλά που μου συμβαίνουν τώρα και τις ευχαριστώ καθημερινά», αναφέρει.

Μετά τις σπουδές της, η Λέττα ξεκίνησε ένα μουσικό ταξίδι γεμάτο συναυλίες λυρικού τραγουδιού αλλά και εμφανίσεις σε μπουζούκια της επαρχίας. «Ολοι κάπως πρέπει να ζήσουν, έτσι έκανα και εγώ. Ολα αυτά είναι μια περιπέτεια και ένα ταξίδι που δεν μετανιώνω, όλες αυτές οι εμπειρίες με έφεραν στο σήμερα. Σήμερα, λοιπόν, είμαι στη Λυρική και κάνω αυτό που αγαπώ, αν και στα μπουζούκια το ίδιο έκανα. Παντού με οντισιόν πήρα τη δουλειά και είμαι περήφανη για αυτό», διευκρινίζει. Πώς ένιωσε όμως όταν έμαθε ότι πήρε τον ρόλο; «Χαρά και τρόμο μαζί στην ίδια ποσότητα. Οι φίλοι μου πανηγύριζαν, ενώ εγώ ήμουν εμβρόντητη. Πήρα τη δασκάλα μου κατευθείαν», θυμάται.

Μια διαφορετική προοπτική, ένας διαφορετικός ρόλος, διαφορετικότητα. Τι είναι πια αυτή η διαφορετικότητα και γίνονται τόσες σταυροφορίες στο όνομά της; «Δες τις γυναίκες παγκοσμίως. Λεσβίες, τρανς, στρέιτ. Λίγα τραβάνε; Δεν υπάρχει διαφορετικότητα στη βία ή στην κακία. Αν κάποιος αποφασίσει να σου κάνει κακό, θα σου το κάνει. Δεν έχει νόημα, απλά ζήσε τη ζωή σου. Εγώ επιλέγω την αγάπη και πορεύομαι με αυτήν».

Εχει ξεκινήσει να πηγαίνει προς το καμαρίνι της, όταν της φωνάζω την τελευταία ερώτηση πίσω από την κουίντα: «Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες εσύ στη Στρέλλα, αν την είχες απέναντί σου;». «Το “I am what I am” της Σίρλεϊ Μπάσεϊ», μου λέει αβίαστα. «I am what I am - I am my own special creation» τραγουδάει και χάνεται πίσω από την ορχήστρα.


INFO: Η όπερα δωματίου «Στρέλλα» έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 1η Φεβρουαρίου στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Εως και τις 12/02.