Τον θάνατο του Αλέξανδρου Κομπόγιωργα ανακοίνωσε η Καλλιόπη Ευαγγελίδου, με ανάρτηση στο Facebook.
Πρόκειται για τον ηθοποιό που υποδύθηκε τον τηλεοπτικό αδερφό της Μαριλίτας Λαμπροπούλου στη σειρά «Εραστής Δυτικών Προαστίων», Νίκο.
Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου «ανέβασε» στο προφίλ της μία ασπρόμαυρη φωτογραφία του και στη λεζάντα έγραψε:
«Περίεργο είναι αυτό που έκανες Αλέξανδρε. Να φύγεις τόσο διακριτικά, να μην μας επιτρέψεις ούτε ένα αντίο. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ στον χαρακτήρα σου αυτή η στάση. Ξέρω πως όλοι οι συμμαθητές σου της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών είμαστε συντετριμμένοι και θα μας δικαιολογήσεις αυτές τις αναρτήσεις. Ήταν άδικο αυτό που έγινε. Όπως κι αν το δει κανείς. Πολύ άδικο».
Ο Αλέξανδρος Κομπόγιωργας δεν είχε ασχοληθεί πολύ με την τηλεόραση, αλλά το κοινό τον θυμάται μέσα από τον ρόλο του μεγαλύτερου αδερφού της «Λίζας» στη σειρά. Ο ίδιος, εκτός από εργαζόταν ως ενδυματολόγος, σκηνογράφος και σκηνοθέτης. Δεν έχει γνωστή ακόμη, η αιτία του θανάτου του, ούτε έχει δημοσιευτεί τίποτε σχετικό για το πώς «έφυγε» ο ηθοποιός.
Η ηθοποιοί της σειράς «Εραστής Δυτικών Προαστίων»
Ο Αλέξανδρος Κομπόγιωργας έχει συνδεθεί με τον Νίκο στον «Εραστή» αλλά τα τελευταία χρόνια υπηρέτησε το θέατρο για λογαριασμό πολλών επιτυχημένων παραστάσεων, ως ενδυματολόγος. Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις «Βιοτεχνία Υαλικών» (2017), «Δον Κιχώτης» (2020), «Η χώρα των πελαργών...ένα παραμύθι της θάλασσας» (2018) και «Ο απρόσκλητος επισκέπτης» (2019).
Ο ίδιος αναρτούσε στο Facebook φωτογραφίες από τη δουλειά του. Σε μια από τις συνεντεύξεις του, το 2020, είχε πει για το επάγγελμά του: «Ο ηθοποιός καλείται σήμερα να παλέψει με κακούς δράκους, μάγισσες και ξωτικά, ελπίζοντας σε έναν καλύτερο κόσμο».
Είχε αναφερθεί και στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί: «Στην Ελλάδα, στη χώρα που γέννησε το θέατρο, όσοι από εμάς το υπηρετούμε, αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι παρά τα κάποια ελάχιστα μέτρα στήριξης που έχουν δοθεί στους ανθρώπους του πολιτισμού. Θα χρειαστεί για ακόμα μια φορά να παλέψουμε μόνοι μας, με μόνο μας όπλο την αγάπη για την τέχνη μας. Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για εμάς. Από την πρώτη μέρα που τελείωσα τη σχολή, αυτό μου έγινε σαφές».
