Ποια είναι η Μελία Κράιλινγκ που θα δούμε από το «Emily in Paris» στους «Πανθέους»

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Μελία ήταν μία από τις Ωκεανίδες, τις θυγατέρες του Ωκεανού και της Τηθύος. Στη σύγχρονη Ελλάδα η Μελία Κράιλινγκ είναι μια αέρινη καλλονή που ακροβατεί μεταξύ χολιγουντιανών παραγωγών και εγχώριας μυθοπλασίας με χορευτική επιδεξιότητα. Αυτή άλλωστε ήταν η πρώτη μεγάλη επιθυμία της, ο μεγάλος έρωτας: ο χορός. Αυτό ήθελε να κάνει, όμως στη διαδρομή της βρέθηκε η υποκριτική. Δεν απίστησε, απλά είπε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό που θα την οδηγούσε σε νέους έρωτες.

Η Μελία Κράιλινγκ, κόρη της δημοσιογράφου και πρώην διευθύντριας του «Marie Claire» Κάτιας Δημοπούλου και του Aμερικανού επιχειρηματία Ράνταλ Κράιλινγκ (πέθανε πριν από 11 χρόνια), κινείται σε πόλεις όλου του κόσμου. Γεννήθηκε στη Γενεύη, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε χορό και υποκριτική στη Μεγάλη Βρετανία, μετακόμισε και ζει και εργάζεται στο Λος Αντζελες.

Μιλώντας στο «Marie Claire» θα πει πως όλη αυτή η κατάσταση της βγαίνει σε καλό. «Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα είναι ότι μου δίνει μια διαλλακτικότητα. Που δεν ξέρω αν θα την είχα ή όχι, γιατί μόνο έτσι γνωρίζω τα πράγματα. Νομίζω ότι με το να έχεις οικογένεια σε διάφορα μέρη με διαφορετικές κουλτούρες αναγκαστικά μαθαίνεις από μικρός να είσαι πιο διαλλακτικός, πιο ευέλικτος, πιο συμπεριληπτικός. Εμείς έχουμε και διαφορετικές θρησκείες!

Οταν καλείσαι να συνυπάρχεις με κάποιον, ενώ διαφωνείτε σε πολύ ουσιαστικά πράγματα (όπως το αν υπάρχει Θεός!), μαθαίνεις να είσαι πιο μαλακός, να μη γίνεσαι αμέσως έξω φρενών μόλις ο άλλος εκφέρει αντίθετη άποψη». Πριν από λίγο καιρό βρέθηκε στο συνέδριο του «Marie Claire», μίλησε για πολλά θέματα και απέδειξε πόσο εύκολο είναι για εκείνη να ταξιδεύει, να αλλάζει πόλεις, να συμμετέχει σε διαφορετικές δουλειές, να ενσαρκώνει γυναικείους ρόλους από διαφορετικές κουλτούρες.

Ισως σε αυτό να την έχει βοηθήσει το γεγονός ότι όλα γίνονται απολύτως συνειδητά με στοχοπροσήλωση και τεχνική και φυσικά με ασκήσεις ηρεμίας και ψυχραιμίας. Πολύ συχνά, σχεδόν σε κάθε συνέντευξή της, αφηγείται την ιστορία με το κουτάλι, που θέλει τον καλλιτέχνη να κάθεται σε μια καρέκλα χαλαρός κρατώντας ένα μεγάλο κουτάλι στο χέρι. Το ζήτημα είναι να μην πέσει έτσι ώστε να αποδειχθεί ότι παραχαλάρωσε, αλλά και να μην το σφίγγει διότι αυτό σημαίνει ότι μάλλον δεν δούλεψε το πείραμα.

Ο ρόλος στους «Βοργίες»

Η Μελία ίσως να μη φανταζόταν, όταν αποφάσιζε πως η υποκριτική προσφέρει πιο έντονα συναισθήματα από αυτά του χορού, τον εαυτό της δίπλα στον Τζέρεμι Αϊρονς ως συμπρωταγωνίστριά του στη σειρά «Oι Βοργίες» στο Showtime. Ούτε στα όνειρά της... Κι όμως, συνέβη. Μιλώντας γι’ αυτή την εμπειρία της σε μια εξαιρετική συνέντευξη που παραχώρησε στο andro.gr, εξομολογήθηκε πως «οι “Βοργίεςˮ ήταν πολύτιμη εμπειρία.

Εχει περάσει καιρός από τότε, αλλά δεν νομίζω να ξεχάσω ποτέ τον ενθουσιασμό μου όταν πρωτοέφτασα στο σετ. Ηταν τεράστιο και λειτουργούσε όλη η ομάδα τέλεια. Δεν το είχα ξανανιώσει. Ο ρόλος ήταν τοσοδούλικος στην αρχή, αλλά ούτε αυτό σκέφτηκα τότε. Μετά μεγάλωσε αρκετά. Τα πήγαινα πολύ καλά με τον Τζέρεμι Αϊρονς, οι σκηνές βγαίνανε ωραίες και μεγάλωνε και ο ρόλος μου. Δουλεύαμε πολύ μαζί για το πώς θα καλυτερεύσουμε το καθετί, κάθε λεπτομέρεια. Σε κάθε διάλειμμα αυτό κάναμε. Δουλεύαμε τις σκηνές. Ξανά και ξανά. Ο Αϊρονς είναι ένας εξαιρετικά γενναιόδωρος συνεργάτης».

Η σκληρή δουλειά και η ομαδική συνεργασία είναι στοιχεία που επαναλαμβάνει κάθε φορά που μιλά και περιγράφει την εμπειρία της στην υποκριτική. Οχι όμως ως κάτι βασανιστικό, αλλά ως κάτι αυτονόητο και πολύτιμο συστατικό μιας καριέρας με προοπτική. Ετσι γαλουχήθηκε στις σχολές υποκριτικής και χορού που παρακολούθησε.

Καισαριανή - Παρίσι

Δεν τελειώνει όμως εδώ το παραμύθι στη ζωή και την καριέρα της. Οταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα για την τρίτη σεζόν του «Emily in Paris» δέχτηκε πρόταση, την οποία και φυσικά αποδέχτηκε, προκειμένου να ερμηνεύσει την παθιασμένη καλλιτέχνιδα Σοφία Σιδέρη. Αυτή θα ήταν η δεύτερη Ελληνίδα που θα υποδυόταν καθώς είχε προηγηθεί ο ρόλος της στην ταινία «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούλγαρη. Εκεί ήταν η Χαρά Λιουδάκη, η οποία ζει τις τελευταίες στιγμές του αγαπημένου της Ναπολέοντα, ενός από τους 200 κρατούμενους της Καισαριανής πριν από την εκτέλεσή τους από τους Γερμανούς ως αντίποινα για την εκτέλεση του Γερμανού διοικητή της Πελοποννήσου, υποστράτηγου Κρεχ, από την ελληνική αντίσταση.

Στο «Emily in Paris» η ηθοποιός υποδύεται την Ελληνίδα εικαστικό που έχει πάει στο Παρίσι για να παρουσιάσει μια έκθεση στην γκαλερί της Καμίλ. Η παραμονή της εκεί παίρνει μια απροσδόκητη τροπή όταν τελικά ερωτεύεται την Καμίλ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η Καμίλ είναι αρραβωνιασμένη με τον Γκάμπριελ και περιμένουν μωρό.

Η πρόταση, όπως λέει στο «Glamour», ήταν ξαφνική. «Ημουν σε μια μεγάλη έκθεση τέχνης στην Υδρα και καθώς έβγαινα από την πόρτα, βλέπω ένα e-mail από τον ατζέντη μου που έλεγε: “Εϊ, ρίξε μια ματιά σε αυτό. Και η περιγραφή έγραφε: “Σοφία Σιδέρη, καλλιτέχνις, ζει στην Υδρα και έρχεται στο Παρίσι για να εκθέσει στην γκαλερί της Καμίλ”. Και είπα: “Με κοροϊδεύουν τώρα; Αποκλείεται να συμβαίνει αυτό, είμαι στο νησί για το οποίο γράφουν! Είμαι εκεί για τα εγκαίνια μιας έκθεσης τέχνης. Και έτσι απλά απαντάω: “Εγινε. Ηταν πραγματικά ένα διασκεδαστικό, τυχαίο γεγονός».

Τώρα λοιπόν η ερμηνεία Ελληνίδων ρόλων τριτώνει. Η διεθνής Μελία θα είναι η Μάρμω στους «Πανθέους» που ετοιμάζει ο ΣΚΑΪ για την επόμενη σεζόν. Ερχεται να διαδεχτεί μια σπουδαία ηθοποιό, την Κάτια Δανδουλάκη, σε έναν ρόλο που άφησε ιστορία όταν η σειρά προβλήθηκε στην ΕΡΤ.

Η νέα συνθήκη θα είναι και διαφορετική. «Οι Πανθέοι», ένα εξαιρετικό κείμενο της ελληνικής πεζογραφίας, χάρισε στον δημιουργό του Τάσο Αθανασιάδη το Βραβείο Πεζογραφήματος από την Ακαδημία Αθηνών το 1959. Το βιβλίο, ένα από τα μυθιστορήματα του συγγραφέα που μεταφέρθηκαν στην ελληνική τηλεόραση, προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία για πρώτη φορά στην τηλεόραση την περίοδο 1977-1979 και εξιστορεί τις περιπέτειες των Πανθέων, μιας μεγαλοαστικής οικογένειας, κατά τα πρώτα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σαράντα έξι χρόνια μετά, οι «Πανθέοι» έρχονται στον ΣΚΑΪ. Η ιστορία είναι συναρπαστική. Ενώ στην Ευρώπη τα σύννεφα του μεγάλου πολέμου βαραίνουν απειλητικά, στην Αθήνα τα ετερόκλητα μέλη της μεγάλης οικογένειας των Πανθέων, παιδιά, νύφες και εγγόνια, συγκεντρώνονται στο αρχοντικό τους στην Κηφισιά, στο προσκέφαλο του ετοιμοθάνατου πατριάρχη Βλάση Πανθέου.

Βλάσης και Μάρμω

Ο θάνατος του γηραιού Βλάση σφραγίζεται από ένα γεγονός που θα σοκάρει τα παιδιά του. Λίγο προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, θα απαρνηθεί με αποτροπιασμό την εκλιπούσα σύζυγό του και μητέρα τους, τη Νένα. Τι σημαίνει αυτό; Ποιο μυστικό παίρνει μαζί του ο Βλάσης Πανθέος; Ταυτόχρονα, η απρόσμενη εμφάνιση της Μάρμως, της νεαρής συζύγου του γιου του Βλάση, Ανδρέα, θα ταράξει τις ισορροπίες και θα ξυπνήσει ένα απαγορευμένο πάθος, με το νεότερο μέλος της οικογένειας, τον Κίτσο, έναν μποέμ ταλαντούχο ζωγράφο. Ο καιρός περνάει...

Οι Πανθέοι ερωτεύονται, ζουν παράνομα πάθη και κάποιοι μέσα στο ρευστό κλίμα της εποχής εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και στήνουν με εκβιασμούς και απάτες σχέδια γρήγορου πλουτισμού. Ταυτόχρονα, ένα επικίνδυνο δίκτυο κατασκόπων απλώνει τα πλοκάμια του, εκμεταλλευόμενο τις αδυναμίες και τα πάθη των ηρώων. Σε λίγο η Ελλάδα θα μπει στον Πόλεμο, που θα δοκιμάσει τις αντοχές, την αξιοπρέπεια και τη συνείδηση των ανθρώπων.

Μια περίοδος κατά την οποία όλοι θα πρέπει να επιβιώνουν στα δύσκολα. Μια μάχη σε μια εποχή που θα αναδείξει ήρωες, δειλούς και τυχοδιώκτες...
Πρωταγωνιστούν: Κάτια Δανδουλάκη (Χρυσοστόμη Πανθέου), Αιμίλιος Χειλάκης (Ανδρέας Πανθέος), Μελία Κράιλινγκ (Μάρμω Πανθέου), Μιχάλης Σαράντης, Νίκος Χατζόπουλος, Θανάσης Κουρλαμπάς, Μαρία Καλλιμάνη, Πηνελόπη Πιτσούλη κ.ά.

Φυσικά, το στοίχημα για τη Μελία είναι διαφορετικό. Ελληνική μυθοπλασία, λογοτεχνικό κείμενο, μεγάλοι ηθοποιοί, μια άλλη συνθήκη. Ωστόσο, μάλλον αυτό είναι το στοιχείο που αγαπά, μάλλον αυτός είναι ο τρόπος που και η ίδια επιλέγει να ζει και να δουλεύει. Η ατέρμονη κινητικότητα ως καύσιμο στην ανάγκη να νικηθεί η στασιμότητα.

«Η αλήθεια είναι ότι είχαμε πάντα πολλή κινητικότητα στην οικογένεια. Και με τη δουλειά τώρα την έχω ακόμα περισσότερο. Αυτό είναι ίσως κάτι που με φοβίζει λίγο για μένα. Οτι δεν έχω μάθει να κάθομαι κάπου για πολύ καιρό. Να μένω στάσιμη. Οτι το σταθερό σημείο, αντί να μου δίνει ασφάλεια, μπορεί εμένα να με κουράζει».