Συγκίνηση. Ενθουσιασμός. Πάνω από 50 χιλιάδες διαδηλωτές συνέθεσαν το ωραιότερο παζλ της ημέρας. Ανθρωποι που σχημάτισαν το πιο αισιόδοξο μωσαϊκό για το αύριο. Μία πορεία, μία διαδήλωση γεμάτη ελπίδα. Δεν τα σκέπασαν όλα οι οθόνες και η αφή των πλήκτρων στα κινητά. Δεν έμειναν στα like, post, story τα χέρια. Υψώθηκαν και ζήτησαν ένα καλύτερο αύριο, δικαιοσύνη, αποκατάσταση, δημοκρατία, τιμωρία.
Στην τηλεόραση οι εικόνες προβλήθηκαν. Όμως για μία ακόμη φορά καταφέραμε ένα τόσο σοβαρό θέμα να το παρασύρουμε στον βάλτο της τηλεοπτικής εσωστρέφειας. Οι μισοί μετρούν τα λόγια των άλλων και οι υπόλοιποι αξιολογούν την έκφραση πένθους. Κάποιοι κουνάνε το δάχτυλο σε άλλους, ξεχνώντας πως εδώ που είμαστε πρέπει ενωμένα να λύσουμε τα προβλήματα, αν αγαπάμε τα παιδιά του κόσμου μας και θέλουμε να τους προσφέρουμε έναν καλύτερο κόσμο. Ούτε τηλεθεάσεις, ούτε τίτλοι, ούτε διαξιφισμοί, ούτε βέλη εκατέρωθεν. Είναι ντροπή.
«… χωρίς πάθος τέχνη δεν γίνεται». Με αυτή τη φράση ο Λάκης Παπαστάθης, ο σπουδαίος σκηνοθέτης-παραγωγός, καλωσορίζει τους επισκέπτες της ιστοσελίδας του. Εχει απόλυτο δίκιο. Η τέχνη προϋποθέτει πάθος, το ίδιο όμως καθετί που ευελπιστεί να καταταχθεί ως αξιοπρεπές και έντιμο.
Ο Λάκης Παπαστάθης στην τελετή απονομής του 42ου φεστιβάλ κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη
Κλείσιμο
Με αυτήν ακριβώς τη λογική, του πάθους, ο Λάκης Παπαστάθης δημιούργησε με τον Τάκη Χατζόπουλο τη σειρά «Παρασκήνιο», τον Φεβρουάριο του 1976. Στην τότε ΕΙΡΤ το πρότεινε ο Ροβήρος Μανθούλης. Η εκπομπή, η οποία γυρίστηκε με τη λογική και την αισθητική του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ, έγραψε Ιστορία. Πρόσωπα της Τέχνης και της Ιστορίας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, πρόσωπα στυλοβάτες των ιδεών και της ελληνικής κουλτούρας, σπουδαίοι δημιουργοί αλλά και πολύ σημαντικά γεγονότα καταγράφηκαν από την κάμερα του «Παρασκηνίου» και μέσα από την ΕΡΤ βρήκαν απήχηση στον κόσμο. Ενα σημαντικό αρχείο διαμορφώθηκε μέσα από τον κύκλο των εκπομπών αυτών, εκπαιδευτικό και ιστορικό υλικό ουσιαστικά, το οποίο ανήκει στην ΕΡΤ και το οποίο συνιστά αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του αρχείου της δημόσιας τηλεόρασης. Παράλληλα η εκπομπή πέρασε με τον δικό της τρόπο πολιτικές απόψεις οι οποίες ουκ ολίγες φορές προκάλεσαν κρούσματα λογοκρισίας. Σε αριθμούς το «Παρασκήνιο» ξεπέρασε τα εννιακόσια θέματα, συνεργάστηκε με διακόσιους σκηνοθέτες και φιλοξένησε πολλούς και σημαντικούς Ελληνες.
Ο Λάκης Παπαστάθης φυσικά δεν είναι μόνο το «Παρασκήνιο». Είναι δημιουργός με πολύπλευρη δράση, ένας ευαίσθητος, ρομαντικός ποιητής της τέχνης ο οποίος με την κάμερά του αποτυπώνει στιγμές, συναισθήματα, βλέμματα, μνήμες, εικόνες. Το ίδιο κάνει και με την πένα του. Ο Παπαστάθης συνιστά πολιτιστικό κεφάλαιο της χώρας και όχι μόνο της τηλεοπτικής ιστορίας». Αντίο, σπουδαίε Λάκη Παπαστάθη.
Κι ένα υστερόγραφο. Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Δεν μετέφερε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος την πληροφορία για αλλαγή ώρας του «Πρωινού μας» την επόμενη σεζόν. Απλά την σχολίασε με τον δικό του τρόπο. Μικρό και ανούσιο μέσα σε όσα συμβαίνουν αλλά καμιά φορά όταν οι προθέσεις πρέπει όχι μόνο να θεωρούνται καλές. Πρέπει και να είναι και να αποδεικνύονται.
