Ειρήνη Τάσσου: Ποια είναι η Αριάδνη της επιτυχημένης σειράς του MEGA «Η Γη της Ελιάς»

Η Ειρήνη Τάσσου είναι τελειομανής, δεν σταματάει να ψάχνεται και παραμένει πιστή στις αποφάσεις της, ακόμα και αν βρει μπροστά της εμπόδια.

Αν και μόλις 24 ετών, έχει προλάβει να σπουδάσει Νομική στο Λονδίνο, να αποφοιτήσει από τη Σχολή Βεάκη το καλοκαίρι και να κάνει ποδαρικό στα σπίτια μας ως πολύπαθη Αριάδνη στη δημοφιλή «Γη της Ελιάς» του MEGA, τον Οκτώβριο. Ναι, τη λες και τυχερή που βρήκε την πρώτη της δουλειά πριν καν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από το πτυχίο της, αλλά η Ειρήνη δεν είναι από τα κορίτσια που αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Με πρώτη και καλύτερη την εμφάνισή της, όπως κάθε Θεσσαλονικιά που σέβεται την παράδοση της πόλης της. Πρώτη εντύπωση: άριστα δέκα. Η συνέχεια ήταν εξίσου καλή.

GALA: Γιατί εσείς οι Θεσσαλονικιές είστε πάντα ντυμένες στην τρίχα;

ΕΙΡΗΝΗ ΤΑΣΣΟΥ: Γιατί όταν βγαίνεις έξω ποτέ δεν ξέρεις ποιον μπορεί να συναντήσεις. Επειδή είμαστε ένα μικρό χωριό, όμορφο βέβαια, αλλά χωριό, βγαίνεις μια βόλτα στο κέντρο και θα πετύχεις τον πρώην σου, τη μάνα του, τη δική σου μάνα, όποιον μπορείς να φανταστείς. Οπότε είναι must να είσαι περιποιημένη. Επίσης ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί η μέρα. Μπορεί να βγεις το πρωί για καφέ και να καταλήξεις το βράδυ στα μπουζούκια. Με χαλάει λίγο που δεν το έχετε αυτό κι εσείς στην Αθήνα.

G.: Πάντως, δεν έχεις καθόλου θεσσαλονικιώτικη προφορά.

ΕΙ.Τ.: Στα σχόλια που μου κάνουν, που τα διαβάζω όλα γιατί μου αρέσει να αυτομαστιγώνομαι, μου λένε ότι μιλάω σαν Λεμεσσιανή. Δεν ξέρω αν το λένε επειδή παρηχώ ή επειδή μερικές φορές προσπαθώ να καλύψω το «λάμδα» που μου βγαίνει όταν νευριάζω. Ούτε, πάντως, οι γονείς μου έχουν προφορά και επίσης πήγαινα σε αμερικανικό σχολείο, οπότε μπορεί η εξοικείωσή μου με τα αγγλικά και η συναναστροφή μου με ξένα παιδιά να συνέβαλαν σε αυτό.

G.: Πώς βρέθηκες στη «Γη της Ελιάς»;

ΕΙ.Τ.: Προσπαθούσα να βρω κάστινγκ και δουλειές, να καταλάβω τι θέλω και τι δεν θέλω, είχα μπλέξει και σε κάποιες οντισιόν για παιδικό θέατρο και είδα ότι δεν είναι για μένα, γιατί ναι μεν αγαπάω πολύ τα παιδάκια, αλλά η πολλή συναναστροφή μαζί τους με πνίγει. Εφτασα και στις τελικές επιλογές για κάποιες άλλες δουλειές, έφαγα και την κρυάδα μου, το οποίο είναι καλό γιατί το να πηγαίνεις σε κάστινγκ στο ξεκίνημά σου είναι κάτι πολύ αγχωτικό κι εμένα κάθε φορά έτρεμε το είναι μου. Οπότε είναι κάτι που πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι γιατί έτσι θα μπορέσω να κάνω βήματα στη ζωή μου. Τελικά μου έδειξε μια συμφοιτήτριά μου το site του Ανδρέα Γεωργίου, το οποίο μου έλυσε τα χέρια, γιατί δεν χρειαζόταν να πάρω τηλέφωνο για να ζητήσω ακρόαση, απλά να ανεβάσω το βιογραφικό μου και να κάνω αίτηση σε όποια κάστινγκ βάζει η εταιρεία του. Οπότε με κάλεσαν, έκανα δοκιμαστικό για έναν ρόλο και μετά μου τηλεφώνησαν για να μου πουν ότι πήρα τη δουλειά, αλλά για άλλον ρόλο, αυτόν της Αριάδνης.

G.: Και ξαφνικά πέφτεις κατευθείαν στα βαθιά. Και καθημερινή σειρά και γυρίσματα στην Κύπρο, χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου.

ΕΙ.Τ.: Το ότι είμαι μακριά από το σπίτι μου δεν είναι πρόβλημα γιατί έχω φύγει από τα 17 μου. Είχα πάει στο Λονδίνο όπου σπούδασα Νομική, αλλά μετά έμπλεξα με τη δύσκολη περίοδο της COVID και του Brexit και επειδή δεν ήμουν ακόμα σίγουρη ότι ήθελα να παραμείνω, είπα να επιστρέψω στην Ελλάδα και ότι αν είναι γραφτό μου να ξαναπάω στο Λονδίνο, θα ξαναπάω. Πιστεύω πολύ στο κάρμα γενικά. Πήγα λοιπόν στη Θεσσαλονίκη, έμεινα έναν μήνα με τους γονείς μου γιατί τόσο άντεξα και μετά κατέβηκα στην Αθήνα, έδωσα τις εισαγωγικές για τη Βεάκη, πέρασα αμέσως και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.

G.: Πού κολλάνε η Νομική και η Υποκριτική;

ΕΙ.Τ.: Θα προσπαθήσω να σου τα πω περιληπτικά. Είχα πει στους γονείς μου από την εφηβεία μου ότι θέλω να ασχοληθώ με τις τέχνες. Επειδή εκείνοι είναι επιχειρηματίες και δεν έχουν σχέση με τα καλλιτεχνικά, κατέληξαν ότι το πιο πρακτικό επάγγελμα που έχει σχέση με τις τέχνες είναι η Αρχιτεκτονική. Οπότε στο Λονδίνο πήγα αρχικά για να σπουδάσω Αρχιτεκτονική, όμως τελικά κατέληξα στη Νομική, τη σπούδασα, πήρα το πτυχίο μου για να είναι οι γονείς μου ευχαριστημένοι και μετά έκανα αυτό που ήθελα εγώ.

G.: Γιατί όμως ήθελες να γίνεις ηθοποιός;

ΕΙ.Τ.: Στην αρχή προσπαθούσα να καταλάβω με τι θέλω να ασχοληθώ στη ζωή μου. Πάντα ήθελα να κάνω κάτι που να είναι πολύ δυναμικό. Στην εφηβεία μου, για να καταλάβεις, έκανα αγωνιστικό kick boxing. Ενώ μπορώ να λειτουργήσω ομαδικά, κάνω πιο πολλά πράγματα όταν βρίσκομαι στη μοναξιά μου. Κι αναρωτιόμουν ποιο είναι αυτό το επάγγελμα που σου επιτρέπει να εκφράσεις τον εσωτερικό σου ψυχισμό, όταν έχεις τέτοια συναισθήματα που μερικές φορές νιώθεις ότι κρέμονται από τη γλώσσα σου και δεν μπορείς να τα βγάλεις προς τα έξω. Ή ποιο είναι το επάγγελμα που δεν σε αναγκάζει να κλείνεσαι κάθε μέρα σε ένα γραφείο, που σου επιτρέπει να μη σε νοιάζει με τι διάθεση θα ξυπνήσεις το πρωί και σε βάζει στη διαδικασία να ξεψαχνίσεις με τέτοιον τρόπο την ψυχή σου που στο τέλος να μην ξέρεις τι είσαι. Νιώθω ότι η ζωή είναι μικρή και ανούσια και χρειαζόμουν να δημιουργήσω έναν ουτοπικό κόσμο στο μυαλό μου για να καταφέρω να επιβιώσω. Οι ηθοποιοί είναι σαν να βρίσκονται σε ένα μικρό χωριό, όπου όλοι είναι «τρελοί» και παίζουν. Δηλαδή παίζεις για επάγγελμα. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για μένα. Και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που πλησιάζω να πω ότι είμαι ευτυχής.

G.: Οι γονείς σου το αποδέχτηκαν;

ΕΙ.Τ.: Προσπαθούν ακόμα να συνηθίσουν στην ιδέα. Οχι τόσο η μητέρα μου όσο ο πατέρας μου, που επειδή είναι άνθρωπος των επιχειρήσεων, της λογικής, δεν μπορεί να αντιληφθεί 100% αυτό που είμαι, κι εγώ δεν μπορώ να του το εξηγήσω. Το αποκαλεί χόμπι, οπότε υπάρχει κάποια σύγκρουση.

G.: Σε παρακολουθούν στη σειρά;

ΕΙ.Τ.: Η μητέρα μου με βλέπει και μου κάνει και κριτική, το οποίο εκτιμώ πολύ. Ο πατέρας μου έχει δει κάποια επεισόδια, αλλά δεν πολυσυζητάμε γι’ αυτό.



G.: Εσύ βλέπεις τον εαυτό σου;

ΕΙ.Τ.: Ξέρω ότι πρέπει, αλλά δεν το κάνω πάντα. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει αυτό που βλέπω.
Ξέρω ότι μπορώ να δώσω παραπάνω πράγματα, αλλά είμαι ακόμα πολύ αγχωμένη. Και παρότι προσπαθώ να είμαι λίγο επιεικής με τον εαυτό μου, δεν τα καταφέρνω. Βλέπω πράγματα που κάνω και λέω «Θεούλη μου, γιατί;». Ενώ στην πρόβα νιώθω σίγουρη γι’ αυτό που θα κάνω, μπορεί πάνω στο γύρισμα να μαγκώσω, να μπλοκάρω και να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό τελικά.

G.: Είσαι τελειομανής;

ΕΙ.Τ.: Δυστυχώς, αλλά δεν έχω καταφέρει να κάνω τίποτα τέλεια. Θεωρώ ότι δεν βρίσκομαι καν κοντά στο να πλησιάσω το τέλειο.

G.: Ποια είναι η Αριάδνη που υποδύεσαι;

ΕΙ.Τ.: Είναι ένα κορίτσι που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ, ψυχικά και σωματικά, γιατί είχε μια κακοποιητική σχέση και είχε και μια περίεργη σχέση με τον θετό πατέρα της, καθότι υιοθετημένη. Οπότε υπάρχει μια τεράστια σύγχυση στον ψυχικό κόσμο της. Εχει πολύ πόνο μέσα της αλλά και πολλή αγάπη να δώσει, γι’ αυτό συγκρούεται συνεχώς με τον εαυτό της και με τους άλλους γύρω της.

G.: Θα έλεγες ότι είναι από τους κακούς χαρακτήρες της ιστορίας;

ΕΙ.Τ.: Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Ως ηθοποιός καλείσαι μέσα από τα στοιχεία που σου δίνουν να παρουσιάσεις έναν χαρακτήρα. Για μένα λοιπόν δεν είναι καλή ή κακή. Είναι απλά η Αριάδνη.

G.: Τι σχόλια παίρνεις στα social media για την ηρωίδα σου;

ΕΙ.Τ.: Θεέ μου, πάρα πολλά. Τώρα όλοι έχουν εξαγριωθεί μαζί της επειδή τα έχει φτιάξει με έναν παντρεμένο. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω για να τη δικαιολογήσω είναι ότι ερωτεύτηκε. Και όποιος έχει ερωτευτεί πραγματικά ξέρει ότι ο έρωτας είναι έρωτας, ακόμα και αν σου λέει ο άλλος «δεν σε θέλω και δεν μπορώ». Εχω βιώσει τον έρωτα, όχι με παντρεμένο βέβαια, και την πονάω πολύ σε αυτό το κομμάτι. Στον κόσμο όμως δεν αρέσει. Κι εδώ έχω κάτι να ρωτήσω όλους αυτούς που τη σχολιάζουν: είναι τόσο ηθικά σωστοί στις ζωές τους; Αυτό που δυστυχώς ξεχνάει ο κόσμος, ακόμα και σε μια μυθοπλασία, είναι ότι καμιά φορά πρέπει να μπαίνουμε και στα παπούτσια του άλλου για να καταλάβουμε γιατί φέρεται με αυτόν το τρόπο και αν στη θέση του θα κάναμε το ίδιο. Και αν η απάντηση εξακολουθεί να είναι αρνητική, δεν πειράζει, είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι.

G.: Κατά τα άλλα, πώς είναι η πρώτη σου επαγγελματική εμπειρία;

ΕΙ.Τ.: Επεσα τόσο βαθιά μέσα στα κρύα τα νερά, αλλά, όπως λένε, όταν είσαι κάτω, μόνο προς τα πάνω μπορείς να πας. Είμαι πολύ ευγνώμων πραγματικά και για την εμπειρία και για τους συνεργάτες, που είναι υπέροχοι. Μακάρι να μπορούσα να βρω μια διαφορετική λέξη για να περιγράψω αυτό που νιώθω για την ευκαιρία που μου δόθηκε, αλλά σίγουρα η «ευγνωμοσύνη» είναι στο top 3 μου.