Ελένη Ανουσάκη: «Μου είπαν ότι η μητέρα μου θα εκτελεστεί, με πήγαν για να τη συναντήσω τελευταία φορά»
02.03.202309:21
«Έμπαινε η αστυνομία στο σπίτι και έριχναν κάτω τα πράγματα, με εκφόβιζαν, αλλά εγώ δεν φοβόμουν» θυμάται η ηθοποιός
Η Ελένη Ανουσάκη έκανε μία ανδρομή στο δύσκολο παρελθόν της, όταν η μητέρα της οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων.
Η ηθοποιός και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» για τη μητέρα της, Μαλαίνα Ανουσάκη, αλλά και το ιατρικό λάθος που έγινε πριν χρόνια και τη φόβισε.
Για τον κορωνοϊό είπε: «Αυτό που θα με φόβιζε πολύ ήταν να πεθάνω από βλακεία, να μην κάνω τα εμβόλια και όλα αυτά. Την περίοδο της πανδημίας όποιος δεν φορούσε μάσκα έπαιρνα την αστυνομία».
Σχετικά με το αν έχει φτάσει ποτέ κοντά στον θάνατο, η Ελένη Ανουσάκη απάντησε:
«Πάντα όταν κάνω μια εγχείρηση αισθάνομαι ότι φτάνω κοντά στον θάνατο. Με ενοχλεί πάρα πολύ η ολική νάρκωση. Έχω μανία με τα ιατρικά κάνω πολλές εξετάσεις. Μια φορά όταν από ένα διαγνωστικό έκαναν λάθος και έστειλαν τα αποτελέσματα μιας άλλης Ανουσάκη, συνωνυμία, που είχε καρκίνο.
Η Βουλή τότε μου έβγαλε χρήματα να με στείλουν στο εξωτερικό να κάνω εγχείρηση. Είναι λάθος να πιστεύει ο κόσμος ότι έχουμε έχθρες μεταξύ των Βουλευτών. Δεν τρόμαξα, γιατί στα χαρτιά δεν λέγομαι Ανουσάκη. Τρομοκρατήθηκε απλώς ο γιατρός της Βουλής».
Τέλος, για το πώς βίωσε τη σύλληψη της μητέρας της, Μαλαίνας εξαιτίας πολιτικών φρονημάτων, η ηθοποιός απάντησε:
«Για εμάς δεν ήταν δραματικό, αλλά μια φυσιολογική κατάσταση. Η μαμά μου, δε, πήγε εξορία, αλλά στις φυλακές Αβέρωφ. Ούτε εκείνη, ούτε οι θείες μου, που μεγάλωνα μαζί τους, άφησαν να φτάσει τίποτα δηλητηριώδες σε μένα. Ακόμη και όταν μου είπαν ότι η μητέρα μου θα εκτελεστεί και με πήγαν στο μεταγωγών του Πειραιά για να τη συναντήσω για τελευταία φορά, δεν είδα έναν άνθρωπο που κλαίει τη μοίρα του, αλλά μια ηρωίδα.
Όλες εκεί οι γυναίκες ήταν έτσι. Πριν από αυτό, τα Σαββατοκύριακα ετοιμαζόμουν όλο χαρά και πήγαινα να τη βρω στη φυλακή, σαν κάτι κανονικό. Στο σπίτι μας είχαμε μια πολύ μεγάλη αυλή και ερχόντουσαν οι κουμουνιστές και άφηναν σημάδια. Έμπαινε η αστυνομία και έριχναν κάτω τα πράγματα, ψάχνοντας συγκεκριμένους ανθρώπους. Με εκφόβιζαν, αλλά εγώ δεν φοβόμουν.
Δεν κάνω την ηρωίδα, αλλά με είχαν δασκαλέψει ότι αυτοί δεν πρόκειται να μου κάνουν κακό».